ΚΩΣΤΑ, ΜΙΛΑ! Είναι η προτροπή του αρθρογράφου με μια οικειότητα πρωτόγνωρη ομολογουμένως.

ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ λοιπόν ο Καραμανλής, αλλά τι να πει;

ΚΙ ΑΝ ΜΙΛΗΣΕΙ πόσο σίγουροι είναι στη ΝΔ πως δεν θα είναι σε βάρος του;

Η ΥΠΟΘΕΣΗ Novartis δεν είναι έτσι κι αλλιώς μια ανώδυνη «ιστοριούλα» και είναι βέβαιο πως θ’ αφήσει ρήγματα και τραύματα στο εσωτερικό της ΝΔ.

Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ πάντως μίλησε (μέσω κύκλων του βεβαίως) και έδωσε κάλυψη όσο γινόταν στον Αβραμόπουλο και στα όσα αυτός υποστήριξε.

Ο ΟΠΟΙΟΣ Αβραμόπουλος βέβαια έσπευσε να δηλώσει πως «ο Καραμανλής ήξερε και δεν ήταν κανένα παιδάκι να μην καταλαβαίνει».

ΑΝ ΟΝΤΩΣ ο Καραμανλής ήξερε (και γιατί να μην ξέρει άλλωστε) μένει να προβληματιστούν στη ΝΔ γιατί δεν μιλάει κιόλας!

ΓΙΑΤΙ άραγε;

***

ΑΝ ο Καραμανλής συνεχίσει αυτή την ιστορία σχετικά με τη Novartis, θα χάσω πάσα ιδέα γι’ αυτόν.

ΕΛΕΓΕ κομψευόμενος κύριος στην παρέα του, εκφράζοντας τον προβληματισμό του και συνέχισε λέγοντας πως περίμενε απ’ αυτόν όταν κυβέρνησε την περίοδο 2005-2009 να δείξει στιβαρότητα ως ηγέτης.

ΔΕΝ καταλαβαίνω γιατί απογοητεύτηκε ον εν λόγω κύριος.

Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ουδέποτε εμφανίστηκε ως ο ηγέτης που θα σήκωνε ένα βαρύ φορτίο όπως ο συνοματεπώνυμος θείος του, που πάντως ποτέ δεν τον φανταζόταν ως διάδοχό του.

Η ΝΔ άλλωστε από τότε που ο γέρων Καραμανλής αποχώρησε, δεν κατάφερε να βρει το βηματισμό της ως σύγχρονο κόμμα παρά τις ατυχείς, στην κατάληξή τους, προσπάθειες που έγιναν.

***

ΑΥΤΟΣ που θα έκανε τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, αλλά δεν τον άφησαν, διαπίστωνε στην παρέα του απευθυνόταν παλιός νεοδημοκράτης, που αναπολούσε τη θητεία Μητσοτάκη ως πρωθυπουργού στο πολύ μακρινό πια 1990-1993.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν θυμάται πολύ καλά ο εν λόγω παλιός νεοδημοκράτης αλλά και όσοι διατηρούν την ίδια άποψη.

Η ΜΗΤΣΟΤΑΚΙΚΗ θητεία με τη ΝΔ στο τιμόνι της εξουσίας συσσώρευσε ουκ ολίγα προβλήματα  στα πολλά ήδη υπάρχοντα τότε στη χώρα και μια απλή περιδιάβαση στον Τύπο της εποχής αρκεί για να το επιβεβαιώσει κανείς.

ΕΚΤΟΣ βέβαια και αν θέλει να εθελοτυφλεί, αλλά σε αυτή την περίπτωση το πρόβλημα είναι δικό του και δεν αφορά κανένα άλλο.

***

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ θα βγει και τη νέα τετραετία, αποφάνθηκε νεοδημοκράτης στην ομήγυρη που τον άκουγε με στωικότητα.

ΜΟΙΑΖΕΙ ενδεχομένως υπερβολικό αλλά δεν μπορεί να αποκλειστεί ως απίθανο αυτό το ενδεχόμενο αν λάβουμε υπόψη μας και την ανεπάρκεια που εμφανίζει η ΝΔ στο ρόλο της ως αξιωματική αντιπολίτευση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να μην πείθει στο ρόλο του αρχηγού.

ΤΩΡΑ μάλιστα με το Σκοπιανό και την «υπόθεση Novartis», που είχε την ευκαιρία να φανεί ως ηγέτης, έκανε πίσω αφήνοντας για άλλη μια φορά τον πρώτο λόγο στην ακραία πλευρά του γαλάζιου μαγαζιού.

ΓΙΑΤΙ βέβαια πέρα απ’ αυτά που ειπώθηκαν η ΝΔ είναι ακόμα «μαγαζί γωνία» όσο κι αν δεν κατάφερε να γίνει ακόμα όσο καλό ΠΑΣΟΚ χρειαζόταν για την επιβίωσή της.

Θανάσης Παντές

Η ΒΑΛΙΤΣΑ έχει μέσα κίτρινα, πράσινα και μοβ χαρτονομίσματα – ευγενική προσφορά της Ντάλιας του «Παρά πέντε» λογικά.

ΤΗΝ ΩΡΑ που τα βάζει μέσα ο Φρουζής, καλεί και καμιά δεκαριά υπαλλήλους να είναι παρόντες, διότι τα σωστά λαδώματα γίνονται μπροστά σε κόσμο.

Η ΒΑΛΙΤΣΑ με τα ευεργετικά για την οσφυαλγία ροδάκια, μπαίνει στο αμάξι. Βάζει μπρος ο τύπος και κάποτε φτάνει στο Μαξίμου. Καν’ το εικόνα τώρα αυτό: στην είσοδο ένας άγνωστος με βαλίτσα λέει γεια σας, τον πρωθυπουργό ήθελα λίγο.

ΤΟ ΛΕΕΙ στους αστυνομικούς, στη φρουρά, στους σωματοφύλακες. Περάστε του λένε αυτοί. Περάστε, αλίμονο, μπάτε σκύλοι αλέστε είμαστε εδώ μέσα.

ΔΕΝ ΡΩΤΑΝΕ ποιος είναι, δεν ρωτάνε τι θέλει και το κυριότερο δεν ρωτάνε τι διάολο έχει μέσα η βαλίτσα. Οπλα; Βόμβες; Απλυτα; Θα πυροβολήσει τον πρωθυπουργό; Θα τον ανατινάξει; Θα του πλύνει τα σώβρακα;

ΔΕΝ ΡΩΤΟΥΝ γιατί έχουν τακτ οι άνθρωποι, δεν είναι αδιάκριτοι. Βλέπουν τον Παράξενο Ταξιδιώτη με την ύποπτη βαλίτσα και του λένε περάστε, τρίτη πόρτα δεξιά ο πρωθυπουργός. Κάντε το εικόνα, τίποτα άλλο δεν σας ζητά η κοινή σας λογική.

ΠΑΜΕ παρακάτω. Για τη Novartis άλλοι μάρτυρες καταθέτουν στο FBI κι άλλοι εδώ. Δεν γνωρίζουμε λοιπόν αν διασταυρώθηκαν οι πληροφορίες για χρηματικά ποσά, πρόσωπα, συναντήσεις, ημερομηνίες. Αν συγκρίθηκαν και αν συμπίπτουν.

ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ έγγραφο του FBI πολιτικοί δεν αναφέρονται. Σε δεύτερο χρόνο, η εισαγγελέας κ. Ελένη Τουλουπάκη στέλνει τα «ονόματα των 7».

ΣΤΟ ΑΠΑΝΤΗΤΙΚΟ – κι ανεπίσημο – έγγραφο των Αμερικάνων επαναλαμβάνονται τα ίδια ονόματα, χωρίς κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο.

ΣΤΟ ΚΑΠΑΚΙ, που λες, προκύπτει πως τρεις πολιτικοί άνδρες σπιλώθηκαν αν και αθώοι:

Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Πικραμμένος, που έναν μήνα διετέλεσε πρωθυπουργός ο άνθρωπος και καλά «τα πήρε», κοινή μου λογική.

 Ο ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ Βενιζέλος με την επιτομή τού σουρεάλ ως κατηγορία: ο πρόεδρος του ΕΟΦ ήταν στενός συνεργάτης του, συνεπώς κάτι θα του ‘δωσε μωρέ και του Βαγγέλη δεν μπορεί, ε τι λες κι εσύ, ναι βέβαια λογικό μου ακούγεται, πάει κλείδωσε κι αυτή η ενοχή. Μη σου τύχει.

ΟΣΟ ΓΙΑ τον πρώην υπουργό Εργασίας Γιώργο Κουτρουμάνη, τι να πεις; Είναι γνωστό το ήθος και η ακεραιότητα του ανδρός. Κι ας διασύρθηκε με τέτοιον ελεεινό τρόπο.

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ του χρήματος δεν αποδεικνύεται – προς το παρόν τουλάχιστον. Δεν προκύπτει από τραπεζικές καταθέσεις, θυρίδες ή οφσόρ. Οπως δεν υπάρχουν – πάλι προς το παρόν – τεκμήρια. Φωτογραφίες, βίντεο, ηχητικά, ντοκουμέντα. Μόνο το σημειωματάριο με τα ραντεβού του Κωνσταντίνου Φρουζή.

ΝΑ ΤΟ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ. Ναι, γινόταν πάρτι εκατομμυρίων στη Novartis: ούτε σε βαφτίσια τόσο λάδι.

ΟΜΩΣ εδώ εξετάζουμε τη βαρύτητα συγκεκριμένων καταθέσεων – ή, καλύτερα, συγκεκριμένων διαρροών. Κι αυτές δεν πείθουν. Ανεξάρτητα από ιδεολογίες, προσωπικές απόψεις, συμπάθειες κι αντιπάθειες, δεν πείθουν.

ΑΚΟΜΑ δεν γνωρίζουμε αν τελικά θα γίνει προανακριτική επιτροπή στη Βουλή ή αν θα επιστραφεί η υπόθεση στη Δικαιοσύνη. Το βέβαιο είναι πως αφού ΤΩΡΑ άνοιξε η υπόθεση, ΤΩΡΑ πρέπει και να διαλευκανθεί. Δεν σηκώνει αναβολές.

ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ να σέρνονται στη λάσπη ονόματα, να διασύρονται υπολήψεις, να στιγματίζονται οικογένειες και οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.

ΤΕΛΟΣ, πριν ορισμένοι στήσουν κρεμάλες και πιάσουν θέση κολλητά στο ικρίωμα, ας σκεφτούν λίγο. Ψύχραιμα και νηφάλια. Κάποιοι ίσως είναι ένοχοι, κάποιοι αθώοι. Μη σου τύχει, αλλά τι θα έκανες εσύ αν ήσουν στη θέση του αθώου;

ΟΧΙ του πολιτικού, όχι του δημοσίου προσώπου, απλώς στη θέση του αθώου πολίτη. Που τον κατηγορούν πως έκλεψε τα κοινόχρηστα της πολυκατοικίας.

ΜΗ ΣΟΥ ΤΥΧΕΙ, αλλά αν σου τύχει; Ή πιστεύεις πως δεν θα σου τύχει ποτέ γιατί αυτά συμβαίνουν μόνο στην πολύπαθη κατσίκα του γείτονα;».

***

ΑΠΟ την Ελενα Ακρίτα το άρθρο που προηγήθηκε με το γνωστό και καυστικό της χιούμορ περιέγραψε την κατάσταση που έχει προκύψει με την υπόθεση Novartis που εν πολλοίς είναι ήδη ένα έτοιμο μυθιστόρημα που αναζητά συνεχώς αναγνώστες διαθέσιμους να το απολαύσουν.

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ωστόσο είναι πολύ πιο σοβαρά απ’ ότι ενδεχομένως επιδιώκουν να τα εμφανίσουν όσοι ασχολούνται μαζί τους και προφανώς δεν πείθουν για την αγνότητα την προθέσεών τους.

ΤΟ ΠΙΟ ενδιαφέρον πάντως είναι πως όλοι, εκατέρωθεν των πλευρών, συμφωνούν πως σκάνδαλο  υπάρχει και προφανώς αυτό δεν είναι  τυχαίο όπως καταλαβαίνετε.

ΤΩΡΑ αν είναι απλή υπόθεση ή σκάνδαλο η Novartis, θα φανεί λίαν συντόμως.

ΓΙΑ τον πολύ κόσμο πάντως και ανεξαρτήτως κομματικών τοποθετήσεων, αυτή η ιστορία δε μοιάζει να είναι καθαρή  ανεξάρτητα από τις τερατολογίες που ακούγονται.

ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ σύστημα κατάφερε για άλλη μια φορά να δείξει πως δεν μπορεί να πείσει για την αξιοπιστία του κι αυτή η διαπίστωση δυστυχώς δεν τιμά κανένα, ούτε τους πολιτικούς, ούτε τους πολίτες.

Θανάσης Παντές

ΤΟ ΙΔΙΟ και οι κίβδηλες υποσχέσεις όσων πάτησαν πάνω στην υπερηφάνειά του και κατόπιν τις εξαργύρωσαν για την εξουσία.

ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ όμως, ο πολίτης, ότι η χώρα δεν έχει ηγεσία. Η υπόθεση των Σκοπίων ήταν ο σπινθήρας που άναψε φωτιά. Κανείς δεν ξέρει πού θα καταλήξει, σίγουρα, πάντως, θα λειτουργήσει σαν καταλύτης για την επόμενη μέρα.

ΘΑ ΕΙΝΑΙ λάθος οιαδήποτε πολιτική δύναμη να θεωρήσει «δικό της» αυτό το κύμα που δημιουργείται. Αυτές οι ιστορικές εκρήξεις ποτέ δεν είναι ελεγχόμενες.

ΒΕΒΑΙΩΣ, η αγωνία αυτού του λαού για μια στιβαρή ηγεσία με έρμα και όραμα είναι δεδομένη. Ας ελπίσουμε ότι θα οδηγήσει σε κάτι θετικό για τον τόπο».

***

ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ έρμα και όραμα, τιτλοφορείται το άρθρο της «Καθημερινής» που προηγήθηκε.

ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ περίπτωση, την ελληνική, αναζητούνται και τα δύο που προφανώς μοιάζουν να είναι δυσεύρετα ως είδη σε ανεπάρκεια.

ΚΑΙ σαν να μην φτάνει η γενικότερη ανεπάρκειά μας, έχουμε και σκάνδαλο Novartis που έσκασε πρόσφατα και μας έκανε να ξεχάσουμε το Σκοπιανό που ίσως τελικά να εξελίσσεται καλύτερα απ’ ότι ανέμεναν οι φανατικοί αιθεροβάμονες εθελοτυφλούντες.

ΗΔΗ γίνεται λόγος για σκευωρία πάντως στο εν λόγω σκάνδαλο που ίσως να προέκυψε για να ξεχαστούν τα πολυποίκιλα ζητήματα που ταλανίζουν την καθημερινότητά μας.

ΚΑΙ όντως για ορισμένους φαίνεται πως ίσως και να ξεχάστηκαν για λίγο αφού πλέον θεωρούν πως η υπόθεση Novartis είναι το πλέον σοβαρό ζήτημα για να μας απασχολήσει.

ΓΙΑ να σταθώ πάντως και στο πρωτοσέλιδο της «ΦΩΝΗΣ» στο φύλλο της Δευτέρας, η κυβέρνηση άλλαξε όντως την πολιτική ατζέντα και τώρα όλοι οι θεωρούμενοι ως εμπλεκόμενοι τρέχουν και δε φτάνουν.

ΣΕ ΟΛΑ αυτά να προσθέσω και το πολύ εύστοχο άρθρο στη «ΦΩΝΗ» του Θόδωρου Γαλανόπουλου με τον τίτλο «Ούτε μηχανή, ούτε εξουσία, λειτουργεί χωρίς μίζα!».

ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ δικά σας ενώ οι μιζαδόροι αναζητούνται.

***

ΣΤΑ ΦΙΛΙΑΤΡΑ με αφορμή τη γιορτή του Αγίου Χαραλάμπους, η πολιτικολογία είχε και άρωμα εκκλησιαστικό, όπως πληροφορήθηκα από τον πανταχού παρόντα Γιάννη Μποζίκα, ενώ οι δηλώσεις του Γιώργου Κατρούγκαλου περί «ηθικής ενότητας» προκάλεσαν τη σχετική θυμηδία με αφορμή και τα όσα ήδη συζητούνται για την υπόθεση Novartis.

ΟΣΟ για τα Pampers του ’89 και τις βαλίτσες του Τσουκάτου, που θύμισε ο φίλτατος Γιάννης σε σχόλιό του, είναι μια καλή ευκαιρία για περαιτέρω προβληματισμό περί σκανδάλων που έχουν δυστυχώς πάλι την τιμητική τους.

***

ΑΠΟΚΡΙΕΣ και Αγιος Βαλεντίνος πάνε πακέτο φέτος και σήμερα προβλέπονται γλέντια σε όλη την επικράτεια της αισιόδοξης πόλης των ονειρικών ιβίσκων όπου μασκαράδες και ερωτευμένοι αναμένεται να δώσουν τις παραστάσεις τους.

ΜΕΓΑΛΕΙΑ εν ολίγοις  και δεν είναι διόλου υπερβολή.

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να αφήσουμε στην άκρη τη μιζέρια και την μεμψιμοιρία αν θέλουμε να μη μας καταπιεί το τέρας της ηττοπάθειας.

ΟΙ ΑΠΟΚΡΙΕΣ πηγαίνουν προς την ολοκλήρωσή τους και η επιθυμία για ξεφάντωμα δεν χρειάζεται καμία δικαιολογία για να εκφραστεί.

Θανάσης Παντές

ΝΑ ’ΜΙΑ ΛΟΙΠΟΝ στη Μάνη φιλοξενούμενος στη Στούπα, στην παραλία της Καλόγριας διαμένων, προσκεκλημένος εκλεκτών φίλων για ένα τριήμερο, όπου καλά περάσαμε και πολύ χαρήκαμε.

Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ στη Μάνη είναι ήσυχος παρά τον ανυπότακτο καιρό που αυτές τις μέρες προέκυψε (ας όψεται… η Ιοκάστη!!).

ΜΑΓΙΚΗ η παραλία της Καλόγριας χωρίς τις ομπρέλες, σχόλιο που έκαναν και άλλοι φίλοι και δικαιολογημένα άλλωστε.

ΧΕΙΜΩΝΑΣ στη Στούπα και τα περισσότερα καταστήματα κλειστά σε φάση ανακαίνισης εν όψει της νέας τουριστικής περιόδου που φέτος θα ξεκινήσει νωρίτερα και προβλέπεται να είναι η καλύτερη των τελευταίων ετών.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ βράδυ και για φαγητό στο εστιατόριο της Αγγελικής. Λίγος ο κόσμος κυρίως ξένοι και στα ηχεία ο Γιώργος Μαργαρίτης να τραγουδάει το θρυλικό πλέον σουξέ του: «Πεθαίνω για σένα».

ΑΡΓΟΤΕΡΑ στο δωμάτιο η μουσική από τη θάλασσα να ’ρχεσαι συντροφιά μέσα στο αγκάλιασμα της νύχτας.

ΣΑΒΒΑΤΟ πρωί για καφέ στο Ελαία με θέα την στραφταλοκυματίζουσα θάλασσα.

ΣΤΑ ΔΙΠΛΑΝΑ τραπέζια να συζητούν για το λάδι και την τιμή του.

ΤΟ ΙΔΙΟ βράδυ πάμε στην Καρδαμύλη όπου στο  καφέ μπαρ Aquarella περιπλανιόμαστε σε «μουσικά ταξίδι του Βορρά» από δύο εξαιρετικούς μουσικούς από τη Σκωτία, τη βιολίστρια Becka Wolfe και τον κιθαρίστα και μελετητή της ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας Josh Bartey για το οποίο θα κάνω σύντομα εκτενή αναφορά.

ΚΑΤΑΜΕΣΤΗ η Aquarella από Ελληνες και ξένους που χάρηκαν μια ξεχωριστή μουσική πανδαισία.

Η ΚΑΡΔΑΜΥΛΗ το βράδυ ερημική στη νωχελικότητά της και το αερόβροχο να πρωταγωνιστεί.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ στη Στούπα και φαγητό στον Αμμο με τον αέρα και τη βροχή να δίνουν το δικό τους ρεσιτάλ.

ΣΥΖΗΤΑΜΕ τρώγοντας ή παρέα, η Βασιλική, ο Σάκης, η Μαρία, ο Γιάννης, η Becka, ο Josh, η Κατερίνα, η Αννα κι ελόγου μου κι είναι πολλά τα θέματα που έρχονται και φεύγουν από το τραπέζι.

ΚΥΡΙΑΚΗ πρωί και το πρόγραμμα περιλαμβάνει κοπή πίτας από τη Γαία στο χώρο της στον Αγιο Νικόλαο.

Η ΓΑΙΑ, σύλλογος με πολλαπλές δράσεις και έργο έχει σημαντικότατη προσφορά στην περιοχή, χάρη στον εθελοντισμό όσων μετέχουν σε αυτή.

ΜΙΛΗΣΑΝ η Χριστίνα Κώνσταντου και ο Κώστας Ξυδέας και ακολούθησε μουσικό πρόγραμμα από τον άνθρωπο ορχήστρα Κωστή Σφέτσα. Τυχεροί όσοι είμαστε εκεί κι ακούσαμε και τη Βασιλική να τραγουδάει.

ΤΑ ΕΔΕΣΜΑΤΑ προσφορά του Στέλιου Περδικέα και του ζαχαροπλαστείου Λιχουδιά, όπως αναφέρθηκε.

ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ της ίδια μέρας, βόλτα και ξενάγηση με την Αννα στην παραλία  του Αγίου Νικολάου που έδωσε πολλά ενσταντανέ η περιοχή στο φωτογραφικό της βλέμμα.

ΠΛΗΡΗΣ εικόνων και καλής διάθεσης επέστρεψα και με πολλές ευχαριστίες εκ μέρους στους φίλους της ΝΑΡΤΟΥΡΑ που με κάλεσαν βεβαίως.

Η ΝΑΡΤΟΥΡΑ ως πολιτιστικό σωματείο (είχε την πρωτοβουλία και για τη μουσική βραδιά στην Καρδαμύλη), έχει πλέον καταξιωθεί στη συλλογική συνείδηση της περιοχής με τις μέχρι τώρα δράσεις του ενώ έχει ήδη δρομολογήσει και νέες για τις οποίες θα ειπωθούν περισσότερα το επόμενο διάστημα.

ΤΕΛΕΙΩΝΟΝΤΑΣ για σήμερα δεν μπορώ να μην επισημάνω πως τρεις μέρες στη Μάνη δεν άκουσα να γίνεται λόγος, ούτε υπέρ  ούτε κατά για την εκλογή του νέου Μητροπολίτη.

ΠΕΡΙΤΤΟ βεβαίως να πω ότι ετοιμάζομαι κιόλας για νέο ταξίδι στη Μάνη το επόμενο διάστημα.

Θανάσης Παντές

ΟΠΟΤΑΝ και θα υποστούμε τα παράγωγα όσων προφανώς εγκυμονούνται ως γεωστρατηγικές διαμορφώσεις. Αλλά και ασύμμετρες επιπτώσεις από κατά συρροήν εκδηλούμενες βουλιμικές διαθέσεις και μη αποκρυπτόμενες επεκτατικές προθέσεις. Από άλλους δηλαδή για μας, αλλά χωρίς εμάς. Εχουμε λοιπόν και λέμε:

ΔΕΔΟΜΕΝΟ 1. Την ώρα που η ενδοελληνική κρίση αναπαράγει παθογένειες και μεγεθύνει αδυναμίες, στον περίγυρο συντελούνται τεκτονικές κυριολεκτικώς ανατροπές! Οι οποίες, ενώ αφενός εγκυμονούν αυτονόητους κινδύνους, την ίδια στιγμή (και για διαφορετικούς λόγους) μπορεί να δημιουργήσουν ευκαιρίες στρατηγικών ανατάξεων.

ΩΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑ των αναδιατάξεων που εξόφθαλμα προκύπτουν: α) Οσον αφορά περιφερειακές ισορροπίες και αχαρτογράφητα ισοζύγια. β) Σχετικά με τη σαφή επαναξιολόγηση ως προς τις επιλογές μεγάλων κέντρων ισχύος και στρατηγικής επιρροής. Τα οποία κέντρα διαγκωνίζονται «δι’ ατύπων πληρεξουσίων και τοποτηρητών».

ΔΕΔΟΜΕΝΟ 2. Ο,τι προφανώς προέχει για τη χώρα είναι: πρωταρχικά μεν η ανάσχεση ορατών κινδύνων που αναπτύσσονται σε καίριες γεωστρατηγικές της ζώνες. Πράγμα που απαιτεί, αφενός ενεργοποίηση αποτρεπτικών πολιτικών. Και με την επίγνωση ότι τυχόν διάβρωση εθνικών ορίων δεν θα είναι αναστρέψιμη. Τουλάχιστον χωρίς επώδυνο κόστος.

ΚΑΙ ΑΦΕΤΕΡΟΥ αξιοποίηση νεοπαγών δεδομένων, όπου και όταν αυτά προκύπτουν ως θετικά προγεφυρώματα χρήσιμων συμμαχιών και αποδοτικών συνεταιρισμών. Και τα όσα εν προκειμένω εξελίσσονται στο τρίγωνο Κύπρου – Ισραήλ – Αιγύπτου, με ουσιαστική συνεμπλοκή της Αθήνας, είναι αρκούντως ενδεικτικά. Πλην (προς το παρόν) ανεπαρκή.

ΔΕΔΟΜΕΝΟ 3. Ως αποτέλεσμα των ανατροπών αυτών και των έως και σεισμικών διαφοροποιήσεων, δημιουργούνται δυνάμει κάποιες άλλες προοπτικές.

ΟΠΩΣ είναι η αναδυόμενη κουρδική κρατική οντότητα που επενεργεί ως μοιραία σφήνα στα πλευρά του τουρκικού μεγαλοϊδεατισμού. Και όπως η επιδεινούμενη κατάσταση καταλυτικών τριβών στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις.

ΟΠΟΤΑΝ αυτές οι εκδηλούμενες επανεκτιμήσεις της υπερδυνάμεως στην περιοχή μπορεί να προσδώσουν στην Ελλάδα επιπλέον (και υπό τις περιστάσεις αδόκητα) στρατηγικά εφαλτήρια. Με την έννοια των αυτονόητων αναγκών που προκύπτουν για τους αμερικανικούς σχεδιασμούς.

ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ η Ουάσιγκτον να υποκαταστήσει αμφισβητούμενους βραχίονές της στο σεισμογενές μεσανατολικό τόξο. Κι αυτό εάν συνεκτιμηθεί από την Αθήνα με συνετή προβλεπτικότητα, μπορεί ν’ αποβεί ο κρισιμότερος καταλύτης για τα εφεξής».

***

ΑΠΟ τον Α. Λυκαύγη το εκτενές απόσπασμα του άρθρου που προηγήθηκε και με τίτλο «Στρατηγικές ανατροπές».

ΤΟ ΑΡΘΡΟ έχει γραφτεί πολύ καιρό πριν προκύψει η επικαιροποίηση του Σκοπιανού αλλά δεν παύει να είναι επίκαιρο μέσα στην παρούσα συγκυρία που μόνο ανώδυνη δεν μπορεί να θεωρηθεί.

ΕΙΝΑΙ προφανές πως το Σκοπιανό για άλλη μια φορά μας φέρνει σε δύσκολη θέση κι όσο γρηγορότερα το καταλάβουμε τόσο καλύτερη διαχείριση θα κάνουμε.

Η ΛΥΣΗ ωστόσο δεν μοιάζει ούτε αυτή τη φορά να είναι κοντά.

ΑΝ ΘΑ προκύψουν και στρατηγικές ανατροπές, μένει να το δούμε.

ΝΑ ΕΠΙΣΗΜΑΝΘΕΙ ωστόσο το οξύμωρο πως και στο θέμα αυτό η αξιωματική αντιπολίτευση κατάφερε να αντιπολιτευτεί τις θέσεις της για λόγους μικροπολιτικής δυστυχώς.

***

Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ δεν είναι αυθόρμητο λαϊκό ρεύμα, επισημαίνεται στο βιβλίο: «Η άρση στα Βαλκάνια, το Μακεδονικό και η εργατική τάξη».

ΕΚΔΟΣΗ συλλογική με ιδιαίτερο ενδιαφέρον που ταλαιπωρήθηκε στα δικαστήρια και τελικά δικαιώθηκε.

ΠΡΩΤΟΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ το 1992 και έκτοτε έχει πραγματοποιήσει πέντε επανεκδόσεις.

ΑΞΙΖΕΙ να το διαβάσουμε για να ενισχύσουμε τον προβληματισμό μας.

Θανάσης Παντές

ΠΑΤΕΙΣ με πατώ σε οι Ευρωπαίοι Γάλλοι, προσπαθούσαν, πυξ λαξ, να προλάβουν να προμηθευτούν τα βαζάκια με τη μαγικά μειωμένη τιμή.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ δυνατόν, έλεγαν, να συμβαίνει κάτι τέτοιο σε μια πολιτισμένη, ευρωπαϊκή χώρα όπως η Γαλλία – περίεργο φαινόμενο, έλεγαν γεμάτοι αμηχανία και δυσαρέσκεια.

