Κατά τον συγγραφέα, ως μήτρα θεωρείται (σελ. 336-337) “η Νέα Ελλαδική Αριστερά” την οποία συγκρότησαν, “διάφορες μικρές ομάδες εγχώριων σπουδαστών και διανοούμενων του εξωτερικού” από τα τέλη της δεκαετίας του 1960.

Άρθρο του ΔΗΜΗΤΡΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Μαθηματικού, Συγγραφέα

 Πέραν των Ομηρικών Παθών του Μεγάλου Σαββάτου στην όμορφη χώρα των Φαιάκων, μόλις προ ολίγου, (όπως διακρίνετε είμαι ίσως ο τακτικότερος “ωτακουστής” των ομιλιών – διαλέξεων του πρωθυπουργού μας), μιλώντας στο “Φόρουμ των αρχαίων πολιτισμών” που διαδραματίζεται στο “Ζάππειο Μέγαρο”, ενώπιον μάλιστα και του Κινέζου συναδέλφου σας, μιλήσατε για τη “συνύπαρξη πολιτισμών που τους χωρίζουν εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα”.

Όμως κύριε Πρόεδρε, ο μέγιστος κύκλος της επιφάνειας της Γης, και εννοώ αυτόν του Ισημερινού, είναι μόλις 40.000 χιλιόμετρα. Αυτό που εσείς εκφράσατε δύναται να συμβεί κάλλιστα στο μεγαλύτερο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, και αναφέρομαι στο Δία, όπου ο αντίστοιχος Ισημερινός του υπερβαίνει τα 430.000 χιλιόμετρα.

Και επειδή γνωρίζετε σαφώς ότι είσθε ο πλέον (θα το εκφράσω ωμά) σπιλωμένος έως και ατιμασμένος Πρωθυπουργός, δεν σέβονται ούτε το αξίωμα σας, και επειδή σας την έχουν μονίμως στημένη, δεν αποκλείεται οι κακοπροαίρετοι να σας χαρακτηρίσουν ακόμη και εξωγήινο. Κυρίως, το μείζον ζήτημα με τον δικό μας (και εννοώ τον κύριο Αλέξη Τσίπρα) δεν είναι ότι αυτοί υπολειτουργούν και βοά ο τόπος και τα μέσα εις βάρος του, αλλά το γεγονός ότι δεν τους αντικαθιστά.

Κατανοώ ότι πιθανόν από το άμεσο περιβάλλον του μπορεί να υπάρχει έλλειμμα ικανών και άξιων γι’ αυτή τη δύσκολη πράγματι αποστολή, όμως είναι και μια επί πλέον ευκαιρία ο συμπαθέστατός μου Αλέξης να σπάσει, επί τέλους, το «Μαξίμειον» κέλυφος που τόσο τον εκθέτει και τον δυσφημεί. Επί τέλους, αγαπητέ Αλέξη, (συγγνώμη για την οικειότητα), οφείλετε να συνειδητοποιήσετε και σεις ότι ακόμη και από τον σημερινό “εξελιγμένο” υποτίθεται ΣΥΡΙΖΑ σας χωρίζει απύθμενο βάθος και με όρους πολιτικής τάξης και κανονικότητας θα έπρεπε να έχετε πάρει διαζύγιο προ πολλού, οπότε και οι σημερινοί θα είχαν την τύχη των προηγουμένων “συντρόφων” σας του Σεπτέμβρη του 2015.

Μόλις προ πενθημέρου, κύριε Πρόεδρε, το κόμμα σας του οποίου προΐστασθε, ο επιεικώς δογματικός ΣΥΡΙΖΑ, δημοσιοποίησε απόφαση του, με την οποία υποστηρίζει την υποψηφιότητα του (αριστεριστή και αντιευρωπαίου) Ζαν Λυκ Μελανσόν, παρότι είχε προηγηθεί δήλωση του με την οποία μιλούσε με ιταμότητα και χυδαία προσβλητικότητα για το πρόσωπο σας, επεμβαίνοντας μάλιστα και στα εσωτερικά της χώρας μας. Ευτυχώς ο Πρωθυπουργός δεν τους παρακολουθεί, και έσπευσε, μετά τον πρώτο γύρο των Γαλλικών εκλογών, να συγχαρεί τον πρωτεύσαντα Εμανουέλ Μακρόν.

Υ.Γ.: Για την Ιστορία, ίσως αυτό ενδιαφέρει και τον κύριο Τσίπρα γιατί εσχάτως προτιμά να μιλά εκτός χειρογράφου, σε ερώτηση μου στον ιστορικό φίλο μου και σύντροφο στην Ευρωκομμουνιστική Επανάσταση, αείμνηστο Λεωνίδα Κύρκο, για το πως τα καταφέρνει να κάνει τόσες ομιλίες την ημέρα δίχως γραπτό κείμενο, μου εκμυστηρεύθηκε ότι την περίοδο που ήταν πρόεδρος και συγχρόνως ο μοναδικός βουλευτής και “αγκιτάτορας” του κόμματος (ΕΑΡ), ότι είχε “προσλάβει” ένα λογογράφο, τον καλύτερο μάλιστα τον Σ. Β., αλλά αυτός σε ένα μήνα παραιτήθηκε διότι διάβαζε στις εφημερίδες ότι ο αγαπητός και αμετανόητος όμως Λεωνίδας έλεγε τα δικά του, τα οποία μάλιστα μερικές φορές ήσαν διαφορετικού πνεύματος και αισθητικής από τον υπ’ αυτόν γραφέντα. Αλλά, το “προκλητικότερο” είναι όταν μια φορά είχε προσκληθεί να μιλήσει στο LSE ως ευρωβουλευτής μετά των τότε συναδέλφων του Ελένης Βλάχου (τα αγγλικά της θεωρούνταν ως μητρική της γλώσσα) και Γιάγκου Πεσμαντζόγλου που τα μιλούσε απταίστως, είχαν συντάξει με τη συμβολή των συντρόφων του Ρηγάδων (μεταξύ αυτών και ο Γ. Κ.) που εκτελούσαν τα διδακτορικά τους στη βρετανική πρωτεύουσα, μια λίαν ενδιαφέρουσα ομιλία, όμως όταν ο ρήτωρ Κύρκος πλησίασε στο μέσον της διάλεξης στο μείζον εκπαιδευτικό Ίδρυμα της Μεγάλης Βρετανίας, εγκατέλειψε τα χειρόγραφα και συνέχισε από στήθους με τα φτωχά αγγλικά του της φυλακής, όπως ο ίδιος συνήθιζε να τα βαφτίζει. Όμως άλλο ο Λεωνίδας και εντελώς διαφορετικό οποιοσδήποτε προσπαθεί να τον μιμηθεί ή να τον αναπαραστήσει.