Η προβολή θα ξεκινήσει στις 7 μ.μ. στο Αμφιθέατρο «Νικόλαος Πολίτης» της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών και Πολιτισμικών Σπουδών της Καλαμάτας. Είσοδος ελεύθερη.

Μετά το πέρας της προβολής, θα ακολουθήσει συζήτηση του κοινού με τον σκηνοθέτη Στέλιο Χαραλαμπόπουλο.

Η Dorothy, ένα ορφανό κορίτσι που περνά μια μονότονη ζωή στη φάρμα των θείων της, θα ζήσει την απόλυτη περιπέτεια, όταν ένας δυνατός άνεμος θα τη μεταφέρει στη μαγική Γη του Οζ.

Η ταινία αποτελεί τη γνωστότερη και εμπορικότερη μεταφορά του μυθιστορήματος του L. Frank Baum The Wonderful Wizard of Oz (1900). Οι χαρακτήρες αρχέτυπα παραπλανιούνται σε ένα σχεδόν ψυχεδελικό σύμπαν με κάστρα, μάγισσες και μαγικά γοβάκια συνθέτοντας μια από τις εξυπνότερες αλληγορίες για την ενηλικίωση. Η πρωτοποριακή για την εποχή της σκηνοθεσία, τα ειδικά της εφέ, τα εξωπραγματικά σκηνικά, και η χρήση του τεχνικόλορ από τη μία, και η θαυμάσια πλοκή της με την έξοχη μουσική επένδυση από την άλλη, υφαίνουν ένα από τα ομορφότερα παραμύθια που απεικονίστηκε ποτέ στη μεγάλη οθόνη. Αποτέλεσε δε έμπνευση για πολλούς μεγάλους σκηνοθέτες του φανταστικού όπως ο Guillermo del Toro και ο Peter Jackson.

Προτάθηκε για 6 βραβεία Όσκαρ, κερδίζοντας 2 (Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού για το Over the Rainbow και Καλύτερης Μουσικής Επένδυσης), ενώ έχασε αυτό της καλύτερης ταινίας από το Όσα Παίρνει ο Άνεμος. Το 1989 προστέθηκε από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου των ΗΠΑ στο Εθνικό Αρχείο Κινηματογράφου ως «πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική», ενώ το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου κατέταξε το Over the Rainbow ως το καλύτερο κινηματογραφικο τραγούδι όλων των εποχών.

• Η είσοδος είναι 4 ευρώ ενώ για νέους κάτω των 18 ετών η είσοδος είναι ελεύθερη. Η ταινία περιέχει ελληνικούς υπότιτλους.

 Διανομή ρόλων:

Αγγελική Κανδηλιώτη, Γιώργος Ιατρόπουλος, Ελένη Γιαννούλη, Γιάννης Φωτεινόπουλος , Ματίνα Νιάρχου , ΣτράτηςΚαΐκης, Ηλίας Παρθένιος, Ελένη Αναγνωστοπούλου , Έλενα Χριστοπούλου , Κωστής Παναγόπουλος, ΠέγκυΘεοδουλίδη, Ευτυχία Μουταβελή, Νίκος Χατζηγιαννόπουλος, Βίλμα Ταγαρούλια, Χριστιάνα Ρούπα , Μανώλης Σηφογιωργάκης, Πάρις Καλογεράκος, Ιωάννα Μπακάλη , Χριστίνα Ζήρα , Πάνος Σιάχος, Νίκος Κολόζης, Γιώργος Παναγόπουλος, Ζιζέλ Παππά , Τζένη Τσακάλη, Μαρία Τούμπουρου, Αποστόλης Ασημακόπουλος , Γιώργος Τσόπελας, Χρήστος Καράμπελας.

«Πρέπει να ομολογήσω ότι πριν 4 χρόνια όταν το φεστιβάλ κόντεψε να χαθεί πριν καλά καλά γεννηθεί είχα τις αμφιβολίες μου για το αν αυτή η διοργάνωση θα είχε μέλλον. Σήμερα νοιώθω ότι αυτό το φεστιβάλ γίνεται κτήμα πρωτίστως των ανθρώπων που το πλαισιώνουν και το «τρέχουν» και μιλώ για όλη την ομάδα των εθελοντών αλλά και μεγάλου μέρους των ανθρώπων της Καλαμάτας», αναφέρει η κα Πετροπούλου, η οποία έχει φέρει εις πέρας με μεγάλη επιτυχία να αναγάγει το φεστιβάλ σε ένα ανερχόμενο διεθνούς φήμης φεστιβάλ με μεγάλη ανταπόκριση από πολλούς σκηνοθέτες από όλο τον κόσμο.

Μετά και τη λήξη της φετινής διοργάνωσης, η οποία πραγματοποιήθηκε την περασμένη Τετάρτη σε ένα έντονα συγκινησιακό κλίμα, η κα Πετροπούλου επισημαίνει πως «η φετινή διοργάνωση  ήταν επιτυχημένη ακριβώς γιατί το πήραν επάνω τους με πολύ επαγγελματικό τρόπο νέοι άνθρωποι με κέφι και αγάπη κάτι που είχε αρχίσει να γίνεται από πέρσι», ενώ δεν παραλείπει να απευθύνει στους συνεργάτες της «ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς που ανεβάσατε το φεστιβάλ ακόμη μερικά σκαλιά παραπάνω». Η κα Πετροπούλου δεν παρέλειψε επίσης να αναφερθεί με τα καλύτερα λόγια για τους  Thomas Kunstler από την Ιταλία και τον Vincent Forster από την Γερμανία που στην περσινή διοργάνωση συμμετείχαν ως διαγωνιζόμενοι με τις ταινίες τους, φέτος συμμετείχαν ως εθελοντές.

 Ο ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Σύμφωνα με τον επίσημο απολογισμό της διοργάνωσης, ο αριθμός των ξένων σκηνοθετών που παραβρέθηκαν φέτος στην Καλαμάτα ήταν σημαντικά αυξημένος. Ο Rajesh James από την Ινδία, συμμετείχε στο φεστιβάλ για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά με το νέο του ντοκιμαντέρ «Σε βροντές, αστραπές και βροχή», η Anja Reiss από τη Γερμανία παρουσίασε το ντοκιμαντέρ της «Αναζητητές της αλήθειας», ο Miguel Eek Quesada από την Ισπανία συμμετείχε με το «Η ζωή και ο θάνατος ενός αρχιτέκτονα», ο Juan Carlos Guerra από την Ισπανία προλόγισε τη «Συνύπαρξη», ο Denis Bojic   από την Βοσνία Ερζεγοβίνη με το ντοκιμαντέρ «Τα πρόσωπα της Λαφόρα», το ντοκιμαντέρ της Anniken Hoel από τη Νορβηγία «Αιτία θανάτου: άγνωστη» καταχειροκροτήθηκε από το κοινό κι έδωσε αφορμή για μια ζωηρή συζήτηση με τη σκηνοθέτρια, ο Hjalmar Ilmer από την Ολλανδία παρουσίασε το «Είναι η ακτινοβολία ο αμίαντος του 20^ου αιώνα;», ο μαθητής του Κιαροστάμι και λάτρης του σινεμά του Θόδωρου Αγγελόπουλου, Farzad Khoshdast και ο από δεκαετίας φωτογράφος του Seyed Bahdor  από το Ιράν, η ταινία του οποίου «Μια γυναίκα δίχως όνομα» έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στην Καλαμάτα, ο Alessandro Quadretti & Gianluca De Lorenzi  από την Ιταλία με το «Ευαίσθητος», ο συνσκηνοθέτης της ταινίας «Το σπίτι του Νέτζο» Lucas Tua από τη Γαλλία, οι Βελγο-ιταλοί σκηνοθέτες του «Ύμνου στη ζωή» Nathalie Rossetti και Turi Finocchiaro, με τον πρωταγωνιστή τους Raymond Le Moal, η Lia Beltrami από την Ιταλία με «Το υπέροχο ταπισερί της ζωής», ο Damjan Kozole από τη Σλοβενία με το «Σύνορα» και ο Herbert Golder από τις ΗΠΑ με την «Μπαλάντα ενός ενάρετου ανθρώπου», ένα ειλικρινές πορτραίτο του διάσημου κινηματογραφιστή Werner Herzog, η  Olivia Dehez από την Γάλλία με «Το αεροδρόμιο των απογοητεύσεων»,  o Robert Rombout από την Ολλανδία με την ταινία  Τα ίχνη του Robert Van Gulic,  ο Andrea Palamara και η Veronica Astrid Wolf από τη Ιταλία σκηνοθέτες της ταινίας Ουλές της τέχνης, Giovanni Pellegrini από την Ιταλία σκηνοθέτης της ταινίας Aguagranda μία εικαστική ταινία για την μεγάλη πλημμύρα της Βενετίας την δεκαετία του ’60.

Τι να πούμε για τη Γαλλο-ανγκολέζα τραγουδίστρια Lucia de Carvalho, πρωταγωνίστρια του ντοκιμαντέρ «Kuzola songs of the roots» που μαζί με τον Αντώνη Κουφουδάκη στην κιθάρα και Γιώργο Κλάδη στα κρουστά έδωσε μία εκπληκτική συναυλία κατά την τελετή έναρξης του φεστιβάλ.

Από ελληνικής πλευράς, οι σκηνοθέτες που έδωσαν το «παρών» στη φετινή διοργάνωση ήταν οι: Βίβιαν Παπαγεωργίου με το ντοκιμαντέρ «Με ανοιχτά φτερά» για την ομάδα Δαγίπολη, τα μέλη της οποίας παρουσίασαν παράσταση σύγχρονου χορού στο τέλος της προβολής, η Μαργαρίτα Μαντά με τον «Μεγάλο περίπατο της Άλκης», ο Γρηγόρης Βαρδαρινός με την «Θεσσαλονίκη 1917» σ’ ένα κατάμεστο αμφιθέατρο, η παραγωγός της «Τελευταίας παραλίας» και σκηνοθέτρια Στέλλα Θεοδωράκη, ο Στάθης Γαλαζούλας με την « Μάνα μου καπνοφύτισσα»  ο Νίκος Θεοδοσίου με την «Απαγορευμένη επίσκεψη», ο Γιώργος Ζέρβας με τις «Αλκυονίδες μέρες», ο Άρης Μαλανδράκης με το «Και όμως κινούνται», η Μαρία Ντούζα με το «Σινέ Θησείο», ο Άγγελος Ράλλης με το «Πού είσαι Σινγκάλ;», ο Σίμος Κορεξενίδης που παρουσίασε το «Teriade» και η Δέσποινα Ευγενίδου εκπροσωπώντας την ομάδα ελλήνων αρχαιολόγων που σκηνοθέτησε την ταινία «Οσον ζεις» , η παραγωγός του «Drifting Generation» Ειρήνη Δροσσά, ο Αντώνης Κιτσίκης με το 10λεπτο ντοκιμαντέρ «Νέα Ζωή» , Άγγελος Κοβότσος με τις πολυσυζητημένες «Στρίγγλες», ο  Αντώνης Τολάκης με το ντοκιμαντέρ «Αλέξανδρος Βέλιος , η τελευταία απόφαση» και ο Φίλιππος Κουτσαφτής με το πορτρέτο του Μεσσήνιου ζωγράφου  Γιάννη Δενδρινού.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΖΩΝΗ

Ιδιαίτερη σημασία έπαιξε και φέτος η εκπαιδευτική ζώνη.  Το πρόγραμμα περιελαμβάνε 4 θεματικές: Υγεία, Εφηβεία, αρχαιολογία και πολιτιστική κληρονομιά, επιστήμη.  Για το πρόγραμμα της εκπαιδευτικής ζώνης το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου συνεργάζεται με τη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, με την Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, το Κέντρο Κοινωνίας, Επιστήμης και Τέχνης CAID, το Φεστιβάλ Αρχαιολογικού-Ιστορικού Ντοκιμαντέρ «Αγών» και το Φεστιβάλ για νέους και παιδιά της Ολυμπίας.

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ

Το πρώτο Σαββατοκύριακο της διοργάνωσης, στις 27 και 28 Ιανουαρίου, πραγματοποιήθηκε  διημερίδα με θέμα «Κινηματογράφος και Υγεία» με την προβολή 15 ντοκιμαντέρ σχετικών με την υγεία, που αποτέλεσαν αφορμή για διάλογο μεταξύ των δημιουργών τους και των προσκεκλημένων ιατρών. Η διημερίδα υποστηρίχθηκε από τον Ιατρικό και Οδοντιατρικό Σύλλογο της Μεσσήνης και είχε στόχο την ευαισθητοποίηση του κοινού για φλέγοντα θέματα που αφορούν την υγεία.

Συγκεκριμένα, η παιδίατρος Έφη Θεοδωρακοπούλου και ο σκηνοθέτης της ταινίας «Τα πρόσωπα της Λαφόρα» Denis Bojic από τη Βοσνία/Ερζεγοβίνη συζήτησαν για τη Λαφόρα, τη σπάνια και θανατηφόρο μορφή επιληψίας που προσβάλλει παιδιά και εφήβους, καθώς και τη λεπτή γραμμή μεταξύ αισθητικής και ηθικής στην κινηματογράφηση ασθενών με σπάνιες ασθένειες. Ο  γυναικολόγος Δημήτρης Τζωρτζίνης μίλησε με αφορμή την ταινία «Μικρά αστέρια» για το σθένος των οικογενειών που στηρίζουν τα νεαρά μέλη τους που ζουν με θανατηφόρες αρρώστιες, καθώς και για την προσπάθεια των γυναικολόγων να προλαμβάνουν τέτοιου είδους προβλήματα. Το ντοκιμαντέρ «A certain kind of light» για τον Γουίλ Αλεξάντερ, έναν αμερικανό πάστορα που καλεί τους ασθενείς να αφηγηθούν τις ιστορίες τους, ανέλυσε ο Μιχάλης Μιχαήλ, ακτινολόγος και πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Μεσσήνης. Ο κος Μιχαήλ ανέφερε ότι το μέλλον της ιατρικής στις ΗΠΑ δεν είναι η υψηλότερη τεχνολογία, αλλά η καθολική φροντίδα από άνθρωπο σε άνθρωπο, αλλά και ότι στις ψυχοσωματικές νόσους η ψυχολογική υποστήριξη και η πίστη μπορούν να κάνουν θαύματα. Ο Damien Marti, συνσκηνοθέτης της ταινίας «Βουκεφάλας» που πραγματεύεται τον σοβαρό τραυματισμό της αμαζόνας της Εθνικής Ομάδας Ιππασίας της Ελβετίας, Celine van Till, συζήτησε με την Αλεξάνδρα Καραβασίλη, ειδική ιατρό φυσικής ιατρικής και αποκατάστασης, για το πώς είναι να ζεις με μια αόρατη αναπηρία και πώς ανακτάς το σώμα σου μετά από έναν σοβαρό τραυματισμό. Η σκηνοθέτις Ανιές Σκλάβου παρουσίασε το ντοκιμαντέρ «Βυζιά» και συζήτησε με την παθολόγο/ογκολόγο και διευθύντρια του ΕΣΥ, Χαρά Γεωργαντά, η οποία έδωσε τη δική της συμβουλή για μια υγιή ζωή: την αναζήτηση της αρμονίας μέσω των ειλικρινών ανθρώπινων σχέσεων, της τέχνης και της φύσης. Εισήγηση για την αλήθεια και τους μύθους γύρω από την κατανάλωση ζάχαρης πραγματοποίησε ο Μιχάλης Μπορνόβας, χειρουργός οδοντίατρος, μέλος ΟΣΜ, ενώ ο Παναγιώτης Χαλβατσιώτης, επίκουρος καθηγητής Παθολογίας του ΕΚΠΑ, ενημέρωσε το κοινό για τις εξελίξεις γύρω από τη θεραπεία του διαβήτη και τη σημασία του προληπτικού ελέγχου, με αφορμή την προβολή του ντοκιμαντέρ «Ταξίδι στο θαύμα: Απελευθέρωση από την ινσουλίνη». Η Τέση Λαζαράτου, ψυχοθεραπεύτρια, έδωσε τη δική της οπτική για το ντοκιμαντέρ «Manic» και ο Φώτης Καγγελάρης, διδάκτωρ ψυχοπαθολογίας και συγγραφέας, συζήτησε με το κοινό για το στίγμα της οριακής διαταραχής προσωπικότητας με αφορμή το ντοκιμαντέρ «I am borderline» .

 Το αφιέρωμα «Κινηματογράφος και Υγεία» ενισχύθηκε στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Μεταρρύθμιση Δημόσιου Τομέα» και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και από εθνικούς πόρους. Είχε επίσης την υποστήριξη της Ιεράς Μητρόπολης Μεσσηνίας, του Οδοντιατρικού Συλλόγου Μεσσηνίας, του Ιατρικού συλλόγου Μεσσηνίας και του Κέντρου Αποκατάστασης « Διάπλασις».

Ένα μικρότερο αφιέρωμα έγινε για το Φεστιβάλ Film Festival Herceg Novi, Montenegro.

Τις βραβευμένες ταινίες μικρού μήκους του φεστιβάλ Μαυροβουνίου παρουσίασε ο καλλιτεχνικός διευθυντής και σκηνοθέτης Vladimir Perovic, ο οποίος πραγματοποίησε το Σάββατο 3 Φεβρουαρίου σεμινάριο σχετικά με τα προκλητικά ζητήματα και τα ηθικά διλήμματα, με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι οι δημιουργοί των ντοκιμαντέρ, και την αλήθεια που μεταφέρουν στο κοινό.

ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΚΟΙΝΟΥ

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά του θεσμού το κοινό ανέδειξε με την ψήφο του τις καλύτερες ταινίες του Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου.

Το Βραβείο Καλύτερου Διεθνούς Ντοκιμαντέρ απονεμήθηκε στην ταινία «Ύμνος στη ζωή/Love as in live» των Ναταλί Ροσέτι και Τούρι Φινοκιάρο, που πραγματεύτεται την ιστορία ενός γκέι ζευγαριού και τη συναισθηματική τους οδύσσεια από τη στιγμή που ο ένας διαγνώστηκε με καρκίνο. Οι σκηνοθέτες έδωσαν το «παρών» στο φεστιβάλ, μαζί με τον πρωταγωνιστή τους Ρέιμοντ Λε Μολ.

Σε απόσταση αναπνοής από το πρώτο βραβείο βρέθηκαν τα ντοκιμαντέρ «Touch of an angel» του Μάρεκ Τόμας Παβλόφσκι από την Πολωνία και το «Cause of death» της Άνικεν Χόελ από τη Νορβηγία.

Το Βραβείο Καλύτερου Ελληνικού Ντοκιμαντέρ απονεμήθηκε στο «Θεσσαλονίκη 1917: Η φωτιά που γέννησε μια πόλη» του Γρηγόρη Βαρδαρινού, ο οποίος παρουσίασε την ταινία του σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο.

Πολύ κοντά στην πρώτη θέση βρέθηκε το ντοκιμαντέρ του Άγγελου Κοβότσου «Στρίγγλες» ,«Ο μεγάλος περίπατος της Άλκης» της Μαργαρίτας Μαντά και «Jean» της Τζούλιας Σπυροπούλου.

Τα βραβεία (τα γλυπτά φιλοτεχνήθηκαν από τον Γιάννη Γκούζο) συνοδεύτηκαν με χρηματικό έπαθλο 1.000 ευρώ για κάθε ντοκιμαντέρ, που χορηγήθηκαν από την εταιρεία κινηματογραφικών παραγωγών Stefilm και το ξενοδοχείο Βασιλικόν στην Καλαμάτα.

Όπως κάθε χρόνο, το φεστιβάλ επιβράβευσε με δώρα τον πιο συνεπή θεατή του 14ημέρου, μια διάκριση που φέτος μοιράστηκαν τρεις γυναίκες.

Το μαραθώνιο προβολών πλαισίωσε πλήθος παράλληλων εκδηλώσεων, όπως 5 σεμινάρια, συναυλίες από τα συγκροτήματα Ηχος του Νότου και Ευοί Ευάν, θεατρική παράσταση « Η Εβραία» του Μπρέχτ  από την Αργολική Πολιτιστική Πρόταση, χορευτική παράσταση  από την ομάδα Δαγίπολις, εικαστική έκθεση με θέμα την Υγεία από το Καλλιτεχνικό Στέκι και εκπαιδευτικές επισκέψεις.

Το φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε με την ενεργή συμμετοχή των Κλεώνης Φλέσσα, Σοφίας Πουλουπάτη, Βασιλικής Γκόνη, Τζωρτζίνας Δρακοπούλου, Κυριάκου Λιαράκου, Φλωρεντίας Καούρη, Ναντιάνας Κουτίβα, Νάντιας Ξυνού, Μίνας Παπαδοπούλου, Λένας Παπαδοπούλου, Βαλεντίνας Βολιανίτη, Γιάννη Μανωλούδη, Ράνιας Μαυρίκη και της Κάσσι Καφέτση.

Το Φεστιβάλ διοργανώνεται από το Κέντρο Δημιουργικού Ντοκιμαντέρ Καλαμάτας και έχει την υποστήριξη της Βουλής των Ελλήνων. Γίνεται σε συνδιοργάνωση με την Περιφερειακή Ενότητα Μεσσηνίας, το Δήμο Καλαμάτας, την Φάρις (κοινωφελής πολιτιστική επιχείρηση του δήμου Καλαμάτας). Χορηγοί επικοινωνίας ήταν η Εφημερίδα Φωνή, η τηλεόραση Best και η ΕΡΤ.

Η ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ ΜΑΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ

H επιτυχία της διοργάνωσης είναι δεδομένη – σε αυτή την επιτυχία όμως δεν θα μπορούσε να φτάσει χωρίς την ομάδα εθελοντών που δουλεύουν γύρω από την διοργάνωση, οι οποίοι με πολύ μεράκι και αγάπη αλλά και πολλή δουλειά δημιουργούν κάθε χρόνο ένα πολύ φιλικό και ευχάριστο κλίμα γύρω από το φεστιβάλ.
Μερικοί από αυτούς μας καταθέτουν την εμπειρία τους και μοιράζονται μαζί μας τις σκέψεις τους.

Παπαδοπούλου Μίνα: «Το Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ Πελοποννήσου είναι μια εξαιρετική πολιτιστική κίνηση για την πόλη της Καλαμάτας και όχι μόνο, όσο και μια μοναδική ευκαιρία για προβληματισμό και συζήτηση με διάφορους ανθρώπους από Ελλάδα και εξωτερικό γύρω από επίκαιρα θέματα, αλλά και διαχρονικά ζητήματα».

Ναντιάνα Κουτίβα:  «Για μένα το φεστιβάλ αυτό, όπως έλεγα και πέρυσι, μέσα στη μελαγχολία του χειμώνα είναι το φεστιβάλ που φέρνει την άνοιξη! Με τον εθελοντισμό ανακαλύπτεις το πόσο δημιουργικός μπορείς να γίνεις και το πόσο πλήρης μπορείς να νιώσεις από απλά πράγματα!».

Ράνια  Μαυρίκη: Το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου αρχίζει να γίνεται θεσμός και χαίρομαι πολύ που συμβάλλω και εγώ σε αυτή την προσπάθεια. Ελπίζω να συνεχίσει ακόμα πιο δυναμικά τα επόμενα χρόνια και να εδραιωθεί ως ένα φεστιβάλ που συνδυάζει το κύρος μιας διεθνούς παραγωγής, με την οικειότητα και τη φιλοξενία που προσφέρει το τοπικό πλαίσιο και οι άνθρωποί της.

Κάσση Καφέτση:  Το 4ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου, έφτασε στο τέλος του και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που συνέβαλα ενεργά και συμμετείχα στην διοργάνωση του. Ελπίζω η ομάδα του φεστιβάλ να συνεχίσει την καλή και επίμονη προσπάθεια, συνδυάζοντας τον επαγγελματισμό και την αγάπη για αυτό που κάνει και συμβάλλοντας στην πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου.

Φλωρεντία Καούρη: Όταν πρωτογνώρισα την Τζίνα Πετροπούλου, πριν λίγα χρόνια, η ιδέα που είχα για τα ντοκιμαντέρ ήταν ότι μου είχε μείνει από τα σχολικά μου χρόνια. Χωρίς να το καταλάβω λοιπόν, μαζί της βρέθηκα να γνωρίσω τι θα πει ντοκιμαντέρ και πόσο σημαντικό είναι και κατέληξα να το αγαπήσω.

Έτσι λοιπόν, η συμμετοχή μου στην διοργάνωση ξεκίνησε από ενδιαφέρον, και έφτασε να είναι κάτι που το περιμένω με ανυπομονησία κάθε χειμώνα.
Σκηνοθέτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, άλλες ιδέες, άλλα μυαλά, εθελοντές από την Καλαμάτα και όχι μόνο, άνθρωποι με διάθεση να προσφέρουν, να ανταλλάξουν, να μάθουν! Και το σημαντικότερο, να ομορφύνουν την πόλη μας, να τη βοηθήσουν να εξελιχθεί στην πόλη πολιτισμού που προσπαθεί να γίνει. Να διδάξουν αλληλεγγύη, να μας πουν ιστορίες και βιώματα, να γεμίσουν με εμπειρίες, μυρωδιές και έμπνευση από τον τόπο μας. Και να μην ξεχάσω το κοινό και τους υποστηρικτές μας, που μας γεμίζουν την αίθουσα και την καρδιά, όσο το αγκαλιάζουν, και γεμίζουν οι ίδιοι με άλλες εικόνες, ακούσματα και εμπειρίες.
Και του χρόνου λοιπόν, με υγεία και καλή διάθεση!

Thomas Kunstler:  «The IPDFF creates a great environment for filmmaker to meet each other, either from the national Greek scene either for what concerns international directors. It brings to the city a fine selection on documentaries being able to tell stories from all over the world to the lucky audience of Kalamata. Despite the fact that it’s just to it’s 4th edition and still needs a few improvements here and there I do believe that in a few years will be on the best in Greece!».

«Το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου αποτελεί ένα ξεχωριστό περιβάλλον που επιτρέπει στους δημιουργούς να γνωριστούν μεταξύ τους, είτε πρόκειται για Ελληνες είτε για ξένους σκηνοθέτες. Προσφέρει στην πόλη και το τυχερό κοινό της μια εξαιρετική επιλογή ντοκιμαντέρ που διηγούνται ιστορίες από όλο τον κόσμο. Παρ’ όλο που πρόκειται μόλις για την 4η διοργάνωση του θεσμού και παρά τις μικρές βελτιώσεις που μπορεί να χρειάζεται, θεωρώ πως σε λίγα χρόνια θα είναι ένα από τα καλύτερα της Ελλάδας!»