ΠΑΝΕ τα στερεότυπα των προηγμένων δυτικών χωρών, πάει ο ευρωπαϊσμός, πάνε όλα. Τι κρίμα να βρίσκονται σε τέτοια δυσάρεστη θέση οι προπαγανδιστές και απολογητές του δυτικού πολιτισμού.

ΜΑΣ ΔΙΑΦΕΥΓΕΙ ότι οι δυτικοί δεν είμαστε παρά καταναλωτικά όντα· έχουμε ξεχάσει να συνομιλούμε, αποφεύγουμε να κοιταζόμαστε στα μάτια, να αγγίζουμε ο ένας τον άλλο στην καθημερινή συνάφεια – δεν συναγελαζόμαστε εδώ και πολλά πολλά χρόνια.

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ στην Ευρώπη (και αλλού, στη Δύση κυρίως) ορίζονται από τη δυνατότητα να έχουν και να καταναλώνουν και όχι από τι πραγματικά είναι ως άνθρωποι.

ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ τον πρόσφατα θανόντα Γιώργο Μανιάτη, που έγραφε στους φίλους του πως «ό,τι κερδίζει κανείς σε έχειν το χάνει σε είναι», γιατί «όποιος θέλει να είναι, δεν θέλει να έχει (ούτε καν εαυτό)».

ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΑ βέβαια τέτοια αποφθέγματα για ανθρώπους που όλα τα μετράνε και όλα τα ζυγίζουν με βάση μικροσυμφέροντα και την προσπάθεια να εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες που προσφέρει η κατανάλωση – σε βάρος πάντα των διπλανών (να προλάβουμε μη μας τα πάρουν-βουτήξουν άλλοι). Χαίρε, μιμητικέ ανταγωνισμέ!

ΝΑ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ωσαύτως τη μεγάλη ανασφάλεια που δέρνει τους κατοίκους της Δύσης, καθώς και έναν πολιτισμό που ενώ ξεκίνησε από έναν μεγάλο απελευθερωτικό διαφωτισμό, κατάντησε να πετάξει στα σκουπίδια και να ξεφορτωθεί τις πολιτισμικές του ρίζες.

ΤΕΤΟΙΕΣ οχληρές σκηνές απομυθοποιούν τον θαυμαστό δυτικό κόσμο, αφήνουν όμως μια χαραμάδα ελπίδας να επανεμφανιστεί ο στοχασμός, η θεμελιώδης αυτή πνευματική διεργασία για την αυτοπραγμάτωση του ανθρώπου, για μια νοηματοδότηση, έξω από κρατικές ντιρεκτίβες, όσο και αν νομίζουν οι ακραιφνείς ευρωπαϊστές ότι αυτές πηγάζουν από δημοκρατικές συνταγματικές διατάξεις, που δρομολογούν την ελάχιστη αξιοπρέπεια και προσφέρουν τη μέγιστη ασφάλεια στους Ευρωπαίους πολίτες.

ΑΝ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ κάτι τέτοιο στη χώρα μας, καταλαβαίνουμε όλοι τι θα γινόταν από τις κατακραυγές των πολιτικώς ορθών Ελλήνων. Καλά θα κάναμε να είμαστε λιγότερο δογματικοί και απόλυτοι στις κρίσεις μας και στα συμπεράσματα στα οποία οδηγούμαστε και τα οποία αραδιάζουμε με στόμφο και πόζα.

ΜΑΛΛΟΝ έχουμε έλλειμμα δημοκρατίας – δεν είναι τυχαίο που όλες οι χώρες, με όλους τους τρόπους, μιλάνε ακατάπαυστα για δημοκρατία. Αυτό συμβαίνει διότι είναι απούσα – εάν δεν ήταν δεν θα χρειαζόταν να την επικαλούμαστε ανά πάσα στιγμή γιατί απλώς θα τη βιώναμε (και θα ήμασταν ίσως ευχαριστημένοι… ποιος ξέρει…).

ΠΩΣ να πετάγαμε όλα τα περιττά και άχρηστα που εμποδίζουν την ύπαρξη να ανασαίνει με κανονικούς (ανθρώπινους) ρυθμούς, που δυσκολεύουν την ανάπτυξη του σώματος;».

***

ΑΡΘΡΟ του Γιώργου Σταματόπουλου για μια πραγματικότητα που πλέον γίνεται σιγά-σιγά ανησυχητικά οικεία.

ΚΑΙ ΟΧΙ άστοχη η αναφορά στον προσφάτως εκλιπόντα Μεσσήνιο συγγραφέα Γιώργο Μανιάτη που δυστυχώς ο χαμός του φαίνεται πως τελικά πέρασε μάλλον απαρατήρητος από τους περισσότερους στη Μεσσηνία.

ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ να πως ότι μπορεί να κάνει ο Δήμος Μεσσήνης μια εκδήλωση για να τον τιμήσει μιας και ο Μανιάτης ήταν Νησιώτης στην καταγωγή.

ΓΥΡΙΖΟΝΤΑΣ στο άρθρο του Σταματόπουλου να υπερθεματίσω πως επιβάλλεται να απαλλαγούμε από τα περιττά και τα άχρηστα αν δεν θέλουμε να καθορίζουν τη ζωή μας.

ΙΣΩΣ να μη είναι και τόσο εύκολο πλέον, αλλά γίνεται τελικά απαραίτητο αν θέλουμε να ζήσουμε καλύτερα.

***

ΔΙΑΒΑΣΑ στο Μεσσηνιακό Λόγο της Πέμπτης, πρωτοσέλιδο πως «Ξεπουλήθηκε το ΠΟΠ ελιάς Καλαμάτας».

ΚΑΤΙ τέτοια βλέπει και ο ελαιοπαραγωγός Θάνος Πουλόπουλος, παλαιόθεν ασχολούμενος με το ζήτημα και φρικάρει με το δίκιο του.

ΕΠΙΚΕΙΤΑΙ θεωρώ και νέα παρέμβαση εκ μέρους του λίαν συντόμως.

***

ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ και μεγάλα έργα σε Κάστρο, Ανω Πόλη και κεντρική πλατεία δεν φαίνεται να «τρέχουν» και δικαιολογημένα τα επισήμανε σε ρεπορτάζ του στη ΦΩΝΗ ο Γιάννης Μποζίκας.

ΚΡΙΜΑ γιατί η Κυπαρισσία αξίζει πολύ περισσότερο απ’ όσα οι εκλεγμένοι ηγήτορες της μπορούν να της δώσουν.

Θανάσης Παντές

ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΤΗΚΕ ο Μίκης Θεοδωράκης λόγω της τεράστιας καλλιτεχνικής δημιουργίας του, της διεθνούς φήμης του και της μακρόχρονης δράσης του στον χώρο της Αριστεράς.

ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ όλα τα κατεστημένα μέσα ενημέρωσης – έντυπα και ηλεκτρονικά. Συγκεκριμένοι μεγαλοεπιχειρηματίες έκαναν ό,τι μπορούσαν.

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ήταν κατώτερο των προσδοκιών τους. Αλλά δεν είναι αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει.

ΤΟ ΚΥΡΙΟ αφορά τη χρησιμότητα που θα μπορούσε να έχει μια τέτοια μαζική εκδήλωση, με αυτούς τους οργανωτές, την ώρα που η κυβέρνηση διαπραγματεύεται τη λύση ενός προβλήματος που κρατάει σχεδόν 30 χρόνια, δηλητηριάζοντας τις σχέσεις της χώρας μας με τη γείτονα και υψώνοντας τείχη ανάμεσα σε δύο λαούς που δεν έχουν τίποτε να μοιράσουν μεταξύ τους.

ΟΣΟΙ ΣΤΗΡΙΞΑΝ τα συλλαλητήρια οφείλουν να απαντήσουν στο βασικό ερώτημα: μπορεί η χώρα να διαπραγματευτεί έστω και στον ελάχιστο βαθμό ξεκινώντας από τη θέση ότι «Η Μακεδονία είναι ελληνική»;

ΑΥΤΟ φώναζαν οι διαδηλωτές και αυτό επιβράβευσε ο Κυρ. Μητσοτάκης, ο οποίος με δήλωσή του χαρακτήρισε το συλλαλητήριο της Αθήνας «έκφραση εθνικής υπερηφάνειας».

ΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ επομένως: με αυτή τη θέση πρέπει να διαπραγματεύεται η χώρα; Με αυτή τη θέση θα διαπραγματευόταν ο ίδιος αν ήταν πρωθυπουργός;

ΑΝ ΟΧΙ, τότε πώς συνιστά έκφραση εθνικής υπερηφάνειας ένα σύνθημα με βάση το οποίο δεν μπορεί να γίνει καμία διαπραγμάτευση και φυσικά δεν μπορεί να λυθεί το πρόβλημα;

ΕΝΑ ΕΠΙΖΗΜΙΟ για τα εθνικά συμφέροντα αίτημα από πότε συνιστά έκφραση εθνικής υπερηφάνειας;

ΕΧΟΥΜΕ τρελαθεί εντελώς ή ο πολιτικός καιροσκοπισμός είναι πάνω από όλα;

ΚΑΙ ΚΑΤΙ τελευταίο. Ο Μίκης Θεοδωράκης έχει στο έργο του δύο τραγούδια που αφορούν άμεσα τη Ρωμιοσύνη. Το ένα του 1966 είναι το αριστούργημα του Γιάννη Ρίτσου που λέει: «Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις».

ΤΟ ΑΛΛΟ είναι του 1985, από τον «Διόνυσο» σε δικούς του στίχους, που ζητάει ακριβώς το αντίθετο: «Τη Ρωμιοσύνη να την κλαις».

ΑΝ η Ρωμιοσύνη είναι αυτό που ο ίδιος εξέφρασε χθες, τότε “Τη Ρωμιοσύνη να την κλαις”, Μίκη».

***

ΑΡΘΡΟ της Εφημερίδας των Συντακτών με αφορμή το συλλαλητήριο της Αθήνας.

ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ τρέχει και μαζί του παράπλευρες εξελίξεις (η Novartis είναι μια απ’ αυτές) όπως καταλαβαίνετε.

ΠΟΥ θα οδηγήσουν αυτές οι εξελίξεις, ας μη βιαστούμε να τις προφητεύσουμε αν δεν θέλουμε να γελοιοποιηθούμε.

***

ΚΙ ΕΝΩ τρέχουν τα άλλα θέματα, ολοκληρώθηκε χθες στην Καλαμάτα το 4^ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου που είχε ξεκινήσει στις 24 Ιανουαρίου.

ΟΣΟΙ το παρακολούθησαν ανελλιπώς, δικαιολογημένα μπορούν να ισχυριστούν ότι παρακολούθησαν μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες ντοκιμαντέρ ελληνικές και ξένες.

ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου είναι ένα γεγονός που δικαιολογημένα πλέον καταξιώνεται ως θεσμός στην περιφέρεια και αξίζει να υποστηριχθεί ακόμα περισσότερο.

ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΜΕ για μια συνολική αποτίμηση τώρα που το Δ.Φ.Ν.Π. ολοκληρώθηκε.

***

ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ ήταν και πέρασε και πολύ χαρήκαμε σεργιάνι και τσίκνα απ’ άκρη σ’ άκρη στην αισιόδοξη πόλη των ονειρικών ιβίσκων.

ΚΑΙ βέβαια απολαύσαμε εξαιρετικά εδέσματα με πολύ κέφι και τραγούδι.

Η ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ είναι μια μέρα χαράς και γλεντιού μέσα στις απόκριες και αξίζει κάθε έπαινο.

ΟΙ ΑΠΟΚΡΙΕΣ είναι δικαίωμα στη χαρά και ανελέητη σάτιρα σε κάθε μορφή εξουσίας και μιζέριας.

ΚΑΛΑ να ’μαστε και μη ξεχνάτε και τα αποκριάτικα πάρτι των ημερών.

Θανάσης Παντές

ΦΟΡΤΙΣΜΕΝΟΣ προφανώς συναισθηματικά ξέχασε ότι με βάση διεθνείς συνθήκες δικαίου περί καθορισμού εθνών και εθνοτήτων, συνόρων και ονομάτων (και όχι, δυστυχώς, με βάση πολιτισμικό και ιστορικό παρελθόν) Μακεδονίες είναι πλέον τέσσερις.

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ όλες των χωρών τους πλην της γιουγκοσλαβικής, η οποία για ένα εκατομμύριο λόγους κάποια στιγμή «μετεξελίχθηκε» σε κράτος.

ΕΠΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ οι κάτοικοί της εκπαιδεύτηκαν (τερατωδώς και βιάζοντας η εκπαίδευσή τους την Ιστορία -και αυτό είναι ένα άλλο μείζον θέμα) και γαλουχήθηκαν ως κάτοικοι της Μακεδονίας -δεν φταίνε οι άνθρωποι (οι εξουσίες πάντα φταίνε).

ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ κανείς στη θέση του Μίκη ή του Κασιμάτη να είναι κατά πολύ νεότεροί τους, σφυρηλατημένοι στη σύνεση και την ιστορική γνώση, απαλλαγμένοι από στερεότυπα που διαιωνίζουν τη μη επικοινωνία.

ΑΥΤΟ δεν σημαίνει κάτι για την ηλικία, απλώς θέλει να πει ότι οι νέες γενιές δεν μπορούν να εμπνεύσουν ή να σηκώσουν στους ώμους τους εθνικά θέματα σε τέτοιες λαοσυνάξεις -όχι μόνο εθνικά θέματα…

ΑΚΟΥΓΑ μερικούς ανιστόρητους να λένε στην τηλοψία ότι οι αριστεροί ήσαν πάντα διεθνιστές και ουχί πατριώτες. Μπα; Η Αριστερά της Αντίστασης τι ήταν; Μισαλλόδοξη μήπως και ετερόδοξη και όχι πατριωτική;

ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ κατά μέρος τους μετέπειτα «διανοητές» της· αυτοί, έτσι κι αλλιώς, ακόμη και σήμερα, άλλα λένε τον ένα χρόνο, άλλα τον άλλο -τρεις λαλούν και δυο χορεύουν.

ΑΚΟΥΣΑ επίσης, τυχαία, πριν από λίγες μέρες, την ανάγνωση μιας επιστολής ενός αντισυμβατικού συγγραφέα προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (πρέπει να ήταν το 1992)· δεν γνωρίζω εάν περιήλθε σε γνώση του Προέδρου ή ποια ήταν η τύχη της, υπάρχει πάντως ως έγγραφο).

ΕΛΕΓΕ μεταξύ άλλων ότι δεν μπορούμε να μην ονομάζουμε τη γείτονα χώρα Μακεδονία αλλά ταυτόχρονα ότι οι κάτοικοί της πρέπει να αποκαλούνται Μακεδονίτες και ουχί Μακεδόνες, ως ανήκοντες ή προερχόμενοι από μια μεγάλη μητέρα – πατρίδα (κατά το Ελλαδίτες, Ισραηλίτες κ.λ.).

ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ μπορούν να καλούνται (για καθαρά ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους) μόνο οι Μακεδόνες που ζουν στα ερείπια της ελληνικής μακεδονικής δυναστείας -Βεργίνα, τάφοι Φιλίππου κ.λπ.

ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ. Λένε ότι τα στερνά τιμούν τα πρώτα αλλά δεν νομίζω να ισχύει αυτό για τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη, το έργο του οποίου είναι κτήμα της οικουμένης, αφού πρώτα δόξασε τη μικρή τούτη χώρα περισσότερο από τους «ρεαλιστές» πολιτικούς ή άλλους καθαρόαιμους αριστερούς της διανόησης (και όχι φολκλορικά, αλλά ουσιαστικά).

ΙΣΩΣ νόμισε ότι μια τέτοια παρέμβαση θα ένωνε τους διχασμένους Ελληνες -ποιος ξέρει… Ισως ήταν κάποιο υπόλοιπο μεγαλομανίας -ποιος πάλι ξέρει… Ισως να ένιωσε Πανέλληνας -ποιος ξανά ξέρει… Ηθελε πάντως πολλή τόλμη να μιλήσει για αριστερόστροφο φασισμό -πλήγωσε πολλούς…».

***

ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΛΩ να διαφωνήσω με τα όσα αναφέρει στο άρθρο του ο Γιώργος Σταματόπουλος, δεν μπορώ γιατί συμφωνώ με τα όσα αναφέρει ύστερα μάλιστα και από την εμφάνιση του Μίκη Θεοδωράκη στο συλλαλητήριο της Αθήνας.

ΕΙΤΕ το θέλουμε είτε όχι λοιπόν, η Μακεδονία ως γεωγραφική περιοχή είναι χωρισμένη προ πολλού κι αν εμείς ως Ελληνική πλευρά εθελοτυφλούμε κάνοντας πως δεν καταλαβαίνουμε τι γίνεται, και το παίζουμε υπερπατριώτες.

ΑΥΤΟΣ ο υπερπατριωτισμός πάντως δεν μας ωφελεί αφ’ ενός και αφ’ ετέρου μας εκθέτει έναντι των άλλων αλλά και της ιστορίας μας πρωτίστως.

***

ΕΚΤΟΣ από το Σκοπιανό πάντως η ζωή συνεχίζεται και ξαφνικά διαπιστώσαμε την παρουσία της Novartis να πρωταγωνιστεί.

ΞΑΦΝΙΚΑ; Όχι και τόσο ξαφνικά, αν σκεφτούμε πως το θέμα έχει έρθει στο προσκήνιο και άλλη φορά και μάλιστα με εκτενή δημοσιεύματα.

ΤΩΡΑ όμως το πράγμα δείχνει να «χοντραίνει» για τα καλά αφού δημοσιοποιήθηκαν ονόματα πολιτικών  ως εμπλεκόμενοι.

ΘΥΕΛΛΑ εν ολίγοις και τώρα αναμένουμε τη συνέχειά της και στη Βουλή.

ΠΕΡΙΤΤΟ να πω βέβαια πως το όλο θέμα δεν προέκυψε τυχαία αυτή τη χρονική στιγμή και τα συμπεράσματα δικά σας.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ για άλλη μια φορά το πολιτικό σύστημα είναι  εκτεθειμένο, ακόμα κι αν ενοχοποιείται από ανώνυμους και εν τέλει υπόπτου προσελεύσεως μάρτυρες.

Θανάσης Παντές

ΠΟΛΛΟΙ και ενοχλητικοί δυστυχώς οι λογής πατριωτικολάγνοι και πατριδοκάπηλοι και δυστυχώς ξεχώρισαν και αυτή τη φορά εκμεταλλευόμενοι τα αγνά συναισθήματα των απλών πολιτών.

ΓΙΑ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ επαγγελματίες κάνει λόγο και το άρθρο του Αλέξη Παπαχελά που ακολουθεί:

***

«ΑΥΤΗ η χώρα μεγάλωσε και κέρδισε όποτε δούλευαν ταυτόχρονα και το μυαλό και η ψυχή. Το σκεπτόμουν όταν έβλεπα το περίφημο βίντεο της κανονιοφόρου «Νικηφόρος» στην «κόντρα» της με μια τουρκική ακταιωρό στην περιοχή των Ιμίων.

ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ τι να θαυμάσω πρώτα. Την αποφασιστικότητα που έδειχνε ο κυβερνήτης καθώς κρατούσε με πυγμή μια σταθερή πορεία; Ή την αυτοσυγκράτησή του, στην οποία προφανώς οφείλεται το γεγονός ότι υπήρξε μια ελαφρά σύγκρουση των δύο σκαφών, αλλά ούτε εμπλοκή ούτε σοβαρό ατύχημα;

ΕΙΝΑΙ παρήγορο να βλέπεις ότι το ελληνικό κράτος, με όλες του τις ταλαιπωρίες, διαθέτει ακόμη μια ραχοκοκαλιά μάχιμων ανθρώπων που το κρατούν όρθιο και ακέραιο. Ρώτησα και έμαθα με πόσα αμείβεται ο εν λόγω κυβερνήτης.

ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ότι πέρα από τον μισθό του, που είναι μικρότερος από αυτόν ενός υπαλλήλου ΔΕΚΟ, παίρνει και 17 ευρώ την ημέρα όταν βρίσκεται σε υπηρεσία.

ΤΗΝ ΩΡΑ που θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές, στο κέντρο της Αθήνας θα βρίσκονται συγκεντρωμένοι πολλές χιλιάδες Ελληνες πολίτες.

ΑΝΑΜΕΣΑ στη συντριπτική πλειονότητα όσων πραγματικά νοιάζονται για την υπόθεση του Μακεδονικού ή απλώς έχουν βαρεθεί να βλέπουν τη χώρα τους να ταπεινώνεται, θα βρίσκονται και πολλοί επαγγελματίες πατριώτες.

Ο ΛΟΓΟΣ τους σαγηνεύει, ιδίως ένα λαό που έχει δοκιμαστεί τόσο πολύ. Ο ελληνικός λαός πολλές φορές στο παρελθόν παρασύρθηκε από τον μαξιμαλισμό τους, αφήνοντας να χαθούν μεγάλες ευκαιρίες.

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ της ονομασίας, για παράδειγμα, έπρεπε να είχε κλείσει το 1992, όπως ορθώς είχε επισημάνει ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Η ΤΟΤΕ όμως πολιτική ηγεσία δεν άντεξε την πίεση της κοινής γνώμης. Ελεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τότε: Τα κόμματα δεν μπορούν ασφαλώς να αγνοούν το λαϊκό αίσθημα. Οφείλουν όμως να το καθοδηγούν, αντί να το πυροδοτούν, με αποτέλεσμα να το καθιστούν ανεξέλεγκτο.

ΓΙΑΤΙ τότε γίνονται και τα ίδια τα κόμματα αιχμάλωτα του κλίματος που δημιουργούν. Πόσο σοφά λόγια…

ΣΗΜΕΡΑ βρισκόμαστε μπροστά σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Ο κ. Τσίπρας άνοιξε ένα θέμα άγαρμπα και με προφανή στόχο να διχάσει την αντιπολίτευση.

ΑΝΟΙΞΕ το κουτί της Πανδώρας διότι άγγιξε μια πολύ ευαίσθητη χορδή του Ελληνα. Μπήκαμε λοιπόν όλοι μαζί σε μια περιπέτεια, που δεν ξέρουμε πού θα μας βγάλει. Και αυτό είναι επικίνδυνο.

ΟΤΑΝ μπερδεύεται η εξωτερική πολιτική με το εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι, οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν είναι μεγάλοι.

ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ, έχουμε ορισμένους παραδοσιακούς επαγγελματίες πατριώτες, που βρήκαν την ευκαιρία να μαζέψουν ψήφους.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ, όσους θυμήθηκαν ξαφνικά τη συναίνεση και την πατριωτική ευθύνη ύστερα από μια πορεία ανευθυνότητας και απίστευτων ακροτήτων.

ΕΥΤΥΧΩΣ που η χώρα διαθέτει πέρα από τους επαγγελματίες πατριώτες και πατριώτες επαγγελματίες, σαν τον κυβερνήτη του «Νικηφόρος», που δίνουν σιωπηλά τη μάχη εκεί όπου μετράει, μέρα-νύχτα…».

***

ΑΥΤΑ αναφέρονται στο άρθρο του Παπαχελά, αλλά αν κάνουμε μερικές επισημάνσεις:

ΑΝ ΤΟ 1992 ο Μητσοτάκης που εκόπτετο για άμεση λύση του Σκοπιανού ήθελε να το λύσει, γιατί δεν το έκανε με όποιο πολιτικό κόστος αναλογούσε;

ΓΙΑΤΙ προτίμησε να «καλυφθεί» πίσω από την αποπομπή Σαμαρά;

ΓΙΑΤΙ κομπορρημονούσε κυνικά περί συνθέτου ονομασίας και τελικά συντάχτηκε με τους άλλους πολιτικούς και έσπευσε μετά να ασκεί κριτική εκ του ασφαλούς στην επόμενη κυβέρνηση;

ΚΑΙ φτάνουμε στο σήμερα και στην εκ πρώτης όψεως «άγαρμπη»  ανακίνηση του Σκοπιανού και τις αντιδράσεις που προέκυψαν (τα συλλαλητήρια και τις πομπώδεις δηλώσεις).

ΑΝ ΟΝΤΩΣ ο Τσίπρας ανακίνησε το Σκοπιανό για να διχάσει την αντιπολίτευση, μπράβο του αν τα κατάφερε!

ΟΜΩΣ αυτή η άποψη θεωρώ ότι είναι πολύ κοντόθωρη για να σταθεί σοβαρά αλλά ποιος έχασε τη σοβαρότητα για να τη βρουν οι επαγγελματίες της πολιτικής και του ανέξοδου πατριωτισμού;

ΕΙΝΑΙ ένα ερώτημα κι αυτό δε νομίζετε;

Θανάσης Παντές

ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ δίπλα στο παγωμένο ποτάμι και κουκουλωμένος σαν Εσκιμώος, βλέποντας τα πάντα γύρω να λειτουργούν κανονικά, σκέφτηκα πόσο πιο οργανωμένοι και λειτουργικοί (κατά συνέπεια και πιο ευτυχισμένοι) θα ήμασταν ως κοινωνία, στην Ελλάδα, αν δεν είχαμε αυτό το θαυμάσιο μεσογειακό κλίμα.

ΣΤΟ ΣΙΚΑΓΟ δεν είχαν ποτέ το περιθώριο να περιμένουν να βγει ο ήλιος για να ζεσταθεί το κοκαλάκι τους. Επρεπε να αναπτύξουν την τεχνογνωσία και την οργάνωση που θα τους επέτρεπε να συνεχίσουν να υπάρχουν σε ένα περιβάλλον στην πραγματικότητα αφιλόξενο.

ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕ το χιόνι (μιλάμε για χιόνι με το τσουβάλι, όχι για τον δικό μας ασθενικό χαρτοπόλεμο που όποτε πέφτει ισχυριζόμαστε πως «γίναμε Σιβηρία»), εκχιονιστικά και υπάλληλοι του δήμου έπιαναν δουλειά ώστε να μην κλείσει κανένας δρόμος, να μη μείνει κανένα πεζοδρόμιο του κέντρου ακαθάριστο.

Η ΚΙΝΗΣΗ (αυτοκίνητα και πεζοί) συνεχιζόταν σαν να μην τρέχει τίποτα. Ολοι πήγαιναν κανονικά στις δουλειές τους, στα σχολεία τους, στις υποχρεώσεις τους, όσοι είχαν σκυλιά τούς φορούσαν τα ειδικά παπουτσάκια (για να μην παθαίνουν εγκαύματα από το συνθετικό αλάτι που σκορπιζόταν προκειμένου να μη γλιστράει ο πάγος) και έβγαιναν βόλτα.

ΕΙΔΑ ακόμη και ανθρώπους (με ισοθερμικά ρούχα) να κάνουν το καθημερινό τζόγκινγκ τους. Τρελοί; Στα μάτια μου, ναι. Αλλά και πολίτες μιας πόλης λειτουργικής, επειδή δεν μπορούσε να μην είναι λειτουργική: αν δεν δούλευαν τα πάντα ρολόι, δεν θα μπορούσαν να συνεχίσουν να ζουν στο παγωμένο αυτό μέρος.

ΟΣΟ περισσότερο ταξιδεύω, επιβεβαιώνω πως ο νούμερο ένα παράγοντας που διαμορφώνει πολιτισμούς, συνήθειες, χαρακτήρες, τρόπους συμπεριφοράς είναι το κλίμα.

ΑΥΤΟΣ, νομίζω, είναι και ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Βορράς είναι πιο αναπτυγμένος από τον Νότο. Το κρύο σε ξυπνάει, ενώ η ζέστη σε κάνει νωθρό. Στο κρύο αναγκάζεσαι να οργανωθείς για να επιβιώσεις, στη ζέστη τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Αλλιώς, άντε να περάσεις έναν χειμώνα στην Ισλανδία και τα ξαναλέμε. Εάν επιζήσεις.

ΕΜΕΙΣ, ευτυχώς αλλά και δυστυχώς, θα επιζήσουμε ό,τι καιρό και να κάνει, αφού στην Ελλάδα κάνει τον καλύτερο καιρό του κόσμου. Φοβάμαι όμως πως ο καλός μας ο καιρός είναι την ίδια στιγμή και ο κακός μας ο καιρός.

ΕΚΕΙΝΟΣ που μας ξεμυαλίζει, μας καλεί να βγούμε έξω, ευνοεί την κοπάνα, το χαζολόγημα, δεν προϋποθέτει οργάνωση για να αντιμετωπίσουμε ακραία καιρικά φαινόμενα.

ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ οργάνωσης πληρώνουμε κάθε φορά που ένα ακραίο φαινόμενο ξεστρατίζει και περνάει από τη γειτονιά μας. Αλλά, μετά το κακό, ο ήλιος λάμπει, η θερμοκρασία είναι ιδανική, η θάλασσα σε καλεί να ξαπλώσεις στην παραλία με τη φραπεδιά σου και να μετράς τα κυματάκια.

ΕΠΕΙΤΑ έρχεται το καλοκαιράκι που σε παραλύει με τη ζέστη του και που ευνοεί το «δεν βαριέσαι», το «έχει ο Θεός», το «από Σεπτέμβρη βλέπουμε». Ομως, Σεπτέμβρη τον Σεπτέμβρη, συνεχίζουμε το ίδιο χύμα, το ίδιο ανοργάνωτοι, το ίδιο τυχεροί που έχουμε αυτόν τον έξω καρδιά καιρό. Και το ίδιο άτυχοι που έχουμε αυτόν τον καιρό.

