Η Αθήνα, πόλη μητρόπολη συνονθύλευμα αντιφάσεων αλλά κέντρο σε εξέλιξη!!!

επισημανσεις

 

«ΠΑΛΙ με τη μικρή μου κόρη τρώγαμε σε πεζόδρομο στα Εξάρχεια. Είμαστε σχεδόν έτοιμοι να φύγουμε όταν ένας νεαρός με μαύρο δέρμα μάς πλησιάζει. «Πεινάω» λέει αφοπλιστικά. Κοιτάζω το ψωραλέο μου πορτοφόλι.

ΚΑΤΙ αντέχει. «Οχι», με αποτρέπει ο απρόσμενος επισκέπτης, «μου αρκεί ό,τι έχει απομείνει από το γεύμα σας». Με νοήματα όλα αυτά. Επιμένω (με νοήματα) να παραγγείλω κάτι, επιμένει (με νοήματα) όμως κι αυτός ότι δεν θέλει κάτι περισσότερο.

ΚΑΤΑΒΡΟΧΘΙΖΕΙ τα ρημάδια του δείπνου, συνοδεύοντάς τα μ’ ένα ποτήρι κρασί. Ο Ομπάμα φταίει για όλα, μοιάζει να λέει (χωρίς να μιλάει). Συμφωνώ μαζί του (δίχως να δείχνω ότι καταλαβαίνω).

ΟΛΑ αυτά τα σπουδαιοφανή αλλά ματαιόσπουδα περί τη μεγάλη δύναμη, που επισκέπτεται την μικράν τοιαύτην και ότι πρέπει να είμαστε αξιοπρεπείς (παρότι υποχείρια) απέναντί τους και να δείξουμε καλή διαγωγή μόνο πόνο προκαλούν.

ΑΠΟ το Μπανγκλαντές ήταν ο νεαρός με τη λυσσαλέα πείνα που κάθισε στο τραπέζι μας – και η κόρη μου προσπαθούσε να συγκρατήσει το δάκρυ της· κι εκεί, όπως κι εδώ η αμερικανική δυναστεία είναι πανταχού παρούσα. Ποια Αριστερά και κουραφέξαλα…

ΟΤΑΝ πρωτοεπισκέφθηκα τη Νέα Υόρκη, πάνε σαράντα χρόνια τώρα, θυμήθηκα τα λόγια του Λουί Φερντινάντ Σελίν: «Αυτή η πόλη είναι όρθια»(!) Δεν έχω ξαναδιαβάσει πιο όμορφη περιγραφή – κι ένιωσα ακριβώς το ίδιο.

ΠΟΛΛΑ γράφονται για την επίσκεψη του προέδρου των ΗΠΑ στη χώρα μας, μερικά εύστοχα και πολλά άσ’ τα να πάνε. Οποιος δεν έχει πατήσει το πόδι του στις ΗΠΑ, όσα βιβλία κι αν έχει διαβάσει, όσα κι αν έχει ακούσει, δεν θα καταλάβει ποτέ την ψυχολογία του Αμερικανού.

ΑΠΟ την ογκώδη βιβλιογραφία θα συνέστηνα αυτό του Τσόμσκι «Ετος 501, η κατάκτηση συνεχίζεται», του ασίγαστου, επίσης Αμερικανού, Χάουαρντ Ζιν «Ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών», καθώς και το «Homo Americanus» του (πολύ) δικού μας Γιώργου Παπασωτηρίου (εκδόσεις Καστανιώτη).

ΘΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙ εύκολα νομίζω ο οποιοσδήποτε ότι ο αμερικανικός λαός είναι έθνη που κατέφυγαν στην αχανή έκταση των -πλέον- ΗΠΑ με μοναδικό σκοπό να επιζήσουν (με οποιονδήποτε τρόπο).

Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ προκάλεσε την ανάπτυξη του ατομικού συμφέροντος, τη δικαιοσύνη στα μέτρα του καθενός, την επιδίωξη της ευμάρειας και τη διατήρηση των προνομίων που επέφερε η κυριαρχία επί των αδυνάτων.

ΑΝΑΓΚΗ πάσα νομίζω να διαβάσει κανείς το (επαναστατικό, τότε) Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών (με ολίγη από Θουκυδίδη και Αριστοτέλη).

Ο ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΣ από το Μπανγκλαντές θύμισε σε μένα (και την κόρη μου) το χάος που επικρατεί στις κοινωνίες, μακρινές και κοντινές, τον φόβο μπροστά στην τερατώδη δύναμη των εξουσιών και τον τρόμο όλων ημών απέναντι στις δυνάμεις ελευθερίας.

ΠΟΥ, διάβολε, είναι αυτές οι δυνάμεις; Οχι στον ΣΥΡΙΖΑ βεβαίως ούτε στους ΑΝ.ΕΛΛ. (ούτε στα άλλα μας κόμματα). Κόμματα;».

***

ΑΠΟ τον Γιώργο Σταματόπουλο το κείμενο που προηγήθηκε με τίτλο «Οι Αμερικανοί και ημείς (όλοι). 

ΤΙ ΞΕΡΟΥΜΕ για την Αμερική τελικά; 

ΠΡΟΦΑΝΩΣ πολύ λιγότερα απ’ όσα θεωρούμε ότι γνωρίζουμε. 

ΕΙΚΟΝΕΣ όπως αυτή που περιγράφει ο Σταματόπουλος πάντως συναντάμε καθημερινά πλέον στην Αθήνα, σε σημείο που για τους περισσότερους Αθηναίους να μην προκαλούν πλέον ιδιαίτερη εντύπωση. 

ΑΛΛΑ ποιοι είναι «Αθηναίοι» πια στη σημερινή Αθήνα της κραυγαλέας πολυπολιτισμικότητας; 

ΟΧΙ ΑΣΦΑΛΩΣ εκείνοι που κάποτε εθεωρούντο γκάγκαροι, που πλέον έχουν εξαφανιστεί. 

ΠΑΡ’ ΟΛ’ ΑΥΤΑ η σημερινή Αθήνα και με δεδομένη την περιρρέουσα ατμόσφαιρα γύρω της και τις γενικότερες δυσχερείς οικονομικές συνθήκες που υπάρχουν,  ως πόλη που βιώνει τις αντιφάσεις της εξελίσσεται και παρουσιάζει αναπτυξιακή προοπτική. 

ΜΟΙΑΖΕΙ αντιφατικό ομολογουμένως αλλά είναι η πραγματικότητα. 

Η ΑΘΗΝΑ της κρίσης και των αμέτρητων προβλημάτων είναι μια πόλη που διεκδικεί να κερδίσει και ήδη κερδίζει σε πολλά σημεία το τουριστικό στοίχημα που πασχίζει στην απόγνωσή της να θέσει η χώρα! 

Η ΑΘΗΝΑ πρώτη στα προβλήματα, πρώτη και στην… ανάπτυξη! 

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τόσο απλό βέβαια, ούτε και θα μπορούσε να είναι! 

ΑΣ ΟΨΕΤΑΙ και ο υδροκεφαλισμός που καλά κρατεί και όλα πηγάζουν απ’ το κέντρο και δύσκολα αποκεντρώνονται αλλά πέρα απ’ όλ’ αυτά τα πρωτεία της Αθήνας παραμένουν δεδομένα κι ας μην είναι Ελλάδα μόνο η  Αθήνα. 

ΜΗΠΩΣ είμαστε τελικά πολύ μικρή χώρα για να έχούμε μητροπολιτικές πόλεις; 

Θανάσης Παντές

35 Συνολικές προβολές, 1 Σήμερα

Leave a Reply