Βασιλική Γκόνη; Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ μού έδωσε τη δυνατότητα να είμαι κοντά σε αυτό που αγαπώ πολύ, τον εθελοντισμό, και να είμαι σε συνεχή επαφή με την ψυχή μου..

 Παπαδοπούλου Λένα: Η καλλιτεχνική διευθύντρια Τζίνα Πετροπούλου έχει δώσει την εύκαιρα στην πόλη της Καλαμάτας να γνωρίσει τον υπέροχο κόσμο των ντοκιμαντέρ. Είναι μεγάλη μου χαρά να είμαι στην ομάδα των ανθρώπων που έχει δημιουργήσει γύρω της καθώς μου δίνεται η ευκαιρία να αναπτύξω την δημιουργικότητά μου, να μάθω να συνεργάζομαι με διαφορετικούς ανθρώπους αλλά και να μαθαίνω καινούργια πράγματα. Κάθε χρόνο το φεστιβάλ μου δίνει κίνητρο για  προβληματισμούς, συζητήσεις και γνωριμίες. Ελπίζουμε αυτή η ομάδα να μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο όπως και το φεστιβάλ. Τέλος ευχαριστούμε την  κ. Τζίνα που φωτίζει τους χειμώνες μας,

Νάντια Ξυνού:  «Είμαι πολύ χαρούμενη που φέτος για πρώτη φορά πήρα ενεργό ρόλο σ’ αυτό το πολιτιστικό μαραθώνιο της πόλης μου που ονομάζεται Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου βάζοντας και εγώ το δικό μου λιθαράκι.
Παρά την κούραση το άγχος και τις δυσκολίες, εμπνευστήκαμε και εμπνεύσαμε, προβληματιστήκαμε και προβληματίσαμε και μέχρι ενός σημείου αντιληφθήκαμε την πραγματικότητα από μια αλλά σκοπιά, πιο καλλιτεχνική.
Εύχομαι το Κέντρο Δημιουργικού Ντοκιμαντέρ να συνεχίσει να μας χαρίζει δυνατές στιγμές».

Σοφία Πουλουπάτη;  Από πέρυσι, οπότε προέκυψε η συνεργασία μου με την Τζίνα Πετροπούλου και μου δόθηκε η ευκαιρία να εμπλακώ στη διοργάνωση του Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου, νιώθω πολύ χαρούμενη, υπερήφανη και τυχερή που έγινα μέλος αυτής της υπέροχης ομάδας. Χαρούμενη, γιατί γνώρισα τόσους αξιόλογους ανθρώπους, σκηνοθέτες, επισκέπτες αλλά και τους εθελοντές με τους οποίους συνεργαστήκαμε για να έχουμε αυτό το αποτέλεσμα. Υπερήφανη, γιατί μπορώ να λέω πως υπήρξα μέρος αυτής της προσπάθειας που αποτελεί όαση πολιτισμού γι’ αυτή την πόλη που ήθελε να λέγεται Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Πρωτεύουσα. Και φυσικά τυχερή γιατί θεωρώ πως δεν υπάρχει άλλη δραστηριότητα που να οξύνει τόσο πολύ το πνεύμα σου, τη δημιουργικότητά σου και το πνεύμα συνεργασίας όσο ο εθελοντισμός – και δη όταν πρόκειται για έναν θεσμό όπως το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου. Με χαροποιεί πραγματικά να βλέπω ότι ο κόσμος της Καλαμάτας χρόνο με το χρόνο το αγκαλιάζει όλο και περισσότερο και ευχή μου είναι η επόμενη διοργάνωση να τύχει μεγαλύτερης στήριξης από τους φορείς γενικότερα. Δεν έχω παρά να ευχαριστήσω την καλλιτεχνική διευθύντρια Τζίνα Πετροπούλου και τη στενή συνεργάτιδά της Κλεώνη Φλέσσα για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν, καθώς και τον κόσμο που προσήλθε κατά τις προβολές, καθώς αυτοί είναι που με την αγάπη τους και τα θετικά τους σχόλια που μας αποζημιώνουν.

Ακόμα μία καταπληκτική εκδήλωση ΝΑΡΤΟΥΡΑ στο κατάμεστο Aquarella coffee –cocktails στην Καρδαμύλη, πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο.Ένα υπέροχο ταξίδι με μουσικές του Βορρά έφτασε στο τέλος του, αποτυπώνοντας στην ψυχή  όλων των παρευρισκόμενων, τις πιο όμορφες εικόνες!
Δύο ταλαντούχοι νέοι, δυο υπέροχοι μουσικοί, δυο φωτισμένα πρόσωπα, σαν να βγήκαν από κάποιο παραμύθι, τους ταξίδεψαν με τις μουσικές τους στα μακρινά δάση και τις λίμνες του Βορρά, τους διηγήθηκαν παλιές ιστορίες και κυριολεκτικά, τους μάγεψαν!!!
Τα γυμνά πόδια της «μικρής νεράιδας» Becka, καθώς έπαιζε συνεπαρμένη το “μαγικό” της βιολί, ήταν η τρανή απόδειξη πώς η βραδιά εκείνη είχε να κάνει όντως, με ένα όμορφο παραμύθι που ζωντάνευε εκείνη την ώρα μπροστά στα μάτια τους! Η φωνή της δε, γλυκό, δροσερό αεράκι που χάιδευε τ’ αυτιά και την ψυχή!
Ο Joshua με το φωτεινό του χαμόγελο και τη μεταδοτικότητα του στο κέφι, είχε και έναν ακόμα ρόλο,… αυτόν του μεταφραστή των ιστοριών που διηγούνταν μέσα από τα τραγούδια τους, μιας και βαθύς γνώστης και μελετητής της ελληνικής γλώσσας -αρχαίας και νεοελληνικής- κατάφερε να μεταφέρει το κλίμα και την κουλτούρα παραδοσιακών κυρίως τραγουδιών, από τις χώρες του Βορρά!
Για το τέλος, τους επιφύλασσε και μια μικρή έκπληξη! Τραγούδησε το αγαπημένο, ελληνικό τραγούδι του Patrick Leigh Fermor -που συνήθιζε κιόλας να τραγουδά-, όντας θαυμαστής και μελετητής του έργου του εδώ και χρόνια.
Όταν το κέφι άναψε, όσοι βρισκόταν εκεί είχαν επίσης την τύχη και την ευκαιρία να παρακολουθήσουνε ζωντανά, ιρλανδικούς χορούς από Ιρλανδούς που μένουν μόνιμα στην περιοχή της Δ. Μάνης!
Το ραντεβού της Becka Wolfe και του Joshoua Barley με το Σωματείο ΝΑΡΤΟΥΡΑ, ανανεώθηκε για το άμεσο μέλλον, έτσι ώστε αυτοί που θέλανε, αλλά δεν μπορέσανε να έρθουν να έχουν την ευκαιρία να τους απολαύσουν κι εκείνοι. Επιπλέον να δημιουργηθεί η συνθήκη, ώστε τα παιδιά της περιοχής να βρεθούν και να συνομιλήσουν με δύο σύγχρονους φιλέλληνες, λάτρεις και μελετητές της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού της!
Το Δ.Σ. το Σωματείο για την Τέχνη & Φύση «ΝΑΡΤΟΥΡΑ» ευχαριστεί από καρδιάς το χορηγό της εκδήλωσης Aquarella coffee–cocktails στην Καρδαμύλη, καθώς και το Villa Pelagia, για τη φιλοξενία των καλλιτεχνών!
Ευχαριστεί επίσης, και όλους εκείνους που παραβρέθηκαν αψηφώντας τις άσχημες καιρικές συνθήκες!

Μείνετε συντονισμένοι στη σελίδα nARTura του FB και ενημερωθείτε για τις επόμενες δράσεις του Σωματείου που ακολουθούν. Μπορείτε επίσης να ενημερώνεστε κι από άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ψηφιακού και έντυπου τοπικού Τύπου.

Το Βραβείο Καλύτερου Διεθνούς Ντοκιμαντέρ απονεμήθηκε στην ταινία «Ύμνος στη ζωή/Love as in live» των Ναταλί Ροσέτι και Τούρι Φινοκιάρο, που πραγματεύτεται την ιστορία ενός γκέι ζευγαριού και τη συναισθηματική τους οδύσσεια από τη στιγμή που ο ένας διαγνώστηκε με καρκίνο. Οι σκηνοθέτες έδωσαν το «παρών» στο φεστιβάλ, μαζί με τον πρωταγωνιστή τους Ρέιμοντ Λε Μολ.

Σε απόσταση αναπνοής από το πρώτο βραβείο βρέθηκαν τα ντοκιμαντέρ «Touch of an angel» του Μάρεκ Τόμας Παβλόφσκι από την Πολωνία και το «Cause of death» της Άνικεν Χόελ από τη Νορβηγία.

Το Βραβείο Καλύτερου Ελληνικού Ντοκιμαντέρ απονεμήθηκε στο «Θεσσαλονίκη 1917: Η φωτιά που γέννησε μια πόλη» του Γρηγόρη Βαρδαρινού, ο οποίος παρουσίασε την ταινία του σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο.

Πολύ κοντά στην πρώτη θέση βρέθηκε το ντοκιμαντέρ του Άγγελου Κοβότσου  «Στρίγγλες» και «Ο μεγάλος περίπατος της Άλκης» της Μαργαρίτας Μαντά.

Τα βραβεία συνοδεύτηκαν με χρηματικό έπαθλο 1.000 ευρώ για κάθε ντοκιμαντέρ, που χορηγήθηκαν από την εταιρεία κινηματογραφικών παραγωγών Stefilm και το ξενοδοχείο Βασιλικόν στην Καλαμάτα.

Όπως κάθε χρόνο, το φεστιβάλ επιβράβευσε με δώρα τον πιο συνεπή θεατή του 14ημέρου, μια διάκριση που φέτος μοιράστηκαν τρεις γυναίκες.

Η βραδιά έκλεισε με συναυλία του συγκροτήματος «Ευοί Ευάν» και μουσική από κινηματογραφικά soundtrack.

Το πρόγραμμα μαθημάτων αποτελείται, μεταξύ άλλων, από τις εξής ενότητες:
· Κύκλος προσαρμογής και καλλιέργειας της δυναμικής της ομάδας και του ατόμου μέσα από δράσεις, ασκήσεις αυτοσχεδιασμού και δραματικής έκφρασης.
· Παιχνίδια ρόλων, αξιοποίηση μιας ιστορίας, δυνατότητες αφηγηματικών τρόπων για να παρουσιαστεί ένα παραμύθι.
· Κύκλος κινητικής έκφρασης-αγωγής του ρυθμού του λόγου και μουσικοκινητική αγωγή.
· Τρόποι για να χρησιμοποιηθεί το θεατρικό παιχνίδι στη σχολική καθημερινότητα των παιδιών, είτε πρόκειται για νήπια, είτε φοιτούν σε κάθε τάξη του Δημοτικού σχολείου.
Στο τέλος των μαθημάτων οι συμμετέχοντες θα δουλέψουν σε ομάδες, ώστε να οργανώσουν και να παρουσιάσουν τη δική τους πρόταση θεατρικού αυτοσχεδιασμού.

Ο κύκλος των μαθημάτων θα ξεκινήσει την Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018 και θα ολοκληρωθεί σε έξι συναντήσεις κάθε Κυριακή, διάρκειας τριών ωρών από τις 11 το πρωί μέχρι τις 2 το μεσημέρι.
Οι συμμετέχοντες θα πάρουν βεβαιώσεις παρακολούθησης.
Κόστος για κάθε συμμετέχοντα: 15 ευρώ για κάθε συνάντηση.
· Για πληροφορίες και εγγραφές: 27210-21653, 6977-785046, 6977-437279, 6971-540945
· Πειραματική Σκηνή Καλαμάτας – Ευρυπίδου 2
[email protected]
[email protected]

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ  ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ

Πιο καλά θα μας τα πει ο τροχός του χρόνου. Χωριατόπουλο η αφεντιά μου, όπως και των πιο πολλών εξ υμών που επικοινωνούμε, και τυλωμένος μόνο με κούμαρα, γκόρτσια και τσίγδαλα στυφά. Εν τη παρόδω του χρόνου, έμαθα καλή αλφαβήτα και διορίστηκα γραμματοδιδάσκαλος σε χωριό. Από το σύνολο της υπηρεσίας μου  τα δέκα χρόνια τα πέρασα σε όρη και σε γκρεμούς που με πήγαινε καβάλα στη ράχη της μια μούλα. Γύρω – γύρω βράχοι που κούρνιαζαν αετοί και πλαγιές ντυμένες με ισχνές ασφάκιες  και λαβωμένα αιωνόβια πουρνάρια. Σταβλιζόμουν σ’ ένα κελί του σχολείου σαν ζώο, με τοίχους λουσμένους στην υγρασία, παράθυρα μπαλωμένα με εφημερίδες και δάπεδο λερωμένο απ’ τα σερπετά σκουλήκια. Έτρωγα βραστό ανόσιο χόρτο, και έπινα μυκητώδες θολό νερό. Φορούσα αποφόρια και ζεσταινόμουν  στις φλόγες αναμμένων κεριών.

Συγκοινωνία πρωτόγονη. Γινόταν με φορτηγό << κλούβα >> που είχε και άδεια φορτωτικής.  Μαζί στην καρότσα, άνθρωποι, κότες, ερίφια, κούνελοι, σάκοι με φωσφορούχα, καλάθια με αυγά. Στις στροφές το μισό όχημα κρεμόταν έξω από το δρόμο και το άλλο μισό ρετάριζε να ξεκολλήσει από τη λάσπη.  Μπρου! Μπρου! Μπρου! η μηχανή, παφ πουφ οι τούφες από τον καπνό μαύριζαν το λόγγο.

Ο πολιτισμός στα χωριά ερχόταν σε πεζοπόρα χελώνα. Κι αν έφερνε κάτι ήταν πηχτή σκουριά.  Εκκλησιαστικά έντυπα ή το γύφτο που έβαζε την αρκούδα να χορέψει παίζοντας το ντέφι. Τις Κυριακές άκουγα το τραβηγμένο τιρερέμ του εξαγριωμένου ψάλτη και το σούρουπο τα τροκάνια στις ρεματιές. Τις νύχτες τα νεκροτράγουδα της κουκουβάγιας και το κλάμα του γκιώνη στο ανεμόδαρτο μπογάζι.

Και οι επιθεωρητές σκληροί. Πασάδες σφάχτες. Αιμοβόροι δικαστές της ιεράς εξέτασης. Άγριοι, ξανανεμισμένοι  από ανθρώπινα αισθήματα σ’ έβαζαν και γονάτιζες έτσι για γούστο σαν τον Αρταξέρξη στη σατραπεία του.  Γαντζώθηκα από το χώμα του βουνού, μάτωσα να βαφτιστώ μια μέρα, μετά από τριάντα πέντε χρόνια με τη βροχή του Μάη. Και να που ήρθε αυτή η μέρα. Όμως όχι όπως την είχα ονειρευτεί,  γλυκόλαλη με φλάουτο και βιολί αλλά μαχαιρωμένη από σουλτάνικο σπαθί και βουτηγμένη στις  πικράδες και στις χολές.

Και πεινάω και πάλι. Τουρτουρίζω, δεν έχω ζεστό νερό, ευρώ να βάλω ένα καρφί, οικονομίες να πάω στο γιατρό, ένα ψίχουλο περίσσευμα να δώσω στη φύτρα μου, παιδιά κι εγγόνια. Τριάντα πέντε χρόνια σποράς για να θερίσω χόρτο και αγριάδα;  Και οι καπεταναίοι με  τους πασάδες μας να ζυγιάζονται μπροστά μας μέσα σε κουστουμάκια ακριβά και να τραγουδάνε: << Παίζει απόψε το φεγγάρι μέσα στην κληματαριά και ένα παρά δε δίνουμε για τη φτωχολογιά >>.

Όπως πάντα. Η φτωχολογιά γερμένη στο ραβδί, νηστικιά, ρημαγμένη, κυνηγημένη από τους αναίσθητους και σαβανωμένους  χρυσοθήρες κόρακες. Κόρακες βρωμόνυχους που μόνο μ’ έναν μετεωρίτη στα κεφάλια τους θ’ απαλλαγούμε.

                  ellinikoxronografima.blogspot.gr

Σκοπός του σεμιναρίου είναι η γνωριμία με τους ρυθμούς της Ελληνικής παραδοσιακής μουσικής, της ανατολικής Μεσογείου και της Βορείου Αφρικής, Τεχνικές – Ρυθμολογία – Multi Percussions (τουμπελέκι, ντέφι ηπειρώτικο, νταούλι, αραβική τάμπλα, μπεντίρ, ρεκ κ.ά.)

Το σεμινάριο δεν απευθύνεται αποκλειστικά σε drummer και κρουστούς, αλλά και σε όποιον μουσικό ή χορευτή ενδιαφέρεται να εμβαθύνει τις γνώσεις του πάνω στην πολυρυθμία!

• Πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής: Γεώργιος Κλάδης, υπεύθυνος τμήματος κρουστών, τηλ. 6984-956051. Δηλώσεις συμμετοχής έως το Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 2018. Το κόστος συμμετοχής είναι 30 ευρώ για τους συμμετέχοντες και 10 ευρώ για τους ακροατές.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ

Στο πλαίσιο του σεμιναρίου, την Κυριακή το βράδυ στις 9 μ.μ. στο Baba Yaga, ο ρυθμός, οι μελωδίες και το τραγούδι θα ανταμώσουν με τον Βαγγέλη Καρίπη και τον Γιώργο Κλάδη στα κρουστά, το Νίκο Παλαιολόγο στο ούτι και τη Μαρία Κρασοπούλου στο τραγούδι, σε ένα μουσικό ταξίδι με χρώμα και άρωμα Ελλάδας και Ανατολής.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ

Ο Βαγγέλης Καρίπης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Σπούδασε Βυζαντινή μουσική και θεωρητικά στο Ελληνικό ωδείο όπου πήρε το πτυχίο του το 1992. Παράλληλα αρχίζει την ενασχόληση του με τα κρουστά στην αρχή αυτοδίδακτος και έπειτα κάνοντας μαθήματα με αναγνωρισμένους δασκάλους όπως ο Tricy Shankaral, Joe Santos, Jammey Haddad, Arto Tuncboyaciayan. Μέχρι σήμερα έχει συνεργαστεί με πολλούς Έλληνες συνθέτες και τραγουδιστές (Διονύσης Σαββόπουλος, Θάνος Μικρούτσικος, Νίκος Κυπουργός, Ορφέας Περίδης, Γιώργος Ανδρέου, Σωκράτης Μάλαμας, Χρήστος Τσιαμούλης, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Γιώργος Νταλάρας, Δόμνα Σαμίου, Χρόνης Αηδονίδης κ.α.) συμμετέχοντας σε παραστάσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Womad festival, Meinz festival) κ.α.

Επίσης έχει συνεργαστεί με σολίστες διεθνούς κύρους όπως Haig Yazdjan, Γιώτης Κιουρτζόγλου, Σωκράτης Σινόπουλος, Ara Dinkjan, Arto Tuncboyaciayan, Zohar Fresco, Theodosi Spasov, Misirli Ahmet, Karim Ziad, Enver Ismailov.

Χαρακτηριστική είναι η συμμετοχή του τα τελευταία 18 χρόνια στην δισκογραφία, περίπου 400 παραγωγές, καθώς και σε ηχογραφήσεις για θεατρικές παραστάσεις.

Τον Ιανουάριο του 2004 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην διεθνή συνάντηση για τα κρουστά που διοργανώθηκε στην Τυνησία στο πλαίσιο του προγράμματος MediMuses.

Με το πρόγραμμα αυτό δίδαξε σε σεμινάρια στην Ελλάδα, Κύπρο, Λίβανο, Ιορδανία, Ισραήλ, Τυνησία, Ολλανδία, Νέα Ζηλανδία, Αγγλία και Η.Π.Α.

Τον Απρίλιο του 2004 προσκλήθηκε από τον Έλληνα συνθέτη Γιάννη Ψαθά για συναυλίες με το γκρουπ Nederlands Blazers Ensemble στην Ολλανδία και Γερμανία και με το γκρουπ Stroma στη Νέα Ζηλανδία.

Το 1998 μαζί με τους Πέτρο Κούρτη και Ανδρέα Παπά, δημιουργούν το γκρουπ κρουστών ΚΡΟΤΑΛΑ και περιοδεύουν στο 5ο φεστιβάλ κρουστών στο Berkley College of Music 1999, Rythmstick Festival Λονδίνο 2003, Forum 2004 Βαρκελώνη, EXPO 2005 Ιαπωνία καθώς και συμμετοχή σε ηχογράφηση με την Loreena Muckennit.

Έχει εκδώσει τα άλμπουμ ΚΡΟΥΣΤΑ (1995 FM RECORDS) σε συνεργασία με τον Γιώργο Γευγελή και τον Ανδρέα Παπά, ΚΡΟΤΑΛΑ (2002 ETERRA MUSIC), ΦΩΝΕΣ ΚΡΟΥΣΤΩΝ (2005 Περιοδικό ΜΕΤΡΟ) και PERCUSSION PICTURES (2011 AΝΤART PRODUCTIONS).

Συμμετείχε στις ηχογραφήσεις της μουσικής για τις τελετές έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας 2004.

Έχει διδάξει κρουστά στα μουσικά γυμνάσια Παλλήνης και Χαϊδαρίου, Πρότυπο Μουσικό Κέντρο Πειραιά, Παναρμόνοιο Ωδείο, Πνευματικό Κέντρο Περιστερίου και στο MODERN MUSIC SCHOOL.

Aπό το 2009 μαζί με τον Haig Yazdjan ούτι και τον Γιώτη Κιούρτζογλου μπάσο, περιοδεύουν σε συναυλίες στην Ελλάδα και την Ευρώπη ως ΤΡΙΟ. Είναι μέλος επίσης του Ara Dinkjan Quartet μαζί με τους Σωκράτη Σινόπουλο πολίτικη λύρα και Γιάννη Κυριμκυρίδη πιάνο.

Στα πλαίσια λοιπόν του κύκλου «ΜΟΥΣΙΚΕΣ του ΚΟΣΜΟΥ», αύριο Κυριακή, στις 8 μ.μ. στο αμφιθέατρο της Φιλαρμονικής Καλαμάτας, θα φιλοξενηθούν δύο από τους σημαντικότερους Έλληνες σολίστες, ο Νίκος Νικόπουλος, φλάουτο και η Γωγώ Ξαγαρά, άρπα, σε μια ευχάριστη βραδιά με σημαντικά έργα του ρεπερτορίου για αυτόν τον ιδιαίτερα ταιριαστό συνδυασμό οργάνων. Θα παρουσιαστούν έργα των: Κ.Φ.Ε. Μπαχ, Καμίγ Σεν-Σανς, Κλωντ Ντεμπυσύ, Λάουελ Λίμπερμαν και Άστορ Πιατσόλα.

• Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

Η παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Καραμπελιά «Το Δημοτικό Τραγούδι – Αποτύπωση της ιδιοπροσωπίας του νεώτερου ελληνισμού» θα γίνει την Δευτέρα 12 στις 7 μ.μ. στο αμφιθέατρο του Εργατικού Κέντρου Καλαμάτας (Αριστομένους 95, Καλαμάτα). Στην εκδήλωση που διοργανώνουν οι «Εναλλακτικές Εκδόσεις» και το περιοδικό «Νέος Ερμής ο Λόγιος».

Θα μιλήσουν:

– Ο Γιώργος Ανδρειωμένος, αναπληρωτής πρύτανης Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

– Ο Ιωάννης Πλεμμένος, λαογράφος – ερευνητής στο Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών.

– Ο συγγραφέας του βιβλίου Γιώργος Καραμπελιάς, ενώ συντονιστής θα είναι ο Μάριος Αθανασόπουλος, Δρ. Ιστορίας.

• Γιατί κάποιος γράφει και ασχολείται σήμερα με το δημοτικό τραγούδι;

«Το γεγονός πως, σήμερα, σε μια εποχή καθολικής παρακμής, ενισχύεται  το ενδιαφέρον για το δημοτικό τραγούδι, από ένα αυξανόμενο τμήμα των νέων, δεν αποδεικνύει μόνο τη διαχρονική αξία του, αλλά καταδεικνύει πως, όταν ένα έθνος αγγίζει κυριολεκτικά τα όρια της επιβίωσής του, τότε βυθίζεται στα βαθύτερα στρώματα της ταυτότητάς του για να βρει ίσως τη δύναμη μιας ανά(σ)τασης, και πάλι».

• Μπορούμε να χρονολογήσουμε το δημοτικό τραγούδι; Σε κάποιο σημείο το συνδέετε με την τραγωδία…

«Το δημοτικό τραγούδι δεν εμφανίζεται δια παρθενογενέσεως αλλά κατάγεται απευθείας από το άσμα της ύστερης μεσαιωνικής-βυζαντινής περιόδου και ακόμα πιο πίσω, από εκείνο της αρχαίας Ελλάδας. Ο Γάλλος Κλωντ Φωριέλ που πρώτος δημοσίευσε συλλογή δημοτικών τραγουδιών το 1824, σημειώνει: «…τα χορευτικά τραγούδια των σημερινών Ελλήνων συνεχίζουν, αδιάφορο με ποιες αλλαγές, τις μπαλάντες των προγόνων τους».

• Χωρίζετε τα δημοτικά σε διάφορες κατηγορίες, και δίνετε έμφαση στα ακριτικά…

«Τα «ακριτικά»αποτελούν και τα αρχαιότερα διασωθέντα δημοτικά – και τραγουδιούνταν ήδη τον 9^ο και τον 10^ο αιώνα στη Μ. Ασία από όπου και εξαπλώθηκαν σε όλη την Ελλάδα. Με τα ακριτικά εγκαινιάζεται ουσιαστικά η ιστορική διαδρομή του νεώτερου ελληνισμού. Γράφει ο Νικόλαος Πολίτης:

«…. εις τον Διγενή Ακρίτην αποκορυφούνται οι πόθοι και τα ιδεώδη του ελληνικού έθνους, διότι εν αυτώ συμβολίζεται η μακραίων και άληκτος πάλη του ελληνικού προς τον μουσουλμανικόν κόσμον.»

Ο Κωστής Παλαμάς, που θα εμπνευστεί από τον Διγενή και τα ακριτικά τραγούδια, θα υπογραμμίσει πως «το ιδεώδες του παλληκαρισμού συγκεντρούται εις τον Διγενή Ακρίταν, τον μέγαν εθνικόν ήρωα των μεσαιωνικών επών και των δημοτικών κύκλων».