ΕΧΩ δοκιμάσει και το… αντίθετο της κατάψυξης, το άλλο άκρο: Κάτι π.χ. καλοκαιρινά μεσημέρια στην Ασία, που περπατάς σε πόλεις-φαντάσματα, μόνο εσύ, ο απερίσκεπτος τουρίστας, την ώρα που οι κάτοικοι παραλυμένοι από τη ζέστη έχουν πέσει σε… θερινή νάρκη – δεν υπάρχει μόνο η χειμερία.

ΤΕΤΟΙΕΣ εμπειρίες με έκαναν να επανεκτιμήσω το περίφημο μεσογειακό κλίμα που μας το δίδασκαν στο σχολείο δασκάλες γεμάτες υπερηφάνεια για την υπεροχή της πατρίδας.

ΟΜΩΣ, δεν σας κρύβω πως τώρα που η υπεροχή της πατρίδας έχει γενικώς πάει περίπατο και που το μόνο που απομένει είναι ο καλός μας ο καιρός, είναι και στιγμές που κάνω κακές, αντιπατριωτικές σκέψεις:

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΣ θα αντάλλασσα το υπέροχο κλίμα μας με το ψύχος π.χ. του Σικάγου αν αυτό θα έκανε αυτομάτως και την Αθήνα μια όμορφη και λειτουργική πόλη.

ΞΕΡΩ πως οι μόνιμα εγκατεστημένοι στο Σικάγο (έλληνες) φίλοι που θα διαβάσουν αυτά που γράφω θα με χαρακτηρίσουν τρελό. Ξέρω και πως ό,τι δεν έχει καθένας αυτό επιθυμεί».

***

ΣΕ Ο,ΤΙ σχετίζεται με τον καιρό στη χώρα μας έχουμε πολύ έντονα ανεπτυγμένη την τάση της υπερβολής, όπως βέβαια και σε πολλά άλλα ζητήματα.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ του Κοσμά Βίδου αποτυπώνει αυτή την πραγματικότητα από την οποία ωστόσο δεν δείχνουμε πως θέλουμε να απαλλαγούμε.

ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ εύκολα και σαφώς υπερβολική λέμε πως φταίει ο καιρός για τα εκάστοτε χάλια μας, κι αυτή η διαπίστωση ασφαλώς και δεν είναι στα θετικά μας όπως αντιλαμβάνεστε.

ΟΤΑΝ ο καιρός ήταν καλός όλα θεωρούμε πως πάνε καλά.

ΜΟΛΙΣ αλλάξει ο καιρός αλλάζουμε και εμείς συνήθως προς το χειρότερο.

ΓΡΑΦΩ αυτό το κείμενο μια μέρα με συννεφιά ύστερα από πολυήμερες λιακάδες στην αγκαλιά των Αλκυονίδων ημερών του χειμώνα.

Η ΔΙΑΘΕΣΗ για περισυλλογή έχει επιστρέψει.

ΕΥΤΥΧΩΣ που άρχισαν και οι απόκριες που μπορούν να λειτουργήσουν και ως ασκήσεις εξωστρέφειας που μη το παραβλέπουμε, είναι αναγκαίες για να ανταπεξέλθουμε όσα γύρω μας συμβαίνουν.

ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ το κείμενο αρχίζει η βροχή αυτή τη χαλαρή ώρα του πρωινού στο καφέ «Σταθμός» όπου εδώ στη γειτονιά των χρωμάτων, οι αποκριάτικες εκδηλώσεις έχουν την τιμητική τους.

Θανάσης Παντές

ΜΕΣΟΛΑΒΟΥΝΤΟΣ και του τριημέρου κόσμος αρκετός άρχισε τα σεργιάνια συνδυάζοντάς τα με τα προσκυνήματα. Βοήθειά μας!

ΑΠ’ ΟΤΙ πληροφορήθηκα πάντως από έμπειρους γνώστες της τοπικής αγοράς, αν και κινήθηκε κόσμος, ψώνισε ελάχιστα ενώ δεν ήταν λίγοι εκείνοι που βλέποντας συνωστισμό επισήμων λόγω εορτής, σιχτίριζαν αναλόγως, θεωρώντας τους υπεύθυνους για την κατάσταση που υπάρχει λόγω της παρατεινόμενης κρίσης.

ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟ δεν ξέφυγε κανένας, ούτε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ούτε ο πρώην πρωθυπουργός, ούτε ο ενδιαφερόμενος να γίνει επόμενος πρωθυπουργός, ούτε βέβαια οι τωρινοί κυβερνώντες.

ΟΛΑ ΑΥΤΑ βέβαια σε πηγαδάκια και ως λόγια του αέρα και πέραν αυτών, τίποτα το αξιοσημείωτο.

ΚΑΤΑ τ’ άλλα από τα όσα πληροφορήθηκα, ο ναός της Υπαπαντής είχε μεγάλη επισκεψιμότητα πιστών που θύμισε άλλες εποχές, τότε που στην πόλη τις ημέρες του εορτασμού γινόταν και πανηγύρι, το οποίο και φέτος πολλοί αναπόλησαν.

***

ΚΙ ΕΝΩ το πρωί στην πόλη των ονειρικών ιβίσκων και πρωτεύουσα της Μεσσηνίας, είχαμε λιτανεία και το μεσημέρι επίσημο τραπέζωμα (το οποίο που σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως λόγω κόστους), το απόγευμα είχαμε «κοπή τη πίτα» στο Rex από τον ΣΥΡΙΖΑ Μεσσηνίας με ομιλητή τον θεωρούμενο ως τον πιο επιτυχημένο υπουργό της κυβέρνησης, τον Αλέξη Χαρίτση, παρουσία ενός πολυπληθούς ακροατηρίου που με δυσκολία έκρυβε τον ενθουσιασμό του, όχι πρωτίστως για τα όσα άκουγε αλλά για την γενικότερη αίσθηση που ήδη κυριαρχεί σε όσους βρίσκονται σε ροζ συννεφάκι πως τα πράγματα βελτιώνονται συνεχώς.

ΑΥΤΗ την αίσθηση ενθάρρυναν με τα λεγόμενά τους και οι τοπικοί βουλευτές, οι οποίοι ευτυχώς ήταν σύντομοι  στα λογύδρια τους.

ΟΠΩΣ αναμενόταν, ο Χαρίτσης δεν «χαρίστηκε» στην αντιπολίτευση και τη «στόλισε» κατάλληλα με τα όσα είπε.

Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ πως τα πράγματα βελτιώνονται είναι διάχυτη στο χώρο και του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν ξέρω αν η κοινωνία συμμερίζεται την άποψη αυτή.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ βέβαια έχει πολλές όψεις, αλλά η καθημερινότητα είναι αμείλικτη για τους περισσότερους με τις υποχρεώσεις να μεγαλώνει συνεχώς εις βάρος τους.

***

ΤΟ 4^ο ΔΙΕΘΝΕΣ Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου που συνεχίζεται στην Καλαμάτα και σε άλλες πόλεις της περιφέρειας, αποτελεί πολιτιστικό γεγονός πρώτου μεγέθους και όσοι το παρακολουθούν, έχουν την ευκαιρία να χαρούν μερικά από τα σημαντικότερα ντοκιμαντέρ, ελληνικά και ξένα.

ΣΠΕΥΣΑΤΕ όσοι ακόμα δεν είδατε κάποια προβολή.

ΤΟ Δ.Φ.Ν.Π. συνεχίζεται μέχρι την Τετάρτη και περιλαμβάνει πολλές εκπλήξεις.

***

ΟΙ ΑΠΟΚΡΙΕΣ ξεκίνησαν και φέτος στην Καλαμάτα αλλά στην εναρκτήρια εκδήλωση στην κεντρική πλατεία, ο κόσμος που συγκεντρώθηκε δεν ήταν ο αναμενόμενος, ούτε και ο ενθουσιασμός ανάλογος.

ΘΕΩΡΩ πως οι διοργανωτές χρειάζεται να προβληματιστούν όσα ακόμα υπάρχει καιρός, γιατί το λεγόμενο Καλαματιανό Καρναβάλι φθίνει ανεπανόρθωτα πλέον.

***

ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ ως Μακεδονικό ζήτημα αποτέλεσε και μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για ιστορική αναψηλάφηση, ύστερα από πάρα πολύ καιρό.

ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ οδηγός σε αυτή την προσπάθεια είναι και το βιβλίο του Κωνσταντίνο Βακαλόπουλου «Το Μακεδονικό ζήτημα»,  που το Σάββατο διενεμήθη με «Τα Νέα».

ΚΑΘΩΣ διέτρεχα τις σελίδες του διαπίστωνα και τα όσα εύστοχα περί Μακεδονικού επισήμανε στην πρόσφατη ανάρτησή του και ο Βασίλης Φλώρος, φτάνοντας ως τις μέρες μας.

ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ είναι εδώ και δεν θα κλείσει σύντομα, όσο οι υπεραισιόδοξοι πιστεύουν.

ΚΑΛΑ θα κάνουν μάλιστα να διαβάσουν το άρθρο του Θόδωρου Πάγκαλου στα «Νέα» του Σαββάτου, που αυτή τη φορά θύμισε τον παλιό καλό νηφάλιο εαυτό του.

ΑΥΤΑ και καλή εβδομάδα να έχουμε.

Θανάσης Παντές

ΛΙΑΚΑΔΑ Αλκυονίδων επικρατεί. Η ανοιξιάτικη αύρα ανεμίζει την Κουρτίνα Τρία. Πίσω της διακρίνονται οι κομισάριοι-υπουργοί, οίτινες κατέρχονται την Ηρώδου Αττικού, σχεδόν πετώντας, χωρίς λαιμοδέτες και παρεμφερή σύμβολα υποταγής, έμπλεοι ηδονής, λες και κατέλαβαν εξ εφόδου τα Χειμερινά Ανάκτορα. Ηρωικές ημέρες. Οδεύουν προς το Προεδρικό Μέγαρο προκειμένου να ορκιστούν, όχι ασφαλώς στο Ευαγγέλιο, καθότι δεν παραδέχονται τα απηρχαιωμένα, μεσαιωνικά, εκκλησιαστικά βιβλία. Εκτός από ένα: Το Τριώδιο, που ανοίγει αύριο και τους περιγράφει προφητικά, τέτοιοι καρνάβαλοι που ’γιναν πριν αλέκτορα φωνήσαι.

ΙΔΕΟΛΟΓΟΙ μασκαράδες δίχως άλλο. Δεν είναι, όμως, όμοιοι με τους προκατόχους τους. Αλίμονο. Η ειδοποιός τους διαφορά συγκεφαλαιώνεται στο εξής: Οντας κοινωνικά ευαίσθητοι και ταγμένοι αναντάν μπαμπαντάν στο πλευρό των αδυνάτων, κάθε φορά που προσυπογράφουν επαχθή μέτρα και καταβαραθρώνουν το πόπολο, χύνουν κορόμηλο το δάκρυ συν γυναιξί –όπως εξομολογήθηκε προσφάτως η συμβία του αρχηγού– με οικτρό αποτέλεσμα να ξεβάφει το μακιγιάζ παλιάτσου που κοσμεί τις προσωπίδες τους την περίοδο των Απόκρεω και του υπολοίπου έτους και να παρουσιάζουν οπωσούν εικόνα τραγέλαφου. Πρωτίστως οι ίδιοι έχουν χίλιους λόγους να ξεχνούν. Πώς από ακραιφνείς αντιμνημονιακοί κατάντησαν πιστοί υπηρέτες των μνημονίων και τουτέστιν αμνήμονες. Ονειρο ήταν και πέταξε, ξενιτεμένο πουλί brain drain, ο μισθός των 751 ευρώ, η αύξηση του αφορολογήτου, η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, το «κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη» και οι υπερήφανες πρόνοιες του προγράμματος της Θεσσαλονίκης, οι κρατικές υποδομές της οποίας, παρεμπιπτόντως, ξεπουλήθηκαν μπιρ παρά σε Κινέζους, Γερμανούς, Ιταλούς – δώσε και μένα μπάρμπα(ριά και Τούνεζι).

ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ονόμασαν την kolotoumba –την, άλλως ειπείν, ηγεμονική προσφορά του ηγέτη τους στην παγκόσμια πολιτική επιστήμη– και τους κόπηκε μαχαίρι η όρεξη για παράτες, πανηγυρικές συναθροίσεις και δεκάρικους φέτος. Μεγαλορρημοσύνες και ταρατατζούμ γιοκ. Ούτε καν μονόστηλη αναφορά δεν αξίωσαν από τα φιλικά ΜΜΕ κι όποιο προθυμοποιήθηκε να ανατρέξει στα πεπραγμένα τους τρακάρισε μετωπικά σε ντουβάρια δυσφορίας, υψωμένα με ενισχυμένο σκυρόδεμα από τους πρωτομάστορες του Μαξίμου.

ΗΜΙΦΩΣ σκιάζει την επέτειο. Και να σκεφτεί κανείς πως δεν αποκλείεται να ’ναι η τελευταία. Τη λησμόνησαν και οι εναπομείναντες θιασώτες του περιοδεύοντος τσίρκου, όσοι παρακολουθούν την εξέλιξη του δράματος με δωρεάν εισιτήριο και βλέπουν τις πενιχρές πιθανότητες χάπι εντ να κονιορτοποιούνται από τους ελέφαντες και να κατασπαράσσονται από λιοντάρια και τίγρεις. Οι ελάχιστοι κλακαδόροι παλαμοκροτούν χλιαρά και καλού-κακού στρέφουν τα βλέμματα προς τα τελάρα με τις σάπιες ντομάτες και το ξινισμένο ζαρζαβάτι, ό,τι απέμεινε να φέρει για πληρωμή το άμοιρο κοινό, που υπομένει τη μακάβρια παράσταση εκόν-άκον, βυθισμένο στη θλίψη εις ανάμνησιν της ελπίδας που, προτού σκάσει μύτη στη σκηνή, εξεδίωχθη βάναυσα από τον υποβολέα».

***

ΒΑΛΘΗΚΕ να θυμήσει την προ τριετίας άφιξη του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και τη μέχρι σήμερα παραμονή του σε αυτήν, ο Δημήτρης Νανούρης με το άρθρο του που τιτλοφορεί «Τρία χρόνια πνιγμένα στο νερό της λησμονιάς».

ΚΑΙ πέρασαν τελικά τρία χρόνια από τότε που έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και τα περισσότερα από τα όσα υποσχέθηκε (αν όχι όλα) λησμονήθηκαν εκ μέρους του αλλά όχι και από αυτούς που ως ψηφοφόροι είχαν σπεύσει να τα πιστέψουν, όχι χωρίς ιδιοτέλεια βεβαίως.

ΚΑΙ έκτοτε ακολούθησαν απανωτά οι διαψεύσεις ενώ μεσολάβησε κι ένα δημοψήφισμα και μια ακόμα εκλογική διαδικασία απ’ την οποία νικητής ήταν πάλι το κόμμα που και σήμερα είναι κυβέρνηση.

ΟΛΑ αυτά πλέον φαντάζουν μακρινά αλλά και τόσο κοντινά συγχρόνως που χάνονται κάτω από το βάρος της λησμονιάς.

ΑΠΟ μια άποψη όχι άδικα πάντως αφού τα τωρινά έχουν το δικό τους βάρος πάνω μας .

***

ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ σήμερα και η Καλαμάτα γιορτάζει όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα, εν μέσω επισημότητας και παρουσία πολιτικών προσώπων.

ΟΤΙ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Σαββατοκύριακο είναι το σημαντικότερο βεβαίως.

ΚΑΛΑ να περάσουμε.

Θανάσης Παντές

ΜΑΚΑΡΙ αυτό το προτέρημα να το έχετε και να θεωρείτε υπερβολική την εξομολόγησή μου, αν όμως δεν το έχετε, βάλτε το στο μυαλό σας: το να ευχαριστείς κάποιον για τη χαρά που σου προσφέρει, να τον ενθαρρύνεις να συνεχίσει ό,τι κάνει δηλώνοντάς του την εκτίμησή σου και το να του σφίγγεις το χέρι λέγοντάς του «μπράβο» σε βοηθά να αναπνέεις καλύτερα. Ειδικά αν όλα αυτά τα έχεις ξεχάσει.

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ δυσκολεύονται να λένε καλά λόγια στους δικούς τους ανθρώπους – συνήθως δεν έχουν κανένα πρόβλημα να πουν πολλά «μπράβο» σε όσους δεν γνωρίζουν προσωπικά.

ΟΤΑΝ είναι νέοι, προτιμούν να είναι δύσπιστοι – κυρίως με αυτούς που μπορεί κάποτε να θαυμάζουν, γονείς, μεγάλους αδελφούς, δασκάλους, καθηγητές κ.λπ. Μετά τη δυσπιστία, που σκοτώνει τη διάθεση για καλά λόγια, ακολουθεί ως απόδειξη ωριμότητας η κριτική σε όλους και σε όλα.

ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ την καλλιέργειά μας ή την αντισυμβατικότητά μας ή απλώς την εξυπνάδα μας, κριτικάρουμε τους γνωστούς μας, θεωρούμε όσα έχουν πετύχει «λογικά πράγματα» ή «λίγα», μικραίνουμε το μέγεθος μιας πιθανής επιτυχίας τους για να μη νιώθουμε ότι μας ξεπέρασαν.

ΚΥΡΙΩΣ, όσο καλύτερα τους γνωρίζουμε τόσο περισσότερο υποβαθμίζουμε την όποια ικανότητα ή εξαιρετικότητά τους. Είμαστε πάντα πρόθυμοι να εξηγήσουμε σε όσους δεν τους γνωρίζουν εξίσου καλά γιατί δεν χρειάζεται να τους θαυμάζουν ή και να τους παίρνουν στα σοβαρά.

ΤΟ ΞΕΡΩ ότι είναι δύσκολο για κάποιον να παραδεχθεί πως αυτή η συμπεριφορά δεν είναι υγιής: όλοι μας έχουμε μάθει να θεωρούμε φυσιολογική την αποδόμηση και σχεδόν άχρηστη την έκφραση του όποιου θαυμασμού μας.

ΜΟΝΟ που αυτό το ασταμάτητο επικριτικό κατακρεούργημα όσων παραδεχόμαστε πως, κατά τα άλλα, αγαπάμε οδηγεί σε ύπνωση τα δικά μας ανθρώπινα συναισθήματα: αν δεν μοιράζεσαι τη χαρά σου με αυτόν που σου την προσφέρει, έχεις πρόβλημα.

ΟΤΑΝ το συνειδητοποίησα αυτό, διαπίστωσα πως έχω ένα σωρό ανθρώπους στους οποίους χρωστάω κάμποσα καλά λόγια. Ξαφνικά κατάλαβα ότι χρωστάω πολλά σε πολλούς.

ΧΡΩΣΤΑΩ μερικά «μπράβο» σε όσους ξέρουν να μαγειρεύουν και με τάισαν εξαιρετικά, χρωστάω μερικά «ευχαριστώ» σε όσους με διασκέδασαν, χρωστάω μερικά «συγχαρητήρια» σε όσους γράφουν ωραία, τραγουδάνε υπέροχα, είναι εξαιρετικοί στη δουλειά τους και την ίδια στιγμή συμβαίνει να είναι και φίλοι μου.

ΕΚΤΟΤΕ, εδώ και κάνα χρόνο, δεν χάνω ευκαιρία να καμαρώνω δημόσια για δαύτους, να τους λέω τα καλύτερα κάθε φορά που κάτι δικό τους μου φτιάχνει τη μέρα, να τους υπενθυμίζω πόσο τυχερός αισθάνομαι που τους ανακάλυψα.

ΔΕΝ ΞΕΡΩ πώς το βλέπουν εκείνοι – ίσως να νιώθουν και έκπληξη. Αλλά εγώ τα έχω καλύτερα με τον εαυτό μου γιατί δεν κρύβομαι από τις αγάπες μου.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ δεν είναι αδύναµος όταν εκφράζει την ευχαρίστησή του για όσα χάρη σε έναν φίλο του απόλαυσε και δεν είναι δυνατός όταν είναι έτοιμος να αναλύσει άκαρδα τα πάντα για να φθάσει σε ένα συμπέρασμα: και στη μία και στην άλλη περίπτωση είναι απλώς άνθρωπος.

ΑΝ ΜΠΑΙΝΕΙ στη διαδικασία να κρύβει τη χαρά του για την επιτυχία ή την ικανότητα των δικών του ανθρώπων, χάνει κάτι σπουδαίο: τη συμμετοχή στη δική τους ζωή.

ΑΝ ΑΠΛΩΣ παρακολουθείς τα πάντα από απόσταση, μπορεί να είσαι ικανότατος στο να δώσεις συμβουλές, έτοιμος να εξηγήσεις στον άλλο τα λάθη του, σπουδαίος στο να προτείνεις λύσεις, αλλά στον εαυτό σου δεν έχεις δώσει τίποτα: ούτε καν τη μικρή χαρά της συνειδητοποίησης ότι φίλους έχεις διαλέξει σωστά και ότι την αγάπη σου δεν τη σπατάλησες.

ΠΕΣ στον φίλο σου ένα «μπράβο» για να σ’ το πει κι αυτός. Και να μη σ’ το πει, θα δεις λίγη λάμψη στα μάτια του. Αξίζει».

***

ΘΕΕ ΜΟΥ πόσο μπλε ξοδεύεις να μη σε βλέπουμε, έλεγε ο Ελύτης και πόσο δίκιο είχε το αντιλαμβανόμαστε αυτές τις ηλιόλουστες μέρες που διανύουμε καταμεσίς του χειμώνα.

ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ το άρθρο του Αντώνη Καρπετόπουλου με τίτλο «Τα λόγια της λάμψης» να το επιβεβαιώσει κι ας μη συσχετίζονται άμεσα με τον εξαίσιο καιρό των τελευταίων ημερών και καθώς ο πρώτος μήνας της νέας χρονιάς ολοκληρώνεται.

ΘΑΜΒΟΣ ηλιόλουστων ημερών εκστατικό και η αισιόδοξη πόλη των ονειρικών ιβίσκων χάρμα οφθαλμών σε πείσμα της μίζερης πραγματικότητας που σαν βδέλλα κολλάει πάνω μας, θέλοντας να μας γειώσει στο οδυνηρό της περιβάλλον.

ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ παρ’ όλα αυτά.

ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΥΜΕ με αθωότητα σοφού παιδιού που μεγαλώνει υπερβαίνοντας τα όρια της που τον όρισαν θέλοντας να το περιορίσουν.

ΚΑΙ βέβαια για να επανέλθω στα όσα στο άρθρο του Καρπετόπουλου αναφέρονται τα προσυπογράφω ευθαρσώς και τα υπερτονίζω.

Η ΧΑΡΑ ποτέ δεν ήταν ενοχή κι όταν μοιράζεται με τους άλλους είναι ακόμα καλύτερη.

ΟΣΟ κι αν μας δυσκολεύουν μη διστάζουμε να γινόμαστε καλύτεροι με τα πολλά και με τα λίγα.

ΚΑΛΟ μήνα να έχουμε.

Θανάσης Παντές

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ στην έκθεσή της διαπίστωνε ότι «οι μαθητές, σε σεβαστό ποσοστό, όταν ολοκληρώνουν τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, όχι μόνο δεν γνωρίζουν Ιστορία αλλά και δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για την Ιστορία.

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ της Ιστορίας κατ’ εξοχήν πλήττεται από βασικές αδυναμίες του εκπαιδευτικού μας συστήματος, όπως η αποστήθιση, η αποσπασματικότητα και ο εξετασιοκεντρικός προσανατολισμός του.

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΛΕΟΝ κανένα νόημα να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, αλλά χρειάζεται να γίνει κοινά αποδεκτό ότι εάν πραγματικά μας ενδιαφέρει η διδασκαλία της Ιστορίας, εάν πραγματικά μας ενδιαφέρει οι μαθητές να αποκτήσουν όχι μόνο γνώσεις αλλά και ενδιαφέρον για την Ιστορία, η σημερινή κατάσταση δεν μπορεί να διαιωνίζεται.

ΑΥΤΟ, επιπλέον, σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε την ανάγκη να γίνουν τολμηρές αλλαγές σε αυτό το μάθημα.

ΕΙΝΑΙ τουλάχιστον αντιφατικό, αν όχι υποκριτικό, από τη μία πλευρά να στηλιτεύουμε τις αδυναμίες στο συγκεκριμένο μάθημα και από την άλλη πλευρά να μην είμαστε ανοιχτοί σε ιδέες που υπερβαίνουν τη φιλοσοφία του υπάρχοντος προγράμματος σπουδών, να μην είμαστε διατεθειμένοι να συζητήσουμε προτάσεις που πραγματικά αναμορφώνουν το πώς και το τι διδάσκεται σήμερα στα σχολεία μας.

ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ τους προβληματισμούς και αγωνίες συγκροτήθηκε, με απόφαση του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, στις αρχές του χρόνου, επιτροπή η οποία εργάστηκε αμισθί και κατέθεσε τον Μάρτιο το «Σχέδιο Προγραμμάτων Σπουδών για το μάθημα της Ιστορίας στην υποχρεωτική εκπαίδευση».

ΤΟ «ΣΧΕΔΙΟ» περιλαμβάνει πολλές καινοτόμες προτάσεις, όπως η διδασκαλία της τοπικής και οικογενειακής ιστορίας στη Δ΄ Δημοτικού, ώστε η εξοικείωση με την Ιστορία να ξεκινήσει από το άμεσο περιβάλλον των μαθητών· η διδασκαλία της αρχαίας, βυζαντινής-μεσαιωνικής, νεότερης και σύγχρονης Ιστορίας σε τέσσερις τάξεις αντί για τρεις, ώστε να αποσυμφορηθεί η διδακτέα ύλη· η διδασκαλία να γίνεται κυρίως μέσα από «θεματικούς φακέλους» και δευτερευόντως από το σχολικό βιβλίο, ώστε να σταματήσει η «παπαγαλία» και μαθητές και εκπαιδευτικοί να έχουν ενεργό ρόλο στη μαθησιακή διαδικασία και πολλές άλλες.

ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ συμμετέχουν στον διάλογο για την αναμόρφωση του μαθήματος της Ιστορίας έχουν προσέλθει με τις προτάσεις τους και την κριτική τους στο «Σχέδιο», που θα ληφθούν υπόψη στην τελική διαμόρφωση της πρότασης. Ολοι, όμως, συμφωνούν στην αναγκαιότητα αλλαγών, γιατί έχουν έναν κοινό στόχο: οι νέοι και οι νέες να ενδιαφερθούν και να αγαπήσουν την Ιστορία στο σχολείο».

***

ΑΠΟ τον Πολυμέρη Βόγλη αναπληρωτή καθηγητή ιστορίας το απόσπασμα του άρθρου που προηγήθηκε για το θόρυβο που προκλήθηκε με τις αλλαγές στο μάθημα της Ιστορίας.

ΑΛΛΑΓΕΣ που έφεραν αναταραχή και προκάλεσαν δυσφορία σε όσους θεωρούν δεδομένη και στατική την προσέγγιση στην Ιστορία.

ΠΑΝΤΩΣ προς το παρόν τουλάχιστον δεν παρατηρήθηκαν εξάρσεις όπως στην περίπτωση του βιβλίου της Ρεπούση, αλλά ποτέ δεν μπορεί κανείς να είναι σίγουρος με τους ποικιλώνυμους δυσφορούντες.

ΕΧΕΙ μεσολαβήσει ήδη αρκετό διάστημα από τότε που ξεκίνησε αυτή η συζήτηση και σήμερα μοιάζει πια σχεδόν ξεχασμένη.

ΑΝ ΕΙΝΑΙ, μην θεωρηθεί καθόλου σίγουρο πάντως.

ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ωστόσο πέρα από τα προαναφερθέντα είναι πως οι αλλαγές στο μάθημα της Ιστορίας θα συνεχιστούν όπως και να ’χει.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ άλλωστε καθώς αλλάζουν οι κοινωνικοπολιτικές και όχι μόνο συνθήκες, αλλάζει και η προσέγγισή της, καθώς νέα δεδομένα έρχονται στο προσκήνιο.

ΕΙΝΑΙ καιρός πια να προβληματιστούμε και πάνω σε όσα ως τώρα δεν γνωρίζαμε ή σκόπιμα αγνοούσαμε.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ως αναπόσπαστο μέρος της ζωής εξελίσσεται μαζί της.

Θανάσης Παντές

ΑΛΛΑ ακόμα και αυτή η δήλωσή του ήταν σιβυλλική ως προς την ουσία του ζητήματος. Τι θα μπορούσε άλλωστε να πει, από τη στιγμή που η κυβέρνηση πορεύεται σταθερά στις ράγες της εθνικής γραμμής που συναποφασίστηκε από όλα τα κόμματα, πλην της Ακροδεξιάς, από το 2007;

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ θέση για μια «σύνθετη ονομασία» της ΠΓΔΜ «erga omnes» δεν ανακαλύφθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Υιοθετήθηκε από την κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή το 2007, όταν είχαν γίνει ολοφάνερα το αδιέξοδο και η διεθνής απομόνωση στα οποία μας οδηγούσε η «ανένδοτη» γραμμή, με τίμημα την αναγνώριση της ΠΓΔΜ με το όνομα Μακεδονία από τη συντριπτική πλειονότητα των κρατών του ΟΗΕ.