• Ποια η διαφορά μεταξύ των ακριτικών και των κλέφτικων;

«Ο μύθος του Διγενή, έχει ως επόμενο σταθμό τα κλέφτικα τραγούδια. Σύμφωνα με τον Θεσσαλό Β. Σκουβαρά: «Τα ακριτικά τραγούδια, ρίζωσαν τόσο γόνιμα στην καρδιά του ελληνικού λαού. ώστε αργότερα, στα χρόνια της κλεφτουριάς και του αρματολισμού, προσαρμόστηκαν τέλεια στα αγωνιστικά καθέκαστα της εποχής, αλλάζοντας μόνο ανθρωπωνύμια και τοπωνύμια». Ο Φωριέλ υποστήριξε πως μια πλήρης συλλογή κλέφτικων τραγουδιών συνιστά την «πραγματική ιστορία της Ελλάδας από όταν σκλαβώθηκε», θα αποτελούσε δε «μια αληθινή Ιλιάδα της νεότερης Ελλάδας». Ο κλέφτης αρνείται την υποταγή:

«Βασίλη κάτσε φρόνιμα, να γένης νοικοκύρης,[ ]

«Μάνα μου εγώ δεν κάθομαι να γένω νοικοκύρης [ ]

Και νά ’μαι σκλάβος των Τουρκών, κοπέλι στους γερόντους

Και ομνύει μόνο στο σπαθί του, το «τουρκοματωμένο».

Άλλοι παινάνε τον πασά και άλλοι το βεζίρη,
μά ’γω παινάω το σπαθί το τουρκοματωμένο,
τό᾿χει καμάρι η λεβεντιά, κι ο κλέφτης περηφάνεια…».

• Η Άλωση της Πόλης αποτυπώνεται στα δημοτικά τραγούδια. Επίσης σε κάποια γίνονται σαφείς αναφορές στο παιδομάζωμα…

«Τα Ιστορικά τραγούδια έχουν ως θέμα τους κάποιο ιστορικό γεγονός. Τα τραγούδια τα σχετικά με την Άλωση της Πόλης, είναι κυριολεκτικά αναρίθμητα και προέρχονται από όλες τις περιοχές. Έτσι στα ποντιακά τραγούδια, κατ’ εξοχήν, διακρίνουμε μια κυριολεκτική λατρεία για τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο:

…ο Βασιλεάς ο Βασιλεάς, παργοριάν ‘κι παιρνε.

Επαιρεν τ’ ελαφρόν σπαθίν, τ’ Ελλενικόν κοντάριν

Τσοι Τούρκους κρούγνε’ς σο σπαθίν,

Τσοι Τούρκους ‘ς σο κοντάριν,

τριακόσιους Τούρκους έκοψεν και δεκατρείς πασάδες,…

Εντυπωσιακός για την επισήμανση του διμέτωπου αγώνα απέναντι σε Τούρκους και Φράγκους, όσο και για την εσωτερική παρακμή, είναι ο θρήνος από την Καππά της Καρδίτσας:

Πόλη μου, για δε χαίρεσαι; για δε βαράς παιγνίδια;

το πώς μπορώ να χαίρομαι και να βαρώ παιγνίδια.

Μέσα με δέρνει ο θάνατος, ν’ όξω με δέρν’ ο Τούρκος

κι απ’ τη δεξιά μου τη μεριά Φράγκος με πολεμάει.

Σχετικά με το παιδομάζωμα  ένα θεσσαλικό τραγούδι αναφέρει:

– «Φέρ’τι της χή­ρας το πι­δί που ’νι γραμ­μα­τι­σμέ­νου».

[  ] Πα­αί­νει κ’ η μά­να του κουν­τά, κουν­τά πα­ρα­κα­λών­τα:

– Τί ’ν ’το κα­κό που γί­νη­κι στη μέ­να τη γκα­η­μέ­νη,

στην πρώ­τη τη γε­νι­τσα­ριά πή­ραν τουν α­διρ­φό μου,

στη δεύ­τε­ρη τουν άν­τρα μου κι τώ­ρα τουν υ­γι­ό μου!»

(ΑΑ, «Ιστορικά Άσματα», Θ΄-Ᾱ΄, σ. 133)

• Συγκλονιστικά είναι τα τραγούδια του έρωτα και τα μοιρολόγια…

«Η αγάπη θέλει φρόνηση, θέλει ταπεινοσύνη,
Θέλει λαγού περπατησιά, αϊτού γληγοροσύνη.

Τα τραγούδια της αγάπης ενίοτε ανάγονται στην αρχαιότητα. Το αριστούργημα της ερωτικής δημοτικής ποίησης, είναι το μαντήλι που βάφτηκε με το κόκκινο του έρωτα.

Κόκκιν᾿α χείλι φίλησα κι έβαψε το δικό μου
Και στο μαντήλι τό ’συρα κι έβαψε το μαντήλι
Και στο ποτάμι τό ’πλυνα κι έβαψε το ποτάμι
Κι έβαψ᾿η κρητού γιαλού κι η μέση του πελάγου
Κατέβη ο αϊτός να πιεί νερό κι έβαψαν τα φτερά του
Κι έβαψ᾿ο ήλιος ο μισός και το φεγγάρι ακέριο.

Το ερωτικό τραγούδι συνεχίζει να πλάθονται ακόμα και σήμερα όπως στις μαντινάδες:

–Πάν­τα με φτά­νει ο έ­ρων­τας, ό­σο πο­λύ κι αν τρέ­χω,

για­τί ’ναι κεί­νος φτε­ρω­τός, μα γω φτε­ρά δεν έ­χω».

• Λέτε πως τα δημοτικά μας τραγούδια χαρακτηρίζονται από αγανάκτηση για την αδικία.

«Η βαθύτερη έννοια που διατρέχει τη λαϊκή ιδεολογία, είναι η έννοια της αδικίας: ο θάνατος του νιου, ή του κλέφτη, ο έρωτας χωρίς ανταπόκριση, οι συμφορές των Ρωμιών, συνοψίζονται σε μια φράση: «είναι κρίμα κι’ άδικο» που οδηγεί σε επικρίσεις ακόμα και απέναντι στον Θεό και τους αγίους.

Μα το Θεό παρακαλεί, το Χάρο προσκυνάει…

Κακό που κάνεις Χάρε μου, κρίμα που κάνεις Θέ μου^[1].

Ούτ’ άγιοι θέλουν τάματα, ούτ’ εκκλησιές λιβάνι,

ο άγγελος θέλει ψυχή κ’ η μαύρη γης κουφάρι».

• Ένα άλλο σημείο που κάνει εντύπωση είναι η αναφορά σας για το δημοτικό τραγούδι και πώς αυτό μπορεί να επηρέασε το πρώιμο ρεμπέτικο…

«Το  ρεμπέτικο τραγούδι κατάγεται απ’ ευθείας από το δημοτικό. Χαρακτηριστικό είναι το τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη («Το κόκκινο μαντήλι»,1957) το οποίο αποτελεί άμεση συνέχεια των δημοτικών τραγουδιών.

Αυτ’ η καρ­διά που πλή­γω­σες, /στά­ζει α­κό­μα αίμα

καί ’βα­ψα το μαν­τή­λι μου /και τό ’στει­λα σε σέ­να.

Για την καρ­διά που έ­σφα­ξες, /δε θέ­λω ε­γώ να κλά­ψεις,

κρά­τη­σε το μαν­τή­λι μου, /τα χεί­λη σου να βά­ψεις. (ρε­φραὶν)

Για σέ­να πέ­τρι­νη καρ­διά, /αυτό το μαύ­ρο δεί­λι,

έ­βα­ψα με το αί­μα μου το ά­σπρο μου μαν­τή­λι. [ ]

Ό­σο και να ’σαι ά­σπλα­χνη, /μί­α στά­λα θα δα­κρύ­σεις,

το κόκ­κι­νο μαν­τή­λι μου/ ό­ταν θα τ’ αν­τι­κρί­σεις».

[1] Μιχαήλ Λελέκος, Δημοτική Ανθολογία, Αθήνα 1868, σ. 152.

Η είσοδος είναι  δωρεάν για όλους και την εκδήλωση διοργανώνει το Πολιτιστικό Σωματείο για την Τέχνη & Φύση “ΝΑΡΤΟΥΡΑ” nARTura

Χορηγοί είναι: Aquarella, Κρίταμος Kαφέ-Μεζεδοπωλείον, PUBLIC CLUB, Villa Pelagia http://www.villapelagia.eu/greek

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ

• Η Becka Wolfe γεννήθηκε στην Αγγλία, με καταγωγή από την Σκωτία. Σπούδασε Αραβική και Περσική φιλολογία στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, όπου έζησε για οχτώ χρόνια.

Εργάστηκε παράλληλα ως μουσικός, μαθαίνοντας την τέχνη του παραδοσιακού βιολιού πλάι σε μεγάλους μουσικούς της Σκωτίας.

Έχει περιοδεύσει στην Αγγλία, την Ιρλανδία και την Σκωτία, με διάφορα σχήματα παραδοσιακών μουσικών.

Τώρα μένει στην Αθήνα, όπου εργάζεται ως διερμηνέας σε ένα Κοινωνικό Κέντρο. Αγαπάει την Ελλάδα και θέλει να παραμείνει εδώ.

• Ο Josh Barley είναι ένας σύγχρονος φιλέλληνας, μελετητή της γλώσσας και της λογοτεχνίας μας. Είναι μελετητής και θαυμαστής του έργου του Patric Leigh Fermor και έχει επισκεφθεί αρκετές φορές τη Μάνη. Έχει πτυχίο Κλασικών Σπουδών και ΜΑ στη Νεοελληνική Λογοτεχνία. Μετά την αποφοίτησή του από το Κλασσικό Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, μετακόμισε στην Αθήνα, όπου κέρδισε υποτροφία για σπουδές νεοελληνικής γλώσσας. Συνέχισε να εργάζεται εκεί ως ανεξάρτητος μεταφραστής και καθηγητής Αγγλικών.

Οι μεταφράσεις του έχουν εκδοθεί στο περιοδικό POEM και αλλού, και έχει εκδώσει ένα βιβλίο με μεταφράσεις ελληνικών διηγημάτων. Οι μεταφράσεις του Μιχάλη Γκανά εκδόθηκαν στο περιοδικό POEM και πρόκειται να δημοσιευτούν περισσότερα, μεταφράζοντας σύγχρονη ποίηση. Έζησε για δύο χρόνια στην Ελλάδα και ταξίδεψε ευρέως, αναπτύσσοντας μια ιδιαίτερη συγγένεια με την περιοχή της Ηπείρου, για την οποία γράφει ένα βιβλίο. Είναι μελετητής και θαυμαστής του έργου του Patric Leigh Fermor και έχει επισκεφθεί αρκετές φορές τη Μάνη.

Εκτός από τις παραπάνω σπουδές του, ασχολείται πολύ με τη μουσική και παίζει τσέλο, πιάνο και κιθάρα.

Κατά τη διάρκεια της τελετής λήξης σύντομο χαιρετισμό απηύθυνε η πρόεδρος της Κοινωφελούς Επιχείρησης του Δήμου Καλαμάτας «ΦΑΡΙΣ» Αναστασία Μπελογιάννη, η οποία μετέφερε τα συγχαρητήρια για τη διοργάνωση εκ μέρους του δημάρχου Παναγιώτη Νίκα και εξήρε την προσφορά του θεσμού στην πολιτιστική ζωή της πόλης. Δεν παρέλειψε επίσης να επισημάνει πως ο θεσμός έχει την αμέριστη υποστήριξη της «Φάρις» και ευχήθηκε το φεστιβάλ να συνεχίσει να διοργανώνεται κάθε χρόνο με την ίδια και περισσότερη επιτυχία.

Από την πλευρά της, η καλλιτεχνική διευθύντρια του Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου Τζίνα Πετροπούλου με εμφανή συγκίνηση ευχαρίστησε το κοινό της Καλαμάτας που ακόμα μια φορά αγκάλιασε το θεσμό και έδωσε το «παρών» καθ’ όλη τη διάρκεια των προβολών, καθώς και τους στενούς συνεργάτες της τους οποίους κάλεσε και παρουσίασε στη σκηνή.

Κατά τη διάρκεια της τελετής λήξης παρουσιάστηκε ένα μικρό βίντεο με στιγμιότυπα του φετινού φεστιβάλ ενώ αμέσως μετά ανακοινώθηκαν τα βραβεία κοινού για το καλύτερο ελληνικό και διεθνές ντοκιμαντέρ, όπως προέκυψαν από την ψηφοφορία του κοινού.

Από ελληνικής πλευράς αναδείχθηκε το ντοκιμαντέρ του Γρηγόρη Βαρδαρινού «Θεσσαλονίκη 1917: Η Φωτιά που γέννησε μια πόλη», ενώ «Ο Ύμνος στη ζωή» (Love like Life) των Nathalie Rossetti & Turi Finocchiaro & Nicolas Liguori διακρίθηκε ως το καλύτερο διεθνές ντοκιμαντέρ. Υπενθυμίζεται πως οι σκηνοθέτες Nathalie Rossetti και Turi Finocchiaro, καθώς και ο πρωταγωνιστής του ντοκιμαντέρ Raymond Le Moal είχαν βρεθεί στην πόλη της Καλαμάτας με αφορμή της προβολής του φιλμ και συνομίλησαν με το κοινό. Το βραβείο για το καλύτερο ελληνικό ντοκιμαντέρ προσέφερε η εταιρεία SteFilm και αφορά το DCP για την επόμενη δουλειά του νικητή αξίας 1.000 ευρώ,  ενώ αυτό για το καλύτερο διεθνές ντοκιμαντέρ, αντίστοιχης αξίας, προσφέρει το ξενοδοχείο Βασιλικόν στην Καλαμάτα.

Πριν το τέλος της τελετής, την οποία έκλεισε με συναυλία από το μουσικό σχήμα Ευοί Ευάν, η κα Πετροπούλου επεφύλασσε μια έκπληξη στο κοινό, καθώς κάλεσε στη σκηνή και επιβράβευσε τρεις από τους πιο πιστούς και καθημερινούς θεατές, που «έκοβαν κάρτα, καθημερινά, από τις 5 το απόγευμα» και παρακολούθησαν με το ίδιο ενδιαφέρον όλες τις προβολές» όπως είπε.

Εμείς από πλευράς μας να συγχαρούμε την καλλιτεχνική διευθύντρια Τζίνα Πετροπούλου και το επιτελείο της για την άρτια δουλειά που έκαναν και το αποτέλεσμα που μας προσέφεραν και περιμένουμε την επόμενη διοργάνωση ευχόμενοι κάθε επιτυχία!

Στην εκδήλωση θα παρευρεθεί και θα συνομιλήσει με το κοινό η Δρ. Λαοκρατία Λάκκα, μεταφράστρια του βιβλίου.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο βιβλιοπωλείο ΒΙΒΛΙΟΠΟΛΙΣ, Αριστομένους και Νικηταρά 3Α.

ΣΥΝΟΨΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ»

Το βιβλίο Ιστορία της Βιολογίας του Michel Morange προσφέρει μια πλήρη ιστορία των επιστημών των έμβιων όντων από την αρχαιότητα έως τις ημέρες μας. Περιλαμβάνει τομείς που συχνά παραγνωρίζονται, όπως η οικολογία, η ηθολογία ή η βιολογία των φυτών, και ασχολείται εκτενώς με το κοινωνικό και τεχνολογικό πλαίσιο κάθε εποχής την οποία πραγματεύεται.

Φιλοδοξεί να βοηθήσει στο να γίνει κατανοητή η σύγχρονη βιολογία μέσα από την ιστορία της: να εξηγήσει με ποιο τρόπο διαμορφώθηκαν οι έννοιες και τα μοντέλα που χρησιμοποιούν οι σύγχρονοι βιολόγοι και να διερευνήσει τις διαμάχες που απασχολούν τις επιστήμες των έμβιων όντων υπό το πρίσμα της ιστορικής θεώρησης.

Το βιβλίο απευθύνεται στους ερευνητές και τους φοιτητές των επιστημών της ζωής, οι οποίοι συχνά δεν γνωρίζουν επαρκώς την ιστορία του γνωστικού τους αντικειμένου? στους ιστορικούς, για τους οποίους οι επιστήμες αποκτούν όλο και μεγαλύτερη σημασία? και σε κάθε αναγνώστη που ενδιαφέρεται για την εξέλιξη των ιδεών και την επιστήμη της βιολογίας.

Σύντομο βιογραφικό σημείωμα

της μεταφράστριας του βιβλίου Δρ. Λαοκρατίας Λάκκα

Η drΛάκκα είναι μια από τις διαπρεπέστερες ελληνίδες που θεραπεύουν το χώρο τη Βιολογίας και της Εκπαίδευσης.

Μετά το βασικό δίπλωμα από το Φυσιογνωστικό Τμήμα της Φυσικομαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αθήνας, αποκτά δυο DEA (diplômed’étudesapprofondies, ή “diplomaofadvancedstudies”), με διπλωματικές εργασίες στο χώρο της Μοριακής Βιολογίας, από το Πανεπιστήμιο PierreetMarieCurie, Paris VI και στο χώρο της Διδακτικής της Βιολογίας και της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, από το Πανεπιστήμιο Diderot, Paris VII.

Η διδακτορικής της διατριβή έχει θέμα «Ιστορική και επιστημολογική ανάλυση του διττού ρόλου των ανακαλύψεων(προωθητικού-ανασχετικού) στην έρευνα της βιοτεχνολογίας και στην διδακτική των εννοιών της. Μια μελέτη βασισμένη στις δυσκολίες της διδασκαλίας της βιοτεχνολογίας στα ελληνικά πολυκλαδικά λύκεια». Υποστηρίζεται στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στο Πανεπιστήμιο Paris VII και βαθμολογείται με “Άριστα”.
Έχει τιμηθεί από Υπουργείο Παιδείας της Γαλλίας με τον τίτλο «Ιππότης του Τάγματος του Ακαδημαϊκού Φοίνικα» (Chevalierdansl’ordredepalmesAcadémiques) το 2004, έχει επιλεγεί ως Εθνικός Ελεγκτής Ποιότητας του διαγωνισμού PISA του 2006 και 2009 από τον Διεθνή Οργανισμό ΟΟΣΑ, ενώ είχε συμμετοχή στη διαδικασία για την ένταξη της Ελλάδας στη Γαλλοφωνία και στη ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΓΑΛΛΟΦΩΝΙΑΣ που έγινε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 2 Δεκεμβρίου 2004.

Ορισμένες εκπαιδευτικού χαρακτήρα επιμορφώσεις της γίνονται στην «Πρακτική Εκπαίδευση στην Οικολογία, Ανάπτυξη και Ενέργεια» (στο Παρίσι) με φορέα επιμόρφωσης το Υπουργείο Παιδείας και Ανάπτυξης της Γαλλίας, στο Διεθνές Θερινό Πανεπιστήμιο: «EspaceetEnvironnementMediterraneen» (στην Τυνησία) με φορέα επιμόρφωσης το CNES (CentreNationald”EtudesSpatiales, ή NationalSpaceStudyCenter) και «Επιμόρφωση σε θέματα Φυσικής και Χημείας» (στο Μόναχο) από το DeutschesMuseum.

Εργάστηκε ως ερευνήτρια στο τμήμα της Γενετικής της Δροσόφιλας στο Ερευνητικό Κέντρο του Λονδίνου στην Αγγλία, (InstitutofCancerResearch, RoyalCancerHospital, κοντά στον Καθηγητή Δρ. O. Fammy, 1968-1971), στο Ινστιτούτο του Ραδίου, στο FondationCurie και στο Ινστιτούτο Παστέρ (στο τμήμα της Ιολογίας των Ρετροϊών, στο Παρίσι, στη Γαλλία1972-1978), στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και ως συνεργάτης στο Τμήμα της Πειραματικής Φυσιολογίας της Ιατρικής Σχολής Αθηνών (κοντά στον Καθηγητή Σπύρο Αλιβιζάτο 1978-1979), ενώ είχε συμμετοχή σε έρευνα στο Νοσοκομείο Παίδων Αγλαΐα Κυριακού (με τον Καθηγητή Χρήστο Μπαρτζιώκα και την Μικροβιολόγο Κα Ρεγγίνα Σταθοπούλου, για τον ρόλο της βιταμίνης Ε στον νεογνικό ίκτερο, χρηματοδοτούμενη από το Πανεπιστήμιο Χάρβαντ της Αμερικής, 1980-1981).

Στην Εκπαίδευση εργάζεται ως Καθηγήτρια στο Γυμνάσιο και Λύκειο και ως επιμορφώτρια στη ΝΕΛΕ, καθώς και ως επιμορφώτρια εκπαιδευτικών σε όλο τον ελληνικό χώρο. Εργάστηκε στην επεξεργασία των θεμάτων του διεθνούς προγράμματος του ΟΟΣΑ, PISA 2003, στην μετάφραση τους και στην διεξαγωγή του διαγωνισμού, ως Σχολικός Σύμβουλος του κλάδου ΠΕ4 στη Θεσσαλονίκη και μέλος της ομάδας για την παραγωγή εκπαιδευτικού υλικού στο ΚΕΕ (CD θεμάτων PISA του ΚΕΕ). Συμμετέχει στην ομάδα Αξιολόγησης των χαρτών της Ελλάδας του Π.Ι και ως Πρόεδρος της Επιτροπής Δραστηριοτήτων της Κεντρικής Μακεδονίας. Υπήρξε επιμορφώτρια στα νέα βιβλία του ΔΕΠΣ στο Γυμνάσιο και εξωτερική συνεργάτης για τη Διδασκαλία της Ιστορίας των Επιστημών στο Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης του τμήματος Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με εποπτεία σε 4 Μεταπτυχιακές Διπλωματικές Εργασίες.

Είναι μεγάλη η συμμετοχή της σε συνέδρια και ημερίδες, με δημοσιεύσεις επιστημονικού, επιστημολογικού, ερευνητικού και εκπαιδευτικού ενδιαφέροντος, καθώς και μεταφράσεις επιστημονικών και φιλοσοφικών εγχειριδίων, με σημαντική παραγωγή άρθρων σε περιοδικά και θεμάτων του διαγωνισμού PISA του ΟΟΣΑ. Είχε συμμετοχή στο ερευνητικό Πρόγραμμα Συνεργασίας (PLATON) ανάμεσα στο Πανεπιστήμιο Paris 7 της Γαλλίας και στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης για την παραγωγή υλικού στα θέματα της Ηθικής της Βιοτεχνολογίας και των επιπτώσεων της στο περιβάλλον, στην Διεθνή Συνάντηση για την επεξεργασία των θεμάτων του Διεθνούς Οργανισμού ΟΟΣΑ, για το πρόγραμμα PISA στο Σάλτσμουργκ της Αυστρίας και στην επεξεργασία των θεμάτων του Διεθνούς Οργανισμού ΟΟΣΑ, για το πρόγραμμα PISA στη Μαδρίτη της Ισπανίας τον Μάρτιο του 2003. Ακόμη είχε την ευθύνη για την επιμέλεια, μετάφραση και οργάνωση εκθέσεων στο Μέγαρο Μουσικής από το Γαλλικό Ινστιτούτο με τίτλους: Όταν η επιστήμη συναντά την τέχνη και ο Πλανήτης στα χέρια μας και συμμετοχή σε Συναντήσεις του Γαλλικού Ιδρύματος «Fondationpourleprogressdel’Homme» στο Dourdan της Γαλλίας και στο Πέλες της Ρουμανίας.

Υπήρξε επιμορφώτρια στο πρόγραμμα Socrates, Comenius 2.2: «Scientific and Multicultural education for the Development of the Responsible European Citizen». Επίσης είχε συμμετοχή στη συγγραφή των βιβλίων για την τράπεζα θεμάτων του Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας και στο Salondel’Εducation ως εκπρόσωπος του ΚΕΕ και στην ομάδα Συγγραφής των σχολικών βιβλίων της Βιολογίας της Β και Γ Λυκείου με την Ένωση των Βιολόγων το 1999.

Υπήρξε μέλος της συντακτικής επιτροπής πολλών περιοδικών (ενδεικτικά Περισκόπιο της Επιστήμης, Φυσικός κόσμος, Κριτική, Επιστήμη και Εκπαίδευση και μέλος της Επιτροπής Επιμόρφωσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ΟΕΕΠΕΚ. Είχε συμμετοχή στο πρόγραμμα Αρίων, στις Βερσαλλίες της Γαλλίας, με θέμα: Η διαχείριση της διαφορετικότητας.

Είναι υπεύθυνη για την σειρά εκδόσεων με τίτλο: Τα μονοπάτια της επιστήμης, στις εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ, μέλος του Συμβουλίου της Πανελλήνιας Ένωσης Βιοεπιστημόνων ΠΕΒ και μέλος της Επιτροπής των Θεμάτων του PISA στο ΚΕΕ. Γνωρίζει Αγγλικά, Γαλλικά και Ρώσικα.

Πηγή: Τμήμα Φυσικών Επιστημών του Μουσείου Εκπαίδευσης Βέροιας

Χαιρετισμό θα απευθύνουν η Α.Ε. Πρέσβης της Ιταλίας στην Αθήνα, Efisio Luigi Marras και ο  Δημήτρης Καφαντάρης, δήμαρχος Πύλου – Νέστορος, Α’ αντιπρόεδρος της ΚΕΔΕ.

ΟΜΙΛΗΤΕΣ: Πέτρος θέμελης, καθηγητής, διευθυντής έργου αρχαίας Μεσσήνης Χρύσα Μαλτέζου, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, Γιώργος Τόλιας, διευθυντής Ερευνών, Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών / EIE και ο συγγραφέας.

Αυτή η μονογραφία για το κάστρο Μεθώνης αποτελεί μια διαδρομή από τον Όμηρο μέχρι τον 20ό αιώνα, με έμφαση στην ενετική παρουσία. Με πρόθεση να παραμείνουν κατανοητά για τον μέσο αναγνώστη, αναδεικνύονται κάποια θέματα που μέχρι τώρα ήταν στο ημίφως: η σωστή ονομασία της Μεθώνης, τα αρχαία τείχη και νομίσματά της, οι γραπτές και εικονογραφικές μαρτυρίες του κάστρου, η διάρθρωση της ενετικής διοίκησής του, η κωδικολογία των οικόσημων, η ταυτοποίηση των 27 θυρεών της Μεθώνης, το ιστορικό του λέοντα της Βενετίας, η μελέτη των 18 λιονταριών της καστρούπολης, η ανακάλυψη του πραγματικού εντολοδόχου της λανθασμένα αποκαλούμενης στήλης Morosini, η αποκατάσταση του ονόματος του καταχρηστικά λεγόμενου πύργου Βιλλαρδουίνου, η εξέταση-ανάγνωση του τεκτονικού σήματος της κεντρικής πύλης, η εύρεση της αρχικής, ορθής ονομασίας του οκτάπλευρου πύργου του μώλου ο οποίος εξακολουθεί να αποκαλείται με το τουρκικό του όνομα Μπούρτζι, και ο εντοπισμός της πραγματικής μορφής του παλιού λιμανιού.

Όταν εξασφαλιστεί αναστηλωτικά η στερέωση του κάστρου, οι ανασκαφές θα μπορέσουν να φέρουν στο φως όσους θησαυρούς εξακολουθούν να κρύβονται στην πάλαι ποτέ πλούσια Μεθώνη. Άλλοι αποδεικνύοντας μια προνομιούχο εξέλιξη, άλλοι μαρτυρώντας μια ιδιαίτερη ευαισθησία. Άλλοι θαμμένοι στη γη, άλλοι βυθισμένοι στη θάλασσα, αλλά όλοι κλεισμένοι στη φλύαρη σιωπή τους. Ο Χρόνος και ο Άνθρωπος μετατόπισαν και συσσώρευσαν τα χώματα, θάβοντας πολύτιμες μαρτυρίες του παρελθόντος. Η μανία της Φύσης έριξε κτίσματα κι έστειλε στο βυθό τα πλεούμενα που αγνόησαν τις ιδιοτροπίες της. Ό,τι γλίτωσε από τους σεισμούς, από τους κατακτητές, από τους αρχαιοκάπηλους, κούρνιασε κάτω από τα χώματα και τις πέτρες. Οι θησαυροί οι πιό πολύτιμοι είναι κατά βάθος οι θησαυροί που δεν γυαλίζουν· αρκεί να υπάρχει η ευαισθησία που αποτιμάει και η γνώση που μελετάει. Η οφειλή προς την πολιτιστική κληρονομιά είναι ανυπολόγιστη· η ζημιά που υπέστη, μεγάλη· η έγνοια για τη διαφύλαξή της, για την ώρα μικρή. Είναι καλό να ονειρεύονται οι άνθρωποι· είναι σωτήρια καλύτερο να ξέρουν τι θα κάνουν όταν ξυπνήσουν.

Για τον συγγραφέα:
Ο Παναγιώτης Φουτάκης, από το 1985 μόνιμος κάτοικος στο Παρίσι, είναι διδάκτορας φιλοσοφίας (Universite de Paris 1, Pantheon-Sorbonne), και συγγραφέας βιβλίων και άρθρων στα γαλλικά, αγγλικά και ελληνικά σχετικά με το κάστρο Μεθώνης, την εφαρμογή της χρυσής τομής στην αρχαία ελληνική αρχιτεκτονική, τη δράση του τάγματος τωνΙωαννιτών ιπποτών στη Ρόδο και Πελοπόννησο, την ιστορία της γαλλικής μεσαιωνικής οικογένειας Le Viste, την αναγνώριση οικόσημου και επιγραφής ενετικού αρχοντικού στα Χανιά, την ιστορία – ερμηνεία των ταπετσαριών της Κυρίας με τον μονόκερο, την ταυτοποίηση των γλυπτών παραστάσεων που άφησαν οι Βίκινγκ Νορμανδοί της νότιας Ιταλίας στο κάστρο Ιωαννίνων, τη μελέτη προσωπογραφιών της ιταλικής Αναγέννησης και τη χρονολόγηση ενετοβυζαντινών εικόνων.

Οι εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν στο Αμφιθέατρο «Θόδωρος Αγγελόπουλος» (Αριστομένους 95), το Σάββατο 10 και την Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2018 και τελούν υπό την αιγίδα του Δήμου Καλαμάτας.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 2018. Ώρα 6 μ.μ.
• Αποκάλυψη αναμνηστικής πλάκας στην είσοδο του Αμφιθεάτρου
«Θ. Αγγελόπουλος»
• Έναρξη εκδήλωσης – Χαιρετισμοί
• Ανάγνωση εργοβιογραφίας του Θ. Αγγελόπουλου από το Βασίλη Μαστραγγελόπουλο, φιλόλογο, συγγραφέα και μέλος του
Δ.Σ. της Ένωσης Μεσσήνιων Συγγραφέων
• Προβολή ντοκιμαντέρ για το έργο του Θ. Αγγελόπουλου
• Ομιλία από την Αιμιλία Κάραλη, Δρα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, συγγραφέα, φιλόλογο καθηγήτρια της Λεοντείου
Σχολής Νέας Σμύρνης με θέμα: «Θ. Αγγελόπουλος: Η κινηματογραφική πατρίδα των προσφύγων»
• Ομιλία από τον Κωστή Ζουλιάτη, μουσικό και σκηνοθέτη με θέμα: «Ο κινηματογράφος πέρα από τα μηνύματα- η δημιουργία του Αγγελόπουλου ως μια περίπτωση ποιητικής ειδησεογραφίας»
• Παρέμβαση από τον Χρίστο Κοντοβουνήσιο, πρέσβη επί τιμή, λογοτέχνη
• Παρέμβαση από την Φοίβη Οικονομοπούλου – Αγγελοπούλου, σύζυγο του αείμνηστου σκηνοθέτη.
• Αποφώνηση.
– Την εκδήλωση συντονίζει ο Βασίλης Μαστραγγελόπουλος, μέλος του Δ.Σ. της ΕΜΣ.

Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2018. Ώρα 8 μ.μ.
• Προβολή της ταινίας του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Μια αιωνιότητα και μια μέρα», στην αίθουσα του ομώνυμου Αμφιθεάτρου
Διάρκεια 130΄
– Θα προηγηθεί σύντομη εισήγηση, σχετική με το θέμα της ταινίας, από την Ελένη Αγγελοπούλου, σκηνοθέτη, κόρη του Θ. Αγγελόπουλου.
– Την τεχνική υποστήριξη των προβολών (ντοκιμαντέρ και ταινίας) έχει η Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Καλαμάτας.

Το ξεχωριστό της εκδήλωσης αυτής, είναι πως την συνολική επιμέλεια (από την αρχική ιδέα μέχρι την υλοποίηση) είχαν οι ίδιοι οι μαθητές της Β’ Λυκείου.

Ο σκοπός που θα πραγματοποιηθεί η παράσταση/ συναυλία αυτή, είναι να συγκεντρώσουν οι μαθητές χρήματα για την εκδρομή τους με τον ξεχωριστό τρόπο που τα “μουσικόπαιδα” μας ξέρουν.. Δηλαδή μέσω της τέχνης και της μουσικής!

Η εκδήλωση αυτή τελεί υπό την αιγίδα του Συλλόγου μας.

Γενική είσοδος/ δελτία οικονομικής ενίσχυσης: 5 ευρώ.

• Ιωάννης Πλεμμένος, λαογράφος – ερευνητής στο Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
• και ο συγγραφέας του βιβλίουΓιώργος Καραμπελιάς.

Συντονιστής της εκδήλωσης και του διαλόγου ο Μάριος Αθανασόπουλος, Δρ. Ιστορίας.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στις 7 μ.μ. στο αμφιθέατρο του Εργατικού Κέντρου (Αριστομένους 95).

ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΗΜΕΡΑ

Το γεγονός πως, σήμερα, σε μια εποχή καθολικής παρακμής του ελληνισμού, ενισχύεται –επί τέλους– το ενδιαφέρον για το δημοτικό τραγούδι, και όχι μόνο ως κείμενο αλλά και ως μουσική, τραγούδι και χορός, από ένα αυξανόμενο τμήμα των νέων, ενώ πολλαπλασιάζονται και πάλι οι σχετικές μελέτες, δεν αποδεικνύει μόνο τη διαχρονική αξία του αλλά καταδεικνύει πως, όταν ένας πολιτισμός, όταν ένα έθνος αγγίζει κυριολεκτικά τα όρια της επιβίωσής του, τότε «επιστρέφει», βυθίζεται στα βαθύτερα στρώματα της ταυτότητάς του για να βρει ίσως τη δύναμη μιας ανάτασης, και πάλι.

Το δημοτικό τραγούδι, σε αντίθεση με πολλές τρέχουσες «απομυθοποιητικές» αποδομητικές θεωρίες, που επιθυμούν να το αντιμετωπίσουν ως «ένα μόνο τραγούδι», αποτελεί εν τέλει, σύμφωνα με τον Χρήστο Μαλεβίτση, «το περιεχόμενο της συνειδήσεως του ελληνικού λαού. Δηλαδή, είναι ο τρόπος που ο ελληνικός λαός έχει είδηση του κόσμου.» Εξάλλου, όπως τονίζει ο Γιώργος Σεφέρης: «Μπο­ρού­με να κά­νου­με πολ­λές πι­κρές πα­ρα­τη­ρή­σεις πά­νω στην ά­βυσ­σο που μπο­ρεί κά­πο­τε να χω­ρί­σει τους μορ­φω­μέ­νους και τους καλ­λι­ερ­γη­μέ­νους α­πό τη φω­νή της ζω­ής, ό­ταν σκε­φτού­με πως για πολ­λούς αι­ώ­νες ο μό­νος πραγ­μα­τι­κός ποι­η­τής που έ­χει το Γέ­νος εί­ναι ο α­νώ­νυ­μος και α­ναλ­φά­βη­τος λα­ός…», ενώ ο Γκαίτε χαρακτήριζε το δημοτικό τραγούδι χωρίς  προηγούμενο στην ποιητική παραγωγή ολόκληρης  της Ευρώπης

Το δημοτικό τραγούδι, αποδίδει με τον πιο ολοκληρωμένο τρόπο, τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής ιδεολογίας, το «συναμφότερον» του εθνικού μας χαρακτήρα σε όλες του τις εκφράσεις. Ενός εθνικού χαρακτήρα που έχει διαμορφωθεί σε μια πορεία τριών χιλιάδων χρόνων, τουλάχιστον, μέσα από περιπέτειες, μεταπτώσεις και αλλαγές, που δεν έχει ίσως γνωρίσει κανένας άλλος ιστορικός λαός: από το ζενίθ της κλασικής αρχαιότητας και της φιλοσοφίας, στη διαμόρφωση ενός οικουμενικού πολιτισμού στην κατάρρευση των Αλώσεων, στην αναγέννηση του ’21, στο ναδίρ της σημερινής παρακμής.

Και το δημοτικό τραγούδι δεν είναι μόνο ένα κάλεσμα σε αντίσταση:

«Άλλοι παινάνε τον πασά και άλλοι το βεζίρη,
μά’ γω παινάω το σπαθί το τουρκοματωμένο,
τό᾿ χει καμάρι η λεβεντιά, κι ο κλέφτης περηφάνεια…

Αλλά και μια απίστευτου ποιητικού βάθους, αναφορά στη δύναμη του έρωτα

Κόκκιν᾿ αχείλι φίλησα κι έβαψε το δικό μου
Και στο μαντήλι τό ’συρα κι έβαψε το μαντήλι
Και στο ποτάμι τό’ πλυνα κι έβαψε το ποτάμι
Κι έβαψ᾿η άκρη του γιαλού κι η μέση του πελάγου
Κατέβη ο αϊτός να πιεί νερό κι έβαψαν τα φτερά του
Κι έβαψ᾿ο ήλιος ο μισός και το φεγγάρι ακέριο.

Το πρώτο Σαββατοκύριακο της διοργάνωσης, στις 27 και 28 Ιανουαρίου, πραγματοποιήθηκε  διημερίδα με θέμα «Κινηματογράφος και Υγεία» με την προβολή 15 ντοκιμαντέρ σχετικών με την υγεία, που αποτέλεσαν αφορμή για διάλογο μεταξύ των δημιουργών τους και των προσκεκλημένων ιατρών. Η διημερίδα υποστηρίχθηκε από τον Ιατρικό και Οδοντιατρικό Σύλλογο της Μεσσήνης και είχε στόχο την ευαισθητοποίηση του κοινού για φλέγοντα θέματα που αφορούν την υγεία.

Συγκεκριμένα, η παιδίατρος Έφη Θεοδωρακοπούλου και ο σκηνοθέτης της ταινίας «Τα πρόσωπα της Λαφόρα» Denis Bojic από τη Βοσνία/Ερζεγοβίνη συζήτησαν για τη Λαφόρα, τη σπάνια και θανατηφόρο μορφή επιληψίας που προσβάλλει παιδιά και εφήβους, καθώς και τη λεπτή γραμμή μεταξύ αισθητικής και ηθικής στην κινηματογράφηση ασθενών με σπάνιες ασθένειες. Ο  γυναικολόγος Δημήτρης Τζωρτζίνης μίλησε με αφορμή την ταινία «Μικρά αστέρια» για το σθένος των οικογενειών που στηρίζουν τα νεαρά μέλη τους που ζουν με θανατηφόρες αρρώστιες, καθώς και για την προσπάθεια των γυναικολόγων να προλαμβάνουν τέτοιου είδους προβλήματα. Το ντοκιμαντέρ «A certain kind of light» για τον Γουίλ Αλεξάντερ, έναν αμερικανό πάστορα που καλεί τους ασθενείς να αφηγηθούν τις ιστορίες τους, ανέλυσε ο Μιχάλης Μιχαήλ, ακτινολόγος και πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Μεσσήνης. Ο κος Μιχαήλ ανέφερε ότι το μέλλον της ιατρικής στις ΗΠΑ δεν είναι η υψηλότερη τεχνολογία, αλλά η καθολική φροντίδα από άνθρωπο σε άνθρωπο, αλλά και ότι στις ψυχοσωματικές νόσους η ψυχολογική υποστήριξη και η πίστη μπορούν να κάνουν θαύματα. Ο Damien Marti, συνσκηνοθέτης της ταινίας «Βουκεφάλας» που πραγματεύεται τον σοβαρό τραυματισμό της αμαζόνας της Εθνικής Ομάδας Ιππασίας της Ελβετίας, Celine van Till, συζήτησε με την Αλεξάνδρα Καραβασίλη, ειδική ιατρό φυσικής ιατρικής και αποκατάστασης, για το πώς είναι να ζεις με μια αόρατη αναπηρία και πώς ανακτάς το σώμα σου μετά από έναν σοβαρό τραυματισμό. Η σκηνοθέτις Ανιές Σκλάβου παρουσίασε το ντοκιμαντέρ «Βυζιά» και συζήτησε με την παθολόγο/ογκολόγο και διευθύντρια του ΕΣΥ, Χαρά Γεωργαντά, η οποία έδωσε τη δική της συμβουλή για μια υγιή ζωή: την αναζήτηση της αρμονίας μέσω των ειλικρινών ανθρώπινων σχέσεων, της τέχνης και της φύσης. Εισήγηση για την αλήθεια και τους μύθους γύρω από την κατανάλωση ζάχαρης πραγματοποίησε ο Μιχάλης Μπορνόβας, χειρουργός οδοντίατρος, μέλος ΟΣΜ, ενώ ο Παναγιώτης Χαλβατσιώτης, επίκουρος καθηγητής Παθολογίας του ΕΚΠΑ, ενημέρωσε το κοινό για τις εξελίξεις γύρω από τη θεραπεία του διαβήτη και τη σημασία του προληπτικού ελέγχου, με αφορμή την προβολή του ντοκιμαντέρ «Ταξίδι στο θαύμα: Απελευθέρωση από την ινσουλίνη». Η Τέση Λαζαράτου, ψυχοθεραπεύτρια, έδωσε τη δική της οπτική για το ντοκιμαντέρ «Manic» και ο Φώτης Καγγελάρης, διδάκτωρ ψυχοπαθολογίας και συγγραφέας, συζήτησε με το κοινό για το στίγμα της οριακής διαταραχής προσωπικότητας με αφορμή το ντοκιμαντέρ «I am borderline» .

Τις επόμενες ημέρες, το πρόγραμμα προβολών συνεχίστηκε με 92 ταινίες από 27 χώρες. Σε συνέχεια της μεγάλης απήχησης που είχαν οι προηγούμενες διοργανώσεις, ο αριθμός των ξένων σκηνοθετών που παραβρέθηκαν φέτος στην Καλαμάτα ήταν σημαντικά αυξημένος. Ο Rajesh James από την Ινδία, συμμετείχε στο φεστιβάλ για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά με το νέο του ντοκιμαντέρ «Σε βροντές, αστραπές και βροχή», η Anja Reiss από τη Γερμανία παρουσίασε το ντοκιμαντέρ της «Αναζητητές της αλήθειας», ο Miguel Eek Quesada από την Ισπανία συμμετείχε με το «Η ζωή και ο θάνατος ενός αρχιτέκτονα», ο Juan Carlos Guerra από την Ισπανία προλόγισε τη «Συνύπαρξη», το ντοκιμαντέρ της Anniken Hoel από τη Νορβηγία «Αιτία θανάτου: άγνωστη» καταχειροκροτήθηκε από το κοινό κι έδωσε αφορμή για μια ζωηρή συζήτηση με τη σκηνοθέτρια, ο Hjalmar Ilmer από την Ολλανδία παρουσίασε το «Είναι η ακτινοβολία ο αμίαντος του 20^ου αιώνα;», ο μαθητής του Κιαροστάμι και λάτρης του σινεμά του Θόδωρου Αγγελόπουλου, Farzad Khoshdast, από το Ιράν, η ταινία του οποίου «Μια γυναίκα δίχως όνομα» έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στην Καλαμάτα, ο Alessandro Quadretti από την Ιταλία με το «Ευαίσθητος», ο συνσκηνοθέτης της ταινίας «Το σπίτι του Νέτζο» Lucas Tua από τη Γαλλία, οι ιταλοί σκηνοθέτες του «Ύμνου στη ζωή» Nathalie Rossetti και Turi Finocchiaro, με τον πρωταγωνιστή τους Raymond Le Moal, η Lia Beltrami από την Ιταλία με «Το υπέροχο ταπισερί της ζωής», ο Damjan Kozole από τη Σλοβενία με το «Σύνορα» και ο Herbert Golder από τις ΗΠΑ με την «Μπαλάντα ενός ενάρετου ανθρώπου», ένα ειλικρινές πορτραίτο του διάσημου κινηματογραφιστή Werner Herzog, o Robert Rombout από το Βέλγιο με την ταινία  Τα ίχνη του Robert Van Gulic,  ο Andrea Palamara και η Veronica Astrid Wolf από τη Ελβετία σκηνοθέτες της ταινίας Ουλές της τέχνης, Giovanni Pellegrini από την Ιταλία σκηνοθέτης της ταινίας Aguagranda μία εικαστική ταινία για την μεγάλη πλημμύρα της Βενετίας την δεκαετία του ’60.

Τις βραβευμένες ταινίες μικρού μήκους του φεστιβάλ Μαυροβουνίου παρουσίασε ο καλλιτεχνικός διευθυντής και σκηνοθέτης Vladimir Perovic, ο οποίος πραγματοποίησε το Σάββατο 3 Φεβρουαρίου σεμινάριο σχετικά με τα προκλητικά ζητήματα και τα ηθικά διλήμματα, με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι οι δημιουργοί των ντοκιμαντέρ, και την αλήθεια που μεταφέρουν στο κοινό.

Από ελληνικής πλευράς, οι σκηνοθέτες που έδωσαν μέχρι αυτή τη στιγμή το «παρών» στη φετινή διοργάνωση ήταν οι: Βίβιαν Παπαγεωργίου με το ντοκιμαντέρ «Με ανοιχτά φτερά» για την ομάδα Δαγίπολη, τα μέλη της οποίας παρουσίασαν παράσταση σύγχρονου χορού στο τέλος της προβολής, η Μαργαρίτα Μαντά με τον «Μεγάλο περίπατο της Άλκης», ο Γρηγόρης Βαρδαρινός με την «Θεσσαλονίκη 1917» σ’ ένα κατάμεστο αμφιθέατρο, η παραγωγός της «Τελευταίας παραλίας» και σκηνοθέτρια Στέλλα Θεοδωράκη, ο Στάθης Γαλαζούλας με την « Μάνα μου καπνοφύτισσα»  ο Νίκος Θεοδοσίου με την «Απαγορευμένη επίσκεψη», ο Γιώργος Ζέρβας με τις «Αλκυονίδες μέρες», η  Olivia Dehez με «Το αεροδρόμιο των απογοητεύσεων», ο Άρης Μαλανδράκης με το «Και όμως κινούνται», η Μαρία Ντούζα με το «Σινέ Θησείο», ο Άγγελος Ράλλης με το «Πού είσαι Σινγκάλ;», ο Σίμος Κορεξενίδης που παρουσίασε το «Teriade» και η Δέσποινα Ευγενίδου εκπροσωπώντας την ομάδα ελλήνων αρχαιολόγων που σκηνοθέτησε την ταινία «Οσον ζεις» .

Έως το τέλος του φεστιβάλ, που φέτος επιμηκύνθηκε σε 14 μέρες προβολών αναμένονται ακόμη οι : Νίκος Μεγγρέλης, Γιώργος Παντελεάκης, η παραγωγός του «Drifting Generation» Ειρήνη Δροσσά, Αντώνης Κιτσίκης, Άγγελος Κοβότσος, Αντώνης Τολάκης και Φίλιππος Κουτσαφτής. Την Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου κατά την τελετή λήξης θα ανακοινωθούν και τα βραβεία κοινού για το καλύτερο ελληνικό και διεθνές ντοκιμαντέρ. Οι χορηγοί των βραβείων είναι η εταιρεία κινηματογραφικών παραγωγών Stefilm και το ξενοδοχείο Βασιλικόν στην Καλαμάτα. Η βραδιά θα κλείσει με συναυλία των Ευοί Ευάν

Ιδιαίτερη σημασία δόθηκε και φέτος στην εκπαιδευτική ζώνη που πραγματοποιείται με τη βοήθεια των διευθυντών πολιτιστικών δραστηριοτήτων της Α΄βάθμιας και Β’βάθμιας εκπαίδευσης της Μεσσηνίας.

Το μαραθώνιο προβολών πλαισίωσε και συνεχίζει να πλαισιώνει πλήθος παράλληλων εκδηλώσεων, όπως σεμινάρια, συναυλίες, θεατρική παράσταση, εικαστική έκθεση και εκπαιδευτικές επισκέψεις.

ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ

Το Φεστιβάλ διοργανώνεται από το Κέντρο Δημιουργικού Ντοκιμαντέρ Καλαμάτας και έχει την υποστήριξη της Βουλής των Ελλήνων. Γίνεται σε συνδιοργάνωση με την Περιφερειακή Ενότητα Μεσσηνίας, το Δήμο Καλαμάτας, την Φάρις (κοινωφελής πολιτιστική επιχείρηση του δήμου Καλαμάτας), και το πολιτιστικό Ίδρυμα της Τράπεζας Πειραιώς.

Το αφιέρωμα «Κινηματογράφος και Υγεία» ενισχύεται στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Μεταρρύθμιση δημόσιου τομέα» και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και από εθνικούς πόρους. Έχει επίσης την υποστήριξη της Ιεράς Μητρόπολης Μεσσηνίας.

Μια παράσταση που μέχρι στιγμής έχει ενθουσιάσει τη πλειοψηφία των θεατρόφιλων που την παρακολούθησαν, καθώς πρόκειται για μια κεφάτη και ξεκαρδιστική παρουσίαση από το «Συν Ένα-Μιχάλης Τούμπουρος», ενός από τα πιο σπαρταριστά και αστεία έργα του ελληνικού ρεπερτορίου.

ΤΟ ΕΡΓΟ

Το έργο είναι γραμμένο από τον Μποστ στον προσφιλή του 15σύλαβο, βασισμένο σε ένα από τα πολύ γνωστά παραδοσιακά τραγούδια του τόπου μας, που στηρίζεται σε πραγματικά περιστατικά.

Η Μαρία η Πενταγιώτισσα, το πραγματικό όνομα της οποίας ήταν Μαρία Δασκαλοπούλου, ήταν γνωστή στο χωριό της Πενταγιοί Φωκίδας, για τις ερωτικές της περιπέτειες. Οι εραστές και οι αγαπητικοί της δημιουργούσαν συχνά επεισόδια, ενώ η ίδια θεωρείται μέχρι σήμερα, μια από τις πρώτες φεμινίστριες στην Ελλάδα.

Ο λαός τραγούδησε την ομορφιά της και τα ερωτικά της καμώματα: «Στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά και στο Χρισσό κριάρια και στης Μαρίας την ποδιά σφάζονται παληκάρια. Μαρίτσα Πενταγιώτισσα, μωρή δασκαλοπούλα, εσύ τα ΄καμες ούλα!».

Ο Μποστ, με την ιδιαίτερη προσέγγιση των πραγμάτων και με τον ακόμα πιο ιδιαίτερο τρόπο γραφής, σε κάνει να γελάς προβληματίζοντάς σε, δίνοντάς σου τροφή για σκέψη, χτυπώντας ταυτόχρονα ευαίσθητες χορδές σου, που κάποια συμβατική κωμωδία δεν θα τολμούσε καν. Αυτό που δεξιοτεχνικά και με απίστευτη μαεστρία καταφέρνει, είναι να σε κάνει να γελάς πρώτα και κύρια με τον ίδιο σου τον εαυτό, μέσα από την αιχμηρή σάτιρα καταστάσεων και κατεστημένων της ελληνικής πραγματικότητας.

ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Οι συντελεστές της παράστασης:

Σκηνοθεσία: Κώστας Κατσουλάκης

Μουσική: Γιούρι Στούπελ

Σκηνικά: Κώστας Δούσης

Κοστούμια: Κώστας Κατσουλάκης, Βούλα Σαρδέλη

Χορογραφίες: Μαρία Μπαλάσκα

Βοηθοί Σκηνοθέτη: Μαρία Μπαλάσκα, Ελένη Πετρουλέα

Παίζουν οι ερασιτέχνες ηθοποιοί (με αλφαβητική σειρά): Δημήτρης Καούρης, Νίκος Καπόπουλος, Λευτέρης Καρμοίρης, Σέφη Κούβελα, Πάνος Κουραμπάς, Μαρία Κρόμπα, Νίκος Κυριακουλάκος, Αλεξάνδρα Λυμπεροπούλου, Χρύσα Νίκου, Ρούλα Μέντη, Μαρία Μπαλάσκα, Έφη Μπετιχαβά, Ελένη Πετρουλέα,  Λευτέρης Πουλέτης, Έλενα Σκουλαρίκου, Γωγώ Χρανιώτη, Γιάννης Χρηστέας.

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ-ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ

Να σημειωθεί ότι οι τρεις τελευταίες παραστάσεις θα δοθούν την  Πέμπτη και Παρασκευή στις 9.15μ.μ., ενώ το Σάββατο η τελευταία παράσταση θα δοθεί στις 8μ.μ.

Στην είσοδο υπάρχει εισιτήριο 10 ευρώ και μειωμένο 8 ευρώ για μαθητές, φοιτητές, ΑΜΕΑ, άνεργους κ.ά.