Η ΓΡΑΜΜΗ Καραμανλή το 2007 για σύνθετη ονομασία απέσπασε αμέσως τη συναίνεση ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και Συνασπισμού, με μόνους διαφωνούντες τον Γ. Καρατζαφέρη και τους τότε υπασπιστές του, Γεωργιάδη και Βορίδη.

Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ λόγος των σημερινών αντιδράσεων σε αυτή την πολιτική από στελέχη της Ν.Δ. που ανέχτηκε αν δεν υποκίνησε ο κ. Μητσοτάκης είναι να βρεθεί ακόμα ένα επιχείρημα εναντίον της κυβέρνησης, και αν είναι δυνατόν να υπονομευτεί η ενότητά της.

ΑΛΛΩΣΤΕ και οι οργανωτές του συλλαλητηρίου δήλωσαν κυνικά ότι ενώ τα συλλαλητήρια του 1992 είχαν στόχο να απευθυνθούν στην κοινή γνώμη και τις κυβερνήσεις του εξωτερικού, το χτεσινό είχε στόχο εσωτερικό, την ελληνική κυβέρνηση.

Η ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ του πληγωμένου θυμικού μερίδας των Ελλήνων πολιτών για μικροκομματικούς λόγους δεν είναι δύσκολη. Ασφαλώς το τελευταίο που ενδιέφερε τους οργανωτές (φανερούς και κρυφούς) του συλλαλητηρίου ήταν η εθνική ενότητα σε μια κρίσιμη πολιτική συγκυρία.

ΜΟΝΟ που η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας δεν κατανοεί ότι οι κερδισμένοι από την υπόθαλψη του εθνικισμού δεν είναι ο πάλαι ποτέ μεσαίος χώρος, αλλά τα Τάγματα της Χρυσής Αυγής που βρήκαν ευκαιρία να κάνουν την προκλητική επανεμφάνισή τους.

ΟΣΟΙ προεξοφλούν πάντως την επιστροφή της μισαλλοδοξίας και των ακροτήτων, καλά θα κάνουν να συγκρίνουν το χτεσινό συλλαλητήριο με εκείνα του 1992».

***

ΑΡΘΡΟ-ΘΕΣΗ της Εφημερίδας των Συντακτών με αφορμή τη στάση του αρχηγού της ΝΔ στο θέμα του Σκοπιανού μετά το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης και λίγο πριν το αντίστοιχο της Αθήνας.

ΣΕ ΚΑΘΕ περίπτωση η στάση που κρατάει στο ζήτημα του Σκοπιανού αξιωματική αντιπολίτευση δικαιολογημένα προκαλεί απορίες καθώς έρχεται σε σύγκρουση με τις θέσεις που είχε εκφράσει για τελευταία φορά το 2008.

ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ τον ίδιο τον αρχηγό της, η καλύτερη απάντηση προς αυτόν θεωρώ πως είναι το δημοσίευμα της εφημερίδας Documento που θύμισε μια συνέντευξη στο περιοδικό «Ε» της Κυριακάτικης «Ελευθεροτυπίας» πριν 25 χρόνια όπου ο νεαρός τότε Κυριάκος έλεγε μεταξύ άλλων «Η δική μου εντύπωση (και το λέω με βαριά καρδιά) είναι ότι το Μακεδονικό δεν μπορεί να είναι το πρώτο θέμα της εξωτερικής μας πολιτικής».

ΕΠΙΣΗΣ ο νεαρός τότε Κυριάκος στην ίδια συνέντευξη δήλωνε πως: «Δεν μπορώ να δω τη δημοκρατία των Σκοπίων να αποτελεί ουσιαστικό γεωπολιτικό κίνδυνο για την Ελλάδα».

ΑΣΦΑΛΩΣ και δικαιούται να αλλάξει κάποιος απόψεις όσο περνούν τα χρόνια, και βέβαια κι ο αρχηγός της ΝΔ.

ΤΟ ΠΕΡΙΕΡΓΟ όμως σε αυτή την αλλαγή στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι γίνεται για λόγους συγκυριακής σκοπιμότητας και με ψηφοθηρικές διαθέσεις.

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ η ΝΔ δείχνει απροκάλυπτα πλέον πως θέλει να αποποιηθεί τον κεντρογενή της χαρακτήρα και να μεταλλαχθεί σε δεξιά μιας Δεξιάς μα ακραίες θέσεις.

ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ εξέλιξη δεν μπορεί να είναι για καλό, όπως καταλαβαίνετε, κι όσο εθελοτυφλούμε τόσο εντονότερα θα τα βρίσκουμε μπροστά μας.

Θανάσης Παντές

ΚΙ ΕΝΩ ενημέρωση των πολιτικών αρχηγών γίνεται κατ’ ιδίαν, ενδιαφέρον θα είχε να γίνει και συμβούλιο πολιτικών αρχηγών με την προεδρία Παυλόπουλου.

ΚΑΤΙ τέτοιο πάντως δεν φαίνεται στον ορίζοντα, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή και είναι  άγνωστο  πότε και αν θα υπάρξει.

***

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ είναι μια και είναι ελληνική από αρχαιοτάτων χρόνων, αποφάνθηκε το Δημοτικό Συμβούλιο Τριφυλίας υπερψηφίζοντας σχετικό ψήφισμα.

ΣΤΟ ΨΗΦΙΣΜΑ έγινε λόγος και περί αξιοπρέπειας, εθνική υπερηφάνειας και φιλοπατρίας.

ΠΕΡΙ Γεωγραφίας δεν έγινε λόγος αλλά αυτό προφανώς είναι άλλο θέμα για το οποίο ίσως θα χρειαστεί γνωμάτευση από τον… Στράβωνα!

ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ τον χάρτη που συνοδεύει σήμερα τη στήλη και καλή εβδομάδα.

Θανάσης Παντές

ΔΙΑΒΑΣΑ στη «ΦΩΝΗ» τα όσα ο Χαϊκάλης υποστηρίζει αλλά τα πράγματα προφανώς δεν είναι έτσι, ούτε και τόσο αθώα βέβαια.

ΚΑΙ ασφαλώς δεν μπορεί να υποστηριχτεί η άποψή του πως αν ο Σαμαράς δεν είχε αποπεμφθεί θα είχε λύσει το ζήτημα.

ΜΕ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ και «αν» δεν γράφεται η ιστορία, όμως και δεν γίνεται να στεκόμαστε σοβαρά σε εικοτολογίες για να στηρίξουμε την όποια επιχειρηματολογία διαθέτουμε.

***

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ τα Σκόπια να ποντάρουν σε μια εύκολη διαπραγμάτευση, ανέφερε σε άρθρο του στη ΦΩΝΗ ο στρατηγικός αναλυτής Νίκος Λυγερός, ο οποίος ήταν και εκ των ομιλητών του συλλαλητηρίου στη Θεσσαλονίκη.

ΛΟΓΙΚΟΦΑΝΗΣ η επισήμανση, αλλά από πουθενά δεν προκύπτει ότι η διαπραγμάτευση θα είναι εύκολη, εκτός βέβαια κι αν θέλουμε να κάνουμε λόγο για κατανάλωση υπερπατριωτισμού που σε κάθε περίπτωση θα είναι σε βάρος μας.

ΑΛΛΩΣΤΕ μέχρι σήμερα αυτό τον «υπερπατριωτισμό» έχουμε πληρώσει ως χώρα αλλά φαίνεται πως κάποιοι δεν θέλουν να το καταλάβουν.

Η ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ πάντως δεν θα είναι εύκολη και το πιθανότερο είναι πως δεν θα ολοκληρωθεί και αυτή τη φορά.

***

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ την ακατάσχετη ονοματολογία για την ονομασία που ενδεχομένως μπορεί να πάρουν τα Σκόπια (ερήμην τους εννοείται) μπαίνω στον πειρασμό να προτείνω δυο ονόματα κοντά σε όλα τα άλλα.

ΣΚΟΠΙΑΔΟΝΙΑ για να έχει το συνδυασμό Σκόπια και –δονια από το Μακεδονία ως κατάληξη.

ΣΚΟΠΙΑΝΙΑ κατά το μπανανία που ορισμένοι επιθυμούν να είναι το κρατίδιο αυτό που από το 1992 προσπαθούν να γίνουν κράτος αλλά δεν τα καταφέρνουν.

ΚΙ ΟΥΤΕ θα τα καταφέρουν βέβαια αφού η εξάρτησή τους από την Ελλάδα είναι δεδομένη.

ΠΡΟΣ αποφυγή παρεξηγήσεων πάντως να πω ότι μπήκα στον πειρασμό της ονοματολογίας με διασκεδαστική διάθεση.

ΚΑΤΑ τ’ άλλα σημαντικές θεωρώ πολύ ενδιαφέρουσες τις θέσεις που εξέφρασε ο καθηγητής Παντελής Γεωργογιάννης  στο χθεσινό φύλλο της ΦΩΝΗΣ.

***

ΑΠΟ τις πιο αντιφατικές προσωπικότητες που ασχολήθηκαν με το Σκοπιανό υπήρξε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στη διάρκεια της πρωθυπουργικής του θητείας όπου «έσπασε» και το θέμα με αφορμή τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.

Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ λοιπόν παρ’ όλη την αδιαμφισβήτητη πολιτική του εμπειρία στο ζήτημα του Σκοπιανού, λειτούργησε με τη λογική του «ναι μεν αλλά».

ΚΙ ΕΝΩ η κυνική επισήμανσή του πως «σε δέκα χρόνια κανείς δεν θα θυμάται το Μακεδονικό» θα μπορούσε να είναι σωστή, εν τούτοις λέγοντας την σε λάθος χρονική στιγμή, είχε το αντίθετο αποτέλεσμα.

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ η πολιτική που ο Μητσοτάκης ακολούθησε ως πρωθυπουργός στο θέμα του Σκοπιανού, ήταν εντελώς αντιφατική και όπως τελικά αποδείχτηκε καθόλου η ενδεδειγμένη με δεδομένες μάλιστα τις τότες συγκυρίες.

ΚΑΙ μην ξεχνάμε πως επί των ημερών του έγινε αποδεκτή η ονομασία των Σκοπίων με την προσωρινή ονομασία πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας.

ΔΕΝ αναφέρομαι εδώ στους υπουργούς Εξωτερικών της κυβέρνησης του (Σαμαρά και Παπαϊωάννου) γιατί ο ίδιος ως πρωθυπουργός είχε την απόλυτη ευθύνη.

ΣΗΜΕΡΑ  στα 2018 ο γιος του ακόμα δεν έχει αποφασίσει ποια θέση θα κρατήσει στο ζήτημα της ονομασίας που σέρνεται άλυτο.

Θανάσης Παντές

ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ περίπτωση στα ελληνικά γράμματα, ευφυής και οξύς στην κριτική του. Γεννήθηκε στη Μεσσήνη αλλά έζησε στην Αθήνα (και στο εξωτερικό έως το 1972).

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΙΚΗ, θυελλώδης και η ζωή του. Πήγε ελάχιστα στο σχολείο από το οποίο δεν συναπεκόμισε, όπως έλεγε, και πολλά πράγματα. Δεκαπέντε χρονώ υπηρετούσε σε σχολή υπαξιωματικών του Βασιλικού Ναυτικού και στα δεκαοχτώ του ήταν ανθρακωρύχος στο Βέλγιο· αμέσως μετά Παρίσι όπου κατατάχτηκε στη Λεγεώνα των Ξένων και στη συνέχεια στο Αλγέρι δρώντας υπέρ των Αλγερινών και καταγράφοντας τις θηριωδίες των Γάλλων. Δραπέτευσε μετά τριάμισι χρόνια και διασχίζοντας τη Σαχάρα (!) έφτασε το 1961 στην Ελλάδα.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΙ το πρώτο έργο «Ημερολόγιο, Αλγερία 1957-1961». Το έργο γίνεται αφορμή για επερώτηση στην ελληνική Βουλή και αποσπάσματά του μεταφράζονται στη Γαλλία (όπου και καταδικάζεται από τις γαλλικές αρχές), τη Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

ΔΟΥΛΕΥΕΙ ως δημοσιογράφος στην «Ελευθερία» και είναι από τα ιδρυτικά μέλη της Νεολαίας Λαμπράκη. Προβλέπει την επιβολή της δικτατορίας στην Ελλάδα και τον Απρίλιο του 1967 αυτοεξορίζεται σε χώρες του εξωτερικού.

ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ το 1972. Το 1973 ταξιδεύει στη Χιλή αμέσως μετά τη δολοφονία Αλιέντε, ως απεσταλμένος της «Ακρόπολης» και κάθεται σαράντα μέρες φτιάχνοντας ένα σπαραχτικό ρεπορτάζ με τίτλο «Σαράντα μέρες όλο νύχτα», που, όμως, δεν δημοσιεύτηκε γιατί ενώ ήταν στο πιεστήριο εισέβαλαν οι πραξικοπηματίες και κατέστρεψαν τα πάντα.

ΜΕΤΑ το Πολυτεχνείο είναι στην παρανομία. Πέφτει με τα μούτρα στη μουσική δημιουργώντας την πρώτη ορχήστρα με το όνομα «Ευρετήριο». Το 1980 βρίσκεται στην Τουρκία του Εβρέν και αναζητεί αγνοούμενους της Κύπρου.

ΠΛΕΟΝ ασχολείται περισσότερο με τη μουσική έρευνα και την ανακατασκευή των μουσικών οργάνων της αρχαίας Ελλάδας, δίνοντας με αυτά συναυλίες στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

ΑΠΕΙΘΑΡΧΗΤΟΣ, ατίθασος, ελεύθερος, άνθρωπος της περιπέτειας, δημιούργησε έναν δικό του τρόπο («μέθοδο») τόσο στην τέχνη όσο και στη ζωή του. Τα πολύ σπουδαία βιβλία του κυρίως από τις εκδόσεις «Κέδρος», εκτός από τη λεγεώνα, είναι: «Δραπέτευσα από τη λεγεώνα των ξένων», 1961, «Objet sans valeur», 1972, «Ο Μίδας βασιλιάς έχει αυτιά γαϊδάρου ή εκατέρωθεν της ουσίας», «Εξεργα» 1976 κ.ά., ακόμη και ανέκδοτα.

Ο ΕΚΔΟΤΗΣ της «Στιγμής» Αιμίλιος Καλιακάτσος τον κατατάσσει στους πέντε πνευματικούς ανθρώπους που, κατ’ αυτόν, σημάδεψαν τον 20ό αιώνα – οι άλλοι τέσσερις είναι: Καβάφης, Καρυωτάκης, Μέλπω Αξιώτη και βεβαίως Παναγιώτης Κονδύλης.

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ θεωρούσε τον εαυτό του «απόστρατο», «απεργό», «συνταξιούχο» αλλά και «δημόσιο κίνδυνο». Απρόβλεπτος και στις συναναστροφές με οικείους και φίλους.

ΣΕ ΑΦΙΕΡΩΣΕΙΣ του λ.χ., σημείωνε: «Αγαπητέ πλησίον, κάνε πιο κει» ή «Το χιλιοειπωμένο, αυτό μόνο μπορεί να ειπωθεί για πρώτη φορά» ή ακόμη «Ανθρωπος εγγράμματος, ξύλο πελεκημένο». Μακριά βέβαια από «αυλές» και μέσα ενημέρωσης. Ελεύθερος».

***

 ΑΡΘΡΟ του Γιώργου Σταματόπουλου στην Εφημερίδα των Συντακτών, για τον πολύ σπουδαίο αλλά και ακραία παρεξηγημένο Μεσσήνιο δημιουργό Γιώργο Μανιάτη που πριν λίγες μέρες έφυγε από τη ζωή.

ΤΟΝ ΑΠΟΚΑΛΕΣΑΝ μεταξύ άλλων και «Ελληνα Ρεμπώ» με αφορμή τη ζωή και το έργο του.

ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ οι εμφανίσεις του στην Καλαμάτα και με πολύ επιλεγμένες παρέες.

ΤΟΝ ΕΙΔΑ μια φορά «στο κύμα» οικείος με το δικό του τρόπο και συγχρόνως απρόσιτος στους εύκολους συναγελασμούς.

ΑΚΟΜΑ ένας σημαντικός Μεσσήνιος που δυστυχώς το έργο του παραμένει άγνωστο για τους συμπατριώτες του, που έτσι κι αλλιώς ούτε ο ίδιος τους είχε σε ιδιαίτερη υπόληψη αν και κατανοούσε την άγνοιά τους.

Θανάσης Παντές

Η ΚΑΛΑΜΑΤΑ από σήμερα μέχρι και τις 7 Φεβρουαρίου θα είναι το σημείο αναφοράς για όσους ενδιαφέρονται και παρακολουθούν την εξέλιξη του κινηματογραφικού είδους που λέγεται: ντοκιμαντέρ.

ΠΟΛΛΕΣ προβολές και πολλές και εξαιρετικές συμμετοχές ταινιών και δημιουργών.

ΚΙ ΑΠΟ κοντά και μουσικές εκδηλώσεις και σεμινάρια και όλα αυτά με ελεύθερη είσοδο για όλους.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ αφιέρωμα του φετινού φεστιβάλ έχει σαν θέμα την Υγεία και με αυτό το θέμα θα λειτουργεί στο φουαγιέ του Ε.Κ.Κ. και αντίστοιχη εικαστική έκθεση που επιμελήθηκε το Καλλιτεχνικό Στέκι.

Η ΦΩΝΗ συμμετέχει στο 4^ο Δ.Φ.Ν.Π. ως χορηγός επικοινωνίας και θα είμαστε εκεί για να δούμε, να ακούσουμε και να σας τα μεταφέρουμε.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ τις επόμενες μέρες.

ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ κινηματογραφική πανδαισία αρχίζει κι είστε όλοι ευπρόσδεκτοι.

Θανάσης Παντές

ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ δεν πρέπει να γίνει κι αυτή τη φορά θέμα που θα διχάσει τους πολίτες, όπως έγινε στο παρελθόν γιατί τώρα περιθώρια που σε άλλες εποχές υπήρχαν, πλέον δεν υπάρχουν.

ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης ήταν πολύ μικρότερης έκτασης και έντασης από εκείνα του παρελθόντος κι αυτό προφανώς κάτι σημαίνει.

ΥΠΑΡΧΕΙ βέβαια και η ονοματολογία που εξελίσσεται σε ονοματολαγνεία που σε συνδυασμό με την άγνοια της ιστορίας είναι επικίνδυνη.

ΕΠ’ ΑΥΤΟΥ θα επανέλθουμε αφού το θέμα είναι ανοιχτό  και οι εξελίξεις τρέχουν.

***

ΣΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ βαθμό η υποβάθμιση και η απαξίωση της Βουλής.

ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΩ εγώ, αλλά το επισήμανε σε άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών ο Μανόλης Δρεττάκης που έχει διατελέσει εκτός από υπουργός και αντιπρόεδρος της Βουλής σε άλλες εποχές βέβαια και με άλλες συνθήκες.

ΕΚΤΟΤΕ ήρθαν τα πάνω-κάτω, άλλαξαν τόσα πολλά, άλλαξε και η Βουλή δείχνοντας δυστυχώς σε ουκ ολίγες περιπτώσεις το χειρότερο πρόσωπό της, μέσω των εκπροσώπων της.

***

Η ΛΙΤΟΤΗΤΑ έφερε τους ναζί  στην εξουσία, επισήμανε σε άρθρο του ο Τάκης Μίχας, γνωστός δημοσιογράφος και συγγραφέας με σημαντικές παρεμβάσεις στο ενεργητικό του.

Η ΑΝΑΦΟΡΑ του εστιάζεται βέβαια στην εποχή του ναζισμού στην Γερμανία αλλά εκ των πραγμάτων και με τα όσα γύρω μας συντελούνται πλέον σε διεθνές επίπεδο, το φάντασμα μοιάζει να αιωρείται στις κοινωνίες που μαστίζονται από την αγριότητα της λιτότητας.

Η ΛΙΤΟΤΗΤΑ σε κάθε περίπτωση είναι κακός σύμβουλος όταν δεν είναι επιλογή.

***

ΛΟΥΚΕΤΟ και στο στρατόπεδο Καλαμάτας, ύστερα από την κυβερνητική απόφαση για αναδιάταξη των Κέντρων Εκπαίδευσης σε όλη τη χώρα.

ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΙ και πάλι αντιδράσεις αλλά θα περάσουν μάλλον απαρατήρητες.

ΑΛΛΩΣΤΕ η τοπική πλευρά, καλώς ή κακώς, δεν έχει ανάλογη πειστική επιχειρηματολογία για το ζήτημα του στρατοπέδου, όταν μάλιστα έχει αλλάξει ο στρατηγικός σχεδιασμός της χώρας.

ΓΙΑΤΙ βέβαια σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί επιχειρηματολογία η κάθε λογής μικροκομματική σκοπιμότητα διανθισμένη με αρκετή ρουσφετολογία.

ΑΠΟ κει και μετά το ερώτημα που τίθεται και έχει σοβαρότητα είναι τι θα γίνει με την αξιοποίηση του στρατοπέδου ως χώρος που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αφεθεί στην τύχη του.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ έχουν ήδη υπάρξει κατά καιρούς και προφανώς θα υπάρξουν και άλλες.

ΟΙ ΘΕΩΡΟΥΜΕΝΟΙ ως αρμόδιοι ας τις λάβουν υπόψη τους και χωρίς παρωπίδες βεβαίως.

Θανάσης Παντές

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να μας προβληματίσει ωστόσο πως ήρθε ξανά στην επικαιρότητα.

ΚΑΙ σε αυτό ακριβώς το σημείο βρίσκεται και ο προβληματισμός που θα ’πρεπε να απασχολεί, αλλά όπως φαίνεται μάταια, αν κρίνουμε από την έλλειψη νηφαλιότητας που παρατηρείται.

ΓΙ’ ΑΥΤΟ άλλωστε και ξάφνιασε η παραίνεση Ιερώνυμου που έκανε λόγο για σύνεση και αντιτάχθηκε στις κραυγές και στα συλλαλητήρια.

ΕΝΟΧΛΗΣΕ ακόμα και πολλούς ιεράρχες η νηφαλιότητα του αρχιεπισκόπου.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ που ακολουθεί είναι από την Εφημερίδα των Συντακτών.

***

«ΣΤΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ στον πρωθυπουργό, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών τάχθηκε με σαφήνεια ενάντια στα συλλαλητήρια που προγραμματίζονται για την Κυριακή στη Θεσσαλονίκη. Ο κ. Ιερώνυμος υπογράμμισε ότι έχει εμπιστοσύνη «στους, εκ του Συντάγματος, καθ’ ύλην αρμόδιους, να χειριστούν τα εθνικά μας ζητήματα» και υπογράμμισε ότι «δεν χρειάζονται συλλαλητήρια και φωνές, αλλά εθνική συναίνεση, συνεννόηση και ομοψυχία».

Η ΕΠΙΛΟΓΗ του Αρχιεπισκόπου να τοποθετηθεί με τη δέουσα προσοχή διαμορφώνει την καθαρή διαχωριστική γραμμή που διατρέχει την ελληνική κοινωνία και τους θεσμούς της.

ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ μεριά βρίσκονται οι προοδευτικές δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις, που ζητούν να κυριαρχήσουν η νηφαλιότητα στον δημόσιο διάλογο και η κοινή λογική στις διαπραγματεύσεις με τους γείτονες.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ βρίσκονται οι δυνάμεις που συνασπίζονται κάτω από αδιέξοδα εθνικιστικά και ρατσιστικά συνθήματα, προωθώντας τις δικές τους πολιτικές και επιχειρηματικές επιδιώξεις.

ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ στις διαπραγματεύσεις για το μακεδονικό ζήτημα και η δήλωση του κ. Ιερώνυμου προκάλεσε όμως πρωτοφανείς αντιδράσεις από τη Ν.Δ.

ΑΡΧΙΚΑ η αξιωματική αντιπολίτευση διαμαρτυρήθηκε επειδή -υποτίθεται- ο υπουργός Εξωτερικών δεν έχει συναντηθεί με τα κόμματα (ο Νίκος Κοτζιάς επέστρεψε μόλις χτες από το Βανκούβερ) και συμπέρανε πως «τώρα είναι πολύ αργά για ενημέρωση».

ΚΑΤΟΠΙΝ, η Ν.Δ., φανερά ενοχλημένη από το γεγονός πως τα συλλαλητήρια δεν έχουν τη στήριξη του σημαντικότερου θεσμικού παράγοντα της Εκκλησίας, δήλωσε ενοχλημένη για τη συνάντηση Τσίπρα – Ιερώνυμου και κατήγγειλε την κυβέρνηση για «πρωτοφανή ανευθυνότητα»!

ΕΙΝΑΙ αδύνατο να παρακολουθήσει κανείς τις διαρκείς μεταστροφές της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Διακατέχεται από την αγωνία της να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα, δηλαδή την εδώ και χρόνια διαμορφωμένη «γραμμή» για σύνθετη ονομασία της γείτονος, με τα «υπερπατριωτικά» παραληρήματα που εκπέμπονται στα «δεξιά» της και καθοδηγούνται από στελέχη πρώτης γραμμής της Ν.Δ.

ΤΟ ΝΕΟ πολιτικό σκηνικό και η ενίσχυση των προοδευτικών θέσεων προκαλούν τριγμούς σε ομάδες και συσπειρώσεις που έχτισαν ολόκληρες καριέρες χρησιμοποιώντας υπερεθνικιστικά συνθήματα.

ΑΝΤΙ η Ν.Δ. να λάβει υπόψη της το μεγάλο τμήμα δημοκρατικών πολιτών που τη στηρίζουν και να πάρει οριστικά διαζύγιο από αυτές τις σοβινιστικές ομάδες, επιλέγει για ακόμα μια φορά να κολυμπήσει στα θολά νερά της Ακροδεξιάς».

***

ΣΑΦΕΣ στις θέσεις του το άρθρο.

ΟΣΟ για τις αντιδράσεις των πολιτικών, ότι ο πρωθυπουργός ενημέρωσε πρώτα τον αρχιεπίσκοπο, έχουν βάση, ωστόσο δεν πείθουν για τις προθέσεις τους.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ  ενοχλήθηκαν που ο Τσίπρας πρόλαβε να κινήσει πριν απ’ αυτούς.

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ πάντως δεν μπορεί να σταθεί στις δικές τους αντιδράσεις που συν τοις άλλοις δεν είναι και ξεκάθαρες.

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ και τα κόμματα οφείλουν να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους και βέβαια να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Η ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ σε αυτή την περίπτωση θα έχει μεγάλο κόστος και πέρα από την ονοματολογία, που έτσι κι αλλιώς η ελληνική πλευρά όλα αυτά τα χρόνια από το 1992 και μετά έχει κάνει παντιέρα, όπου το «εμπόριο» του πατριωτικού οίστρου πάει κι έρχεται.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ως φαίνεται δεν μας δίδαξε τόσα χρόνια αυτά που χρειαζόταν να διδάξει.

***

Η ΧΑΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, της Κατερίνας Γυφτάκη είναι ένα γοητευτικό μυθιστόρημα με στέρεη και ρέουσα γραφή που παρουσιάζεται απόψε στις 8.30 στο Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη και το βιβλιοπωλείο Παπαχρήστου.

ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ θα μιλήσει η φιλόλογος Εύη Ντινοπούλου ενώ θα προλογίσει και θα συντονίσει ο γράφων.

Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ θα διανθιστεί μουσικά από τη σοπράνο Κατερίνα Παλαιολόγου και τον συνθέτη Στάθη Γυφτάκη ενώ θα γίνει και συζήτηση με τη συγγραφέα.

Ο ΝΤΟΥΡΑ γύρισε στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητας και τρέμουν όσοι δεν το περίμεναν.

ΟΣΟΙ ήξεραν και τον περίμεναν όμως τώρα απολαμβάνουν τα νέα του κατορθώματα διανθισμένα από νέες ιδέες και σχέδια για το μέλλον.

ΝΤΟΥΡΑ είναι και η στόχευσή του είναι πάντα το μέλλον, το οποίο άλλωστε ο ίδιος ήδη εμπεριέχει στο DNA του ως συνεχές παρόν.

***

ΚΙ ΕΝΩ ο Ντουρά είναι πάλι εδώ με φρέσκες ιδέες, άλλοι με πανάρχαιες ετοιμάζονται να πάνε στη Θεσσαλονίκη να λάβουν μέρος στο συλλαλητήριο για το όνομα των Σκοπίων.

ΔΕΝ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ μάλιστα ορισμένοι εξ αυτών μετά το συλλαλητήριο και αφού φωνάξουν υπέρ τα ελληνικότητας της Μακεδονίας να μεταβούν στην Γευγελή της Σκοπιανής επικράτειας και να παίξουν στο εκεί καζίνο.

ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ πρωτότυπη βέβαια αυτή η επίσκεψη.