Προπώληση εισιτηρίων γίνεται καθημερινά 6μ.μ. με 9μ.μ. στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας, ενώ για κρατήσεις οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνούν όλες τις ημέρες 10π.μ. με 2μ.μ. με το  6908 252187.

Τέλος, παρακαλούνται οι ενδιαφερόμενοι, να κινηθούν εγκαίρως για την εξασφάλιση εισιτηρίου ή για κράτηση, καθώς τις τελευταίες αυτές παραστάσεις που ακολουθούν, η ζήτηση αναμένεται να είναι ιδιαίτερα αυξημένη.

Πρόκειται για 20 έργα που σηματοδοτούν τη διαδρομή του καλλιτέχνη στο χώρο της ζωγραφικής. Μια περιπλάνηση, οπωσδήποτε γοητευτική και με πολυποίκιλες εναλλαγές να τη συνοδεύσουν. Σε αυτή την περιπλάνηση ο ζωγράφος αποκόμισε ενδιαφέρουσες εμπειρίες που τις μετουσίωσε σε εικαστικές δημιουργίες.

Παρ’ όλα αυτά δεν δείχνει να θέλει να βολευτεί σε αυτές και τις ευκολίες που κατέκτησε. Μια παιχνιδάρικη διάθεση ξεχωρίζει στους πίνακες που ζωγραφίζει ο Γιώργος Σταθουλόπουλος και θα ’λεγα πως η παιχνιδιάρικη αυτή διάθεση είναι και σκανδαλιάρικη ενίοτε, όπως σε ορισμένα από τα έργα που παρουσιάστηκαν στο καφέ «Σταθμός» για 20 μέρες.

Από το 2000 ξεκίνησε να ασχολείται συστηματικά με τη ζωγραφική ο Γιώργος. Τότε ήταν που άρχισε και τα μαθήματα στη ΔΕΠΑΚ με δασκάλους τη Μαριάμ Τσακιριάν, το Βασίλη Διονυσόπουλο και το Γιάννη Γκούζο.

Η ζωγραφική του ανθρωποκεντρική και με συμβολικές προεκτάσεις, αποτέλεσμα ενός πηγαίνουν αυθορμητισμού. Τα υλικά που χρησιμοποιεί  κυρίως είναι σκόνη αγιογραφίας και λάδι και του αρέσουν γιατί προσφέρονται για πειραματισμούς όπως ο ίδιος επισημαίνει.

Συμμετείχε στην εικαστική ομάδα «Εξις» σε ομαδικές εκθέσεις σε Καλαμάτα, Καρδαμύλη, Στούπα αλλά και στην Coniectura ενώ έχει κάνει δύο ατομικές εκθέσεις στο μπαρ «7^η Συμφωνία» στη Μεσσήνη και τώρα στο καφέ «Σταθμός» στην Καλαμάτα. Παραμένοντας ανήσυχος καλλιτεχνικά παρακολουθεί μαθήματα γλυπτικής στο Καλλιτεχνικό Στέκι και αγιογραφίας στη Θουρία με την Ελένη Μπαρδαμάσκου.

Αγαπημένοι του ζωγράφοι οι: Ρέμπραντ, Σεζάν, Βαν Γκογκ, Τσαρούχης, Σάγκαλ, ενώ τη ζωγραφική του θεωρεί πως έχουν επηρεάσει τα διαβάσματά του (Ρεμπώ, Σεφέρης, Καρυωτάκης, Καζαντζάκη).

Στην έκθεσή του στο «Σταθμό», κυρίαρχο ρόλο έχουν τα ζώα, που όπως λέει αντιπροσωπεύουν τη γνησιότητα που έχουν χάσει οι άνθρωποι.

Ο ίδιος ζει στην εξοχή και παρ’ όλο που του αρέσει η ζωή εκεί, εν τούτοις δεν είναι ξεκομμένος από την πόλη όπου βρίσκεται συχνά παρακολουθώντας και μετέχοντας στις εκδηλώσεις.

Οσον αφορά το μέλλον του στα εικαστικά ο Σταθουλόπουλος δείχνει να μην βιάζεται και να μετράει προσεκτικά τα επόμενα βήματά του. Σε κάθε περίπτωση πάντως εκείνο που έχει σημασία είναι η γνώση και η ευαισθησία. Και τα δύο αυτά συστατικά, απαραίτητα  για έναν που ασχολείται με την τέχνη, βρίσκονται σε προτεραιότητα για το Γιώργο Σταθουλόπουλο και όχι τυχαία ασφαλώς.

Θανάσης Παντές

Της ΓΑΡΥΦΑΛΛΙΑΣ ΚΑΤΣΑΜΠΑΝΗ-ΤΣΑΓΚΑΡΗ

Ο λαός μας έχει συνδυάσει τις απόκριες με γιορτές χαράς, ξεφαντώματος, κεφιού και γλεντιού, με ήθη και έθιμα που έρχονται από τα βάθη των χιλιετηρίδων, παγανιστικά που μας παραπέμπουν στις προχριστιανικές λατρείες και δοξασίες προς τιμήν του θεού Διονύσου και στις γιορτές και τελετές προς τιμήν της Άνοιξης, της αναγέννησης της φύσης και των θεοτήτων της γονιμότητας.

Καρναβάλι, η λέξη προέρχεται από την Ιταλική λέξη Carna-vale που σημαίνει άρση του κρέατος, αποχή από το κρέας, αποκριά.

Σε πολλούς λαούς και πολιτισμούς το καρναβάλι έχει τις ρίζες του στην προχριστιανική εποχή και γίνονταν για να τιμήσουν τις τότε θεότητες, να γιορτάσουν την αρχή του νέου χρόνου, την Άνοιξη και την αναγέννηση της φύσης. Οι Αρχαίοι Έλληνες τις γιορτές αυτές τις έλεγαν Διονύσια, οι Ρωμαίοι Λουπερκάλια και Σατουρνάλια, οι Εβραίοι Πουρίμ και οι Αιγύπτιοι γιορτές της Ίσιδας. Στις γιορτές αυτές οι άνθρωποι μεταμφιέζονταν, έβαφαν το πρόσωπό τους με μουτζούρα, μπογιές και στα Διονύσια με τρυγία, κατακάθι του κρασιού, έσμιγαν  και λάμβαναν μέρος σε γιορτές χαράς, κεφιού με χορούς και γλέντια.

Όταν εξαπλώθηκε και επικράτησε ο Χριστιανισμός οι λαοί προσπάθησαν να υποκαταστήσουν τα Σατουρνάλια και τα Λουπεκάλια οι Ρωμαίοι, τα Διονύσια οι Έλληνες και κάθε λαός τις δικές του γιορτές, τα δικά τους παγανιστικά ήθη και έθιμα, στη νέα θρησκεία με τις γιορτές της αποκριάς και του καρναβαλιού. Κράτησαν τα έθιμα αυτά γιατί τους άρεσαν και αποτελούσαν νησίδα ανάπαυσης και χαράς στη μουντή καθημερινότητα, στη δύσκολη και κοπιαστική τους ζωή. Στη σημερινή τους μορφή το καρναβάλι διαμορφώθηκε το Μεσαίωνα στην Ιταλία αν και παρόμοιες γιορτές γίνονται σ’ όλες τις χώρες της Μεσογείου.

Τώρα η αποκριά, το καρναβάλι, γιορτάζεται με εκδηλώσεις που συνδέονται με παραδόσεις του κάθε τόπου, μασκαράδες με στολές που βγήκαν μέσα από τα παραμύθια, τους μύθους, τους θρύλους αλλά και από την καθημερινότητα, την επικαιρότητα, με παρελάσεις αρμάτων, μεταμφιεσμένων, μέσα σε σατυρικό και σκωπτικό κλίμα και πνεύμα, με σερπαντίνες, κομφετί και με χορούς συλλόγων και διαφόρων ομοειδών ομάδων.

ΟΙ ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΜΟΥ ΧΡΟΝΩΝ

Ο Γενάρης στα στερνά του, τώρα που γράφω, και στην άκρια του κήπου μου άνθισαν δυο – τρεις αγριομαργαρίτες που γέρνουν τα κεφαλάκια τους στον παγωμένο αέρα. Τους χαμογελώ, τις καλωσορίζω και ευχαριστώ το Θεό που και φέτος με αξίωσε να τις ξαναδώ. Τα ανθάκια  μες στο καταχείμωνο μου φέρνουν το μήνυμα πως από κάπου μακριά ξεκίνησε η Άνοιξη να ζεσταίνει τη γη, να ζεσταίνει ανθρώπους και ζωντανά και στολίσει τη φύση με χρώματα και μοσχοβολιές. Ο νους μου πισωγυρίζει και με σεργιανάει, μέρες που ’ναι, στα παιδικά μου χρόνια, και μου θυμίζει ανθρώπους, σκηνές και βιώματα. Στο κατώφλι ο Φλεβάρης που μας φέρνει εφέτος νωρίς – νωρίς τις απόκριες. Σαν σε ασπρόμαυρη κινηματογραφική ταινία περνούν μπροστά στα μάτια μου το χωριό μου, η γειτονιά μου με τους ανθρώπους της τότε που ήμουν παιδί, όλοι τους αγαπητοί. Τότε, εκεί, την πρώτη εβδομάδα των απόκρεων έσφαζαν τα γουρούνια, γουρνοσφαξιές όπως έλεγαν ή χοιροσφάξια.

Οι νοικοκυρές σηκώνονταν πολύ πρωί και έβραζαν σ’ ένα λεβέτι που το είχαν από βραδύς γεμίσει νερό. Ετοίμαζαν το θερμό όπως έλεγαν για να είναι έτοιμο για το καθάρισμα του γουρουνιού. Οι άνδρες, συγγενείς και γείτονες, πήγαιναν από αυλή σε αυλή και έσφαζαν τα γουρούνια. Γέμιζε ο αέρας από τις φωνές (τα σκουξίματα) των χοίρων. Η νοικοκυρά έβαζε στο στόμα του χοίρου ένα λεμόνι για να γίνει το κρέας του νόστιμο, όπως έλεγαν. Καθάριζαν από τις τρίχες το γουρούνι, άνοιγαν την κοιλιά του και έβγαζαν σε ταψιά τα έντερα και τα άλλα εντόσθια. Στη συνέχεια κρέμαγαν το σφάγιο από τα ξύλα της σκεπής (πατερό) για να στραγγίξει από τα υγρά του. Η νοικοκυρά έκοβε και έψηνε στα κάρβουνα ένα μεζέ από το σφαχτό και το πρόσφερε μαζί μ’ ένα ποτήρι κρασί στους άνδρες που έφευγαν να συνεχίσουν το έργο τους σ’ άλλο σπίτι, σ’ άλλη αυλή ευχόμενοι πάντα «και του χρόνου», «χρόνια πολλά», «καλοφάγωτο και στο κιούπι».

Ο αδελφός μου όπως και τα άλλα αγόρια περίμεναν με περισσότερη χαρά το σφάξιμο του γουρουνιού γιατί η φούσκα του (η ουροδόχος κύστη) ήταν γι’ αυτά ένα παιχνίδι. Τη φούσκωναν, έβαζαν μέσα δυο σπυριά κούκλας (σπόρους αραποσίτι) για να κάνει θόρυβο, την κύλαγαν στη στάχτη για να πάρει την υγρασία από την έξω επιφάνειά της και ξεχύνονταν στους δρόμους και τις αλάνες να παίξουν μπάλα.

Οι νοικοκυρές πήγαιναν στο αυλάκι στο τρεχούμενο νερό, (τότε δεν υπήρχε νερό στα σπίτια του χωριού μου), και έπλεναν τα έντερα που άλλα, τα λεπτά, τα γέμιζαν λουκάνικα και τα χοντρά τα έκαναν οματιές γεμίζοντάς τα με χοντροκομμένο σιτάρι, κομμάτια από το πνευμόνι του χοίρου, καυκαλίδες και λέρχουδες (αρωματικά αγριόχορτα) όταν ψήνονταν οι οματιές στο φούρνο μοσχοβόλαγε ο τόπος και ήσαν νόστιμες λιχουδιές.

Την επομένη του σφαξίματος των ζώων έκοβαν το σφάγιο σε μεγάλα κομμάτια, αλάτιζαν το κρέας με χοντρό αλάτι και τα τοποθετούσαν σε μεγάλα καλάθια (κόφες) για να το πιάσει το αλάτι να σιτέψει και να στραγγίξουν τα υγρά του. Το άφηναν εκεί μια εβδομάδα.

Τη δεύτερη εβδομάδα της αποκριάς, την Πέμπτη οι νοικοκυρές σηκώνονταν πολύ πρωί «μπονώρα», όπως έλεγαν και ξέβγαζαν το κρέας με κρύο νερό για να φύγει το αλάτι που πιθανόν να μην είχε λιώσει και τα υγρά του και το έριχναν στο φρεσκογανωμένο λεβέτι δίπλα που έβραζε το νερό. Μέσα είχαν βάλει πορτοκαλόφλουδες και  μπαχαρικά για να αρωματίσουν το κρέας. Άφηναν το κρέας να βράσει καλά και στη συνέχεια το έβγαζαν σ’ ένα ξύλινο σκαφίδι για να στραγγίσει. Έβραζαν στο ίδιο νερό και τα λουκάνικα. Αφού στράγγιζε το κρέας έβαζαν σ’ ένα μεγάλο ταψί ή σ’ ένα άλλο λεβέτι, λάδι και αφού έκαιγε πέρναγαν από εκεί σιγά – σιγά όλο το κρέας για να πάρει χρώμα, να ροδίσει. Η μυρωδιά του κρέατος, το άρωμα της πορτοκαλόφλουδας και των μπαχαρικών, η τσίκνα, ξεχυνόταν στον αγέρα και μοσχοβόλαγε ο τόπος, γι’ αυτό την Πέμπτη αυτή τη λέγανε, κι έτσι έμεινε να τη λένε, Τσικνοπέμπτη. Την Τσικνοπέμπτη «έλιωναν» τα παστά, όπως έλεγαν. Όποιον πέρναγε από εκεί, η νοικοκυρά τον φίλευαν μεζέ και ένα ποτήρι κρασί κι αυτός ευχόταν «καλοφάγωτο», «χρόνια πολλά», «και του χρόνου». Όταν το κρέας το παστό κρύωνε, το τοποθετούσαν σε πιθάρια, τα κιούπια, (μεγάλα πήλινα σκεύη), και το σκέπαζαν με το λίπος που είχε μείνει στο λεβέτι από το βράσιμο του κρέατος και το λάδι που το είχαν τηγανίσει για να μην μείνει ξέσκεπο το κρέας και μουχλιάσει. Σε μια κατσαρόλα έβραζαν τη μπόλια (περιτόναιο) του ζώου χωρίς αλάτι και έβγαζε το λίπος που είχε. Αυτό το λίπος, «το ανάλατο», όπως το έλεγαν το έβαζαν σε μια πινιάτα, (μικρό πήλινο σκεύος) και το είχαν για γιατρικό. Τα κιούπια ετοποθετούντο στην αποθήκη και υπήρχε πάντα έτοιμο νόστιμο κρέας για όλη την χρονιά τότε που δεν είχαν βγει ακόμα ηλεκτρικά ψυγεία.

Στις θύμισές μου αυτές πρωταγωνιστεί πάντα η άγια μορφή της μάνας μου, στυλοβάτης και κολόνα του σπιτιού μας αφού η οικογένειά μας ορφάνεψε εξ απαλών ονύχων από πατέρα και η μάνα μας έμεινε μόνη της στα 29 της χρόνια με τρία παιδιά μικρά που εγώ η μεγαλύτερη ήμουν επτά χρονών.

Την πρώτη και τη δεύτερη εβδομάδα της αποκριάς ήταν ελεύθερη η κατανάλωση κρέατος (κατάλυση). Την Κυριακή μετά την Τσικνοπέμπτη την έλεγαν Κυριακή της Κρεατινής. Η οικογένεια μαζευόταν γύρω από το τραπέζι και όλοι γεύονταν φαγητά με βάση κυρίως το κρέας. Πολλές φορές, μαζεύονταν πολλές συγγενικές οικογένειες όλοι μαζί  να αποκρέψουν, πότε στο ένα σπίτι και πότε στο άλλο, αλλά κυρίως εκεί που ήσαν ο παππούς και η γιαγιά, οι γενάρχες της οικογένειας. Ήταν για όλους γιορτή χαράς αυτό το αντάμωμα. Στο χωριό μου  η νοικοκυρά τράβαγε στο παραγώνι τη στάχτη με τη μασιά σε λίγη απόσταση από την φωτιά, μπροστά, και τοποθετούσε εκεί τόσα αυγά όσα ήσαν τα μέλη της οικογένειας και τα ονομάτιζε. Από καιρό σε καιρό τα γύριζε, έτσι ώστε η φωτιά «να τα δει» και να τα ψήσει ομοιόμορφα απ’ όλες τις μεριές. Αν κάποιου το αυγό έσπαζε στο ψήσιμο, σπάνια γινόταν, το θεωρούσαν κακοσημαδιά. Ώσπου να φάνε τα κρεατικά ψήνονταν και τα αυγά και έπαιρνε καθ’ ένας το δικό του.

Η πεθερά μου και ο άνδρας μου, στα άγια οι ψυχούλες τους, μου έλεγαν πως όταν τέλειωνε το αποκριάτικο τραπέζι και πριν σηκωθούν, έπιαναν το τραπέζι όπως ήταν, το σήκωναν ελαφρώς από το πάτωμα και ο πατέρας έλεγε: «φάγατε»; «φάγαμε» απαντούσαν όλοι, «χορτάσατε;», «χορτάσαμε» απαντούσαν όλοι, «Πάντα χορτασμένοι να ’μαστε», «χρόνια πολλά», «και του χρόνου» έλεγαν όλοι. Ακούμπαγαν το τραπέζι κάτω, έκαναν το σταυρό τους σηκώνονταν και έπιαναν όλοι χαρούμενοι θέση κοντά στο τζάκι που έκαιγε τα χοντρά κούτσουρα και ήταν ευλογιά θεού και χαρά τότε που κάτω από την ίδια στέγη συνυπήρχαν και ζούσαν αρμονικά τρεις γενεές. Στο συγκεκριμένο σπίτι ζούσα αγαπημένα εννέα άτομα.  Ο παππούς, η γιαγιά, ο πατέρας, η μητέρα και τα πέντε παιδιά τους.  Έτσι ήταν τότε και το σκαμνί του παππού και της γιαγιάς ήταν δίπλα στο μπεσίκι των παιδιών που μεγάλωναν με τα όμορφα, πρόσχαρα και διδακτικά παραμύθια, τους λαϊκούς μύθους και θρύλους των γιαγιάδων και των παππούδων. Ενώ τώρα;  Τα παιδιά μεγαλώνουν τώρα με τις τρομακτικές γεμάτες βία ιστορίες της τηλεόρασης και του διαδικτύου έτσι που σιγά -σιγά συνηθίζουν στη βία και στο έγκλημα και απαξιώνουν αξίες και ήθη που κρατούν όρθια τη ζωή και την κοινωνία.  Μετά ξαφνιαζόμαστε και απορούμε όλοι που οι βάρβαροι δεν έρχονται μόνο απ’ έξω αλλά και από τα παιδικά δωμάτια.

Να με συμπαθούν οι αναγνώστες που ξεστράτισα, ας είναι. Συνεχίζω επί του θέματος για τις Απόκριες ο λόγος.

Την τελευταία Κυριακή της αποκριάς την έλεγαν Κυριακή της Τυροφάγου. Όλη αυτή την εβδομάδα (την προ) καταναλώνουν τυρί, τυρόπιτες, μυζήθρα, γάλα και γιαούρτι. Την Κυριακή της Τυροφάγου όλη η οικογένεια μαζευόταν όπως και την Κυριακή της Κρεατινής και έτρωγαν μόνο τροφές, φαγητά με βάση το γάλα και το τυρί.

Η μάνα μου, λιβάνι στο χώμα της, ετοίμαζε το ζυμάρι και έφτιαχνε πάνω στο πλαστήρι, χειροποίητα μακαρόνια με σταρένιο αλεύρι. Τα έβραζε στον μπακιρένιο τέτζερη που ήταν πάνω στη φωτιά στο παραγώνι, τα στράγγιζε και τα σέρβιρε στα πιάτα, στρώμα – στρώμα, μακαρόνια μυζήθρα μέχρι να γεμίσουν ως επάνω. Αφού γέμιζε τα πιάτα έβαζε στη φωτιά το τηγάνι και έριχνε μέσα λίπος ανάλατο και βούτυρο από τα σπιτικά μας ζώα, δυο κατσίκες και δυο προβατίνες, που πάντα είχαμε. Αφού έκαιγε το βούτυρο και το λίπος στο τηγάνι, περιέχυνε, «έκαιγε», τα μακαρόνια και μοσχοβόλαγαν. Ακόμα έχω στις αισθήσεις μου το άρωμα και τη γλύκα από τα «αρτυμένα», «φτιαχτά» μακαρόνια που έφτιαχναν τα άγια χέρια της μάνας μου.

Το τραπέζι της Κυριακής της Τυρινής εκτός από τα μακαρόνια, το τυρί, περιείχε ανάλατη φρέσκια μυζήθρα, φρέσκο ανάλατο τυρί και γιαούρτι, πλούσιο πάντα και χορταστικό. Κατά το έθιμο οι ανύπαντρες κοπέλες έπαιρναν κρυφά πάντα, ένα μακαρόνι και το τοποθετούσαν κάτω από το προσκέφαλό τους για να ονειρευτούν, να δουν στον ύπνο τους ποιον θα παντρευτούν.

Τελείωναν εκείνη τη νύχτα οι αποκριές. Την επόμενη μέρα  την Καθαροδευτέρα άρχιζε η Μεγάλη Σαρακοστή με νηστεία, για σωματική αποτοξίνωση και πνευματικό εξαγνισμό, ώστε οι πιστοί έτοιμοι να βιώσουν την εβδομάδα των παθών του Κυρίου και το θαύμα των θαυμάτων της εκ νεκρών Ανάστασή Του.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

Του ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΚΑΡΑΤΖΑ

Στην εκδήλωση παρέστησαν ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Βύρων Πολύδωρας, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Κατρούγκαλος, ο πρώην υφυπουργός Εθνικής Αμύνης Γεώργιος Γεωργίου, η βουλευτής Μεσσηνίας Γιώτα Κοζομπόλη, η πρώην βουλευτής Μεσσηνίας Νάντια Γιαννακοπούλου, ο περιφερειακός σύμβουλος Πελοποννήσου Αγγελος Χρονάς, ο αντιδήμαρχος Τριφυλίας Γεώργιος Τσακανίκας, ο αντιδήμαρχος Πύλου – Νέστορος  Παναγιώτης Πετρόπουλος, ο Γ.Γ. της Μεσσηνιακής Αμφικτιονίας  Παναγιώτης Μπαζίγος, ο πρώην πρέσβης  Χρήστος Κοντοβουνήσιος, ο καθηγητής αρχαιολογίας Γεώργιος Κορρές, ο συγγραφέας  Στάθης Παρασκευόπουλος, τα προεδρία των πολλών Συλλόγων μελών της Ομοσπονδίας, πρόεδροι άλλων Συλλόγων Μεσσηνίας και Ολυμπίας, και 200 Τριφύλιοι. Την πρωτοχρονιάτικη πίτα ευλόγησε, όπως κάθε χρόνο, ο Μητροπολίτης Τριφυλίας & Ολυμπίας κ. Χρυσόστομος.

Η εκδήλωση άνοιξε με χαιρετισμό που του προέδρου του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας Παναγιώτης Λούτος ο οποίος μεταξύ των άλλων ανέφερε:

 «Σας καλωσορίζω εκ μέρους του Δ.Σ. και φέτος στην ετήσια εκδήλωσή μας που είναι και ένα αντάμωμα – μια συνάντηση όλων των Συλλόγων, των φίλων και συμπατριωτών μας εδώ στην Αθήνα.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι Σύλλογοι είναι φορείς πολιτισμού, φορείς παιδείας και της λαϊκής παράδοσης και διαδίδουν τον πολιτισμό με εθελοντισμό και όνειρο για τον τόπο μας και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται, από τους φορείς και την πολιτεία.

Η Ομοσπονδία μας κινούμενη μέσα σε αυτά πλαίσια όπως έχει καθιερωθεί, στηρίζει τους Συλλόγους σε αυτές τις πρωτοβουλίες και τιμάει κάθε χρόνο – συμπατριώτες μας που έχουν διακριθεί στην τέχνη, τον πολιτισμό, τις επιστήμες, τον αθλητισμό και αυτούς που έχουν προσφέρει και .βοηθήσει τον τόπο μας .

Έτσι και φέτος θα τιμήσουμε τους συμπατριώτες μας, τον διδάκτορα Θαλή Μυλωνά, δικηγόρο-σιεθνολόγο για την προσφορά του στα εθνικά θέματα της χώρας και τον Δημήτρη Κολέτσο συγγραφέα –λαογράφο για την προσφορά του στην παράδοση, τους οποίους θα προσφωνήσει ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Βύρων Πολύδωρας.

Κάνοντας και έναν απολογισμό του Δ.Σ., όπως συνηθίζεται, για την χρονιά που πέρασε, η Ομοσπονδία συνεργάσθηκε με τους Συλλόγους, είχε παρουσία σε όλα τα δρώμενα της περιοχής.

Διοργάνωσε συγκέντρωση – ενημέρωση για τους δασικούς χάρτες εδώ στο ίδιο Ξενοδοχείο με τον αρμόδιο αναπληρωτή υπουργό Σωκράτη Φάμελο. Ακόμα έγινε επίσκεψη στο Μουσείο της Ακρόπολης με ξεναγό και η συμμετοχή των συμπατριωτών μας ήταν μεγάλη.

Υπενθυμίζω ότι φέτος είναι και χρονιά εκλογών για την Ομοσπονδία. Καλώ όλους τους Συλλόγους να συμμετέχουν και να γίνει μια προσπάθεια να έρθουν ακόμα περισσότεροι νέοι σε αυτές τις εκλογές. Και τους λίγους συλλόγους που δεν είναι ενταγμένοι ακόμη στην Ομοσπονδία τους περιμένουμε.

Σας ευχαριστώ για την παρουσία σας και ιδιαίτερα τον Μητροπολίτη μας που μας τιμά με την παρουσία του και ευλογεί την πίτα μας κάθε χρόνο.

Ξεχωριστά θέλω να ευχαριστήσω το ίδρυμα «Καπετάν Βασίλης και Κάρμεν Κωνσταντακόπουλος» που στήριξε οικονομικά την εκδήλωση και επίσης όσους βοήθησαν και θέλουν να διατηρηθεί η ανωνυμία τους για την επιτυχία της εκδήλωσης. Να σας ευχηθώ και πάλι καλή χρονιά και να σας ευχαριστήσω για τη συμμετοχή σας»

 Ο ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ

 Στην συνέχεια ο πρώην πρόεδρος της Βουλής και πρώην υπουργός κ. Βύρωνας Πολύδωρας μίλησε για τα τιμώμενα πρόσωπα, αναφέροντας μεταξύ άλλων:

«Ειδικώς θέλω την ευλογία σας σεβασμιότατε για δύο λόγους. Πρώτον διότι ανήκω και εγώ στην μητρόπολή σας. Η Ιερά Μητρόπολις Τριφυλίας και Ολυμπίας είναι ενιαία, εγώ ανήκω στην Ολυμπία, είμαι από τα χωριά και τους καπεταναίους της «Πέρα Μεριάς», όπως λέμε.

Ο δεύτερος λόγος που θέλω την ευλογία σας, είναι και ότι έχω και βαθιά συνείδηση και εγώ και όλο το πλήρωμα της Μητροπόλεως σας του γεγονότος ότι, είμεθα της επισκοπής Χριστιανουπόλεως.

Έχω την εξαιρετική τιμή πρόεδρε να παρουσιάζω δύο επίλεκτα πρόσωπα, της κοινωνίας και της ιστορίας της Τριφυλίας θα έλεγα.

Προηγουμένως θα πρέπει να συγχαρώ την Ομοσπονδία των Τριφυλίων Σωματίων γιατί ανέλαβε αυτή την πρωτοβουλία, κατά τακτά χρονικά διαστήματα τους επίλεκτους Τριφυλίους και καλά πράττουν διότι πρέπει να τους τιμούμε εν ζωή και όπως έλεγε ο Περικλής κλείνοντας τον επιτάφιο λόγο του, τους λαμπρά πράττοντες: «έργω και δηλούσθαι τας τιμάς». Στην προκειμένη περίπτωση, εμείς δηλαδή, η Ομοσπονδία δεν έχει και σπουδαίο έργο να ανταποδώσει στα έργα τους, αλλά μία ευχή και ένα ταπεινό συμβολικό βραβείο.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΛΗ ΜΥΛΩΝΑ

Θαλή Μυλωνά, αισθάνομαι ιδιαίτερη συγκίνηση που αναφέρομαι στο όνομα σου, είσαι διεθνολόγος αναγνωρισμένος και διάσημος. Είσαι το παιδί του διδασκάλου εκ Πλατανίων και είσαι απόγονος εκ μητρός της οικογένειας των Τζαβελαίων από το Δραγώϊ. Είσαι, ίσως εδώ έχουμε και βίους παράλληλους, ο ριγμένος της πολιτικής, αλλά μην φοβάσαι γιατί είσαι δοξασμένος, και απόψε οι συμπατριώτες σου σε τιμούν, και όταν τιμάσαι από συμπατριώτες είναι μεγάλο πράγμα, διότι ο Χριστός είπε «ουδείς εν την πατρίδι αυτού προφήτης».

Ο Θαλής Μυλωνάς έβγαλε όλα τα πανεπιστήμια και της Ελλάδος και του εξωτερικού στον τομέα του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς πολιτικής. Είναι σπουδαίος αναγνωρισμένος, όπως είπα, και με αρίστη οικογένεια.

Θα τον δούμε να βραβεύεται, ως: Πρόεδρος της Εταιρείας Προστασίας του Συντάγματος, πρόεδρος της Ελληνοαλβανικής Επιτροπής, αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Επιτροπής Αλληλεγγύης προς τον Κυπριακό Λαό, γεν. γραμματέας της Κίνησης για Εθνική Ανεξαρτησία, Διεθνή Ειρήνη και Αφοπλισμό, μέλος της Επιτροπής για την Εθνική Ακεραιότητα και Επιβίωση, μέλος της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, πρόεδρος της Επιτροπής Αλληλεγγύης προς το Δημοκρατικό Λαό της Τουρκίας, πρόεδρος της Επιτροπής Συνάντησης µε τους Λαούς της Ιστορίας

Θέλω να σημειώσουμε ότι έχει συμμετάσχει σε πάρα πολλά συνέδρια και διασκέψεις του ΟΗΕ και των διεθνών οργανώσεων, είναι αναγνωρισμένος, έχει βραβευτεί: Από την Ομοσπονδία Θρακικών Σωματείων, από την Αεροπορική Ακαδημία Ελλάδος, από το Δήμο Παπάγου, από το Δήμο Πολυκάστρου, από τον Πατριωτικό Σύνδεσμο της Σερβίας «Ρήγας Φεραίος», από την Παγκόσμια Ομοσπονδία για τη Διεθνή Ειρήνη, από το υπουργείο Εθνικής Αμύνης, από το Σύνδεσμο Αλεξιπτωτιστών και Καταδρομέων κτλ.

Έχει γράψει 10 σπουδαία συγγράμματα για το διεθνές δίκαιο και προχτές έλαβα μία μελέτη επικαιροποιημένη, θα την δώσω και στον υπουργό Εξωτερικών, για το Μακεδονικό ζήτημα, και ειδική έμφαση ότι αποτελούσε και αποτελεί πάντα θέμα επιβουλής και απειλής των βορείων γειτόνων κατά της χώρας μας. Είναι μία μικρή ιστορική σύνοψη με σοβαρές εκτιμήσεις και επί του πρακτέου.

Θέλω να, σημειώσω για αυτή την επιφανή προσωπικότητα, ότι ήταν και στην πολιτική αναμεμιγμένος, με το ΠΑΣΟΚ τότε, είχε εκλεγεί στην Α΄ περιφέρεια Αθηνών, αλλά ο συγχωρημένος Ανδρέας Παπανδρέου κράτησε την έδρα για τον πρωθυπουργό εκλεγέντα επίσης στην ίδια περιφέρεια και έτσι ο Θαλής Μυλωνάς θυσιάστηκε κατά κάποιο τρόπο.

Η λογική των γεγονότων μας υποχρεώνει να δεχθούμε την ηθική ποιότητα, την ηθική αξία του Θαλή Μυλωνά ως αντιπροσωπευτική, δεν υπερβάλω, του ήθους των Τριφυλίων. Ως αντιπροσωπευτική εκείνου του υποκειμένου της πολιτικής που πάλεψε με το χαράκι της σταφίδας, εάν ξέρει κανένας από τους νεοτέρους, με την πλατειά αξίνα για την σταφίδα, με την συλλογή του ελαιοκάρπου, με ένα μικρό ποίμνιο, αυτή είναι η ταυτότητά μας, της ελευθερίας και των κοινωνικών αγώνων, από την μεγάλη Μεσσηνιακή επανάσταση του 1834, την πρώτη μετά την επανάσταση του 1821. Συγχαίρω και πάλι διότι εβραβεύθη ο Θαλής Μυλωνάς. Συγχαρητήρια για την επιλογή και την πρωτοβουλία σας. Άξια πράξις για άξιον άνδρα. Συγχαρητήρια και σας ευχαριστώ.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΚΟΛΕΤΣΟ

Θα αναφερθώ τώρα με συγκίνηση και ιδιαίτερη τιμή στον Δημήτριο Κολέτσο. Είναι ο συμπατριώτης μας, από τον Αυλώνα ή την Αυλώνα.

Θαυμάζω τον Δημήτριο Κολέτσο, γιατί είναι ένας ευαίσθητος λαογράφος συγγραφέας. Δεν απομακρύνεται από την αλήθεια. Αγαπάει την λεπτομέρεια, την θεωρεί την λεπτομέρεια στο λαογραφικό του έργο σαν παιχνίδι, σαν στοιχείο αποδειχτικό, ότι γράφει θέλει να είναι τεκμηριωμένο.

Παραθέτει πάντοτε μία δήλωση ότι δεν είμαι ιστορικός εγώ, αλλά όλα τα έργα του γέμουν ιστορικών αναφορών και πληροφοριών με άψογη αποδειχτική γραφή. Για το ποιος είναι, αναζήτησα στα άτακτα αρχεία μου και βρήκα μία επιστολή που του είχα απευθύνει στις 14/7/2012. Ότι είπα, ότι έγραψα το εννοούσα, το εννοώ και ισχύει και για όλα τα έργα του. Του γράφω:

«Αγαπητέ μου Δημήτρη Κολέτσο, διάβασα τα «ΠΟΙΚΙΛΜΑΤΑ» σου, ένα έργο του εν πολλοίς λαογραφικό. Συγκινήθηκα, γράφεις δυνατά. Συνέχισε, όσοι δεν πάσχουν από συναισθηματική ανορέξια, είμαι ένας από αυτούς, γιατί οι περισσότεροι σήμερα γύρω μας, πάσχουν από αδιαφορία και συναισθηματική ανορεξία, θα σε ευγνωμονούν. Δεν θα κάνω τώρα συστηματική βιβλιοκρισία κύριε Δημήτρη Κολέτσο, την έκανε άριστα ο ειδικός και πανάξιος Σαράντος Καργάκος, είχε παρεντεθεί η κριτική του, θα σημειώσω όμως δύο ιδιότητες που διαχέονται σε όλες τις παραγράφους του ενιαίου κειμένου, που θα μπορούσε να είχε τιτλοφορηθεί ως επαγωγική απόδειξη του πόνου και του ταπεινού ανθρώπου. Ο πόνος, η χαρμολύπη, και η ταπεινότητα, οξύνονται πάντα με την αναπόληση νοσταλγία και παράγουν κραδασμούς ψυχής. Αυτό το υποθετικό διάγραμμα το πειραματίζεσαι αν επαληθεύεται ή όχι, με τον αναγνώστη. Κατ’ εμέ δε επαληθεύεται. Που αγνάντευα και θαύμαζα, από μία μικρή απόσταση μόλις βρίσκεσαι στις όχθες της Νέδας. Και αγνάντευα πάνω από την Καλίτσαινα και έβλεπα το χωριό σου. Την επί όρους κειμένη Αυλώνα. Πόνος και ταπεινότητα λοιπόν αλλά και υπερηφάνεια στον ζευγολάτη και διανοούμενο και στο πεζούλι της αυγής να γύρω και να κάτσω, υπονοείς και να κλάψω από νοσταλγία. Εύγε! Και από αυτή την πρώτη ύλη της γραφής σου αναδύεται όλη η υπερηφάνεια, η αξιοπρέπεια και ο ψυχικός πλούτος του λαού μας. Πράγματα ασύμβατα με τα κριτήρια του σύγχρονου ή των παντοτινών τραπεζοτεχνοκρατών. Δεν τους φοβάμαι, για λογαριασμό όλου του λαού. Πολεμώ όρθιος μαζί σας, με εσάς, τους παραστάτες μου στον όρκο του Αθηναίου Εφήβου και στους συνοδοιπόρους μου, στον δρόμο προς Εμμαούς.

Υστερόγραφο, γιατί κάπου αναφέρεται στο βιβλίο συνεχώς. Τον έφτιαξα τον δρόμο και το γεφύρι, στον δρόμο Πλατάνια-Στύλους, που γράφεις στην σελίδα 114, είχαν βάλει και μία ταμπέλα, ύστερα προσέξτε τον σαρκασμό μου. Ύστερα από ωριμότερες σκέψεις, του φθόνου που ευδοκιμούν στον τόπο μας, και σε όλες τις εποχές, την τσάκισαν, με Αγάπη Βύρων Πολύδωρας.»

Στη συνέχεια ο ομιλητής αναφέρθηκε στα βιογραφικά και επαγγελματικά στοιχεία του Δημητρίου Κολέτσου, και στο βιβλίο του «Προς την Μακρόνησο» και κατέληξε:

«Εκεί δείχνεις Δημήτρη Κολέτσο, όλη την ποιότητα σου, όλη την ευαισθησία σου, όλη την ελληνικότητά σου. Σε θαύμασα, και κλείνω ότι ένας πρόσθετος λόγος για την βράβευση σου είναι και μία αντικειμενική, μεγάθυμη και αλληλέγγυα ματιά και προς τον αντίπαλο και προς τον συνέλληνα όποιος και να είναι. Συγχαρητήρια Δημήτρη Κολέτσο».

Χαιρετισμό και ευχές για το νέο έτος απυήθυναν οι επίσημοι προσκεκλημένοι: Γ. Κατρούγκαλος, Π. Κοζομπόλη, Νάντια Γιαννακοπούλου, Α. Χρονάς, Γ. Τσακανίκας και ο  Π. Μπαζίγος.

Αμέσως μετά ο πρόεδρος του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας Παν. Λούτος επέδωσε την τιμητική πλακέτα στους δυο τιμώμενους επίλεκτους Τριφύλιους ενώ ο γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Δικηγόρος, Δημ. Παπακωνσταντόπουλος, διάβαζε από μικροφώνου την απόφαση του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας για την τιμητική βράβευση..

Ο ΘΑΛΗΣ ΜΥΛΩΝΑΣ

Στη συνέχεια μίλησε ο τιμώμενος Θαλής Μυλωνάς, ο οποίος μεταξύ των άλλων είπε:

«Η τιμητική αυτή διάκριση θα πρέπει να σας πω ότι με συγκινεί ιδιαίτερα και την θέτω υπεράνω όλων των μέχρι σήμερα, διψήφιου αριθμού τιμητικών διακρίσεων που έχω τύχει, γιατί προέρχεται από σας τους συμπατριώτες μου.

Αγαπητοί συμπατριώτες, προσκεκλημένοι και φίλοι, σας ευχαριστώ πολύ για τον κόπο που κάνατε να παρευρεθείτε στην αποψινή μας εκδήλωση, όπως επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω για την παρουσία τους, έναν – έναν τους επισήμους προσκεκλημένους.

Και τώρα θα μου επιτρέψετε να εκφράσω τις ιδιαίτερες ευχαριστίες μου προς τον Εξοχότατο τέως πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων και τ. υπουργό Δημοσίας Τάξεως, Παιδείας, Δικαιοσύνης, Προεδρίας και υφυπουργό Εξωτερικών, Βύρωνα Πολύδωρα, για την ευγενική καλοσύνη που είχε να παραβρεθεί στην εκδήλωσή μας και να διαθέσει τον πολύτιμο χρόνο του, για να σας παρουσιάσει την ταπεινότητά μου.»

Στην συνέχεια ο Θ. Μυλωνάς αναφέρθηκε στην προσωπικότητα και την πολιτική διαδρομή του Β. Πολύδωρα καθώς και την προσφορά του στην επαρχία Ολυμπίας και Τριφυλίας κυρίως για την κατασκευή του δρόμου Πλατάνια Φιγαλία, και εξήρε τον δυναμισμό του και την ελεύθερη σκέψη του, και συμπλήρωσε:

«Θα μου επιτρέψετε να σας αναφέρω μερικά δείγματα από την πολιτική μου δράση, όπως είναι π.χ.

1. Η εγκατάσταση στον προαύλιο χώρο της Νέας Βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας της Αιγύπτου, του αγάλματος του Προμηθέα Πυρφόρου.
2. Η διενέργεια καμπάνιας στην έδρα του ΟΗΕ, στην Νέα Υόρκη, για την Ολυμπιακή Εκεχειρία ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004.
3. Η αποστολή βιβλίων και έντυπου υλικού στην Αγγλική γλώσσα στους εκάστοτε προέδρους των ΗΠΑ, και σε άλλους αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Επιτροπής Εξωτερικών και της Αμερικής για τα εθνικά μας προβλήματα.
4. Η συνεχής παρουσίαση των εθνικών μας θεμάτων και κυρίως του Κυπριακού σε όλες τις διεθνείς συνδιασκέψεις που συμμετείχα.
5. Η παρέμβαση μου κατά του τυραννικού καθεστώτος της Αλβανίας, πριν από την κατάρρευση του δήθεν σοσιαλιστικού μπλόκ.
6. Η αποστολή ανοικτών επιστολών ενημέρωσης και διαμαρτυρίας προς τους προέδρους των ΗΠΑ Reagan, Bush, Clinton και Obama, τους εκπροσώπους των Ευρωπαϊκών Θεσμών για τα εθνικά μας θέματα, αλλά και προς τον Πρόεδρο της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν, σε απάντηση των δηλώσεων του για «τα σύνορα της καρδιάς του».
7. Η καταλυτική υπεράσπιση των δικαίων της Ελλάδος..
8. Η καταγγελία από την πρώτη στιγμή του σχεδίου του Κόφι Ανάν, με την έκδοση του βιβλίου μου «Ανατομία του Κυπριακού».
9. Η ίδρυση επτά φροντιστηρίων στη Βόρειο Ήπειρο, πέραν των μειονοτικών περιοχών, η πληρωμή των μισθών των δασκάλων, για τη διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας.
10. Η αποκάλυψη και καταγγελία των Μουσουλμάνων βουλευτών της μειονότητας της Θράκης, Σαδίκ και Φαΐκογλου, οι οποίοι ήταν πράκτορες της Τουρκικής ΜΙΤ.
11. Η έκδοση κατά τη διάρκεια της Χούντας του βιβλίου μου «Ανατομία της Δημοκρατίας και η Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από τη Διεθνή Κοινότητα».

Τέλος, ο Θαλής Μυλωνάς αναφέρθηκε στο ιστορικό της πρότασης ομάδας προσωπικοτήτων για να του απονεμηθεί ο τίτλος του «Πρεσβευτή του Ελληνισμού» και τις μεθοδεύσεις που έγιναν από τους τότε κρατούντες για την απόρριψη της πρότασης και ολοκλήρωσε με ευχαριστίες του για την τιμητική βράβευσή του

  Ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΛΕΤΣΟΣ

Στη μίλησε ο έτερος τιμώμενος Δημήτριος Κολέτσος, οποίος είπε μεταξύ άλλων:

«Απευθύνω πρώτα θερμές ευχαριστίες προς το Δ.Σ. της Ομοσπονδίας και ιδιαιτέρως στον Πάνο Λούτο ( ο οποίος είχε παραβρεθεί και στην εκδήλωση που έγινε για μένα , στο χωριό μου το 2016) για την απόφασή τους να με τιμήσουν σήμερα αναγνωρίζοντας την προσφορά μου στην παράδοση και την λαογραφία με τα βιβλία μου.

Ακολούθως ευχαριστώ τον αγαπητό Βύρωνα Πολύδωρα για όσα μεστά και ευμενή είπε για μένα, στην ομιλία του. Του εύχομαι να είναι καλά και να επιστρέψει εκεί όπου ανήκει γιατί η συμμετοχή του στα πολιτικά δρώμενα της χώρας και έχει και μπορεί να προσφέρει πολλά.

Ακόμα ευχαριστώ και όλους εσάς που κάνατε τον κόπο να βρεθείτε σήμερα σε αυτή την εκδήλωση και να μας τιμήσετε. Θέλω να τονίσω ότι η χαρά μου και η ικανοποίηση που ένοιωσα σήμερα γίνεται μεγαλύτερη γιατί μαζί με μένα τιμάται και ένας αγαπητός μου συμπατριώτης και καταξιωμένος διεθνολόγος ο Θαλής Μυλωνάς.

Σας βεβαιώνω ότι όσες μέρες θα μου αφήσει ακόμα ο θεός να ζήσω θα παραμείνω ασάλευτος προσκυνητής και ιερουργός στο ναό της παράδοσης και της λαογραφίας γιατί πιστεύω ότι η διατήρηση και η συνέχισή τους αποτελούν θεμελιακά στηρίγματα που μας κρατούν γερά δεμένους στο βράχο της εθνικής μας υπόστασης και όσο ο βράχος αυτός παραμένει ακίνητος και άθραυστος δεν θα αφήσουμε ακούσιους και εκούσιους παραχαράκτες της ιστορίας (βλέπε Ντιροζέλ πχ.) να διαβούν κερκόπορτες για να μας συρρικνώσουν.

Όσοι λοιπόν μπορούν ας φροντίσουν το δένδρο της παράδοσης και της λαογραφίας για να παραμένει ευσκιόφυλλο αειθαλές και ζείδωρο να αντιμετωπίζει τα κύματα της εισαγόμενης υποκουλτούρας.

Ευχαριστώ. Η αγκαλιά μου για όλους σας».

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Η εκδήλωση έκλεισε με την κοπή της Πίτας του 2018, την οποία ευλόγησε ο Μητροπολίτης Τριφυλίας και Ολυμπίας Χρυσόστομος, ο οποίος μαζί με τις ευχές του ευχαρίστησε τους ομιλητές που αναφέρθηκαν στο πρόσωπό του και το έργο του και απέδωσε όλα αυτά τα καλά λόγια στην μεγάλη αγάπη που του έχουν. Είπε πως όταν ευρίσκεται ανάμεσα στα πνευματικά του τέκνα της Τριφυλίας, αισθάνεται μεγάλη χαρά, ασφάλεια και ευχαρίστηση όπως ο πολύτεκνος πατέρας όταν βρίσκεται ανάμεσα στην οικογένειά του. Αγαπάει την Τριφυλία και αισθάνεται περισσότερο Τριφύλιος από τον καθένα. Αναφέρθηκε στο θέμα του φετινού ημερολογίου τσέπης εκδόσεως της Μητροπόλεως που είναι αφιερωμένο στον Ιερό Ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα Χριστιανουπόλεως, ο οποίος είναι είναι παράλληλος με τον Ναό της Αγίας Σοφίας στην Πόλη, και είναι από τα πιο παλαιά Βυζαντινά μνημεία της Πελοποννήσου. Προσέθεσε δε ότι έχουμε όλοι υποχρέωση για το καλό του τόπου μας να προβάλλουμε και να αξιοποιήσουμε τα στοιχεία και την ιστορικότητά του. Τέλος ευχήθηκε αυτή η χρονιά να είναι καλύτερη από τις προηγούμενες, πλούσια και ευλογημένη από τον Θεό.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Έτσι λοιπόν τέλειωσε η ωραία φετινή εκδήλωση η οποία κατά την γνώμη μου ήταν από τις καλύτερες που έχω συμμετάσχει. Ευτυχώς που υπάρχει η Ομοσπονδία και με αυτές τις εκδηλώσεις που διοργανώνει, «σώζει την παρτίδα». Έχω την γνώμη ότι η Ομοσπονδία θα μπορούσε να κάνει πολύ μεγαλύτερο έργο από αυτό που αποδίδει τα τελευταία χρόνια. Όμως αυτό απαιτεί καθολική συμμετοχή όλων των Συλλόγων της επαρχίας Τριφυλίας και ανάληψη κοινών πολιτιστικών δράσεων και όχι μόνο… Δυστυχώς, πολλοί Σύλλογοι δεν συμμετέχουν στην Ομοσπονδία και πολλοί από τους συμμετέχοντες δεν δραστηριοποιούνται στον βαθμό που απαιτείται. Έτσι η Ομοσπονδία διεκπεραιώνει μόνο τα απλά και τα εύκολα, ενώ είναι απούσα από όλα εκείνα που θα μπορούσαν να αλλάξουν την μίζερη κατάσταση της επαρχίας μας προς την πολιτιστική ανάπτυξη και την πρόοδο. Ας ελπίσουμε ότι οι εκπρόσωποι των Συλλόγων θα ακούσουν την αγωνιώδη φωνή του προέδρου της για συστράτευση και κοινή δράση προς το καλό της φιλτάτης επαρχίας μας.

Την εκδήλωση, στις 11 το πρωί στο ξενοδοχείο Pharae Palace στην Καλαμάτα, διοργανώνει ο Πολιτιστικός Σύλλογος Γυναικών Μάνης, στο πλαίσιο της κοπής της πρωτοχρονιάτικής πίτας του, μαζί με το βιβλιοπωλείο Bookmark του Λυκούργου Καρολεμέα και τις Εκδόσεις «Μελάνι». «Παρακολουθούμε με βάση τη ζωή και την πορεία του Κωνσταντίνου Μέρμηγκα, από τον Κάμπο, στην Αθήνα και τη Γερμανία όπου σπούδασε, μια σειρά από γεγονότα των αντίστοιχων ετών, με αναφορές στις πολιτικές διεργασίες, τις διεθνείς σχέσεις, την οικονομία, την εκπαιδευτική πραγματικότητα και όχι μόνο», δήλωσε μιλώντας στη «Φ» η πρόεδρος του Συλλόγου Αθηνά Ξανθάκη, η οποία κάλεσε όλους, να συμμετάσχουν στην εκδήλωση. Παρούσα φυσικά, θα είναι η ίδια η συγγραφέας Καρολίνα Μέρμηγκα, ενώ για το βιβλίο, θα μιλήσουν και οι δημοσιογράφοι Ρούλα Γεωργακοπούλου και Ηλίας Κανέλλης.

Η ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣ

Μετά το τέλος της ταινίας πραγματοποιήθηκε η τελετή έναρξης του Φεστιβάλ καθώς και οι χαιρετισμοί από την αντιπεριφερειάρχη Ελένη Αλειφέρη και την πρόεδρο της Κοινωφελούς επιχείρησης ΦΑΡΙΣ Αναστασία Μπελογιάννη, που και οι δύο τόνισαν την πολύ σημαντική σημασία για τα πολιτιστικά δρώμενα της περιοχής που έχει το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου. Τους χαιρετισμούς έκλεισε η εμπνεύστρια και καλλιτεχνική διευθύντρια του Διεθνούς Φεστιβάλ Τζίνα Πετροπούλου, η οποία αναφέρθηκε και στο πρόγραμμα τονίζοντας χαρακτηριστικά ότι: «Για άλλη  μια χρονιά, το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου γίνεται ο καθρέπτης των καιρών, της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας. Πολλές σημαντικές ταινίες, από διαφορετικούς κινηματογραφιστές, με ένα ελεύθερο βλέμμα απέναντι σε κάθε στερεότυπο. Ταινίες τόσο δραματουργικά δυνατές που λίγες φορές μας κάνουν να γελάμε και πολύ περισσότερες μας «ενοχλούν». Το φετινό αφιέρωμα στην Υγεία ελπίζουμε να γίνει ο καταλύτης για συζήτηση και προβληματισμό και να οδηγήσει σε δημιουργική σκέψη, λειτουργία και αλλαγή.

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Το πρόγραμμα προβολών με 92 ταινίες από 27 χώρες, που αγγίζουν μια σειρά από σημαντικά θέματα και αφορούν άμεσα τον σύγχρονο άνθρωπο, εμπλουτίζεται φέτος με αφιερώματα, σεμινάρια και παράλληλες εκδηλώσεις προβληματισμού και συζητήσεων, εκδηλώσεις που θεωρούμε ότι αποτελούν συμπλήρωμα μιας τέτοιας διοργάνωσης».

Ακολούθησε η προβολή της ταινίας «Kuzola, Songs of the Roots / Kuzola, Τραγούδια των Ριζών»

Η Lucia de Carvalho είναι μια τραγουδίστρια παγκόσμιας μουσικής που γεννήθηκε στην Ανγκόλα, και τώρα ζει στη Γαλλία. Για το νέο της άλμπουμ, ξεκινά ένα μουσικό ταξίδι στην Πορτογαλία, την Ανγκόλα και τη Βραζιλία, για να ηχογραφήσει μαζί με ντόπιους μουσικούς.