ΑΛΛΩΣΤΕ το ίδιο είχε συμβεί και στα συλλαλητήρια του 1992 στη Θεσσαλονίκη, όπου η συμμετοχή ήταν ομολογουμένως μεγάλη και με ανάλογο φανατισμό που μόνο με πατριωτικής έξαρση δεν είχε σχέση.

ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ τα επί μέρους, τυχόν συμμετοχή βουλευτών στο συλλαλητήριο μόνο ως μικροπολιτική μπορεί να εκληφθεί όπως και όσων αποφάσισαν να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην προγραμματισμένη βαβούρα.

Η ΣΤΑΣΗ του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου πάντως κατά των συλλαλητηρίων είναι στάση νηφάλια.

ΣΤΟ ΘΕΜΑ θα επανέλθουμε εκτενέστερα τις επόμενες μέρες και με ιστορικές αναδρομές.

***

ΚΥΠΡΙΑΚΟ και πάλι στο προσκήνιο με αφορμή τις επικείμενες προεδρικές εκλογές  στη μεγαλόνησο με το πρόβλημα που σέρνεται να συνεχίζει να σέρνεται άλυτο και με τις προτάσεις να περνούν και να φεύγουν.

ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ στην προκειμένη περίπτωση εστιάζεται στη θέση του γ.γ. του ΟΗΕ πως τα Ηνωμένα Εθνη δεν έχουν πειστεί ότι ο πρόεδρος Αναστασιάδης, που είναι και πάλι υποψήφιος, είναι έτοιμος να επανέλθει στις συνομιλίες.

ΚΡΑΤΑΕΙ «πισινή» προφανώς γιατί φοβάται την κατακραυγή των συμπατριωτών του.

***

ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ κρίσιμη στιγμή για τα υπό κατάρρευση ιστορικά κτίρια της Ανω Πόλης και εύστοχο το χθεσινό ρεπορτάζ του Γιάννη Μποζίκα στη «ΦΩΝΗ».

ΤΑ ΚΤΙΡΙΑ που γλίτωσαν από τους Οθωμανούς δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα γλιτώσουν τελικά από την εγκατάλειψη.

ΟΣΟΙ θεωρούνται πως είναι αρμόδιοι είναι καιρός πια να αντιδράσουν.

Ο ΔΗΜΟΣ Τριφυλίας ας αναλάβει τις ευθύνες του.

***

ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ δεν λύνεται με συμβιβασμούς, έγραφε χθες σε άρθρο του ο Νίκος Λυγερός στη «ΦΩΝΗ».

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ να έχει δίκιο αν τέλος πάντων μας εξηγούσε τι προτείνει για να αποφευχθεί ο οποιοσδήποτε συμβιβασμός.

ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ το κάνει σε ένα επόμενο άρθρο του.

***

ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ οργανισμός εν Καλάμαις αυτή την εποχή με τρεις παραστάσεις να βρίσκονται σε εξέλιξη.

ΣΤΟ ΔΗΠΕΘΕΚ παρουσιάζεται ο «Φιάκας» του Μισιτζή.

ΤΟ ΜΕΘ στο Εργατικό Κέντρο ολοκληρώνει το «Δεν είμαι εγώ» του Ξενόπουλου.

ΤΟ ΣΥΝ1-ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΟΥΜΠΟΥΡΟΣ στο Πνευματικό Κέντρο παρουσιάζει τη «Μαρία Πενταγιώτισσα» του Μποστ.

ΚΙ ΕΚΤΟΣ αυτών των εκδηλώσεων θεατρικού ενδιαφέροντος προσθέστε και τις λοιπές εκδηλώσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη.

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ πολιτιστικά βρισκόμαστε σε έξαρση και προσοχή γιατί κυκλοφορεί και… ιλαρά!

Θανάσης Παντές

ΠΑΝΤΑ σε ώτα μη ακουόντων βέβαια αλλά αυτό καμία σημασία δεν έχει για τον ίδιο που έχει το δικό του τρόπο να πρωτοπορεί σε πείσμα όλων.

ΝΤΟΥΡΑ είναι αυτός δεν είναι όποιος κι όποιος, και βέβαια όλοι γνωρίζουν πως έρχεται από πολύ μακριά η δόξα του και πολύ πιο μακριά πηγαίνει κόντρα στην άγνοια των καιρών.

ΓΕΙΑ ΣΟΥ και πάλι γεια σου φίλε Λεωνίδα.

***

ΚΙ ΕΝΩ στο Αμφιθέατρο του γίνονται παραστάσεις, προβολές και άλλες εκδηλώσεις, η γενική εικόνα του Εργατικού Κέντρου Καλαμάτας θυμίζει «κουφάρι» για το άλλοτε στολίδι της Αριστομένους που ο γραφικός Γιακουμάτος ως υφυπουργός όταν το εγκαινίασε το είχε ονομάσει Βερσαλλίες!

ΤΟΣΗ αμετροέπεια εκ μέρους του αλλά αυτό είναι το λιγότερο, άλλωστε οι πολιτικοί το συνηθίζουν να είναι αμετροεπείς.

ΣΗΜΕΡΑ λοιπόν οι… «Βερσαλλίες» βρίσκονται σε κατάσταση κατάρρευσης, αλλά σημασία έχει ότι το αμφιθέατρο που πλέον ονομάζεται «Θόδωρος Αγγελόπουλος» και θεωρείται κατάλληλο για εκδηλώσεις, ανήκει στο Δήμο Καλαμάτας.

ΑΡΑ και ο Δήμος έχει κάποια ευθύνη, δε νομίζετε;

ΚΑΙ τη ΔΕΗ τελικά ποιος θα την πληρώσει αν όχι εκείνοι που κατανάλωσαν το ρεύμα;

ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ για το Εργατικό κέντρο να θυμίσω πως στο αμφιθέατρό του φιλοξενεί αυτές τις μέρες και τις παραστάσεις του ΜΕΘ.

***

ΣΥΜΒΑΣΗ κατά της γραφειοκρατίας θεωρείται η Προγραμματική Συμφωνία Δήμων και Περιφερειών με το υπουργείο Εσωτερικών, όπως ανακοινώθηκε.

ΥΠΑΡΧΕΙ καλή πρόθεση να το πιστέψουμε, αν βέβαια μας αφήσουν γιατί μεταξύ μας οι πομπώδεις ανακοινώσεις δύσκολα γίνονται πιστευτές ακόμα κι όταν υπάρχουν οι καλύτερες προθέσεις.

Η ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ είναι τέρας και μάλιστα πολύπλοκο και σίγουρα χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και τόλμη για να συγκρουστείς μαζί της.

***

«ΟΧΙ» του Σαμαρά για άλλη μια φορά στη χρήση του όρου «Μακεδονία» για το Σκοπιανό.

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ ο Σαμαράς παραμένει συνεπής στις θέσεις του από το 1992.

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ βέβαια είναι τι έχει αλλάξει από το 1992, και είναι γεγονός ότι έκτοτε έχουν αλλάξει πολλά.

ΟΧΙ τόσα όμως ώστε να γίνεται λόγος για χρήση του όρου «Μακεδονία», που όπως φαίνεται θα κολλήσει για άλλη μια φορά παρά την εμμονή του Νίμιτς για άμεση λύση.

ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ μέρες πάντως θα αναφερθούμε εκτενώς στην ιστορία του Σκοπιανού και εκεί θα θυμίσουμε πολλά.

***

ΠΗΡΑ κι εγώ το πρόγραμμα του 4^ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου σε μορφή εφημερίδας και δίγλωσση έκδοση με πλούσιο πληροφοριακό υλικό για τις ταινίες που θα παρουσιαστούν όπου σε πολλές εξ αυτών θα παραβρεθούν και οι δημιουργοί τους.

Η ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ διευθύντρια Τζίνα Πετροπούλου με το επιτελείο της έκανε αξιόλογες επιλογές και θα χαρούμε να τις δούμε.

ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ θα γίνει και στην Καλαμάτα από 24/1 έως 7/2/2018.

***

ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ οι παραστάσεις του ΜΕΘ με το έργο του Γρηγορίου Ξενόπουλου «Δεν είμαι εγώ» που παρουσιάζεται στο αμφιθέατρο του Εργατικού Κέντρου μέχρι και την Κυριακή 21 Ιανουαρίου.

ΤΟ ΜΕΘ ξεκίνησε με επιτυχία τις δράσεις του για το 2018  και το έργο του Ξενόπουλου έτυχε θερμής υποδοχής από το θεατρόφιλο κοινό.

ΣΠΕΥΣΑΤΕ όσοι ακόμα δεν το είδατε.

ΘΑ ενθουσιαστείτε!

Θανάσης Παντές

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ήταν που απασχολούσε τους συνομιλούντες και με εμμονή τόνιζαν πως τα Σκόπια δεν μπορεί να λέγονται Μακεδονία.

ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ μάλιστα πρότειναν να λάβουν μέρος και στα προγραμματισμένα συλλαλητήρια αλλά η πρόταση πέρασε μάλλον στο βρόντο.

ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ήταν πως η συζήτηση γινόταν γύρω από την ξυλόσομπα που έκαιγε ακατάπαυστα.

ΤΕΛΙΚΑ δεν κατέληξαν πουθενά κι όλοι έφυγαν με τη διάθεση να επανέλθουν για νέες συζητήσεις.

***

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ενδιαφέρον το βιβλίο του  Θανάση Χρήστου σε δύο τόμους που παρουσιάζεται σήμερα στις 7 μ.μ. στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.

«Ο ΡΟΛΟΣ των νέων στο μέτωπο, την κατοχή και την αντίσταση (1940-1944)», ο τίτλος του βιβλίου και αναμένεται με ενδιαφέρον μιας και είναι γνωστό πως ο Θανάσης Χρήστου είναι γνώστης και εμβριθής μελετητής της ελληνικής ιστορίας και ιστορικός με ιδιαίτερα έντονη κριτική οξυδέρκεια.

***

ΣΚΟΠΙΑΝΟ στο προσκήνιο κατ’ εξακολούθηση με την παρέμβαση Κατρούγκαλου, ο οποίος έκανε λόγο σε συνέντευξή του για «Εθνικά ευκταίο ένα όνομα χωρίς αλυτρωτισμό».

Ο ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ κατηγόρησε για διγλωσσία στο θέμα του Σκοπιανού τη ΝΔ αλλά και το Σαμαρά, ως βασικό υπεύθυνο για τη «μη λύση το 1992».

ΑΠΟ εκεί και πέρα η συζήτηση όπως καταλαβαίνετε είναι στον αέρα, με τις «άρες-μάρες» να αιωρούνται ως συνήθως.

***

ΠΟΙΑ σχέση έχει ο Δραγουμάνος με το Φίλιππος της Αγγλίας;

Η ΕΡΩΤΗΣΗ δεν ήταν ρητορική αφού ήταν γνωστό άλλωστε πως ο πατέρας του Φίλιππου πρίγκιπας Ανδρέας, ήταν παλαιόθεν γνώριμος του Ιωνά Δραγουμάνου.

Ο ΔΡΑΓΟΥΜΑΝΟΣ πάντως ασχολήθηκε (από σπόντα ως συνήθως) και με το ζήτημα του Σκοπιανού από την εποχή του Ιωνα Δραγούμη μέχρι την εποχή του Πιπινέλη.

ΓΙΑ την υπόθεση αυτή, αλλά και για την επικείμενη επιστροφή των Γουηβέριων που ρωτούν φίλοι αναγνώστες, θα ασχοληθούμε τις επόμενες μέρες.

ΟΙ ΓΟΥΗΒΕΡΙΟΙ επιστρέφουν κατ’ απαίτηση και του «ανηψιού» που αναζητά εναγωνίως το διευρυμένο ρόλο που θα έχει στις νέες συνέχειες του αφηγήματος.

***

ΑΠΟ τις εκδόσεις ΘΙΝΕΣ ένα πολύ αξιόλογο βιβλίο που αξίζει να το προσέξουμε.

ΠΑΡΑΘΕΤΩ τα στοιχεία που το αφορούν:

***

Η ΖΩΗ ΜΠΟΡΕΙ να αλλάξει ριζικά μέσα σε μια νύχτα. Από ξέγνοιαστη τουρίστρια στην Αθήνα, η Γιέλενα γίνεται η πρόσφυγας από το Σαράγιεβο.

ΑΝΑΡΩΤΙΕΤΑΙ πώς να επανασυνδεθεί με την πατρίδα από την οποία εκδιώχθηκε. Μέσα από νέες φιλίες που δημιουργεί με γυναίκες και άντρες από διαφορετικές χώρες και πολιτισμούς, συνειδητοποιεί ότι αυτό το ερώτημα δεν έχει πάντα σχέση μόνο με τα γεγονότα του πολέμου.

Ο ΦΟΒΟΣ και η αβεβαιότητα εξακολουθούν να παραμένουν παρόντες και στο νέο περιβάλλον της.

ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΣ το παρελθόν της κατά τη διάρκεια της προσωπικής μάχης της με σοβαρή ασθένεια, η Γιέλενα διδάσκεται την έννοια του ελληνικού όρου Ύβρις. Εκεί, τελικά, θα βρει την απάντηση στο ερώτημα που την έχει βασανίσει.

ΣΕ ΑΥΤΟ το μυθιστόρημα οι μοίρες των χαρακτήρων, έχουν την ίδια πηγή ‒την παραβίαση των ανθρώπινων και κοινωνικών θεσμών με ένα βίαιο και αλαζονικό τρόπο. Για το λόγο αυτό οι ήρωες του βιβλίου βρέθηκαν στην Αθήνα.

Η ΝΤΟΥΜΠΡΑΒΚΑ ΛΑΛΙΤΣ γεννήθηκε το 1963 στο Σαράγιεβο. Σπούδασε αγγλική γλώσσα και λογοτεχνία. Από το 1992 ζει στην Αθήνα. Ασχολείται με την διδασκαλία και την συγγραφή. Γράφει ποιήματα, σενάρια και μυθιστορήματα. Έχει εκδώσει βιβλία στη σερβική και στην αγγλική γλώσσα.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ « Ύβρις» παρουσιάστηκε  στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου στο Βελιγράδι το 2010.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ θα παρουσιαστεί το Σάββατο 20 Ιανουαρίου στις 6 μ.μ. στη «Μπουκαδούρα» με ομιλητές την Κλεοπάτρα Σκαλτσά και το Μιχάλη Μπορνόβα, ενώ θα συντονίσει η Ευαγγελία Παναγάκη.

ΑΞΙΖΕΙ να δώσουμε το παρών καθώς το θέμα του βιβλίου έχει μια οδυνηρή επικαιρότητα στις μέρες μας.

Θανάσης Παντές

ΜΠΟΡΕΙ ενδεχομένως να υπάρχει το ανάλογο κέφι που οι καρναβαλικές εκδηλώσεις απαιτούν, αλλά προς το παρόν αυτό το κέφι δεν έχει κάνει την εμφάνισή του.

ΑΝ ΘΑ ΦΑΝΕΙ ως τις ημέρες που θα γίνει το καρναβάλι θα το δούμε, υποθέτουμε το επόμενο διάστημα.

***

ΤΟ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ψηφίστηκε λοιπόν και πλέον οι κυβερνώντες είναι εκτεθειμένοι στους δυσφορούντες πολίτες που αγωνιούν για την εφαρμογή του.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ τοποθέτηση σε σχέση με ζητήματα του πολυνομοσχεδίου έκαναν με άρθρο τους στη ΦΩΝΗ ο Ανδρέας Σαρρής και ο Κώστας Μαρκάκης, σχετικά με το δικαίωμα του αναφέρεσθαι.

ΤΑ ΟΣΑ αναφέρονται στο άρθρο μόνο αμελητέα δεν μπορούν να θεωρηθούν κι αν τελικά περάσουν αδιάφορα σίγουρα δεν θα είναι για καλό.

***

ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το 4^ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου που θα γίνει από 24/1 έως και 7/2/2018 στην Καλαμάτα κι άλλες πόλεις με σημαντικές ταινίες βασισμένες σε ενδιαφέρουσες θεματολογίες.

ΟΙ ΠΡΟΒΟΛΕΣ θα πραγματοποιηθούν στο Εργατικό Κέντρο Καλαμάτας.

***

ΤΟ ΟΝΟΜΑ πρέπει να σέβεται τα σύνορα και να μην αποπνέει αλυτρωτικές τάσεις, δήλωσε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας αναφερόμενος στο Σκοπιανό.

ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ βέβαια ο πρόεδρος, αλλά αν ισχύσει στην πράξη θα το δούμε όταν οι συζητήσεις ολοκληρωθούν.

ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ έχει ανοίξει πάλι κι όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά για την έκβασή του.

***

ΑΠΟ τα σχόλια του Μποζίκα πληροφορήθηκα πως συγκεντρώνονται υπογραφές για την ονομασία των Σκοπίων και στη Μεσσηνία και ομολογώ ότι κάτι τέτοιο δεν είχα πληροφορηθεί.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ και να αποκλείσω ωστόσο αυτό το ενδεχόμενο, αν και θεωρώ πως θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο τα πράγματα στο ζήτημα αυτό.

ΗΔΗ η σπέκουλα των ιδεοληψιών οργιάζει για τα καλά.

***

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ενδιαφέρον το άρθρο του Διονύσιου Γεωργογιαννόπουλου που δημοσιεύτηκε στη «ΦΩΝΗ της Δευτέρας» με αναφορές στο Μιχάλη Κατσαρό και τον Κωστή Παλαμά και στη δυσχερή έως κάκιστη αντιμετώπιση που και οι δύο είχαν στην Κυπαρισσία.

ΟΠΩΣ και να ’χει πάντως, η Κυπαρισσία  έχει να επιδείξει σημαντικό έργο στο χώρο του πολιτισμού που ασφαλώς και «απαλύνει» κατά πολύ την αρνητική θέση που οι δύο σπουδαίοι ποιητές είχαν εκφράσει για τους δικούς τους λόγους.

***

ΚΟΣΜΟΣΥΡΡΟΗ στην ετήσια εκδήλωση του Εμπορικού Συλλόγου  Κυπαρισσίας σε βαθμό σχεδόν… παρεξηγήσεως!

ΚΑΙ φυσικά ιδιαίτερη σημασία έχει που παρευρέθηκε ο νέος πρόεδρος του Επιμελητηρίου Μεσσηνίας Βαγγέλης Ξυγκώρος και το μέλος του Δ.Σ. Λάμπρος Σώτηρας, δείχνοντας πως η νέα διοίκηση του Επιμελητηρίου σκοπεύει να είναι κοντά στα μέλη της και τα προβλήματά τους.

ΓΙΑ τις βραβεύσεις δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω τίποτα, αφού τα είπε ήδη όλα ο εκ των βραβευθέντων Γιάννης Μποζίκας.

***

ΕΞΑΓΝΙΣΤΙΚΗ λυτρωτική θρηνωδία, χαρακτήρισε με το δοκίμιό του που δημοσιεύτηκε στη «ΦΩΝΗ», ο Δημήτρης Ρεντίφης, την ποιητική συλλογή «ΕΛΕΓΕΙΑ» που έγραψε ο Ηλίας Τσιμπλής.

ΛΟΓΟΣ αυτάρκης με πληθώρα εκφραστικών αναφορών, ο λόγος του Ρεντίφη αποκρυπτογραφεί μυσταγωγικά το ποιητικό σύμπαν του Ηλία Τσιμπλή και φωτίζει τη μελαγχολική του ενδοχώρα.

ΑΞΙΟΠΡΟΣΕΚΤΗ ομολογουμένως προσέγγιση στο έργο ενός ποιητή που το πρόσφατο βιβλίο του συγκίνησε με τον λυρισμό και την ευαισθησία του.

***

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ συμπεράσματα για τα Δεκεμβριανά του 1944, παρουσίασε ο Ηλίας Καραμπάτσος με τα όσα έγραψε στη «ΦΩΝΗ» σε τέσσερις συνέχειες, καταθέτοντας κι αυτός τους δικούς του προβληματισμούς.

ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά το θέμα δεν φαίνεται να εξαντλείται καθώς νέοι προβληματισμοί έρχονται συνεχώς στο προσκήνιο.

Θανάσης Παντές

ΑΝ το πολυνομοσχέδιο αυτό συνεπάγεται και παράδοση των «κλειδιών στους δανειστές, θα το δείξει η συνέχεια όταν εμφανιστούν οι νέοι κλειδοκράτορες.

***

ΒΑΣΕΙ του Μνημονίου Συναντίληψης, οι αρχαιότητες οι οποίες πιθανώς θα αποκαλυφθούν κατά την εκσκαφή του χώρου στο Ελληνικό τελούν υπό καθεστώς προστασίας.

ΤΟ ΕΝ ΛΟΓΩ Μνημόνιο έχει ήδη υπογραφεί μεταξύ του υπουργείου Πολιτισμού και της εταιρείας διαχείρισης και αξιοποίησης του πρώην αεροδρομίου Ελληνικό Α.Ε.

Η ΕΥΛΟΓΗ απορία είναι γιατί αφού η «συναντίληψη» υφίσταται, δεν προχωράει το όλο εγχείρημα στην υλοποίησή του.

ΠΕΡΙ αρχαίων  πάντως ο λόγος δεν είναι αβάσιμος. Αρχαία έχουν βρεθεί στην περιοχή από το 1957 και βέβαια τίποτα δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να βρεθούν κι άλλα όταν αρχίσουν οι εργασίες για την υλοποίηση της επένδυσης.

***

ΑΝ ΠΑΡΟΥΜΕ στα σοβαρά υπόψη μας αυτά που ακούμε, διαβάζουμε και βλέπουμε στα ΜΜΕ, το πολεμικό κλίμα μεταξύ ΗΠΑ και Βόρειας  Κορέας καθορίζεται από δύο ανισόρροπους και επικίνδυνα αμετροεπείς, τον Τραμπ και τον Κιμ Γιονγκ Ουν.

ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ οι δύο μπορεί να είναι ό,τι είναι, το χειρότερο είναι ότι είναι σε βάρος της παγκόσμιας ισορροπίας κι αυτό βέβαια δεν είναι  καθόλου ευχάριστο όπως καταλαβαίνετε.

ΚΑΙ δυστυχώς είναι αδύνατο τελικά «αυτούς» τους δύο να μην τους πάρουμε στα σοβαρά.

ΑΣ ΕΛΠΙΣΟΥΜΕ πως και οι άλλοι θεωρούμενοι ηγέτες του πλανήτη θα σταθούν με σοβαρότητα και εγρήγορση απέναντί τους.

ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΝ κι αν θέλουν.

***

«ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Ελληνας, που να μην ισχυρίζεται ότι η καταγωγή του κρατάει από τον Πρίαμο, τον Θησέα ή κάποιον άλλο ήρωα», έγραφε στις αρχές του 18^ου αιώνα ο περιηγητής De Saint Maure.

ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ μας έχουν δυστυχώς πληθύνει επικίνδυνα όσοι έχουν την ίδια άποψη, γεγονός σε καμία περίπτωση ενθαρρυντικό όπως καταλαβαίνετε.

***

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ χωρίς Σόιμπλε;

ΑΝΑΡΩΤΙΟΤΑΝ σε άρθρο του ο Γιάννης Καρτάλης τον Οκτώβριο του 2017 με αφορμή την απομάκρυνση του Γερμανού πολιτικού από το υπουργείο οικονομικών της Γερμανίας μετά τις γερμανικές εκλογές.

Ο ΚΑΙΡΟΣ πέρασε κι ενώ ο Σόιμπλε έγινε πρόεδρος του Γερμανικού Κοινοβουλίου, νέα κυβέρνηση δεν προέκυψε στη Γερμανία.

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ πάντως δεν τον μνημονεύουν πλέον όσοι κάποτε είχαν κάποιο λόγο να το κάνουν.

ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ βέβαια και ο ίδιος με τη στάση που κρατούσε έναντι της ελληνικής πλευράς.

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ το διάδοχό του ελπίζουμε να μην είναι χειρότερος.

***

ΑΠΟ το Σκοπιανό δεν θα απαλλαγούμε εύκολα έτσι κι αλλιώς, γι’ αυτό ας ασχοληθούμε σε βάθος μαζί του.

ΣΕ ΑΡΘΡΟ του ο νέος υπουργός Εξωτερικών της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» (όπως υπογράφει) Νικολά Ντιμιτρόφ που δημοσιεύτηκε στο «Βήμα» την 1^η Οκτωβρίου 2017, δήλωνε πως: «Υπάρχει ένα παράθυρο ευκαιρίας στις σχέσεις μας με την Ελλάδα», ενώ σε άλλο σημείο τόνιζε πως: «ούτε η Αθήνα, ούτε τα Σκόπια μπορούν να “κερδίσουν” αν η άλλη πλευρά “χάσει”».

ΤΑ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ εκ μέρους του στις συγκεκριμένες λέξεις έχουν προφανώς τη σημασία τους.

ΑΠΟ τον Οκτώβριο μέχρι σήμερα φαίνεται πως έγιναν κάποια βήματα για να έρθει πάλι στο προσκήνιο το όλο θέμα του Σκοπιανού και ο μόνιμος ειδικός μεσολαβητής Μάθιου Νίμιτς να πιάσει πάλι δουλειά προτείνοντας και ξαναπροτείνοντας ονόματα για χρήση.

ΟΤΙ το Σκοπιανό δεν πρέπει να εξελιχθεί σε παράνοια, νομίζω ότι γίνεται κατανοητό απ’ όλους όσοι δεν επιθυμούν να ενθαρρύνουν μια τέτοια εξέλιξη.

Θανάσης Παντές

ΚΙ ΟΜΩΣ δεν είναι, ούτε και μπορεί άλλωστε να είναι όταν το βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας να «στοιχειώνει» πλέον την περαιτέρω πορεία της χώρας και για άλλη μια φορά να «διχάζει» τους πολίτες.

ΚΙ ΟΜΩΣ το 2018 δεν είναι 2008, ούτε βεβαίως είναι 1992, και ούτε γίνεται σήμερα να επικαλούμεθα την ίδια επιχειρηματολογία με τότε, εκτός κι αν θεωρούμε πως από τότε τίποτε δεν άλλαξε.

ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ δεν πρόκειται να λυθεί ούτε με εμμονές, ούτε με ιδεοληψίες, απ’ όποια πλευρά κι αν προέρχονται, αλλά με σύνεση και διπλωματία και φυσικά πειστικά επιχειρήματα.

***

ΘΕΤΙΚΗ θεωρήθηκε η παρέμβαση του Μητροπολίτη Μεσσηνίας για το Σκοπιανό και η αντίθεσή του στα συλλαλητήρια δείχνει νηφάλια προσέγγιση στο ζήτημα.

ΑΞΙΟΠΡΟΣΕΚΤΗ επίσης ήταν η αναφορά του στο ρόλο της Εκκλησίας των Σκοπίων και της Βουλγαρίας στο ζήτημα του ονόματος και νομίζω ότι εκεί βρίσκεται και η ουσία της παρέμβασής του.

ΚΙ ΕΠΕΙΔΗ στο ζήτημα παρενέβη με άρθρο του και ο Βαρουφάκης, οφειλώ να πω ότι η τοποθέτησή του είναι άκρως ενδιαφέρουσα, ο οποίος μάλιστα κάνει λόγο για «Μακεδονικό» και όχι για «Σκοπιανό».

ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ ίσως να σκεφτείτε. Δεν είναι έτσι όμως και θα το επισημάνουμε για άλλη μια φορά.

ΑΛΛΟ να λέμε «Μακεδονικό» ζήτημα και άλλο «Σκοπιανό».

ΣΗΜΑΣΙΑ έχει από ποια πλευρά το βλέπει κανείς.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ παρουσιάζει και το άρθρο του Γιώργου Γιαννόπουλου για το «Μακεδονικό» που δημοσιεύθηκε και αυτό στην Εφημερίδα των Συντακτών, όπως και του Βαρουφάκη.

ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΕΙ λοιπόν ο Γιαννόπουλος:

«ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ήταν το πρώτο κρούσμα μιας εθνικής παράνοιας που κακοφόρμισε.

ΧΩΡΙΣ εμείς να κάνουμε τίποτε, ο εξίσου γελοίος αλυτρωτικός εθνικισμός των Σλαβομακεδόνων που γέμισε τα Σκόπια με ανδριάντες του Μεγαλέξανδρου προσέκρουσε στον τοίχο της πραγματικότητας».

ΑΥΤΟ τον τοίχο χρειάζεται  σήμερα να υπερβούμε, επισημαίνω κι εγώ, αρκεί βέβαια να μην χάσουμε την πραγματικότητα από μπροστά μας και να μην επαληθευτεί το σχόλιο της «ΦΩΝΗΣ» στο φύλλο του Σαββατοκύριακου «Προς νέο διχασμό η ελληνική κοινωνία για το Σκοπιανό».

ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΑ και ολέθρια τα αποτελέσματα των διχασμών, όπως γνωρίζετε.

***

ΕΚΤΟΣ από  το Σκοπιανό υπάρχει και η πραγματικότητα των ΜΜΕ που δυστυχώς είναι δραματική με την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει τα περισσότερα και σίγουρα ο Τύπος στο σύνολό του.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ και αποκαλυπτικό το άρθρο του Γιάννη Παντελάκη για το ζήτημα με τον τίτλο: «3 χρόνια μιντιακής φαγούρας», που δημοσιεύτηκε στη «ΦΩΝΗ» του Σαββατοκύριακου.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ κλείνει με τη φράση του Ιβάν Σαββίδη: «Χωρίς ΜΜΕ δεν κάνεις δουλειές στην Ελλάδα».

ΚΑΙ ο Σαββίδης βέβαια δεν είναι ένας τυχαίος αλλά ένας απ’ αυτούς που μπήκε πρόσφατα στο αμυντικό παιχνίδι θέλοντας να το καθορίσουν με τους δικούς τους όρους και για τα δικά τους συμφέροντα.

ΟΠΩΣ ΕΥΚΟΛΑ γίνεται αντιληπτό πλέον, η μιντιακή φαγούρα θα έχει συνέχεια και σίγουρα το «ξύσιμο» που θα προκύψει μόνο ανακουφιστικό και αθώο δεν θα είναι.

***

Η ΣΕΙΡΑ εκδηλώσεων που ξεκίνησε στο καφέ-μεζεδοπωλείο «Σταθμός» στην Καλαμάτα, με την έκθεση ζωγραφικής του Γιώργου Σταθουλόπουλου, θα έχει και ενδιαφέρουσα συνέχεια.

 ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ στις 7.30 μ.μ. θα παρουσιαστεί η νέα ποιητική συλλογή του Αριστοτέλη Φράγκου «Ο βαρκάρης του Αχέροντα», από τους Δημήτρη Ζέρβα, Γιούλα Σαρδέλη και Θανάση Παντέ, ενώ θα συντονίσει η Αντωνία Παυλάκου.

Θανάσης Παντές

ΔΕΝ θα ασχοληθώ εδώ με τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους οι ψυχαναλυτές Καρλ Αμπραχαμ και Ζακ Λακάν ερμηνεύουν αυτή τη συμπεριφορά (θεωρώντας τη νοσηρή είτε αντιθέτως υγιή) ούτε με το αν κάποτε σύγχρονοί μας καλλιτέχνες επιμένουν να επαναλαμβάνουν μέσα στην τέχνη τους μοτίβα και φόρμες. Η ιδέα του επίμονου ανοϊκού ξαναήρθε στον νου μου καθώς διάβαζα για τους έξι ουρανοξύστες που θα «στολίσουν» το Ελληνικό.

ΕΝΑ μικρό παιδί θα μπορούσε να καταλάβει και -γιατί όχι;- να μαγευτεί από την ιδέα των ουρανοξυστών αυτών, που δεν θα είναι ένας, αλλά έξι. Μια πολυκατοικία είναι ανώτερη από μια μονοκατοικία.

ΕΙΝΑΙ ένα σπίτι στο πολλαπλάσιο. Και ένας ουρανοξύστης είναι μια υπερπολλαπλασιασμένη πολυκατοικία. Φανερώνει την ικανότητα του ανθρώπου να «ξύνει τον ουρανό», η λέξη skyscraper σημαίνει ακριβώς αυτό, και άρα να επιτρέπει μία εξ εφόδου κατάληψη του Παραδείσου, χριστιανικού, ισλαμικού ή τεχνολογικού, από τον σύγχρονο άνθρωπο.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ είναι λογικό να θέλγονται από τέτοιες εικόνες παντοδυναμίας ικανής να υποτάσσει τα πάντα, ακόμα και τον θάνατο που στοιχειώνει συχνά τους εφιάλτες τους.

ΕΙΚΟΝΕΣ που μας είναι οικείες από το Εμπάιρ Στέιτ Μπίλντινγκ και τους πάλαι ποτέ Δίδυμους Πύργους μέχρι τα Αραβικά Εμιράτα, όπου -αν θυμάμαι- έχουν χτιστεί και τα πιο ψηλά κτίρια του κόσμου.

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ της περίπου αέναης επανάληψης των επιτευγμάτων του παλαιότερου και του σύγχρονου πολιτισμού είναι ακριβώς σήμα κατατεθέν της αρχιτεκτονικής των Εμιράτων, όπου κανείς συναντά επαναλήψεις όχι μόνο του Μανχάταν, αλλά και των καναλιών της Βενετίας, των δρόμων του Παρισιού και δεν θυμάμαι ποιων άλλων πρωτευουσών του κόσμου.

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ που μας μένει έχει να κάνει με τη συγκεκριμένη επανάληψη των ουρανοξυστών στο Ελληνικό. Η σεισμογενής Αττική δεν είναι ακριβώς, τουλάχιστον όχι ακόμα, η έρημος. Και ο Σαρωνικός, με όλα τα πρόσφατα βάσανά του, δεν είναι ο Περσικός κόλπος που βρέχει το Ντουμπάι.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ, η Αττική είναι μια περιοχή για την οποία ένας κάποιος Πικιώνης είχε γράψει κάποτε ότι τα αετώματα των σπιτιών της θα έπρεπε να εναρμονίζονται με τα αετώματα των βουνών της. Εννοείται ότι στην εποχή των ουρανοξυστών του Ελληνικού τέτοια λόγια που μίλησαν για το οικείο μοιάζουν ανοίκεια.

ΟΣΟ για τα πληγωμένα τοπία, αυτά δεν έχουν φωνή».

***

ΑΡΘΡΟ της Πέπης Ρηγοπούλου που το τιτλοφορεί «Ψυχαναγκαστική επανάληψη».

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ και οι ουρανοξύστες του πάντως που είναι και η αφορμή του άρθρου βρίσκεται ήδη από καιρό στο προσκήνιο και θα εξακολουθήσει να είναι και το επόμενο διάστημα.

ΕΙΝΑΙ προφανές πως η όλη συζήτηση έχει πολύ παρασκήνιο πίσω της και σίγουρα δεν θα ολοκληρωθεί όσο σύντομα νομίζουν ορισμένοι.

ΑΚΟΜΑ δεν ξέρουμε πότε θα ξεκινήσει η επένδυση και τι θα γίνει με τα αρχαία που υπάρχουν στο χώρο πολύ πριν οι εν δυνάμει επενδυτές κάνουν την εμφάνισή τους.

***

ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ στο προσκήνιο πλέον για τα καλά και τα δύο άρθρα χθες στη «ΦΩΝΗ» από Θόδωρο Γαλανόπουλο και Νότη Μαριά στο κλίμα που η ανακίνηση του ζητήματος επιβάλλει.

ΑΠΟ κοντά και η δήλωση του Νίκου Ανδρουλάκη.

ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ πάντως πως ακόμα τίποτα δεν έχει ξεκαθαρίσει σε σχέση με την ονομασία κι αν σε αυτή θα υπάρχει η λέξη «Μακεδονία».

ΚΑΤΑ τ’ άλλα δεν μπορώ να διαφωνήσω με τα όσα ο γαλανόπουλος επικαλείται στο άρθρο του γιατί απλούστατα είναι η αλήθεια που σκόπιμα(;) αποκρύπτουν οι εθελοτυφλούντες.

ΝΑ ΘΥΜΙΣΩ ακόμα πως τον Ιούνιο του 1992 η τότε ΕΟΚ των «12» είχε πει «όχι» στην αναγνώριση των Σκοπίων με το όνομα «Μακεδονία».

ΕΚΤΟΤΕ βέβαια ήρθαν τα πάνω-κάτω για να φτάσουμε στο σήμερα και να είμαστε πάλι μπροστά στο ίδιο πρόβλημα που παραμένει άλυτο.

Θανάσης Παντές

ΜΙΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ πλευρά της εκλογολογίας εδράζεται στην καταστροφολογία. Στην αξιοποίηση δηλαδή της δύσκολης κατάστασης που βιώνουν οι πολίτες, η οποία διανθίζεται με εκτιμήσεις ότι ο τόπος πάει από το κακό στο χειρότερο, με αποτέλεσμα όλο και περισσότερο να ζυγώνουμε -ως οικονομία και ως κοινωνία- στον γκρεμό. Πώς επομένως θα σωθούμε; Με πρόωρες εκλογές και κυβερνητική αλλαγή.

ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, βεβαίως, η σοβαρότητα κρίνεται πάντοτε από την ορθότητα των εκτιμήσεων, η οποία δεν μπορεί να προκύψει παρά μόνο μέσα από μια ρεαλιστική ανάλυση των εκάστοτε κοινωνικοπολιτικών δεδομένων.

Η ΕΛΛΑΔΑ διανύει το όγδοο έτος της μνημονιακής πολιτικής, μιας πολιτικής νεοφιλελεύθερης και βαθιά αντιλαϊκής, η οποία εφαρμόζεται με την επιτροπεία των δανειστών και από την οποία δεν μπορούμε να απαλλαγούμε χωρίς τη δική τους θέληση. Αυτό είναι το πρώτο δεδομένο.

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ δεδομένο αφορά το γεγονός ότι οι δανειστές συνηγορούν πλέον στην έξοδο της Ελλάδας από τα μνημόνια και την επιτροπεία (η περιοριστική πολιτική θα συνεχιστεί για πολύ ακόμα) τον Αύγουστο του τρέχοντος έτους και έχουν λόγο για το πώς θα γίνει αυτό.

ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ, άλλωστε, εξαρτάται επί της ουσίας η δημιουργία των όρων για μια σταθερή έξοδο της χώρας στις αγορές και για τη διευθέτηση της βασικής εκκρεμότητας της ελληνικής κρίσης που αφορά τη βιώσιμη ρύθμιση του χρέους.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΒΕΒΑΙΑ, και η καθαρά εσωτερική πλευρά του ζητήματος. Το γενικότερο κλίμα στην κοινωνία, οι αντιδράσεις των πολιτών και η δυνατότητα αιφνιδιασμού που διαθέτει πάντα ο πρωθυπουργός είναι το τρίτο δεδομένο.

ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ συμπέρασμα είναι πως εκλογές θα γίνουν όταν η κατάσταση της χώρας, εκτός επιτροπείας, θα έχει σταθεροποιηθεί.

ΑΡΑ, με τα τωρινά δεδομένα, η ρεαλιστική εκτίμηση βρίσκεται μάλλον με το μέρος του πρωθυπουργού, ο οποίος σε κάθε ευκαιρία δηλώνει ότι κάλπες θα έχουμε το 2019».

***

ΑΡΘΡΟ στην Εφημερίδα των Συντακτών με αφορμή την εκλογολογία που εξελίσσεται σε εκλογολαγνεία αρχές του νέου χρόνου ιδίως για την αξιωματική αντιπολίτευση.

ΑΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ εκλογές ή όχι δεν εξαρτάται βέβαια από το αν τις απαιτεί η ΝΔ αλλά αυτό μάλλον ελάχιστα την απασχολεί όπως φαίνεται.

ΟΣΟ κι αν τις απαιτεί όμως δεν μπορεί να τις επιβάλλει κιόλας κι αυτό είναι που ενοχλεί περισσότερο τους γαλάζιους κήνσορες.

ΤΩΡΑ μάλιστα που προέκυψε και η πιθανολογούμενη λύση του Σκοπιανού, η ηγεσία της ΝΔ βγήκε κυριολεκτικά στα κεραμίδια όχι ως «γάτα» όμως αλλά ως «ποντίκι».

ΚΙ ΕΝΩ περίμεναν τον Καμμένο να σηκώνει «μπαϊράκι» αυτός βγήκε μελιστάλαχτος από τη συνάντησή του με τον Τσίπρα.

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ τελικά κι αν θα συναινέσει για την ονομασία των Σκοπίων είναι βέβαια άγνωστο προς το παρόν, αλλά το πιθανότερο είναι πως όποια στάση κι αν κρατήσει ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ δεν θα ικανοποιηθεί ο πρόεδρος της ΝΔ.

Ο ΣΤΟΧΟΣ του είναι να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές με αφορμή το Σκοπιανό.

ΜΕΝΕΙ να δούμε αν οι κυβερνώντες είναι διατεθειμένοι να του κάνουν το χατήρι.

ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ πάντως ή Μακεδονικό, όπως άλλοι το ονομάζουν, θα μας απασχολήσει αρκετά το επόμενο διάστημα, χωρίς να είναι και τόσο σίγουρο ότι αυτή τη φορά θα βρει την οριστική του λύση.

ΑΣ ΕΛΠΙΣΟΥΜΕ πως δεν θα μας διχάσει κιόλας γιατί αυτό θα είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί και καμία σκοπιμότητα δεν μπορεί να δικαιολογήσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Θανάσης Παντές

ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ λοιπόν και φέτος και οι προετοιμασίες για το Καλαματιανό Καρναβάλι, που ενώ ξεκίνησε το 2013 εντυπωσιακά προκαλώντας ενθουσιασμό για ακόμα πιο ελπιδοφόρα συνέχεια, εν τούτοις κατάφερε τα επόμενα χρόνια να φθίνει κάθε χρόνο ολοένα και περισσότερο.

ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΕΣ ότι χρειάζεται να αναθεωρηθούν πολλά γύρω από αυτά που σχετίζονται με το Καλαματιανό Καρναβάλι  κι όπως κι άλλοτε έχω γράψει δεν μπορεί να υπάρχει ως μίμηση άλλης μίμησης και χωρίς δικό του χαρακτήρα.

ΤΙ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ τελικά θέλουμε στην πόλη;

ΠΟΣΟ έτοιμοι είναι όσοι εμπλέκονται κι όσοι επιθυμούν να ασχοληθούν  με αυτό να κάνουν ριζικές αλλαγές;

ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ δεν μπορεί να καθορίζεται, ούτε και να  εξαρτάται από τις προτιμήσεις και τις απαιτήσεις της δημοτικής αρχής ακόμα και αν αυτές είναι καλοπροαίρετες.

ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ χρειάζεται να μπορεί να λειτουργεί παρεμβατικά στην καθημερινή ζωή της πόλης και βέβαια να έχει εύστοχη και καυστική σάτιρα.

ΓΙΑΤΙ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ χωρίς σάτιρα και μάλιστα με βωμολοχίες είναι σαν κακομαγειρεμένο φαγητό που δεν το νοστιμεύει ούτε το αλάτι!

ΤΕΤΟΙΟ καρναβάλι τελικά θέλουν στην Καλαμάτα;

ΕΛΠΙΖΩ πως όχι!

ΚΑΙΡΟΣ να το καταλάβουν πια οι αρμόδιοι καθώς βαδίζουμε πλέον προς το Καλαματιανό Καρναβάλι.

***

ΟΠΩΣ ήταν φυσικό η συνέντευξη  της συντρόφου του πρωθυπουργού προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις και σχόλια, αλλά νομίζω πως τελικά ήταν μια καλή συνέντευξη, πολύ «τακτοποιημένη» βέβαια, αλλά σίγουρα χωρίς ακρότητες.

ΜΗΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΕΤΕ ακόμα το επόμενο διάστημα να δώσει συνέντευξη και η σύζυγος του επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

ΤΟ ΤΑΪΜΙΝΓΚ είναι που θα καθορίσει το τι μέλλει γενέσθαι.

***

ΠΟΛΛΑ τα σενάρια για ανασχηματισμό λίαν συντόμως, αλλά μη θεωρεί τίποτα ως δεδομένο.

ΓΙΑ ΥΠΟΥΡΓΟΠΟΙΗΣΗ Μεσσήνιων βουλευτών κάποιο σενάριο δεν «παίζει» προς το παρόν, αλλά και τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί.

ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ πάντως να προκύψει αναβάθμιση Χατίτση, ο οποίος στο Μαξίμου θεωρείται ιδιαίτερα επιτυχημένος.

***

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ή Σκοπιανό, διαλέγετε και παίρνετε, αλλά τελικά φαίνεται πως στην κυβέρνηση καταλήγουν στη θέση: «Σύνθετη ονομασία ενιαία σε όλες τις χρήσεις της».

ΜΕ ΑΥΤΗ τη θέση δήλωσε ότι συντάσσεται και ο Πάνος Καμμένος, ο οποίος μάλιστα δήλωσε ότι έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά.

ΜΕΝΕΙ να δούμε πότε τελικά θα είναι η στάση της ΝΔ που για μια ακόμα φορά δείχνει παγιδευμένη στην εσωστρέφεια της.

ΣΤΟ ΘΕΜΑ του ονόματος, ενδιαφέρον έχει και η θέση του ΚΚΕ έτσι όπως παρουσιάστηκε μέσα από το άρθρο του Ελισαίου Βαγενά, αρμόδιου στο Τμήμα που Διεθνών Σχέσεων του Κόμματος.

ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ μόνο στην αρχή ενός ακόμα κύκλου συζητήσεων για το Μακεδονικό ή Σκοπιανό.

***

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ εγώ.

Ο ΤΙΤΛΟΣ του θεατρικού έργου του Γρηγορίου Ξενόπουλου, που παρουσιάζει το ΜΕΘ στο Εργατικό Κέντρο Καλαμάτας μέχρι τις 21 Ιανουαρίου.

ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ παράσταση, καλοδουλεμένη στις λεπτομέρειές της, προσφέρει άφθονο γέλιο που ρέει αβίαστα.

ΕΙΔΑ την παράσταση και τη χάρηκα και σας τη συνιστώ.

ΘΑ ΑΝΑΦΕΡΘΩ εκτενώς σε αυτήν τις επόμενες μέρες.

Θανάσης Παντές

ΠΩΣ θα εξελιχθεί η νέα χρονιά, δεν είναι εύκολο να το προβλέψουμε, ούτε χρειάζεται να αφεθούμε στη λαίλαπα της κινδυνολογίας που έχει προκύψει και μοιάζει να μην έχει σταματημό.

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ οφείλουμε ως πολίτες να μην αφηνόμαστε στο μικροπολιτικάντικο καιροσκοπισμό όσων έχουν συμφέρον απ’ αυτόν.

***

ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟΣ ο τρελοκαζαμίας για το 2018 που έγραψε ο Κώστας Τσερεντζούλιας και δημοσιεύτηκε στο χθεσινό φύλλο της «ΦΩΝΗΣ».

ΤΟ ΠΙΟ ενδιαφέρον στον Καζαμία του Κώστα δεν είναι βέβαια αν θα συμβούν οι προβλέψεις του, αλλά η αληθοφάνειά τους που προκαλεί εύλογα χαμόγελα για το τι θα γίνει αν κάποιες από τις προβλέψεις αυτές επαληθευτούν.

***

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ παγκόσμιος προορισμός για το 2018!

ΧΑΡΑΣ ευαγγέλια σε όσους έχουν έτσι κι αλλιώς ροπή προς τους εύκολους ενθουσιασμούς.

ΑΛΛΑ προσοχή όμως φίλτατοι γιατί η έωλη αισιοδοξία βλάπτει σοβαρά τους αιθεροβάμονες.

ΜΗΠΩΣ χρειάζεται να προσεχθεί περισσότερο ο κατάλογος με τους υπόλοιπους τουριστικούς προορισμούς;

ΜΗΠΩΣ εν ολίγοις χρειάζεται να μείνουμε γειωμένοι και με αίσθηση αυτογνωσία για την τουριστική μας εξέλιξη;

***

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ αναγνώριση του ρεμπέτικου από την UNESCO είναι σημαντικό γεγονός κι ας μην πήρε τη δημοσιότητα που άρμοζε.

ΕΥΣΤΟΧΑ το επισήμανε σε σχόλιό του στο Μεσσηνιακό Λόγο, ο ποιητής και πρώην πρέσβης Χρήστος Κοντοβουνήσιος.

ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ μπορεί να μη θεωρείται πλέον «της μόδας» δεν παύει ωστόσο να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς μας και ως εκ τούτου είναι ανεκτίμητης αξίας.

***

ΑΠΟ τα πιο γνώριμα πρόσωπα της Καλαμάτας ο Σταύρος Θεοδωρακόπουλος, τον συναντούσαμε συχνά στους δρόμους της πόλης όπου κι αυτός τριγυρνούσε με το καροτσάκι του.

ΠΡΩΤΟΣΤΑΤΟΥΣΕ κάθε φορά στις κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ και πάντα σχολίαζε την πολιτική κατάσταση που ήταν σε βάρος των εργαζομένων.

ΗΤΑΝ σίγουρα με τον τρόπο του μια εμβληματική μορφή της πόλης, που έφυγε οριστικά για το ύστατο ταξίδι της ζωής, ταλαιπωρημένος από σοβαρά προβλήματα στην υγεία του.

***

ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΑ επιτεύγματα της χώρας είναι πρωτοφανή, αναφέρει σε άρθρο του ο πρωθυπουργός που αναδημοσιεύτηκε χθες και στη ΦΩΝΗ και δεν υπάρχει νομίζω κανείς να το αμφισβητήσει.

ΤΟ ΘΕΜΑ βέβαια είναι ότι  αυτά τα «πρωτοφανή επιτεύγματα» έχουνε επιτευχθεί στις πλάτες των αδύναμων και εξαντλημένων πλέον πολιτών που αγόγγυστα πληρώνουν και πλέον δεν έχουν να πληρώσουν άλλα.

ΚΑΤΑ τ’ άλλα το άρθρο του πρωθυπουργού εξωραΐζει πολύ την πραγματικότητα που μας περιβάλλει σχεδόν στα όρια της κοροϊδίας.

***

ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ εν όψει και η αισιοδοξία πως θα κινηθεί η αγορά επιστρέφει.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ του Εμπορικού Συλλόγου Καλαμάτας Λίλιαν Ψηλάκη πάντως μιλώντας στη «ΦΩΝΗ» ήταν πολύ συγκρατημένη στις δηλώσεις της.

ΑΔΙΚΟ έχει;

***

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ η Διοικούσα Επιτροπή στο Επιμελητήριο Μεσσηνίας και πλέον αναμένονται οι πρωτοβουλίες που θα ληφθούν και θα αφορούν την επιχειρηματική κοινότητα του νομού.

ΤΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ εκ του ρόλου του οφείλει να είναι παρεμβατικό και ορθά το επισήμανε ο πρόεδρος τους Βαγγέλης Ξυγκώρος.

ΠΑΡΕΜΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ όμως συνεπάγεται προτάσεις και αυτές αναμένουμε να δούμε πολύ σύντομα.

Η ΑΔΡΑΝΕΙΑ δεν ταιριάζει στο Επιμελητήριο και απαιτείται δράση και καινοτομία προς κάθε κατεύθυνση του κοινωνικοοικονομικού γίγνεσθαι.

Θανάσης Παντές

ΑΝ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ αυτή ενστερνίζεται και η αξιωματική αντιπολίτευση η απάντηση είναι αρνητική όπως είναι ήδη γνωστό.

ΩΣΤΟΣΟ τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν οι φωνές εκείνων που θεωρούν πως εντός του 2018 και μετά την πιθανολογούμενη έξοδο από το μνημόνιο τον Αύγουστο, ίσως τότε η κυβέρνηση πάει σε εκλογές θεωρώντας πως η συγκυρία θα είναι  υπέρ της.

ΕΙΝΑΙ μια άποψη αυτή, που νιώθεται, όπως θα’λεγε και ο ποιητής, ωστόσο τα πράγματα στην προκειμένη περίπτωση είναι πιο περίπλοκα.

ΑΛΛΩΣΤΕ είμαστε ακόμα στην αρχή της νέας χρονιάς.

***

ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ για το 2018 θα είναι πρόβλημα σίγουρα παρά την ξέχειλη σιγουριά ότι αυτή τη φορά θα βρεθεί οριστική λύση.

ΟΣΟΙ έχουν αυτή την εντύπωση μάλλον θα απογοητευτούν βλέποντας το όλο ζήτημα με κοντόφθαλμη οπτική.

ΠΛΗΘΑΙΝΟΥΝ πάντως τα σχόλια περί του ονόματος που θα πάρει η Π.Γ.Δ.Μ. ή FYROM και στα περισσότερα υπάρχει η λέξη «Μακεδονία», είτε το θέλουμε είτε όχι.

ΣΕ ΠΟΙΟ θα κάτσει η «μπίλια» τελικά είναι άγνωστο.

ΟΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ «τζόγος» είναι το μόνο βέβαιο και εκεί θα φανεί ποιοι είναι δυνατοί παίκτες.

ΑΠΟ την ελληνική πλευρά πάντως ενιαία στάση δεν υπάρχει και αυτό ασφαλώς δεν είναι  ευχάριστο.

***

Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ταξικού και εθνικού… πετά τη μπάλα στην εξέδρα, επισήμανε σε άρθρο του ο Θόδωρος Σταυριανόπουλος που δημοσιεύτηκε στη «ΦΩΝΗ».

ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ βέβαια για ποδοσφαιρικό αγώνα αν και η «ποδοσφαιροποίηση» είναι προ των πυλών.

ΓΙΑ «ΚΟΙΝΩΝΙΑ καζίνο» κάνει λόγο ο αρθρογράφος και άδικο δεν έχει.

Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ταξικού και εθνικού σε κάθε περίπτωση έχει παρενέργειες.

***

Η ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ μεταξύ των κορυφαίων προορισμών για το 2018, αναφέρει ανάρτηση που έγινε στο kalamatajournal.gr

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για πρόταση που παρουσιάστηκε σε σοβαρό ξένο ταξιδιωτικό περιοδικό, αλλά δεν χρειάζεται να παίρνουν τα μυαλά μας αέρα, γιατί καραδοκεί η απογοήτευση αν καβαληθεί το καλάμι.

ΤΟ 2018 είναι μπροστά και θα δούμε αν η πρόταση του περιοδικού για την Πελοπόννησο τελικά ισχύσει.

***

Η ΤΡΙΦΥΛΙΑ μαραζώνει χωρίς κοινωνική συνοχή και δυνατή αυτοδιοικητική συνείδηση, επισήμαινε σε άρθρο του στη ΦΩΝΗ ο Γιάννης Μποζίκας.

ΔΥΣΑΡΕΣΤΗ ασφαλώς επισήμανση αλλά θλιβερά εύστοχη δυστυχώς και θα πρέπει να προβληματίσει εκείνους που ασχολούνται με τα Τριφυλιακά ζητήματα.

ΝΑ ΕΠΙΣΗΜΑΝΘΕΙ ακόμα πως η Τριφυλία είναι θύμα των πολιτικών εναγκαλισμών της επί σειρά ετών.

***

«ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ», το έργο του Ξενόπουλου παρουσιάζεται από απόψε στις 9.30 μ.μ. μέχρι τις 21 Ιανουαρίου στο Εργατικό Κέντρο Καλαμάτας.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για μια ακόμα φιλόδοξη παράσταση του ΜΕΘ, που συνεχίζει τη δημιουργική του παρουσία στα θεατρικά δρώμενα της Μεσσηνίας με αυτή την εξαιρετική κωμωδία με σουρεαλιστικές προεκτάσεις που δημιούργησε η ευφάνταστη πένα του σπουδαίου συγγραφέας Γρηγορίου Ξενόπουλου.

***

ΕΝΟΧΛΗΘΗΚΕ, λένε, ο σκηνοθέτης  Γιάννης Σμαραγδής για ορισμένες κριτικές που γράφτηκαν για την ταινία του «Καζαντζάκης» και απείλησε μάλιστα με προσφυγή στη δικαιοσύνη.

ΣΗΜΑΣΙΑ έχει πως η ταινία του πήγε πολύ καλά από πλευράς εισιτηρίων κι ας μην ήταν καλλιτεχνικά και τόσο καλή όσο φιλοδοξούσε να είναι.

Θανάσης Παντές

ΔΕΝ ΞΑΦΝΙΑΖΕΙ κανέναν επομένως το γεγονός ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης διδάσκεται από την ιστορία του πατέρα του και επιχειρεί να θέσει σε εφαρμογή κάποια από τα διδάγματα αυτά, ιδιαίτερα στον οικονομικό τομέα και την αντιμετώπιση των λαϊκών κατακτήσεων.

ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΑΥΤΗ τη φορά ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν ακολουθεί το παράδειγμα του πατέρα του, αλλά τη μέθοδο που είχε χρησιμοποιήσει ο Αντώνης Σαμαράς στην προσπάθειά του να ρίξει την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1993.

ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ ότι, όπως και τότε έτσι και τώρα, το «Μακεδονικό» χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για να επιτευχθεί ένα πολιτικό αποτέλεσμα, να πέσει δηλαδή μια κυβέρνηση.

Η ΥΠΟΔΕΙΞΗ ότι οι αποκλίνουσες θέσεις ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛΛ. αποτελούν τεκμήριο απώλειας της δεδηλωμένης δεν είναι παρά ένα ακόμα εύρημα, κατάλληλο για την απαραίτητη ατάκα σε μια συνέντευξη, αλλά ανίσχυρο ως επιχείρημα σε έναν σοβαρό πολιτικό διάλογο.

ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ περίπτωση είναι πανομοιότυπη με τους ισχυρισμούς του κ. Σαμαρά για τους λόγους που τον οδήγησαν τότε στη ρήξη με τον πρωθυπουργό του.

ΠΑΡΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ λόγια και τις γνωστές υπερβολές, αυτό που αποδεικνύεται για ακόμα μία φορά είναι ότι τα λεγόμενα «εθνικά θέματα» αντιμετωπίζονται πολύ συχνά από τους κήρυκες της εθνικοφροσύνης και της παράδοσης σαν μοχλοί για να μεταβληθούν οι πολιτικοί συσχετισμοί και για να υπονομευτούν οι αντίπαλοι.

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ δεν είναι μόνο να κινδυνεύει η συνοχή του πολιτικού συστήματος. Το σοβαρότερο είναι ότι τα ίδια τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής -όπως εδώ η συμφωνία για το όνομα της ΠΓΔΜ- μπαίνουν κατ’ ανάγκη στο πολιτικό περιθώριο, εφόσον με αυτούς τους χειρισμούς έχει αποκλειστεί κάθε λογική ενός αμοιβαία επωφελούς συμβιβασμού.

ΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ οδηγήσει αυτή η συνεχής υπαγωγή των σοβαρών ζητημάτων σε αντικείμενα μικροκομματικού ανταγωνισμού το γνωρίζουμε πολύ καλά.

ΣΤΟ ΕΠΙΔΙΚΟ ζήτημα της ονομασίας του γειτονικού κράτους έχουν χαθεί όλες οι ευκαιρίες για μια αποδεκτή λύση, ακριβώς εξαιτίας της κοντόφθαλμης αναπαραγωγής της ίδιας αδιέξοδης και αυτοκαταστροφικής δήθεν “αδιαλλαξίας”».

***

ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ πάλι στο προσκήνιο, μαζί και οι λογής «παγίδες της εθνικοφροσύνης» όπως παρουσιάζονται στο άρθρο που προηγήθηκε της Εφημερίδας των Συντακτών, λίγο πριν το 2017 ολοκληρωθεί και αποχωρήσει.

ΤΟ 2018 που είναι πια εδώ έχει να αντιμετωπίσει και το Σκοπιανό σαν ένα ακόμα ζήτημα ζωτικής σημασίας που ασφαλώς και είναι αν το δούμε άμεσα στο πλαίσιο που το βάζουν όσοι το επικαλούνται, για τους δικούς τους λόγους βέβαια.

ΤΟ ΕΙΧΑΜΕ «ξεχάσει» για πολύ καιρό, είναι  αλήθεια, το Σκοπιανό και τώρα που μας το θύμισαν ίσως και να μας κακοφάνηκε κιόλας.

ΤΟ ΒΕΒΑΙΟ είναι ότι πάλι θα μας οδηγήσει σε αντιδράσεις μεταξύ μας ως πολίτες και ας ελπίσουμε ότι δεν θα μας οδηγήσει σε διχαστικές συμπεριφορές. Ιδωμεν.

***

ΕΚΤΟΣ από το Σκοπιανό βέβαια υπάρχει και η άλλη πραγματικότητα, η πιο καθημερινή, που γίνεται ολοένα και δυσκολότερη το 2018.

ΤΑ 9+1 μέτρα που θα μας κάνουν φτωχότερους τη νέα χρονιά παρουσιάστηκαν στη «ΦΩΝΗ» στο χθεσινό σαλόνι της εφημερίδας και κάνανε την καρδιά μας περιβόλι!

ΑΚΡΙΒΩΣ στην απέναντι σελίδα οι 10 κυριότερες αιτίες θανάτου στην Ελλάδα και τον κόσμο, μας έστειλαν αδιάβαστους από απογοήτευση.

ΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ πισινή ωστόσο και να μη μας πάρει από κάτω γιατί τότε τη «βάψαμε» φίλτατοι.

ΤΟ 2018 ξεκίνησε και να ’μαστε καλά όσο περισσότερο μπορούμε.

Η ΖΩΗ συνεχίζεται και είναι πάντα ωραία!

Θανάσης Παντές

ΚΙ ΟΤΑΝ λέμε με σοβαρότητα, εννοούμε σοβαρότητα πραγματικά και όχι «μαϊμουδίστικη» βέβαια με την οποία οι μεγαλόσχημοι σοβαροφανείς ειδήμονες, μας έχουν χορτάσει χρόνια τώρα.

Η ΚΑΛΑΜΑΤΑ δεν είναι χειμερινός προορισμός όπως τουλάχιστον συνηθίζεται να προσδιορίζεται ο χειμερινός προορισμός στις περιοχές που έχουν (Καλάβρυτα, Βυτίνα, Ζαγοροχώρια, Καρπενήσι, Αράχωβα κ.ά.).

ΒΕΒΑΙΑ έχουμε βουνό τον Ταΰγετο αλλά το ζήτημα είναι αν υπάρχουν εκεί οι ανάλογες υποδομές και δυστυχώς δεν υπάρχουν.

ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΜΕ στο θέμα αυτό.

***

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ η παρέμβαση του Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσοστόμου για την προστασία της πρώτης κατοικίας, που δείχνει την ευαισθησία που χρειάζεται να υπάρξει στο συγκεκριμένο ζήτημα πριν φτάσουν τα πράγματα στα άκρα, με το τσουνάμι των πλειστηριασμών που έχει ήδη αρχίσει.

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ προσεκτική αντιμετώπιση από τους αρμόδιους φορείς για να μην εκτραπεί η κατάσταση και δούμε φαινόμενα που ούτε τα φανταζόμαστε σε βάρος της κοινωνικής συνοχής.

Η ΕΥΘΥΝΗ των κυβερνώντων είναι μεγάλη.

***

ΤΟ ΦΑΚΕΛΑΚΙ στην επικαιρότητα ξανά με αφορμή την ανάρτηση που έκανε στο facebook ο διοικητής του Γενικού Νοσοκομείου Μεσσηνίας Γιώργος Μπέζος.

ΟΙ ΑΙΧΜΕΣ του Μπέζου είναι ξεκάθαρες και ασφαλώς το όλο ζήτημα χρειάζεται άμεση αντιμετώπιση. Οσοι γνωρίζουν και σωπαίνουν στην προκειμένη κάνουν λάθος. Το φακελάκι πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα και αποτελεσματικά.

***

ΓΙΑ ΠΟΙΟΤΙΚΗ συναίνεση όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας έκανε λόγο στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του ο περιφερειάρχης Πέτρος Τατούλης, αλλά ποια είναι αυτή η «ποιοτική συναίνεση» δεν μας είπε.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ θα θέλει να το υποθέσουμε, αλλά δεν θα του κάνουμε τη χάρη.

ΟΛΑ εξαρτώνται από το πώς ο καθένας αντιλαμβάνεται την ποιότητα. Οσο για τη συναίνεση, αυτή έτσι κι αλλιώς δεν θα προκύψει ούτε το 2018 που θεωρείται όντως δύσκολη χρονιά.

***

Η ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ γίνεται πολιτιστική αξία όταν τα ποιοτικά της στάνταρ είναι πολύ υψηλά και αυτή η επισήμανση δεν είναι και τόσο αυτονόητη.

ΟΙ 10 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ που κατέθεσε η παράταξη «Πελοπόννησος Πρώτα» μέσω του Βασίλη Φλώρου και του Νίκου Πατσαρίνου (δημοσιεύτηκαν το Σάββατο στη «ΦΩΝΗ») αποτελούν μια σημαντική εκκίνηση για τη στήριξη των πολιτιστικών δράσεων και βέβαια χρειάζεται να είναι αντίθετη προς κάθε μορφή καπελώματος.

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ άλλωστε είναι υπόθεση όλων για να έχει λόγο ύπαρξης.

***

ΣΚΟΠΙΑΝΟ και πάλι στο προσκήνιο και δεν θα μπορούσε να μείνει ασχολίαστο από το Θόδωρο Γαλανόπουλο.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ του στη «ΦΩΝΗ» με τον εύγλωττο τίτλο «Σκόπιες ελπίδες» είναι χαρακτηριστικό όπως και τα όσα αναφέρει για τους ΑΝΕΛ και τον Καμμένο.

ΟΜΩΣ όσον αφορά την αναφορά του στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ξέχασε να θυμίσει την κυνική του δήλωση «σε δέκα χρόνια δεν θα θυμόμαστε το όνομα Μακεδονία», που όσο κι αν έμοιαζε αλήθεια, ήταν συγχρόνως και αμετροέπεια από τις πολλές δυστυχώς που κατά καιρούς είχε κάνει, ο κατά τ’ άλλα πολύπειρος και αείμνηστος πλέον Μητσοτάκης, που δυστυχώς γι’ αυτόν δεν διακρινόταν για την αίσθηση του τάιμινγκ.

ΟΠΩΣ όλα δείχνουν το 2018 θα μας απασχολήσει αρκετά το Σκοπιανό και προφανώς όχι τυχαία.

***

ΤΟ 2018 είναι εδώ και ήρθε με καιρό ηλιόλουστο και χαρούμενο, φτιάχνοντας καλή διάθεση σαν αντίδοτο στη μεμψιμοιρία των καιρών που διανύουμε.

ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ό,τι καλύτερο επιθυμείτε για τη νέα χρονιά.

ΑΙΣΙΟΔΟΞΕΙΤΕ και μη το βάζετε κάτω.

ΜΑΣ ΑΞΙΖΟΥΝ τα καλύτερα αν τα διεκδικήσουμε.

Θανάσης Παντές

ΛΟΙΠΟΝ, η χρονιά που φεύγει πρόσφερε όπως κάθε καινούργια χρονιά βέβαια πολλές προσδοκίες που όμως διαψεύστηκαν οι περισσότερες στη διάρκειά της.

ΗΤΑΝ αναμενόμενο πάντως αλλά όταν ελπίζεις σίγουρα σου κακοφαίνεται όταν οι ελπίδες σου εξανεμίζονται.

ΤΟ 2018 που έρχεται έχει ήδη θεωρηθεί ως έτος αβεβαιότητας και χωρίς πολλές προσδοκίες, ωστόσο στη διάρκειά του υπάρχει και η οριακή περίοδος του Αυγούστου, όπου ολοκληρώνεται εκτός συγκλονιστικού απροόπτου το 3^ο Μνημόνιο και η χώρα παίρνει βαθιά ανάσα την σημαντικότερη εδώ και πάρα πολλά χρόνια, από τότε που ξεκίνησε η κρίση και μπήκαμε στη μέγγενη των μνημονίων.

ΚΙ ΕΝΩ τα δεδομένα δείχνουν πως το Αύγουστο του 2018 βγαίνουμε από τα Μνημόνια, δεν σημαίνει κιόλας ότι φεύγουμε και από την οικονομική εποπτεία που μας έχει επιβληθεί.

ΤΟ 2018 ορισμένοι θεωρούν ότι μπορεί να είναι και έτος πρόωρων εκλογών αλλά μη το θεωρήσετε κιόλας σίγουρο.

ΑΛΛΩΣΤΕ δεν είναι οι εκλογές το σημαντικότερο ζήτημα που μπορεί να μας απασχολεί.

ΕΚΕΙΝΟ που προέχει είναι να τελειώσει όσο γρηγορότερα γίνεται η κατάσταση που εδώ και τόσα χρόνια υπάρχει.

***

ΜΕΣΑ από του Μπαργιάμαγα περνώντας με το ποδήλατο, συνάντησα έτερο ποδηλάτη τον Μπάμπαρο που εκτός από κολυμβητής παντός καιρού, είναι και ποδηλάτης και εσαεί σχολιαστής της επικαιρότητας βεβαίως.

ΟΠΩΣ ήταν φυσικό περίμενα να με γκρινιάξει, αλλά παραδόξως αυτή τη φορά το μενού δεν είχε γκρίνια, γεγονός παράδοξο αφού μιλάμε για το Μπάμπαρο.

Ο ΜΠΑΜΠΑΡΟΣ λοιπόν ορεξάτος πάντα και έτοιμος για νέες παρεμβάσεις, πέρασε αεράτος και συνέχισε την εκδρομή του.

Ο ΜΠΑΡΓΙΑΜΑΓΑΣ άλλωστε προσφέρεται για εκδρομή με ποδήλατο και με τα πόδια.

***

ΕΝΑΣ ΑΠΑΤΕΩΝ ονόματι Φιάκας, που σε τελική ανάλυση Φιάκας σημαίνει απατεών, κάνει αισθητή την παρουσία του αυτή την εποχή και μέχρι τις 4 Μαρτίου, κάθε ΠαρασκευοΣαββατοΚύριακο στην κεντρική σκηνή του ΔΗΠΕΘΕΚ στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα, κερδίζοντας τις εντυπώσεις.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για ένα έργο σύγχρονο κι ας γράφτηκε το 1878 από το Δημοσθένη Μισιτζή, διατηρεί την επικαιρότητά του μιας και οι απατεώνες ποτέ δεν έλειψαν.

Ο ΦΙΑΚΑΣ πάντως είναι χαριτωμένος και γίνεται συμπαθής όσο κι αν στο τέλος αποδεικνύεται η απάτη του και ξεμπροστιάζεται.

ΜΕΧΡΙ να προκύψει το ξεμπρόστιασμα πάντως τα ευτράπελα διαδέχονται το ένα το άλλο προκαλώντας άφθονο και αβίαστο γέλιο για τους θεατές που χαίρονται την παράσταση.

ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ πάντως και λόγω αναρρώσεως του ηθοποιού, οι παραστάσεις αναβάλλονται, οπότε όσοι θέλουν να δουν την παράσταση αν ήδη δεν την είδαν, θα περιμένουν.

***

ΚΙ ΕΝΩ οι παραστάσεις του ΔΗΠΕΘΕΚ αναβλήθηκαν, το ΜΕΘ επιστρέφει με το έργο του Γρηγορίου Ξενόπουλου «Δεν είμαι εγώ».

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για ένα από τα πιο ενδιαφέροντα έργα του σπουδαίου δημιουργού, γεμάτο εκπλήξεις και με συνεχείς εναλλαγές στην εξέλιξή του που θα ενθουσιάσει τους θεατές.

ΤΟ ΜΕΘ βρίσκεται πλέον στο 41^ο έτος συνεχούς παρουσίας του και προσφοράς στα πολιτιστικά δρώμενα της Μεσσηνίας και συνεχίζει απτόητο τη δραστηριότητά του διευρύνοντας συνεχώς τους ορίζοντές του.

ΚΑΙ μην ξεχνάμε το φιλόδοξο στόχο που έχει θέσει για να αποκτήσουν όλοι, και τα ΑμεΑ, δυνατότητα πρόσβασης στο Κάστρο Καλαμάτας.

ΧΡΟΝΙΑ πολλά και καλή πρωτοχρονιά να έχουμε.

Θανάσης Παντές

Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ επέτειος του κινήματος αυτού πέρασε σχεδόν απαρατήρητη όπως είχα επισημάνει από τη στήλη αυτή στις 18 Δεκεμβρίου, όπου είχα αναφέρει επίσης ότι θα επανέλθω στο θέμα.

ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΑΙ λοιπόν σήμερα με αφορμή το άρθρο του Κώστα Ιορδανίδη που δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» και μου το έστειλε ως απάντηση ο Σωτήρης Θεοδωρόπουλος.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ είναι το ακόλουθο:

***

«ΣΕ ΑΥΤΗ την υπέροχη χώρα των απειράριθμων εορτών και επετείων, ουδείς εκ των πολιτικών ηγετών, που διατρανώνουν, ορθότατα βεβαίως, την απέχθειά τους για το οικτρό δικτατορικό καθεστώς των συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου, θυμήθηκε ότι σαν χθες, 13 Δεκεμβρίου, ο βασιλεύς Κωνσταντίνος, τέως των Ελλήνων, ηγήθηκε πριν από πενήντα χρόνια στρατιωτικού κινήματος για την ανατροπή της χούντας.

Η ΑΠΟΠΕΙΡΑ υπήρξε ανεπιτυχής, διότι οι επιφανέστεροι των στρατηγών που ηγούντο του κινήματος ήσαν ανίκανοι να ελέγξουν τους υφισταμένους τους αξιωματικούς. Ηταν και αυτό ένα σύμπτωμα της παρακμής του παλαιού συστήματος.

ΩΣΤΟΣΟ, το αποτυχημένο εκείνο κίνημα, όπως και η επίμονη άρνηση του βασιλέως Κωνσταντίνου να επιστρέψει στην Ελλάδα, παρά τις εκκλήσεις της χούντας, στέρησαν από το καθεστώς του Γ. Παπαδοπούλου νομιμότητα, αν και στην πράξη αναγνωρίστηκε από τη διεθνή κοινότητα.

ΜΕ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ, ο Κωνσταντίνος έσωσε την τιμή της Ελλάδος και όλων όσοι εκπροσωπούσαν την πολιτική τάξη έως την αποφράδα εκείνη ημέρα. Ουδείς εκ των Ελλήνων πολιτικών τού αναγνώρισε αυτή την προσφορά.

ΙΣΩΣ δεν θα ήταν άσκοπο, εν προκειμένω, να σημειωθεί ότι όταν η Ελένη Βλάχου διέκοψε αυθημερόν την κυκλοφορία της «Κ» και όλων των εντύπων της, έσωζε την τιμή της Δεξιάς, διότι ουδείς εκ των στελεχών της ΕΡΕ –με μία μόνο θλιβερή εξαίρεση– διενοήθη να προσχωρήσει στους πραξικοπηματίες.

ΟΛΑ ΑΥΤΑ ανήκουν πλέον στο παρελθόν, θα υποστηρίξουν ορισμένοι και ίσως με το δίκιο τους. Αλλά υπάρχει ένα μελανό σημείο, που διαχρονικώς εκθέτει το πολιτικό μας σύστημα ως μοχθηρό, πρωτόγονο και εμπαθές.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για την αμφισβήτηση της ελληνικής ιθαγένειας και την αφαίρεση των ελληνικών διαβατηρίων από τα μέλη της βασιλικής οικογενείας. Εργο της κυβερνήσεως του ΠΑΣΟΚ, που υποστήριξε, μετά πάθους, ένας συνταγματολόγος, καθηγητής πανεπιστημίου, εκσυγχρονιστής και ευρωπαϊστής, ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος.

ΔΗΛΑΔΗ, στα εκατό και πλέον χρόνια της δεύτερης ελληνικής δυναστείας, οι έξι  συνταγματικοί βασιλείς της Ελλάδος ήσαν «ξένοι», «μη Ελληνες». Ο βασιλεύς Κωνσταντίνος Α΄, ο ηγέτης των ελληνικών στρατευμάτων που απελευθέρωσαν τη Μακεδονία και την Ηπειρο από την οθωμανική κυριαρχία, ήταν «ξένος», «μη Ελλην». Ούτε οι χειρότεροι εχθροί αυτού του έθνους δεν θα αποτολμούσαν παρόμοια στρέβλωση της Ιστορίας.

ΒΑΣΙΛΕΙΣ καθαιρέθησαν μετά τον τελευταίο Μεγάλο Πόλεμο. Σε όλες τις χώρες όμως τιμώνται από κυβερνήσεις κάθε άλλο παρά φιλομοναρχικές, απλώς και μόνον από σεβασμό στην ιστορία του έθνους που εκπροσωπούν. Οχι όμως στην Ελλάδα».

***

ΑΥΤΑ αναφέρονται στο άρθρο και η συζήτηση που ανοίγει είναι μεγάλη.

ΑΣ ΑΡΚΕΣΟΥΜΕ όμως στο σημερινό άρθρο στα όσα αφορούν το αποτυχημένο βασιλικό κίνημα της 13^ης Δεκεμβρίου 1967.

ΑΠΟ τη στιγμή που οι στρατηγοί ήταν ανίκανοι να ελέγξουν το στράτευμα και τους κατώτερους αξιωματικούς, η αποτυχία ήταν δεδομένη και βέβαια επιβεβαιώνει περίτρανα την θλιβερή κατάσταση στην οποία το στράτευμα βρισκόταν.

ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ακόμα πως οι στρατηγοί μαζί με τους βασιλιά ετοίμαζαν τη λεγόμενη «χούντα των στρατηγών» αλλά δεν πρόλαβαν γιατί τους πρόλαβαν εκείνοι που αποδείχθηκε πως ήταν πιο γρήγοροι και πιο ιντριγκαδόροι στις συνωμοσίες.

ΠΕΝΗΝΤΑ χρόνια μετά και ύστερα απ’ όσα έχουν γίνει και έχουν ειπωθεί, ίσως χρειάζεται να γίνει μια νηφάλια αποτίμηση και με την ανάλογη αυτοκριτική βεβαίως σχετικά με το γεγονός του βασιλικού κινήματος.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ που πριν τρία χρόνια εξέδωσε ο τέως βασιλιάς δεν φωτίζει και τόσο καθαρά εκείνη την περίοδο.

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ πάντως είναι φιλοβασιλικοί και δικαίωμά τους είναι  βεβαίως, υπάρχει το βιβλίο του Κώστα Μπαρμπή: «Κωνσταντίνος και 13^η Δεκεμβρίου 1967» (εκδόσεις Λόγος 1997) όπου εξιστορούνται συναρπαστικά τα όσα συνέβησαν με «εμετική» προσκόλληση ωστόσο στον τότε βασιλιά άλλωστε ο συγγραφέας του βιβλίου ουδέποτε έκρυψε τα φιλοβασιλικά του συναισθήματα.

***

ΑΠΟ  τα ζητήματα που θα βρούμε μπροστά μας  καθώς ο χρόνος φτάνει στο τέλος κι ένας καινούργιος ετοιμάζεται να έρθει, είναι και το ζήτημα του ονόματος της Π.Γ.Δ.Μ. το λεγόμενο Σκοπιανό εν ολίγοις όπως  είναι  περισσότερο γνωστό.

ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ λοιπόν προκαλεί τριβές στην κυβέρνηση λόγω Καμμένου και στη ΝΔ ήδη χαίρονται θεωρώντας ότι μπορεί να ωφεληθούν.

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ βέβαια είναι  περισσότερο σοβαρό απ’ ότι ίσως δείχνει εκ πρώτης όψεως και δεν αποκλείεται να έχει και εκλογικές παρενέργειες.

ΤΟ ΒΕΒΑΙΟ είναι ότι θα μας απασχολήσει αρκετά το επόμενο διάστημα.

Θανάσης Παντές

ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ, την αισιόδοξη πόλη των ονειρικών ιβίσκων η επιστροφή των ντόπιων μπορούμε να πούμε πως δημιούργησε τουριστικό γεγονός αλλά μην τρελαθούμε κιόλας ότι «βουλιάξαμε» από κόσμο!

Η ΚΑΛΑΜΑΤΑ δεν είναι χειμερινός προορισμός, ούτε προβλέπεται σύντομα να γίνει.

ΕΚΤΟΣ κι αν γεμίσει τόσο χιόνι ο Ταΰγετος που φτιαστεί χιονοδρομικό κέντρο (κι ύστερα ξυπνήσαμε πριν ξαναπάμε για ύπνο).

ΑΣ ΑΡΚΕΣΤΟΥΜΕ λοιπόν σε ό,τι είμαστε κι αφού το καταλάβουμε, ας το προβάλουμε όσο καλύτερα γίνεται.

Η ΚΑΛΑΜΑΤΑ μπορεί να δυσκολεύεται να γίνει χειμερινός προορισμός, ωστόσο ως ανοιξιάτικος προορισμός είναι ιδανικός τότε που η φύση ανθίζει.

ΓΙ’ ΑΥΤΟ άλλωστε και το Πάσχα παρατηρείται τόση κίνηση όταν ντόπιοι και επισκέπτες έρχονται και τότε βέβαια αναδεικνύεται κραυγαλέα και η έλλειψη καταλυμάτων, την οποία πάντως συνεχώς κάνουν «γαργάρα» όσοι δεν θα έπρεπε ως υπεύθυνοι που θέλουν να δηλώνουν.

ΤΑ ΚΑΤΑΛΥΜΑΤΑ  ναι, είναι ένα πρόβλημα για τον τουρισμό της Καλαμάτας, όχι όμως και το μόνο.

ΑΣ ΟΨΕΤΑΙ η υπεροψία των αρμοδίων-αναρμοδίων που νομίζουν ότι ξέρουν ενώ δυσκολεύονται ακόμα να καταλάβουν τι βλέπουν κιόλας.

ΑΣ ΕΙΝΑΙ όμως γιατί δεν χρειάζεται γκρίνιες μέρες που είναι.

***

ELITE βράδυ παραμονής Χριστουγέννων και το αχτύπητο δίδυμο Παντελής Αμπαζής-Γιώργος Γιαννόπουλος έδωσαν ρεσιτάλ με το σόου τους «Ο Μαντάμ και ο Χαμπέας».

ΤΕΛΙΚΑ είχε δίκιο ο Μαρτίνος που τοε ίχε γράψει στη συνέντευξη με το Γιαννόπουλο στο Flash.

ΤΟ ΔΙΔΥΜΟ έδωσε και στο Elite τα ρέστα του, χαρίζοντας άφθονο κέφι σε όσους είχαν την ευκαιρία να τους απολαύσουν.

***

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ηλιόλουστα (σε βαθμό παρεξηγήσεως) και στο κέντρο της Καλαμάτας ντόπιοι συναντούσαν ντόπιους επισκέπτες και διασκέδαζαν στα στέκια της πόλης που γέμισαν σχεδόν ασφυκτικά σε ορισμένες περιπτώσεις.

ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ πάντως το Ιστορικό κέντρο είχε την τιμητική του με σούπερ πρωταγωνίστρια την Κεντρική Αγορά με εκδηλώσεις.

ΟΛΑ αυτά τα πρωί βέβαια και ως το μεσημέρι, γιατί από το απόγευμα και μετά το Ιστορικό Κέντρο ερήμωσε την παραμονή και ολόκληρη τη μέρα των Χριστουγέννων και όλη η κίνηση μεταφέρθηκε μόνο στην περιοχή πέριξ της πλατείας ενώ χάρη στα παιδιά που ζητούσαν παιχνίδια έντονη κίνηση παρατηρήθηκε και στο Μαγικό Σταθμό στο Σιδηροδρομικό Σταθμό, όπου μικροί-μεγάλοι χαιρόντουσαν το παγοδρόμιο, τα συγκρουόμενα και τα άλλα παιχνίδια, ενώ όσοι ένιωθαν λιγούρα γεύτηκαν με πολύ χαρά τους γευστικούς μεζέδες του καφέ-εστιατορίου «Σταθμός» που είχε στο μενού του και γουρνοπούλα εκτός των άλλων εξαιρετικών εδεσμάτων.

ΕΙΧΕ και η παραλία την τιμητική της κι ας μην τη φρόντισε όπως έπρεπε η δημοτική αρχή, που θεωρεί πως Καλαμάτα είναι η κεντρική πλατεία.

ΕΥΤΥΧΩΣ που υπάρχουν οι λίγοι και εκλεκτοί συνεπείς που παραμένουν στις επάλξεις όλο το χρόνο και όχι  μόνο το καλοκαίρι και κρατάνε ζωντανή την παραλιακή ζώνη.

«ΣΤΟ ΚΥΜΑ» για άλλη μια φορά οι φίλοι του χώρου έδωσαν το καθιερωμένο ραντεβού τους και την ημέρα των Χριστουγέννων τιμώντας μια παράδοση που υπάρχει από τότε που ξεκίνησε να λειτουργεί το κατάστημα.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ήταν και περάσανε και πηγαίνοντας για Πρωτοχρονιά δεν μπορώ να μη το επισημάνω για άλλη μια φορά πως ήταν λάθος που δεν στολίστηκε ένα καΐκι στο λιμάνι της πόλης παρά αρκέστηκαν οι αρμόδιοι σε ένα ισχνό δεντράκι παράταιρο συν τοις άλλοις.

ΤΟΣΟ πολύ δυσκολεύονται να καταλάβουμε ότι η Καλαμάτα είναι πόλη με θάλασσα;

ΧΡΟΝΙΑ πολλά σε όλους!

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ άλλωστε είναι γιορτή για πόλεις (όπως είναι και αντίστοιχα το Πάσχα για τα χωριά).

ΕΙΝΑΙ Χριστούγεννα κι εδώ στην Καλαμάτα, μας θυμίζει και το ομώνυμο τραγούδι που έγραψε ο Νίκος Κουρής και τραγούδησε ο Λεωνίδας Παχτίτης.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ χαριτωμένο και διαχρονικό έτσι κι αλλιώς, αφού απηχεί την ατμόσφαιρα των εορταστικών χριστουγεννιάτικων ημερών κάθε χρονιά.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ και φέτος κι εύχομαι τα καλύτερα για όλους.

***

ΕΔΩ ακρωτήριο Καρνάβαλαρ!

Ο ΤΙΤΛΟΣ του χθεσινού εύστοχου άρθρου στη «ΦΩΝΗ» του φίλτατου Θόδωρου Γαλανόπουλου στο χθεσινό φύλλο, με αφορμή τις γιορτές που βρίσκονται στην επικαιρότητα λόγω των ημερών.

ΕΥΣΤΟΧΑ επισημαίνει ο Θόδωρος λέγοντας:

«ΑΥΤΕΣ τις μέρες χαίρονται οι πολυεθνικές αλυσίδες, οι πορτοφολάδες και τα δημόσια ταμεία».

ΧΑΙΡΕ και εύγε φίλτατε Θόδωρε και ραντεβού στο «Σταθμό» για τσίπουρα!

***

ΓΙΑ ΤΑ ΝΟΘΕΥΜΕΝΑ ελαιόλαδα ό,τι κι αν πούμε θα’ναι λίγο ιδιαίτερα σε αυτή τη χρονική στιγμή που το θεωρούμενο «χρυσάφι» της ελληνικής γης βρίσκεται εκτεθειμένο στη θύελλα των αποκαλύψεων που έρχονται στο φως.

ΑΝ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΟΥΝ είναι άγνωστο πάντως.

ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά όσα ήδη έχουν δημοσιοποιηθεί είναι αρκούντως αποκαλυπτικά.

ΑΝ ΟΙ ΕΡΕΥΝΕΣ του ΕΦΕΤ συνεχιστούν και στη νότιο Ελλάδα, θα το δούμε στο επόμενο διάστημα.

***

ΟΤΙ η Αρχαία Μεσσήνη θα ενταχθεί στο «Φεστιβάλ Φιλοσοφίας στην Ελλάδα» για το 2018, είναι ασφαλώς ένα σημαντικό γεγονός και χρειάζεται να αξιοποιηθεί σε όλα τα επίπεδα από την τοπική κοινωνία.

ΑΞΙΑ επαίνου βεβαίως η πρωτοβουλία του σωματείου «Διάζωμα» για το γεγονός αυτό.

ΘΥΜΙΖΩ ακόμα πως στη Μεσσηνία και ιδιαίτερα στην Καλαμάτα δραστηριοποιείται από καιρό Φιλοσοφική Κίνηση, πραγματοποιώντας εκδηλώσεις όπως υπάρχουν και οι εκδηλώσεις του καθηγητή Κωνσταντίνου Νιάρχου.

***

ΥΠΟΤΟΝΙΚΗ η κίνηση λόγω εορτών στα ξενοδοχεία της Τριφυλίας, επισήμανε σε ρεπορτάζ του χθες στη «ΦΩΝΗ» ο Γιάννης Μποζίκας ενώ γίνεται λόγος και για το τέλος διανυκτέρευσης, που θα ισχύει από τις αρχές του νέου χρόνου.

ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ δικαιολογημένες βέβαια καθώς προστίθεται ένα ακόμα βάρος στα όσα ήδη δυσβάσταχτα έχει επωμιστεί ο τουριστικός κλάδος.

ΠΟΣΟ δύσκολο άραγε είναι να γίνει κατανοητό πως η βαριά φορολογία αποθαρρύνει τις αναπτυξιακές πρωτοβουλίες;

***

ΡΑΝΤΕΒΟΥ στην Κεντρική Αγορά Καλαμάτα σήμερα στις 9.30 το πρωί, όπου «η Βέργα δίνει το ρυθμό» σε ένα ξεχωριστό εορταστικό πρόγραμμα με καλαματιανές μακαρονάδες από τη Λέσχη Αρχιμαγείρων Ελλάδος και πολύ τραγούδι, χορό και μουσική.

***

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ είναι όπου κι αν πάτε, όπου κι αν είστε να περάσετε καλά έστω και με πολύ λιγότερα απ’ ότι είχατε (είχαμε) συνηθίσει.

Η ΖΩΗ χρειάζεται ικανότητα προσαρμογής στις δυσκολίες και σε κάθε περίπτωση παραμένει ωραία για να τη χαιρόμαστε.

ΧΡΟΝΙΑ πολλά και Καλά Χριστούγεννα σε όλους.

Θανάσης Παντές

ΤΑ ΛΟΓΙΑ αυτά δεν έχουν βάρος μόνον επειδή προέρχονται από εκείνον. Εχουν και επειδή την ουσία τους μπορεί πια ο καθένας να τη δει ξεκάθαρα: περίπου όλες οι σταθερές της μεταπολεμικής ισορροπίας έχουν ακυρωθεί και ουδείς γνωρίζει πώς θα καλυφθεί το κενό που αφήνουν πίσω τους.

ΕΙΝΑΙ ένα κενό δραματικό με κυριότερο στοιχείο ότι η παλιά δεδομένη ηρεμία και συνεργασία στο εσωτερικό του δυτικού κόσμου δεν υπάρχει πια και μάλιστα σε δύο επίπεδα: τόσο πολιτικά ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις που τον συναπαρτίζουν, όσο και κοινωνικά, μέσα στις ίδιες τις χώρες, ειδικά της Ευρώπης, που απειλούνται τώρα από κινδύνους με άμεση επίδραση στη συνολική πορεία τους, όπως η ισλαμική τρομοκρατία, το Μεταναστευτικό, αλλά και ο εσωτερικός διχασμός που γέννησε η πολιτική της σκληρής λιτότητας.

ΟΛΑ ΑΥΤΑ είναι το καθένα από μια βόμβα στα θεμέλια και όλες αυτές οι βόμβες απειλούν, πλέον, να σκάσουν μαζί. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί πριν από δέκα μόλις χρόνια ότι η Ευρώπη των ελπίδων θα έφτανε στο σημείο να τρέμει τις ίδιες της τις εκλογές όπου κι αν γίνουν; ΄Η ότι θα ερχόταν η στιγμή που οι τάσεις απόσχισης θα είχαν καταστεί περίπου νέο καθεστώς;

ΤΟ «ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ;» είναι μια μεγάλη συζήτηση που, από μόνη της, είναι εκ φύσεως διχαστική. Πολύ πιο πρόσφορο και ουσιώδες είναι λοιπόν το να επικεντρωθούμε πλέον σε ένα άλλο ερώτημα: «Και τώρα, τι;».

ΕΙΔΙΚΑ δε για την Ελλάδα, το ερώτημα προβάλλει τόσο σύνθετο και επιτακτικό όσο ποτέ, καθώς αφορά πλέον το σύνολο των ζωτικών ζητημάτων: την κάθε άλλο παρά ελπιδοφόρο πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων, τον προσανατολισμό της χώρας στη νέα γεωπολιτική ισορροπία που διαμορφώνεται ήδη με μορφή ναρκοπεδίου, το παρατεταμένο βύθισμα στον βάλτο τού, παγιοποιημένου πια, διεθνούς οικονομικού ελέγχου.

Η ΟΥΣΙΑ όλων αυτών είναι μία: σε αυτόν τον σκοτεινό κόσμο που προβάλλει, η Ελλάδα πρέπει να προσέξει όσο ποτέ κάθε της κίνηση. Και να συνειδητοποιήσει ότι περιθώρια για εσωτερικές έριδες δεν υπάρχουν. Πρέπει επειγόντως να ανασυντεθεί συνολικά, να ενώσει τις δυνάμεις της και να αφήσει όλα όσα τη διχάζουν στην άκρη».

***

ΚΑΙ ΤΩΡΑ, τι;

ΑΝΑΡΩΤΙΟΤΑΝ ο Γιώργος Π. Μαλούχος στο άρθρο που προηγήθηκε στις 29/1/2017.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ, τι; Αναρωτιόμαστε και εμείς καθώς το 2017 πορεύεται προς την ολοκλήρωσή του αφήνοντας πίσω του ανάμεικτα συναισθήματα και πολλές διαψεύσεις για τα όσα έγιναν και όσα έμειναν απλά και μόνο υποσχέσεις.

ΔΕΝ ΗΤΑΝ εύκολη χρονιά το 2017, που φεύγει, ούτε εύκολο θα είναι το 2018 που έρχεται.

ΤΟ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ θεωρώ όλοι πλέον, ακόμα και εκείνοι που δηλώνουν από πεποίθηση αισιόδοξοι.

ΚΑΙ τώρα τι, λοιπόν; Καθώς βαδίζουμε στο τέλος ενός ακόμα χρόνου;

ΠΟΣΗ ακόμα συσσωρευμένη απογοήτευση να διαχειριστούν οι απλοί πολίτες;

ΠΟΣΑ όρια χρειάζεται να έχουν για να αντιμετωπίσουν όσα γύρω τους συντελούνται και τους αφορούν;

ΜΠΡΟΣΤΑ στην επιθετικότητα της ηττοπάθειας η αντίσταση δεν μπορεί να είναι παθητική κι όσο γρηγορότερα το καταλάβουμε, τόσο γρηγορότερα θα αντιδράσουμε.

ΤΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ για περαιτέρω αδράνεια έχουν ασφυκτικά στενέψει προς κάθε κατεύθυνση.

Θανάσης Παντές

ΜΠΟΡΕΙ μέσα στις σελίδες της να πέρασε η πολιτική, πνευματική, οικονομική ζωή της χώρας, να αποτυπώθηκαν οι ελπίδες, τα πάθη και οι παθογένειες της κοινωνίας, αλλά οι αμείλικτες οικονομικές συνθήκες, τα εκδοτικά λάθη και η διαρκής πολιτική στοχοποίησή της πιέζουν για υποστολή της σημαίας της.

ΕΜΕΙΝΕ ζωντανή εδώ και καιρό χάρη στην αυτοθυσία των εργαζομένων της, που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται, κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, να κρατήσουν ζωντανή την αξία της ελεύθερης ενημέρωσης.

ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ συνολικής απαξίας του Τύπου, με μια κυβέρνηση που έχει αναγάγει σε βασικό της στόχο την κατασυκοφάντηση εφημερίδων και δημοσιογράφων, το τοπίο της ενημέρωσης προοιωνίζεται σκοτεινό και αβέβαιο. Η Αριστερά που κάποτε στη χώρα μας έδινε μάχες για την ελευθερία του Τύπου, εξελίχθηκε σήμερα σε ένα αδίστακτο δυνάστη της.

ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ του λαού που θα πρέπει να εξουσιάζει την ενημέρωση, όπως καταγράφεται με τραγική ειλικρίνεια στο πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής, επιχείρησαν αξιοποιώντας λάθη και οικονομική αδυναμία να καθυποτάξουν τα μέσα ενημέρωσης.

ΟΠΟΙΟΙ δεν υποτάχθηκαν οδηγήθηκαν σε οικονομική ασφυξία με τη βοήθεια και των τραπεζών, που προσπαθούν εκ των υστέρων να αποσείσουν τις ευθύνες τους, παριστάνοντας τους Πόντιους Πιλάτους.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ φυσικά ανεύθυνοι για αυτή την εξέλιξη ούτε οι εκδότες ούτε οι δημοσιογράφοι. Ολοι έχουμε μερίδιο ευθύνης για το πώς φτάσαμε ως εδώ.

ΑΚΟΜΑ και όσοι εδώ και πάρα πολύ καιρό προειδοποιούσαμε για την αυτοκαταστροφική πορεία, για τον ανορθολογισμό που κατέτρωγε τις σάρκες μας.

ΟΠΩΣ έχουν τη δική τους ευθύνη και διάφοροι υπερασπιστές, υποτίθεται, της ανεξαρτησίας του Τύπου, που με κάθε είδους «συντροφικά» μαχαιρώματα, ανέλαβαν εργολαβικά να υπηρετήσουν την κυβερνητική στρατηγική φίμωσης…

«ΤΟ ΒΗΜΑ», τα «Νέα», όπως και η «Ελευθεροτυπία», αλλά και άλλες εφημερίδες που έκλεισαν, με όλα τα λάθη, με όλες τις αμαρτίες τους, υπήρξαν πυλώνες της Δημοκρατίας. Είτε συμφωνούσαν ορισμένοι είτε όχι με την πολιτική τοποθέτησή τους. Γιατί η πολυφωνία, ο ελεύθερος διάλογος είναι η πεμπτουσία της Δημοκρατίας.

ΜΕ ΤΗΝ «ΚΟΙΝΟΤΟΠΙΑ του κακού» να κυριαρχεί πλέον στον χαοτικό κόσμο του Διαδικτύου, το μέλλον προδιαγράφεται δυσοίωνο. Και τα παρήγορα σημάδια από αναγνώστες και πνευματικούς ανθρώπους στην περιπέτεια αυτής της εφημερίδας, δεν αρκούν για να ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες…».

***

ΚΑΘΩΣ το 2017 πλησιάζει στο τέλος, το άρθρο που προηγήθηκε του Σήφη Πολυμίλη με τον τίτλο «Ο Τύπος που αξίζουμε» έχει ιδιαίτερη σημασία.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ δημοσιεύτηκε στις 29/1/2017 και αφορούσε την περαιτέρω τύχη του «Βήματος» τότε που το μέλλον του διαγραφόταν σκοτεινό.

ΤΕΛΙΚΑ το «Βήμα» σώθηκε, όπως και τα «Νέα» και οι δύο εφημερίδες  του ΔΟΛ πέρασαν στον Ομιλο Μαρινάκη κι έγιναν τελικά ΔΟΜ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την περαιτέρω πορεία τους αλλά και τη φερεγγυότητά τους σε σχέση με την ιστορία τους.

ΑΠΟ τον ΔΟΛ στον ΔΟΜ βέβαια η απόσταση είναι μεγάλη και καθόλου ανώδυνη.

Η ΝΕΑ ιδιοκτησία πάντως προς το παρόν τουλάχιστον, κρατάει το ύφος που είχαν τόσο το «Βήμα» όσο και «Τα Νέα» στη χρυσή εποχή τους.

ΜΕΝΕΙ να δούμε αν θα συνεχίσουν προς αυτή την κατεύθυνση γιατί τα παρατράγουδα είναι πολλά και προκαλούν ήδη πολλές παρενέργειες και αμφιβολίες σε ό,τι θεωρείται κύρος στην ενημέρωση και ελευθερία γνώμης.

Θανάσης Παντές

ΠΟΤΕ άλλοτε δεν βρέθηκε εγκλωβισμένος μέσα σε στενά εθνικά σύνορα, να κατοικεί και να προσπαθεί να αναπτυχθεί χωρίς άμεση επαφή και πρόσμειξη, στον ίδιο χώρο με άλλα έθνη, πολιτισμούς και κουλτούρες, από τις απαρχές της ιστορίας, ο ελληνισμός ήρθε σε επικοινωνία με το σύνολο του τότε γνωστού κόσμου, κυρίως μέσω των εμπορικών δρόμων.

ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΠΟΙΚΙΣΜΟΥΣ μετέπειτα, διασπάρθηκε μεταξύ όλων των γνωστών φυλών της μεσογειακής λεκάνης και του Εύξεινου Πόντου, αποκτώντας σχέσεις, επαφές και σύζευξη με όλο το φάσμα των πολιτισμών της εποχής.

ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ που εμπεδώθηκε κατά την ελληνιστική εποχή και που τον χαρακτήρισε έκτοτε, σε διακυμάνσεις και στάδια, μέχρι τον επιθανάτιο ρόγχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ κοινότητες, με την οικονομική τους ισχύ και την ευρύτητα του πνεύματος τους, ήταν πόλος έλξης για εμπόρους και ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών από όλα τα σημεία του ορίζοντα.

ΑΥΤΕΣ οι διαχρονικές αλληλεπιδράσεις του ελληνικού κόσμου με διαφορετικές κουλτούρες, η ώσμωση με άλλους πολιτισμούς, τα δάνεια στοιχεία, η συναλλαγή και η συνδιαλλαγή τον προίκισαν και τον διέπλασαν.

ΚΥΡΙΩΣ, ανέδειξαν τη διαφορετικότητα και τη μοναδικότητα του και τον κατέστησαν οικουμενικό. Η έντονη εξωστρέφεια υπήρξε ανέκαθεν ο εγγυητής της επιβίωσης και της εξέλιξης του.

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ μεγαλούργησαν οικονομικά και πολιτιστικά, ως πολίτες του κόσμου και όχι ως κλειστή, απομονωμένη κάστα με στεγανά. Με την εγκαθίδρυση των εθνικών κρατών πανευρωπαϊκά, τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του ελληνισμού αρχίζουν να ατονούν και να αδρανοποιούνται.

ΟΣΟ το ελληνικό εθνικό κράτος διεύρυνε τα γεωγραφικά του όρια, τόσο ο ελληνισμός περιόριζε τους ορίζοντες του και έφθινε η οικουμενική του διάσταση.

ΜΕΤΑ και το 1922, οπότε ελληνισμός και ελληνικό κράτος ουσιαστικά έγιναν ένα και το αυτό, και ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες, δείχνει να περνάει μια έντονη κρίση ταυτότητας, χαρακτηρίζεται πια από έντονη εσωστρέφεια, μιμητισμό, φοβίες, επαρχιωτισμό, σύμπλεγμα κατωτερότητας και ηττοπάθεια.

ΚΛΕΙΣΜΕΝΟΣ  στον εαυτό του, αναζητά τη θέση του στον παγκόσμιο χάρτη προσκολλημένος σε έναν κατασκευασμένο εθνικό μύθο γεμάτο στερεότυπο και αγκυλώσεις όπως στείρα αρχαιολατρία και παρελθοντολαγνεία, αφελή μεγαλοϊδεατισμό, ανέξοδο κομπασμό και υπερτροφικό εθνικό εγωισμό.

ΧΩΡΙΣ γνώστη και εμπέδωση της πραγματικής του πολιτιστικής παρακαταθήκης, αναλώνει τη δημιουργικότητα και την ευρηματικότητα του σε αντιπαραγωγικά πεδία και εκδηλώνει αυτοκαταστροφικές τάσεις.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τυχαίο το γεγονός ότι οι ελληνικές πρωτιές και διακρίσεις σήμερα έρχονται κυρίως από ανθρώπους που ζουν εκτός Ελλάδος, μακριά από το ελληνικό κρατικό-μόρφωμα.

ΑΝΘΡΩΠΟΙ των επιστημών και των γραμμάτων βρίσκουν οξυγόνο και μεγαλουργούν μέσα από την επαφή τους με την Οικουμένη, ως πολίτες του κόσμου.

ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΙΣ, με ανοικτούς ορίζοντες και δίψα για γνώση, επαφή και συνεύρεση, αναζητώντας κοινούς τόπους με την ανθρωπότητα και νέα πεδία δράσης. Φορείς των χαρακτηριστικών στοιχείων του διαχρονικού ελληνικού πνεύματος.

ΕΔΩ και χρόνια, ο ελληνισμός ασφυκτιά μέσα σε ένα εθνικό κρατητήριο που ο ίδιος κατασκεύασε για τον εαυτό του και που του απομυζά όλους τους χυμούς του. Μοιάζει σαν να βρίσκεται σε κώμα και να συντηρείται με τεχνητά μέσα, με κάποιες σποραδικές εκλάμψεις ως μοναδικά σημάδια αισιοδοξίας.

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ κράτος, που δημιουργήθηκε για να στεγάσει τη δίψα του ελληνισμού για ελευθερία, κινδυνεύει να γίνει η λαιμητόμος του.

ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να αλλάξουμε ριζικά τις νοοτροπίες, τις δομές, τις πρακτικές και τον προσανατολισμό του, προς όφελος της εξωστρέφειας, της δημιουργικότητας, του ορθολογισμού και του πνεύματος.

ΧΩΡΙΣ φοβικά σύνδρομα και συμπλέγματα, ώστε να αποκατασταθεί ο θεμέλιος λίθος του ελληνισμού: η οικουμενικότητα.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ, θα συνεχίζουμε να ζούμε μέσα σε μια μαύρη τρύπα πού θα στραγγαλίζει κάθε ίχνος φωτός και προόδου».

***

ΑΠΟ τον Λευτέρη Κουγιουμουτζή  το άρθρο που προηγήθηκε με τον εύγλωττο τίτλο: «Το Εθνικό κρατητήριο του ελληνισμού».

ΔΕΝ ΜΑΣΑΕΙ τα λόγια του ο αρθρογράφος ούτε και επιχειρεί να εξωραΐσει τα δεδομένα που παρουσιάζει στα κείμενά του.

ΘΑ ’ΛΕΓΑ ότι  πρόκειται για ένα κείμενο που θα μπορούσε να συμβάλλει στην εθνική αυτογνωσία, αρκεί βέβαια αυτή να αντιμετωπιζόταν χωρίς παρωπίδες.

ΚΑΤΙ τέτοιο όμως δυστυχώς δεν συμβαίνει κι αυτό αποτελεί ένα από τα μειονεκτήματά μας ως λαός.

***

ΚΙ ΕΝΩ ασχολιόμουν με το άρθρο αυτό, εντόπισα στην «Καθημερινή» ένα άρθρο του Πάσχα Μανδραβέλη με τον τίτλο «Η παγίδα της ιστορίας» που γράφτηκε με αφορμή το πρόσφατο βιβλίο του Θάνου Βερεμη που τιτλοφορείται «Ελευθέριος Βενιζέλος. Ο οραματιστής του εφικτού».

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ βιβλίο αναμφίβολα και αξιοπρόσεκτο το σχόλιο του Μανδραβέλη αναφερόμενο στον «Εθνικό Διχασμό».

«ΘΑ ΗΤΑΝ καλύτερο να είχε γίνει το 1910 αντί του 1915;» και σπεύδει να απαντήσει πως δεν μπορούμε να το ξέρουμε.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ άλλωστε δεν γράφεται με «αν» και «μπορεί».

ΚΑΙ να μην ξεχνάμε πως όλα αυτά τα «αν» και τα «μπορεί» πληρώσαμε και πληρώνουμε ακριβά.

Θανάσης Παντές

ΕΙΝΑΙ γεγονός ότι η κυβέρνηση αποδέχθηκε τη λήψη μέτρων ως αναγκαίο τίμημα για την έξοδο της χώρας από την αυστηρή επιτήρηση. Συμφώνησε όμως και σε μία σειρά αντιμέτρων, η εφαρμογή των οποίων θα αμβλύνει τις συνέπειες του πακέτου μέτρων που θα ισχύσουν μετά το 2018.

ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ όμως είναι ότι η κυβέρνηση κατάφερε να εντάξει στη συμφωνία με τους δανειστές το ζήτημα της διευθέτησης του χρέους.

Η ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ του ελληνικού χρέους είχε δρομολογηθεί από το 2012, όταν μετά τη συνεδρίαση του Eurogroup της 27ης Νοεμβρίου ανακοινώθηκε μεταξύ άλλων ότι «τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. θα εξετάσουν περαιτέρω μέτρα βοήθειας… προκειμένου να επιτευχθεί επιπλέον αξιόπιστη και βιώσιμη μείωση του χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ, όταν η Ελλάδα φτάσει σε ετήσιο πρωτογενές πλεόνασμα, όπως οραματίζεται το υφιστάμενο Memorandum of Understanding (MoU), υπό την προϋπόθεση της πλήρους εφαρμογής των όρων που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα».

ΕΝΤΟΥΤΟΙΣ, η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου δεν κατόρθωσε την εφαρμογή της, όταν προέκυψαν τα πλεονάσματα το 2014. Απεναντίας, ο κ. Βενιζέλος δήλωνε τον Μάρτιο του 2014, μετά το περιβόητο PSI και την αφαίμαξη των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, ότι το «ελληνικό δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο, γιατί βρίσκεται κατά το 80% στα χέρια θεσμικών εταίρων και πιστωτών».

ΚΑΤΑ τη διάρκεια των τελευταίων διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με τους θεσμούς, η Ν.Δ. και η Δημοκρατική Συμπαράταξη εστίαζαν την κριτική τους στην καθυστέρηση της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης και απαιτούσαν την άρον-άρον ολοκλήρωση της συμφωνίας στο όνομα της εκταμίευσης των δόσεων και όχι στο περιεχόμενο της συμφωνίας που επεδίωκε η κυβέρνηση.

ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣ το ζητούμενο δεν ήταν ποτέ το συγκεκριμένο μείγμα μέτρων, πολλώ δε μάλλον η επίπτωσή τους στον κόσμο της εργασίας. Το απέδειξαν άλλωστε τα προηγούμενα χρόνια, υπογράφοντας μνημόνια που εκτόξευσαν την ανεργία στο 27,7%, και νομοθέτησαν τη μείωση του κατώτατου μισθού και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

ΣΗΜΕΡΑ, μετά την επίτευξη συμφωνίας με τους πιστωτές της χώρας, Ν.Δ. και Δημοκρατική Συμπαράταξη επικεντρώνονται στο περιεχόμενο της συμφωνίας.

ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ με περισσή υποκρισία την αγωνία της για τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους άνεργους και τα φτωχά νοικοκυριά, υποστηρίζοντας ότι πλέον καταρρίπτεται ο μύθος της κοινωνικής ευαισθησίας της Αριστεράς.

ΛΗΣΜΟΝΟΥΝ προκλητικά ότι επί των ημερών τους μειώθηκε κατά 28% το μέσο ετήσιο εισόδημα κάθε νοικοκυριού. Δεν λένε λέξη για το γεγονός ότι αυξήθηκαν κατά 56,2% τα νοικοκυριά με ετήσια εισοδήματα κάτω από 10.000 ευρώ, όπως προκύπτει από τη σύγκριση των δεδομένων των δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος φυσικών προσώπων, οι οποίες υποβλήθηκαν το 2016 και το 2010.

ΟΙ ΚΥΡΙΟΙ της αντιπολίτευσης ξεχνούν. Οι στυγνοί οικονομικοί δείκτες όμως καταγράφουν με ανεξίτηλα χρώματα ότι επί των ημερών τους, όταν εκείνοι διαχειρίζονταν την κρίση, οι επενδύσεις παγίου κεφαλαίου απομειώθηκαν από το ετήσιο ύψος των 60 δισ. στα 20 δισ. και το ΑΕΠ κατά 25%.

Η Ν.Δ. ισχυρίζεται ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν υποστηρίζει τις μεταρρυθμίσεις και, ως εκ τούτου, εμποδίζει τις επενδύσεις. Συνεχίζει να καταστροφολογεί, αγνοώντας επιδεικτικά τις αλλαγές στα δεδομένα της οικονομίας.

ΜΠΟΡΕΙ το α΄ τρίμηνο να ήταν αρνητικό όσον αφορά τον δείκτη του ΑΕΠ, κυμάνθηκε δηλαδή στο επίπεδο του 2014, έτος «success story», ωστόσο οι οικονομικοί δείκτες των πρώτων μηνών του 2017 μας επιτρέπουν να αισιοδοξούμε.

ΚΑΤΑΓΡΑΦΟΥΝ αύξηση της μισθωτής απασχόλησης, άνοδο της βιομηχανικής παραγωγής, του εμπορίου και των εξαγωγών και άνοδο των τουριστικών αφίξεων.

ΤΗΝ ΙΔΙΑ στιγμή, τα spreads διολισθαίνουν για πρώτη φορά σε επίπεδα προ κρίσης και οι δείκτες του οικονομικού κλίματος, των επιχειρηματικών και των καταναλωτικών προσδοκιών βελτιώνονται αισθητά.

ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ την απασχόληση, τους πρώτους τέσσερις μήνες της φετινής χρονιάς δημιουργήθηκαν 125.000 θέσεις εργασίας. Πρόκειται για την υψηλότερη επίδοση στο πρώτο τετράμηνο του έτους από το 2001 έως σήμερα.

ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ αυτό έρχεται να προστεθεί στο θετικό ισοζύγιο προσλήψεων-απολύσεων κατά 99.700 θέσεις εργασίας αγια το έτος 2015 και στο θετικό ισοζύγιο προσλήψεων-απολύσεων κατά 136.260 το 2016 (ρεκόρ έτους από το 2001 έως σήμερα).

ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ όμως είναι ότι, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ανατρέπεται η αυξητική τάση των ευέλικτων μορφών εργασίας έναντι της πλήρους απασχόλησης, που είχε επικρατήσει επί ημερών Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ (μείωση πλήρους απασχόλησης κατά 20%). Το πληροφοριακό σύστημα Εργάνη κατέγραψε τον Απρίλιο του 2017 αύξηση και επικράτηση του ποσοστού των προσλήψεων με πλήρη απασχόληση, οι οποίες αποτέλεσαν το 54,91% του συνόλου, και μείωση του ποσοστού των προσλήψεων με μερική ή εκ περιτροπής απασχόληση, που αποτέλεσαν το 45,09% των προσλήψεων.

ΠΕΡΑΝ των θετικών εξελίξεων στον τομέα της απασχόλησης, οι οικονομικοί δείκτες τους πρώτους μήνες του τρέχοντος έτους διαψεύδουν την κινδυνολογία που εσκεμμένα και αβάσιμα καλλιεργούν τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ αναφέρεται ότι το πρώτο τετράμηνο ο δείκτης οικονομικού κλίματος αυξήθηκε στις 94,1 μονάδες από 90,7 μονάδες που ήταν το ίδιο διάστημα πέρυσι. Η βιομηχανική παραγωγή αυξήθηκε 9% όταν το ίδιο διάστημα πέρυσι μειώνονταν κατά -0,7% και οι ξένες άμεσες επενδύσεις σχεδόν διπλασιάστηκαν σε 350 εκατομμύρια ευρώ από 183 εκατομμύρια.

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ αλλάζει, η Ν.Δ. θα αλλάξει ή θα εξακολουθήσει να εμμένει στη στείρα, παλαιοκομματική, μικροπολιτική αντιπολίτευση; Οσο γρηγορότερα η αξιωματική αντιπολίτευση αποδεχθεί τη νέα πραγματικότητα, προσαρμοστεί και συμβάλει σε αυτήν, τόσο το καλύτερο για την οικονομία και τη χώρα συνολικά».

***

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ αλλάζει, η ΝΔ όχι, ισχυριζόταν με το άρθρο που προηγήθηκε στις 21/5/2017 η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας Ράνια Αντωνοπούλου.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ η πραγματικότητα έχει άλλη άποψη από αυτή της κυρίας υπουργού, καθώς οι πολίτες βιώνουν την πίεση εντονότατα στο πετσί τους και στις τσέπες τους.

ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ στους πολίτες και όχι στα κόμματα γιατί αυτά εξακολουθούν να ζουν στο αυτιστικό τους σύμπαν και να ασκούν τη θλιβερή μικροκομματική πολιτικής τους.

ΣΕ ΒΑΡΟΣ των πολιτών βέβαια.

Θανάσης Παντές