Καθώς προχωρά το ταξίδι, η Lucia αποκαλύπτει πως βρίσκεται σε μια πολύ προσωπική αναζήτηση για την δική της ταυτότητα.

Μέσα από τα τραγούδια της, στο στούντιο ή με την οικογένεια της στην Αφρική, αποκαλύπτεται η συγκινητική ιστορία της Lucia. Μια ειλικρινής και συγκινητική τροχιά που την ωθεί να χτίσει γέφυρες μεταξύ κουλτουρών, χωρών και ανθρώπων, χρησιμοποιώντας τη μουσική.

ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ πραγματοποιείται και εικαστική έκθεση με θέμα την υγεία που θα είναι το μεγάλο αφιέρωμα της διοργάνωσης, όπου συμμετέχουν κεραμίστες, ζωγράφοι και γλύπτες που συνεργάζονται με το Καλλιτεχνικό Στέκι. Η πρώτη μέρα του φεστιβάλ τελείωσε με μια πολύ ενδιαφέρουσα συναυλία με τους Lúcia de Carvalho – Αντώνης Κουφουδάκης (κιθάρα) – Γιώργος Κλάδης (κρουστά).

• Περισσότερες λεπτομέρειες τις επόμενες μέρες.

Υ.Γ. Γνώμη του γράφοντος πρόκειται για το σημαντικότερο γεγονός στην Καλαμάτα αυτή την περίοδο και μην ξεχνάμε ότι το Δ.Φ.Ν. θα παρουσιάζεται μέχρι τις 7 Φεβρουαρίου, όχι μόνο στην Καλαμάτα αλλά και σε άλλες 5 πόλεις της Πελοποννήσου, Γύθειο, Αργος, Αμαλιάδα, Σπάρτη Δημητσάνα. Καλές προβολές και καλή διασκέδαση!

Θανάσης Παντές

Ο Ντάνιελ Μπλέικ, ένας 59χρονος ξυλουργός, παθαίνει ένα σοβαρό καρδιακό επεισόδιο, με συνέπεια ο γιατρός του να τον κρίνει ακατάλληλο για εργασία. Οι κοινωνικές υπηρεσίες του Νιουκάστλ, όπου ζει, δεν του χορηγούν το αντίστοιχο επίδομα, παρά αυτό κάποιου που θα έπρεπε να αναζητά δουλειά.

Στην προσπάθειά του να βρει το δίκιο του, ευρισκόμενος σε έναν κυκεώνα γραφειοκρατικών δυσλειτουργιών, θα γνωριστεί με μία ανύπαντρη μητέρα δύο παιδιών. Μαζί, θα παλέψουν ενάντια σε μία φρικτά καφκική κρατική οχύρωση.

Ο ακούραστος εργάτης του πολιτικού σινεμά, Κεν Λόουτς, καταφέρνει για μία ακόμη φορά να γίνει ο διαπρύσιος κήρυκας αξιών όπως η ανιδιοτέλεια, η συλλογικότητα, η αξοπρέπεια, η ανθρωπιά. Οι «κολασμένοι» πρωταγωνιστές του μάχονται για την επιβίωσή τους και η συμπυκνωμένη σεναριακή γραφή δε φοβάται να συγκρουστεί μετωπικά με τα υπαρκτά, σημεία και τέρατα των καιρών μας. Καμία μαγική λύση δεν προτείνεται επί της οθόνης, πέραν αυτής της πάλης για έναν κόσμο ισότητας και δικαιοσύνης.

Η ταινία απέσπασε το Χρυσό Φοίνικα για το 2016 και διακρίθηκε σε όλα τα μεγάλα φεστιβάλ της χρονιάς.

• Η είσοδος είναι 4 ευρώ ενώ για νέους κάτω των 18 ετών η είσοδος είναι ελεύθερη.

Ηγγικεν η ώρα  και το «4o Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου»  ανοίγει τις πόρτες του σήμερα Τετάρτη 24 Ιανουαρίου και για 15 ημέρες, μέχρι την Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου,  η Καλαμάτα και άλλες πόλεις της Πελοποννήσου (Σπάρτη, Δημητσάνα, Γύθειο, Αργος και Αμαλιάδα) δίνουν παλμό στον πολιτισμό με μια κινηματογραφική γιορτή που «απλώνεται» στις τέχνες και την επιστήμη.

Το φετινό πλούσιο πρόγραμμα του φεστιβάλ, που περιλαμβάνει προβολές, παράλληλες εκδηλώσεις και σεμινάρια που θα είναι και φέτος ελεύθερα για το κοινό, ανοίγει με την τελετή έναρξης απόψε στις 8 μ.μ. Αμέσως μετά θα προβληθεί η ταινία «Kuzola, Τραγούδια των Ριζών» («Kuzola, Songs of the Roots») του Γάλλου Ουγκό Μπασλέ, παρουσία της πρωταγωνίστριας και φημισμένης εκπροσώπου της βραζιλιάνικης μουσικής στην Ευρώπη, Λούτσια Ντε Καρβάλιο, η οποία και θα ανέβει στη συνέχεια στη σκηνή για μια έθνικ συναυλία παρέα με τους Μεσσήνιους Αντώνη Κουφουδάκη στην κιθάρα και Γιώργο Κλάδη στα κουστά.

Νωρίτερα, στις 6 μ.μ., θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ του Juan Francisco Urrusti Alonso  In Exile: a Family Film /Στην Εξορία: Μια Οικογενειακή Ταινία,  η οποία έχει να κάνει με τις ζωές των παππούδων, των γονιών, της θείας, και των φίλων του δημιουργού, οι οποίοι όλοι έφτασαν στο Μεξικό ως πρόσφυγες του λανθασμένα ονομασμένου Ισπανικού Εμφυλίου. Οι ιστορίες τους συνυφαίνονται με της Ισπανίας, και του Μεξικό.

Σημειώνεται πως, για δεύτερη χρονιά, θα δοθούν 2 βραβεία κοινού (αξίας 1.000 ευρώ) για το καλύτερο ελληνικό και διεθνές ντοκιμαντέρ. Το Βραβείο Κοινού για το καλύτερο ελληνικό ντοκιμαντέρ προσφέρει η SteFilm  (DCP για την επόμενη ταινία του νικητή αξίας 1.000 ευρώ), ενώ το καλύτερο διεθνές ντοκιμαντέρ το βραβείο προσφέρει το ξενοδοχείο «Βασιλικόν» στην Καλαμάτα. Εξ ου και οι διοργανωτές του φεστιβάλ παροτρύνουν το κοινό, με την ψήφο τους μετά την προβολή κάθε ταινίας, να καταγράψουν την γνώμη τους, αρνητική ή θετική.

Οπως κάθε χρόνο το φεστιβάλ εμπεριέχει κι ένα ειδικό αφιέρωμα με ειδικές προβολές, με Ελληνες και ξένους καλεσμένους σκηνοθέτες. Το μεγάλο αφιέρωμα του 4^ου Διεθνούς  Φεστιβάλ  είναι «Κινηματογράφος και Υγεία»  – Μια πυκνή σε εκδηλώσεις διημερίδα σφραγίζει το κεντρικό θεματικό αφιέρωμα της φετινής διοργάνωσης το πρώτο Σαββατοκύριακο του φεστιβάλ.

Το «Κινηματογράφος και Υγεία», με οργανωτικό συνεργάτη τον Ιατρικό Σύλλογο Μεσσηνίας, στεγάζει 17 σχετικά ντοκιμαντέρ Ελλήνων και ξένων σκηνοθετών και στοχεύει, μέσα από την προβολή τους, στην ευαισθητοποίηση του κοινού για φλέγοντα ζητήματα που αφορούν την σωματική και ψυχική, όπως κατ’ επέκταση και «κοινωνική» υγεία. Με αφορμή τις ταινίες, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και τα πολυβραβευμένα «That Sugar Film» του Ντέιμον Γκάμο και «A Certain Kind of Light» του Μπράντον Βέντερ, ειδικοί, προσκεκλημένοι ιατροί και σκηνοθέτες από τη χώρα μας αλλά και το εξωτερικό θα εισηγηθούν θέματα πάνω σε ξεχωριστές διαταραχές υγείας και θα συζητήσουν με το κοινό. Στο ίδιο πλαίσιο θα παρουσιαστεί και μια έκθεση με σχετικά εικαστικά έργα, ενώ θα δοθεί και μια παράσταση σύγχρονου χορού από την «Δαγίπολη», ομάδα χορευτών με κινητικά προβλήματα, το βράδυ του Σαββάτου 27 Ιανουαρίου, αμέσως μετά την προβολή του αναλόγου θέματος, μικρού μήκους ντοκιμαντέρ της Βίβιαν Παπαγεωργίου «Με Ανοιχτά Φτερά».

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΔΙΗΜΕΡΙΔΑΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 27 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

11.00 π.μ. The children of the noon / Τα παιδιά του φεγγαριού | Diego Fiori & Olga Pohankova 80′

1 μ.μ. Two Words / Δύο κόσμοι | Maciej Adamek (52’)

2 μ.μ. The Faces of Lafora / Τα πρόσωπα της Lafora | Denis Bojic (87’)

* Η προβολή θα πραγματοποιηθεί παρουσία του σκηνοθέτη

Θα ακολουθήσει ανοιχτή συζήτηση. Συντονισμός Ιατρικός σύλλογος Μεσσηνίας

 4 μ.μ.  Little Stars: Accomplishing the extraordinary in the face of serious illness | Mike Hill (55’)

Εισήγηση από τον Ιατρικό σύλλογο Μεσσηνίας

 5 μ.μ. A certain kind of light | Brandon Vedder (37’)

6.30 μ.μ. Coexistence / Συνύπαρξη | Juan Carlos Guerra (40’)

* Η προβολή θα πραγματοποιηθεί παρουσία του σκηνοθέτη

7:30 μ.μ. Bucephále / Βουκεφάλας | Chloé Seyssel & Damien Marti (35’)

* Η προβολή θα πραγματοποιηθεί παρουσία του σκηνοθέτη Damien Marti

Θα ακολουθήσει συζήτηση με την Αλεξάνδρα Καραβασίλη, επιστημονική διευθύντρια, ειδικός Ιατρός Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης /Κέντρο Αποκατάστασης «Διάπλαση»

8.30 μ.μ. Βυζιά / Boobs | Ανιές Σκλάβου και Στέλιος Τατάκης (55’)

* Η προβολή θα πραγματοποιηθεί παρουσία των σκηνοθετών

Θα ακολουθήσει συζήτηση με τη  Χαρά Γεωργαντά, Παθολόγο -Ογκολόγο Διευθύντρια ΕΣΥ, Α΄ Παθολογική Ογκολογική Κλινική, Αγ. Σάββας

10 μ.μ. Με αοιχτά φτερά | Βίβιαν Παπαγεωργίου (22′)

* Η προβολή θα πραγματοποιηθεί παρουσία της σκηνοθέτιδος

 10:30 μ.μ. Παράσταση σύγχρονου χορού από την ομάδα Δαγίπολη

KΥΡΙΑΚΗ 28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

11 π.μ. That Sugar Film | Damon Gameau (90’)

12.30 μ.μ. Journey to a miracle – Freedom from Insulin / Ταξίδι στο θαύμα – Απελευθέρωση από την Ινσουλίνη | Ted Kay (57’)

* Η προβολή θα πραγματοποιηθεί παρουσία του σκηνοθέτη

Θα προηγηθεί εισήγηση από τον επίκουρο καθηγητή Παθολογίας του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (Ε.Κ.Π.Α.) Παναγιώτη Χαλβατσιώτη

2.15 μ.μ. House Call – VIKA / Βοήθεια στο σπίτι – Vika | David Ofek & Neta Shoshani (61’)

Θα ακολουθήσει ανοιχτή συζήτηση. Συντονισμός Ιατρικός σύλλογος Μεσσηνίας

 3.30 μ.μ. Grey Matter / Φαιά Ουσία | Rob Maas (83’)

Θα ακολουθήσει ανοιχτή συζήτηση. Συντονισμός Ιατρικός σύλλογος Μεσσηνίας

5.30 μ.μ. Amygdala / Αμυγδαλή | Jeannette Louie (10’)

5.40 μ.μ. I am borderline / Είμαι οριακός | Betsy Usher  (4.36’)

Θα ακολουθήσει συζήτηση με τον Φώτη Καγγελάρη, διδάκτωρ ψυχοπαθολογίας Πανεπιστημίου Παρισίου, συγγραφέας

6:30 μ.μ. Manic/ Μανία  | Kalina Bertin (85’)

* Η προβολή θα πραγματοποιηθεί παρουσία της σκηνοθέτιδος

Θα ακολουθήσει συζήτηση με την Τέση Λαζαράτου, ψυχοθεραπεύτρια 

8:30 μ.μ. Cause of death Unknown / Αιτία θανάτου: Άγνωστη | Anniken Hoel (90′)

* Η προβολή θα πραγματοποιηθεί παρουσία της σκηνοθέτιδος

 10.00  Συναυλία «Ήχος του Νότου»

Το αφιέρωμα «Κινηματογράφος και Υγεία» ενισχύεται στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Mεταρρύθμιση Δημοσίου Τομέα» και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και από εθνικούς πόρους. Έχει επίσης την υποστήριξη της Ιεράς Μητρόπολης Μεσσηνίας.

Παράσταση σύγχρονου χορού από την ομάδα DAGIPOLI DANCE Co.

 «Το Δέντρο»

Σάββατο 27 Ιανουαρίου στις 22:30

Εργατικό Κέντρο Καλαμάτας

 

Τα δέντρα… Ιεροκήρυκες της σιωπής…

Το σώμα του δέντρου.

Στον κορμό του χαραγμένα χίλια δαχτυλίδια, σημάδια ιερά.
Ρίζες γερές χωμένες βαθιά στην καρδιά της γης και του άπειρου, παλεύουν με όση δύναμη έχουν, όρθιο να το κρατούν.
Ιερό, άφθαρτο είναι το δέντρο.
Το δέντρο λέει: …«Είμαι δυνατό, εμπιστέψου με. Δεν ξέρω τους προγόνους μου, ούτε τους απογόνους μου… στέκομαι εδώ να φυλάω το μυστικό της ιερής μοναξιάς μου, του σπόρου μέσα μου.

Οι σηματοδότες είναι μέσα μου… αυτούς ακούω και στέκω εδώ».

 

Σύλληψη – χορογραφία: Γιώργος Χρηστάκης

Βοηθός χορογράφου: Δάφνη Αντωνιάδου

Μουσικήεπιμέλεια: Κωνσταντίνος Σκουρλής

Χορεύουν: Δάφνη Αντωνιάδου, Άννα Βάλαρη, Έλενα Μπότη, Έλενα Τσικαλά, Χρήστος Ταμπαξής, Γιώργος Χρηστάκης

 Ιδιαίτερη σημασία θα παίξει και φέτος η εκπαιδευτική ζώνη (για το μαθητικό κοινό υπάρχει ειδική εκπαιδευτική ζώνη κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ καθημερινά 9 με 1 όπου προβάλλονται ελληνικά και ξένα ντοκιμαντέρ) που και τις τρεις προηγούμενες χρονιές έχει στεφθεί με απόλυτη επιτυχία. Μόνο την περσινή χρονιά πάνω από 4.000 μαθητές παρακολούθησαν την εκπαιδευτική ζώνη στις 5 πόλεις όπου διεξήχθη το φεστιβάλ. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει 4 θεματικές. Υγεία, εφηβεία, πολιτιστική κληρονομιά, επιστήμη.  Φέτος συμμετέχουν και πολλοί ξένοι σκηνοθέτες οι οποίοι θα  βρίσκονται στις προβολές της εκπαιδευτικής ζώνης προκειμένου να συνομιλήσουν με τους μαθητές. Για την εκπαιδευτική ζώνη το  Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου συνεργάζεται με την Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και με την Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, το Κέντρο Κοινωνίας, Επιστήμης και Τέχνης CAID και το φεστιβάλ αρχαιολογικού- ιστορικού ντοκιμαντέρ «Αγών».

Η φετινή κινηματογραφική γιορτή έχει επίσης να παρουσιάσει μια θεατρική παράσταση, την «Εβραία» του Μπέρτολτ Μπρεχτ από την Πολιτιστική Αργολική Πρόταση, την Πέμπτη 1η Φεβρουαρίου, καθώς και άλλες τρεις συναυλίες εκτός της εναρκτήριας, με τους Ηχος του Νότου την Κυριακή 28 Ιανουαρίου, τον Νίκο Δημηνάκη το Σάββατο 3 Ιανουαρίου, και τους Ευοί Ευάν την Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου, αμέσως μετά την τελετή λήξης και την απονομή των δύο βραβείων κοινού για το καλύτερο ελληνικό και διεθνές ντοκιμαντέρ.

«Η ΕΒΡΑΙΑ» ΑΠΟ ΤΗΝ «ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ»

Το πολιτικο-κοινωνικό κλίμα στη Γερμανία της δεκαετίας 1920-1930 ήταν ένα κλίμα κοινωνικής και πολιτικής ηττοπάθειας, αστάθειας και οικονομικής κακοδαιμονίας. Και ο Χίτλερ προσέφερε στο λαό της ένα όνειρο μεγαλείου: φυλετική καθαρότητα, τελειότητα, δύναμη και δόξα. Ο ναζισμός προσφέρει έναν αχαλίνωτο συλλογικό ναρκισσισμό που καλπάζει αφηνιασμένα προς κάθε κατεύθυνση.

Ο λαός, συχνά κατακυριευμένος από τις έννοιες της φυλετικής καθαρότητας και του μίσους για τους πιο περίβλεπτους, διψούσε για δράση κι έβλεπε το μέλλον με απελπισία. Είχε γίνει ανέκδοτο η απάντηση των φοιτητών στην ερώτηση τι θα έκαναν μετά την ολοκλήρωση των σπουδών τους: Άνεργος. Στις 30 Ιανουαρίου 1933 ο Χίτλερ αναγορεύτηκε καγκελάριος με όλους τους τύπους.

Ο τρόμος -γέννημα και όπλο του φασισμού και κάθε τυραννίας- εξαθλιώνει κι εξαχρειώνει τα πάντα, τσακίζει όλους τους ανθρώπινους δεσμούς, κατασκευάζει δειλούς και καταδότες, ως τον έσχατο εξευτελισμό.

Με αφετηρία τα παραπάνω πρόσωπα λέμε πράγματα για τον κόσμο γύρω μας. Αν δημιουργήσουμε διάλογο θα έχει πετύχει η λειτουργία του θεάτρου.

Οι ήρωες των έργων είναι απέναντι, κι εμείς από την άλλη πλευρά κοιτάμε αν και πού συναντιούνται αυτοί οι δύο κόσμοι. Η παράσταση είναι ένα ταξίδι. Κομμάτια το ένα δίπλα στο άλλο, που συνθέτουν μια εικόνα του κόσμου και της εποχής μας.

Σκηνοθεσία – Μουσική Επιμέλεια – Φωτισμοί Νικόλας Ταρατόρης

Σκηνικά – Κοστούμια Πίνκα Νάντη

Διανομή

Ιουδήθ Κέιθ: Νάντια Δανιήλ

Φριτς Κέιθ: Θάνος Παιδάκης

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΕΠΟΜΕΝΩΝ ΗΜΕΡΩΝ

ΠΕΜΠΤΗ 25 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

5 μ.μ. VERGOT | Cecilia Bozza Wolf (60’)

6 μ.μ. Truth Detectives / Αναζητητές της αλήθειας | Anja Reiss (86’)

 *Η προβολή θα πραγματοποιηθεί παρουσία της σκηνοθέτιδος

 7:30 μ.μ. In Thunder and in lightening/ Σε Βροντές Αστραπές και Βροχή | Rajesh James (40’)

Αμφιθέατρο «Αλέξανδρος Κουμουνδούρος»

8.30 μ.μ. The Borneo Case / Υπόθεση Βόρνεο | Erik Pauzer and Dylan Williams (90’)

Θα ακολουθήσει σύνδεση skype με τον Eric Pauzer

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

5 μ.μ. Songs birds taught me / Τα τραγούδια που μου έμαθαν τα πουλιά | Αdrian Villa Davila (50’)

6 μ.μ. Rasheed | SemiaBadih (74’)

7:30 μ.μ. Life and death of an architect/ Η ζωή και ο θάνατος ενός αρχιτέκτονα | Miguel Eek Quesada (52’)

* Η προβολή θα πραγματοποιηθεί παρουσία του σκηνοθέτη

 9 μ.μ. Η τελευταία παραλία / The last resort

Θάνος Αναστόπουλος, Νταβίντε Ντελ Ντεγκάν (119’)

ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΞΕΦΥΛΛΙΣΕΤΕ ΤΟ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΔΩ

Συνεργάτες – Διοργάνωση

Το Φεστιβάλ διοργανώνεται από το Κέντρο Δημιουργικού Ντοκιμαντέρ Καλαμάτας και τελεί υπό την υποστήριξη της Βουλής των Ελλήνων. Γίνεται σε συνδιοργάνωση με την Περιφερειακή Ενότητα Μεσσηνίας, το Δήμο Καλαμάτας και τη Φάρις, το Δήμο Άργους – Μυκηνών, το Δήμο Ήλιδας και το πολιτιστικό Ίδρυμα της Τράπεζας Πειραιώς.

Το φεστιβάλ φέτος συνεργάζεται με το Global Health Film initiative στη Μεγάλη Βρετανία, το Φεστιβάλ του Herceg Novi στο Μαυροβούνιο και το φεστιβάλ Cinema for Peace στη Γερμανία.

Οι σχολές που συμμετέχουν με σειρά εμφάνισης:

Πολιτιστικός Σύλλογος Λαιίκων «Η ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ», Χορευτικός Σύλλογος «Ξενία», Σύλλογος Πεταλιδίου, Σύλλογος Φιλοπρόοδων Φιλιατρών, Μουσικό Σχολείο Καλαμάτας, Royal Dance, Ακαδημία χορού Απόλλων και Άρτεμις, Vive Bailando, Mi Allegria Dance Club, Fame Dance Kalamata, Σύλλογος «Η χαρά του παιδιού».

• Γενική είσοδος 5 ευρώ. Τα παιδιά κάτω των 7 ετών δεν πληρώνουν. Μέρος των εσόδων θα διατεθεί στα Παιδικά Χωριά SOS Ελλάδος.

Προπώληση εισιτήριων στις σχολές χορού που συμμετέχουν.

 Ξεχωριστή στιγμή κατά την εκδήλωση παρουσίασης των βιβλίων του Αυλωνίτη συγγραφέα Αμβροσίου Καρατζά ««Με το τσιαλούμι  του κασμά» και «Μούτσης, ο “πρίγκιπας” του Βαρικού», αποτέλεσαν οι χαιρετισμοί σημαντικών ανθρώπων της επιστήμης, των επιχειρήσεων και των διαφόρων φορέων. Σήμερα δημοσιεύουμε τους χαιρετισμούς του Αυλωνίτη καθηγητή της Φιλοσοφίας Κων. Βουδούρη, του Αυλωνίτη Αριστείδη Καραμπεσίνη, συγγενή του συγγραφέα και του προέδρου της Ομοσπονδίας Συλλόγων και Συνδέσμων Τριφυλίας Παναγιώτη Λούτου.

Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΚΩΝ. ΒΟΥΔΟΥΡΗ

«Ύστερα από τόση ώρα δεν ξέρω τι χρόνο έχω για να μιλήσω και αν πρέπει και να μιλήσω, γιατί όλοι εδώ τα είπαν με εξαιρετικό τρόπο,  και εξαιρετικότατα ο τελευταίος ομιλητής  ο κ. Πολύδωρας, ο οποίος είπε  την ουσία του πράγματος.

Κατ΄ ουσίαν πρόκειται περί της παρουσίασης των δύο βιβλίων.  Εγώ ως καθηγητής και ως διευθυντής  επιστημονικού περιοδικού, δεν μετέχω ποτέ σε αυτά τα πράγματα.  Διότι κατ΄ ανάγκη είσαι  υποχρεωμένος να πεις τα θετικότερα και όχι κάτι άλλο. Δεν θα πω τίποτε που έχει σχέση με τα βιβλία διότι είναι εξαιρετικά και τα δυο, τα έχω διαβάσει και προτού δημοσιευτούν και μετά, και συγχαίρω τον Αμβρόσιο. Είναι  ένας άνθρωπος που ξέρει τι γράφει  και δεν έχει καμία ασάφεια, και πλέον έχει λογική στην σκέψη του, και κατάφερε να δώσει σημαντικά πράγματα περιγράφοντας τη ζωή του πατέρα του.

Ίσως το βιβλίο θα έπρεπε να είναι ο Αριστείδης Καρατζάς. Δεν ξέρω γιατί επέλεξε τον άλλο τίτλο, το πιο πιθανό για να δείξει τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι άνθρωποι και όλοι γενικώς οι Αυλωνίτες στην ζωή την οποία ξέρουμε όλοι και έχουμε και ζήσει. Εγώ μάλιστα μια σκηνή, που διαβάστηκε λεπτομερώς την έχω ζήσει προσωπικά.

Εν πάση περιπτώσει να πω ότι τα βιβλία είναι  εξαιρετικά να συγχαρώ τον συγγραφέα, δεν θέλω να αναφερθώ στα γεγονότα, τον κάθε άνθρωπο και το τι ακριβώς λέγεται διότι αυτό απαιτεί πολύ χρόνο, αλλά τη γνώμη μου για τον πατέρα του την  γράφει  στην σελίδα 70. Δεν  ήξερα Αμβρόσιε ότι τα είχες καταγράψει αυτά τα  πράγματα, επομένως είναι ίσως περιττό να επεκταθώ πέραν αυτού. Απλώς να πω ότι με  τέτοια βιβλία πλουτίζεται η μνήμη, προπαντός έχουν ανάγκη οι νεότεροι, διότι όπως είπαν οι άλλοι ομιλητές και εξέθεσαν με πάρα πολύ καλό τρόπο, ιδιαίτερα ο στρατηγός Παν. Γεωργακόπουλος, ο οποίος είναι εξαιρετικός άνθρωπος και συγγραφέας. Θυμάμαι ότι παλαιότερα είχα παρουσιάσει ένα δικό του βιβλίο  για τα Αλβανικά και για τους ανθρώπους που πήραν μέρος στον πόλεμο της Αλβανίας και μου είχε κάνει κατάπληξη το γεγονός με το τρόπο με το οποίο γράφει. Επομένως τι   να πω εγώ τώρα και τι να μιλήσω. Εγώ έχω να ευχαριστήσω όλους τους ομιλητές, εσάς κύριε πρόεδρε και να συγχαρούμε τον Αμβρόσιο  και να του ευχηθούμε  να αποκτήσει καλή δύναμη να ξαναγράψει κάτι άλλο θετικότερο».

Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΡ. ΚΑΡΑΜΠΕΣΙΝΗ

«Θες λοιπόν οι μοίρες, θες η τύχη, βρεθήκανε στην κακοτράχαλη παιδική μου ηλικία τρεις «Αριστείδηδες».

Ο πρώτος ο παππούς μου , ο συνετός και γραμματιζούμενος μου χάρισε την επιβίωση  γιατί ο πατέρας ήταν ωσεί παρών. Ο δεύτερος μπάρμπα Αρέστος ο Καρατζάς που κάτω του λύχνου το φως, και ας γκρίνιαζε η θειά μου η Μυγδαλία για την οικονομία του λαδιού, μου διάβαζε μύθους, με ορμήνευε  για την ζωή. Ο τρίτος ο σεμνός και  σεβαστός Αριστείδης Ρουμελιώτης, κάτω από το πλατάνι του σπιτιού του, μου ιστορούσε έπη και περιπέτειες.

Υπήρξε και τέταρτος, αυτός ήρθε αργότερα στα παιδικά μου χρόνια, ήταν για πάντα ο μεγάλος Αριστοτέλης.

Τώρα σαν ελάχιστη προσφορά μετά το άγγιγμα, των ευαίσθητων σκέψεων του  Αμβρόσιου  μέσα από τα δυο του  έργα, καταθέτω και εγώ την μνήμη  του που μένει πάντα ως αγριολούλουδο  του βάλτου και της Μεγάλης Βρύσης.

Είναι οι θύμισες. Οι μνήμες ως ερινύες στοιχειώνουν μυαλό και ψυχή. Γυρνώντας την ανέμη του χρόνου- ως άλλος Κρόνος που ροκανίζει τα παιδιά του -Λογίζομαι ενεός! Βλέπω – όντας στρουθίο των αγρών -του χωριού μου -Αρέστο, Δημοσθένη, Μυγδαλία, Λώνη ή Γιαννάκη -σκυμμένους με το τσιαλούμι του κασμά και το ξυνάρι, ν’ αναζητούν λίγο χώμα μέσ’ από την πέτρα της πεζούλας της Κορυφής, στ’ αγγαθερά παλιομάντρια ή του Ράλια.

Να… ζητιανεύουν λίγο γόνιμο τόπο, εκεί που ο σπόρος του γκρινιά και της πλακούλας θα πιάσει ρίζα ν’ ανθίσει το στάχυ για το πικρό ψωμί του ανθρώπου.

Γόνος τώρα και φύτρα εκείνων των Ανταίων προγόνων, εσύ Αμβρόσιε, δέξου τις ευχαριστίες, γιατί προσθέτεις μ’ αυτό σου το πόνημα έναν κρίκο στην αλυσίδα της φυλής για να μη σπάσει και χαθούμε στους δίσεκτους καιρούς που ζούμε.  Σε ευχαριστούμε Αμβρόσιε».

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝ. ΛΟΥΤΟ

«Θέλω να ευχαριστήσω κατ’ αρχήν τον συμμαθητή και φίλο μου Αμβρόση Καρατζά, μαζί  πηγαίναμε στο γυμνάσιο, μαζί τελειώσαμε και να  δώσω συγχαρητήρια για όλη αυτή τη δουλειά του.

Η Ομοσπονδία μας στηρίζει τέτοιες πρωτοβουλίες στηρίζει τέτοιου είδους ενέργειες και βοηθάει όπου μπορεί και ανάλογα με τις δυνατότητες τις οποίες έχει.  Το βιβλίο αυτό μας έφερε μνήμες πίσω, θύμισε σε όλους, όπως πολύ σωστά είπε ο φίλος ο Θανάσης Τσαμούλης, τα πέτρινα χρόνια που περάσαμε κατά την διάρκεια των γυμνασιακών μας σπουδών, των χρόνων που ζήσαμε και μεγαλώσαμε στην επαρχία.

Συγχαρητήρια όμως πρέπει να δώσω και στους ομιλητές. Πράγματι ήταν καταπληκτικοί. Όλοι. Δώσανε ένα ωραίο έναυσμα και μας θύμισαν τα παιδικά μας χρόνια και τις γυμνασιακές σπουδές. Συγχαρητήρια, λοιπόν, Αμβρόση, εμείς σαν Ομοσπονδία σε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες τις στηρίζουμε και τις προωθούμε.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ και συγχαρητήρια σε όλους τους ομιλητές»

• Από το επόμενο φύλλο θα μπούμε στη δημοσίευση των ομιλιών που πραγματικά ήταν εμβριθείς και καθήλωσαν το πολυπληθές ακροατήριο στο Δημοτικό Θέατρο της Ηλιούπολης την ηλιόλουστη Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ

 Πρώτη μέρα και στον πίνακα άσπρη από την κιμωλία η χημικός, ψιλή σαν λεύκα, πειθαρχημένη στην εξουσία και τη δύναμη της σχολικής έδρας, μας δίδασκε για το νερό. «Το μόριο του νερού, αποτελείται από Η2 και Ο» έσκουζε με θυμό και λέρωνε την μπλούζα της από την αιρούμενη λευκή σκόνη. Τι να καταλάβω! Από ορεσίβιος δεντρίτης στους γήλοφους της Μουριατάδας έπεσα στους χημικούς τύπους! Πείραμα δεν έκανε, ότι έλεγε από το ένα αυτί έμπαινε, απ’ το άλλο έβγαινε, συμμαθήτριες με στήθη θριαμβικά γύρω μου σκόρπαγαν αστραπές, κρινένιες μυρωδιές παντού, καράβι ωραίο τα γράμματα αλλά το ‘βλεπα να μπατάρει.
Εγώ το νερό το ήξερα στο χωριό μου ν’ αναβλύζει απ’ την πηγή του Αϊ-Γιάννη, να το πίνουμε, να μαγειρεύουμε, να ποτίζουμε όνους, ίππους και ερίφια, τα κηπευτικά, τους βασιλικούς και να ξεσκορτσαζόμαστε όταν ο δάσκαλος μας έστελνε στο αυλάκι.
Η κοτσού παιδαγωγός συνέχιζε να λέει, να λέει, θέλοντας να μας κάνει υπέρλαμπρα άστρα με το πρώτο μάθημα. Σκυμμένη που και που στο βιβλίο, γύριζε και γέμιζε τον πίνακα χημικούς τύπους, υδρογόνα, οξυγόνα, θεία, μέρος δεν άφησε του πίνακα που να μην το γρατσουνάει γράφοντας. Στο τέλος όταν τον είχε ασπρίσει όλο μας ρώτησε με μάτι γερακίνας: «Τα καταλάβατε;».
Αυτή η σπιθαμιαία καθηγήτρια ήταν και Μέγαιρα. Επιτηρήτρια στο διαγώνισμα των Ελληνικών μου μονόγραψε την κόλλα, γιατί ρώτησα το διπλανό μου αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την πίσω σελίδα για πρόχειρο, μ’ έσπασε στο ξύλο και με τη μικρόνοιά της εισηγήθηκε στην καθηγητική σύγκλητο την τιμωρία μου με πενθήμερη αποβολή.
Μόνο αργότερα φεύγοντας από το ποιμνιοστάσιό της έμαθα την ενότητα “νερό”. Ένας καλός φυσικός, ένας Αϊνστάιν, στο πανεπιστήμιο με την ηλεκτρόλυση τα έφερε όλα στα ίσα τους! Είδα τι ήταν το υδρογόνο και το οξυγόνο και δεν έμεινα με τις λεκτικές μπουρμπουλήθρες της κοτσού.
Πηδαλιούχο μου σοφή εκπαιδευτική, υποταγμένη στη μιζερόφιλη παιδεία και στη γνωστική της ευτέλεια δε σε ξεχνώ! Επιβιώνω και με την εξηλιθίωση που μου έμαθες.

ellinikoxronografima.blogspot.gr

Για το βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Γαβριηλίδης» θα μιλήσουν οι:

Γιώργος Μαρκόπουλος Ποιητής, δυο Κρατικά βραβεία Ποίησης και βραβείο Καβάφη

• Γιώργος Παπαβασιλόπουλος καθηγητής ΕΜΠ στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών
• Αποσπάσματα από το Βιβλίο θα διαβάσουν οι ηθοποιοί: Χάρις Συμεωνίδου και Ευδοκία Στατήρη.

Το συντονισμό της εκδήλωσης, που οργανώνουν οι «Φίλοι στο Φίλιον», και την παρουσίαση των ομιλητών θα κάνει ο Θέμης Ροδαμίτης, ενώ θα μιλήσει και ο συγγραφέας.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι δημοσιογράφοι Ρούλα Γεωργακοπούλου και Ηλίας Κανέλλης καθώς και η συγγραφέας.

Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

 ΤΟ ΕΡΓΟ

Η «Πρόβα Νυφικού» ως βιβλίο, είναι μια από τις μεγαλύτερες εκδοτικές επιτυχίες των τριών τελευταίων δεκαετιών. Η τηλεοπτική σειρά σε σενάριο Βαγγέλη Γκούφα και σε σκηνοθεσία Κώστα Κουτσομύτη, άφησε… εποχή. Το 2014 ως θεατρικό έργο με την ίδια διασκευή, ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη και αυτή, εκτός του Εθνικού, είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνει πανελλαδικά από τη κάποιο θεατρικό σχήμα. Πρόκειται για μια πολύπλοκη, αριστοτεχνικά δομημένη θεατρική σύνθεση, που διαδραματίζεται παραμονές του 2ου παγκοσμίου πολέμου σε μια επαρχιακή πόλη της Ελλάδας. Με φόντο τον επερχόμενο πόλεμο και την δικτατορία του Μεταξά, οι ήρωες, παρασυρμένοι από το πάθος τους για ζωή, μοιραία επαναλαμβάνουν κάθε τι ανθρώπινο σε πράξεις ανθρωπιάς, έρωτα, μίσους, προδοσίας, πατριωτισμού, αυτοθυσίας για την πατρίδα και το δίκιο. Κι όπως πάντα, οι περισσότεροι από τους ήρωες, νομίζουν ότι το οποιοδήποτε κακό δεν θα φτάσει στη πόλη τους ή δεν έχουν την δυνατότητα  να αντιληφθούν ότι ο πόλεμος βρίσκεται στο κατώφλι τους. Το κακό φτάνει κι όπως τις περισσότερες φορές τους βρίσκει απροετοίμαστους και τους ρίχνει σ’ ένα ακόμα μεγαλύτερο «τυφώνα» παθών. Πάθη, που θα εξελιχθούν στη διάρκεια της κατοχής με δυσοίωνες προβλέψεις για όλη τη δεκαετία του ΄40 που μας ακολουθούν έως σήμερα.

ΟΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ

Χαρακτηριστική είναι η ενδεικτική περίληψη του δράματος από την ίδια την Ντόρα Γιαννακοπούλου. «…1939. Εκείνος – ο επικίνδυνος «Εκείνος» – προχωρούσε… προχωρούσε… Το ΄39 θα ‘φερνε το ΄40… Αλλά στην επαρχιακή πόλη άλλα πράγματα πολύ πιο ανήσυχα κι ενδιαφέροντα αφορούσαν κάποιες αστικές οικογένειες… Όλα έδειχναν τέλεια… Ακόμα και η πρόβα νυφικού… Κι όμως… Η «πέραν του κόσμου τούτου», όπως έλεγαν την Ευανθούλα, ήξερε πολύ περισσότερα απ αυτά που φανέρωναν οι λιγοστές της κουβέντες… Ναι, όλα εξελίσσονταν υπέροχα για τους δικούς της, για την ίδια όμως την Αγγελική είχε έρθει η καταστροφή… Κι η πρόβα του νυφικού της έπρεπε να γίνει… Για να μην υποψιαστεί η οικογένεια… Για να μην πληγωθεί η μητέρα… Αλλά αυτό ξεπερνούσε τις δυνάμεις της… Την υποκρισία δεν την άντεχε… Με τις καρφίτσες στο ποδόγυρο άρχισε να τρέχει… Ήθελε να ψάξει… Ήθελε να μάθει την αλήθεια όποια και να ‘ταν… Έτσι ξεκίνησαν όλα, με τον επικίνδυνο «Εκείνον» πάνω από τα κεφάλια τους να προχωράει… να προχωράει…».

ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Στη νέα αυτή θεατρική παραγωγή, συμβάλλουν σ’ όλη τη διάρθρωσή, της, πολλοί συνεργάτες και ερασιτέχνες ηθοποιοί της Θεατρικής Διαδρομής. Πρόκειται για τους: Αγγελική Κανδηλιώτη, Γιώργο Ιατρόπουλο, Ελένη Γιαννούλη, Γιάννη Φωτεινόπουλο, Ματίνα Νιάρχου, Στράτη Καΐκη, Κωστή Παναγόπουλο, Έλενα Χριστοπούλου, Ελένη Αναγνωστοπούλου, Ηλία Παρθένιο, Νίκο Χατζηγιαννόπουλο, Ευτυχία Μουταβελή, Πέγκυ Θεοδουλίδη, Χριστιάνα Ρούπα, Βίλμα Ταγαρούλια, Εύα Τσίγκου, Μανώλη Σηφογιωργάκη, Πάνο Σιάχο, Χριστίνα Ζήρα, Ιωάννα Μπακάλη, Πάρι Καλογεράκο, Νίκο Κολόζη, Γιώργο Παναγόπουλο, Ζιζέλ Παππά, Τζένη Τσακάλη, Μαρία Τούμπουρου, Χρήστο Καράμπελα, Αποστόλη Ασημακόπουλο, Γιώργο Τσόπελα, Νικήτα Μπιτσάνη, Γιάννη Κυριακόπουλο, Στάθη Μητσέα, Αντώνη Κατσά, Σοφία Τσόπελα, Θωμά Παλάντζα, Λεωνίδα Παπαδόπουλο, Παναγιώτη Σταθέα, Τζένη Αραπάκη, Νικήτα Κότσιαρη, Γιώργο Λαπέα και Γιάννη Γιάνναρο.

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ

 Εμείς όμως πρέπει να ορειβατήσουμε σε κρημνώδη Κιλιμάντζαρα να μαζέψουμε ξύλα για να τον νικήσουμε. Κι αυτό γιατί είναι άγριος σαν Πολύφημος και αρκτικός μουστακαλής κρυαρίτης που κατεβαίνει στα χαμηλά, να παγώσει, να κοκαλώσει και να θάψει όσους τους λείπει το καυσόξυλο και το κάρβουνο. Τους στρώνει στα κοντά όπου τους βρει στο σπίτι ή στους δρόμους, νύφες χιονιού τους αμολά, άγριους βοριάδες, μάζες ψυχρές, χαλάζι και μπουρίνια και ύστερα μ’ ένα κερί τους θυμιατίζει.

 Τρία χρόνια τη βγάζω με μια ξυλόσομπα, που έχει σάπια μπουριά και τρύπια πόρτα. Το ξύλο μαζεμένο από το ρέμα, λίγο και βιομηχανικό είναι για πέταμα. Η καύση είναι ατελής, το σπίτι ντουμανιάζει, και ένας Βεζούβιος συθέμελα το τραντάζει. Οι οσμώσεις του μαύρου καπνού μας πνίγουν, το τοξικό νέφος μας φέρνει βήχα, η δύσπνοια μετά φράζει τα πνευμόνια, εκείνα αιμορραγούν και φτύνουμε αίμα. Φέτος δε θα την ανάψω, τα ‘φαγε τα ψωμιά της, έγινε χάρβαλο και δυστυχώς σέντσι δεν περισσεύει να την αλλάξω. Έχει γίνει πιο θηρίο απ’ ότι ήταν, δε δαμάζεται και φοβάμαι να κάτσουμε κοντά της. Οι φλόγες που βγαίνουν από τις τρύπες φτάνουν στο ταβάνι, τρίζουν, βογκάνε, σφυρίζουν, με σπίθες μας στραβώνουν, εκείνη χορεύει, φεύγει από τη θέση της, μια βόμβα μολότωφ γίνεται έτοιμη να εκραγεί. Ένα μπαμ να κάνει κι ένας μας δε θα μείνει! Κι αν είναι και τα εγγόνια κοντά άντε να βρεις δάκρυα να κλάψεις.

«Χιόνισε και κάναμε μιαν άσπρη στοίβα τόση! Τέτοιο χιόνι πούπουλο, Θεέ μου να μη λιώσει!» μας διάβαζε ο δάσκαλος και πεταγόμαστε έξω από το μάθημα σαν φελλοί από μπουκάλι για να παίξουμε χιονοπόλεμο. Τώρα βλέπουμε χιόνι και παγώνουμε, κοκκινίζει η μύτη μας, τρέμουμε και βγάζουμε από την αποθήκη τη χλαίνη του στρατού να ζεσταθούμε. Και με το φαιδρό κλείνω το χειμωνιάτικο χρονογράφημα, προς τέρψη των γερόντων: «Ήρθε το καλοκαιράκι στρίβει ο γέρος το μουστάκι, μα σαν έρθει ο χειμώνας πάει ο γέρος βλαστημώντας».

 ellinikoxronografima.blogspot.gr

Όταν ένας σταχανοβίτης εργάτης, αφοσιωμένος στο έργο της επανάστασης και στην οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας χάνει τη ζωή του εν ώρα υπηρεσίας και καθήκοντος, στην κηδεία του οι σύντροφοί του κάνουν την ύψιστη τιμή να τον θάψουν μαζί με το εργατικό του βιβλιάριο. Αυτό το γεγονός όμως ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου, καθώς η χήρα του δεν μπορεί να πάρει την σύνταξη του νεκρού χωρίς το θαμμένο βιβλιάριο.

Ένας αφελής ανιψιός της προσφέρεται να διορθώσει τα πράγματα και μπλέκει σε ένα απίστευτο γραφειοκρατικό λαβύρινθο, σε έναν κόσμο από γραφεία υπηρεσίες και ατέλειωτες αναμονές, εχθρικό, καταπιεστικό, σχεδόν καφκικό, όπου η παράνοια συμβαδίζει με την ιλαρότητα και το τραγικό με το γελοίο.

H ταινία είναι μια εξαιρετικά ευρηματική σάτιρα κατά της γραφειοκρατίας και των εντελώς παράλογων κανόνων λειτουργίας και των μηχανισμών της. Σκηνοθετημένη με πρωτοτυπία και οίστρο είναι και ένας φόρος τιμής στο κινηματογραφικό είδος του μπουρλέσκ και στους μεγάλους κωμικούς του. Ο κεντρικός ήρωας του Αλεα είναι ένας φτωχοδιάβολος που τινάζει τα πάντα στον αέρα, διακωμωδώντας τον ακατανόητο όσο και παρανοϊκό κόσμο της γραφειοκρατικής εξουσίας.

Η ταινία δεν είναι μονάχα μια από τις κορυφαίες στιγμές του κουβανικού κινηματογράφου, αλλά και μια από τις καλύτερες που έγιναν ποτέ για την εγγενή τρέλα κάθε γραφειοκρατικού μηχανισμού σε κάθε κοινωνία και σε κάθε εποχή.

• Η είσοδος είναι 4 ευρώ ενώ για νέους κάτω των 18 ετών η είσοδος είναι ελεύθερη.

Παρά τις προτροπές δυστυχώς δεν μπορεί να υπάρξει  παράταση των παραστάσεων.

Τελευταίες παραστάσεις: Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή. Κλείστε τις θέσεις σας καλώντας στο 6945237722.

Ήταν ένα υπέροχο τριήμερο διασκέδασης, ξεφαντώματος, αλλά και γνωριμίας με την περιοχή, όπου δόθηκε η δυνατότητα στους κατοίκους της Καστοριάς, αλλά και τους χιλιάδες επισκέπτες από πολλά μέρη της Ελλάδας, να γνωρίσουν το έθιμο του «Γάμου του Κουτρούλη» και την προέλευση της πασίγνωστης φράσης «΄Εγινε του Κουτρούλη ο γάμος».

Εξαιρετική η φιλοξενία του Πολιτιστικού Συλλόγου Καστοριάς «Αθανάσιος Χριστόπουλος» όπου μαζί συμμετείχαν οι δύο Σύλλογοι στα βραδινά μπουλούκια και στην κατάμεστη αίθουσά του έγινε η παρουσίαση του δρώμενου. Όσον αφορά την παρέλαση της Δευτέρας έγινε ξεχωριστή αναφορά στο γάμο και την παράδοση που τον συνοδεύει.

Παρόν στις εκδηλώσεις, στη μεγάλη παρέλαση και φυσικά κοντά στην πολυμελή αντιπροσωπεία της Μεθώνης, μαζί με το δήμαρχο Καστοριάς και πολιτικούς και αυτοδιοικητικούς παράγοντες της περιοχής,  ήταν και ο δήμαρχος Πύλου – Νέστορος και πρώτος αντιπρόεδρος της ΚΕΔΕ Δημήτρης Καφαντάρης.

Με ξάφνιασε ομολογώ η προσπάθεια του ποιητή μέσω της ποίησής του να μιλήσει για το κορυφαίο και αμετάκλητο γεγονός του θανάτου. Ο ποιητής λοιπόν μπροστά στο γεγονός αυτό και σπεύδω να πω ότι εξαιρετικά παρουσίασε το βιβλίο του Αριστοτέλη Φράγκου, ο επίσης ποιητής Αγγελος Λάππας σε κείμενό του που δημοσιεύτηκε στη «ΦΩΝΗ».

Ο Φράγκος ποιητικά αποδομεί το γεγονός του θανάτου σε μια αδιάκοπη «συνομιλία» μαζί του μέσω της γραφής του. Δεν είναι ανώδυνη βέβαια αυτή η «συνομιλία» και δεν εκτρέπεται σε φλυαρία πάντως.

Ο ποιητής και η ποίηση μπροστά στο γεγονός του θανάτου βρίσκονται εκτεθειμένοι σε μια άνιση συνύπαρξη που εκ των πραγμάτων είναι σε βάρος του ποιητή αλλά όχι και της ποίησης που τολμά να τη μετουσιώσει σε τέχνη.

Αυτά βέβαια ο Φράγκος τα γνωρίζει και το αποδεικνύει με τα ποιήματα της συλλογής του «Ο βαρκάρης του Αχέροντα» που θεωρώ ότι είναι και η πιο ώριμη ποιητική του προσπάθεια. Και αυτή η ωριμότητα θεωρώ ότι σχετίζεται πρωτίστως με την αυτογνωσία που αναπόφευκτα ο χρόνος φέρνει όσο βαραίνει πάνω μας.

Αυτή την ωριμότητα ο Αριστοτέλης Φράγκος την έκανε ποίηση, κουβεντιάζοντας στην ουσία με τον εαυτό του μπροστά την αμετάκλητη στιγμή για όλους μας.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν ο Δημήτρης Ζέρβας, η Γιούλα Σαρδέλη και ο γράφων ενώ θα συντονίσει η Αντωνία Παυλάκου. Θα απαγγείλει ο Αλέκος Κολιόπουλος και θα τραγουδήσει στίχους του ποιητή η Ευτυχία Δημητρακοπούλου σε μελοποίηση Κώστα Νικολέα. Στο πιάνο η Ρούλα Αλαμάνου.

Σημαντικά θεωρώ πως είναι και τα έργα τέχνης που κοσμούν το βιβλίο. Περισσότερα όμως το βράδυ της Τετάρτης στην εκδήλωση!

Θανάσης Παντές

Πρόκειται για το ανέβασμα ενός από τα πιο σπαρταριστά και αστεία έργα του ελληνικού ρεπερτορίου, γραμμένο στον προσφιλή τού Μποστ 15σύλαβο, βασισμένο σε ένα από τα πολύ γνωστά παραδοσιακά τραγούδια του τόπου μας, που στηρίζεται σε πραγματικά περιστατικά.

Η Μαρία η Πενταγιώτισσα, το πραγματικό όνομα της οποίας ήταν Μαρία Δασκαλοπούλου, ήταν γνωστή στο χωριό της Πενταγιοί Φωκίδας, για τις ερωτικές της περιπέτειες. Οι εραστές και οι αγαπητικοί της δημιουργούσαν συχνά επεισόδια, ενώ η ίδια θεωρείται μέχρι σήμερα, μια από τις πρώτες φεμινίστριες στην Ελλάδα.

Ο λαός τραγούδησε την ομορφιά της και τα ερωτικά της καμώματα: «Στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά και στο Χρισσό κριάρια και στης Μαρίας την ποδιά σφάζονται παληκάρια. Μαρίτσα Πενταγιώτισσα, μωρή δασκαλοπούλα, εσύ τα ’καμες ούλα!».

Ο Μποστ, με την ιδιαίτερη προσέγγιση των πραγμάτων και με τον ακόμα πιο ιδιαίτερο τρόπο γραφής, σε κάνει να γελάς προβληματίζοντάς σε, δίνοντάς σου τροφή για σκέψη, χτυπώντας ταυτόχρονα ευαίσθητες χορδές σου, που κάποια συμβατική κωμωδία δεν θα τολμούσε καν. Αυτό που δεξιοτεχνικά και με απίστευτη μαεστρία καταφέρνει, είναι να σε κάνει να γελάς πρώτα και κύρια με τον ίδιο σου τον εαυτό, μέσα από την αιχμηρή σάτιρα καταστάσεων και κατεστημένων της ελληνικής πραγματικότητας.

Οι συντελεστές της παράστασης:

Σκηνοθεσία: Κώστας Κατσουλάκης

Μουσική: Γιούρι Στούπελ

Σκηνικά: Κώστας Δούσης

Κοστούμια: Κώστας Κατσουλάκης, Βούλα Σαρδέλη

Χορογραφίες: Μαρία Μπαλάσκα

Βοηθοί Σκηνοθέτη: Μαρία Μπαλάσκα, Ελένη Πετρουλέα

Παίζουν οι ερασιτέχνες ηθοποιοί (με αλφαβητική σειρά): Δημήτρης Καούρης, Νίκος Καπόπουλος, Λευτέρης Καρμοίρης, Σέφη Κούβελα, Πάνος Κουραμπάς, Μαρία Κρόμπα, Νίκος Κυριακουλάκος, Αλεξάνδρα Λυμπεροπούλου, Χρύσα Νίκου, Ρούλα Μέντη, Μαρία Μπαλάσκα, Έφη Μπετιχαβά, Ελένη Πετρουλέα,  Λευτέρης Πουλέτης, Έλενα Σκουλαρίκου, Γωγώ Χρανιώτη, Γιάννης Χρηστέας.

Να σημειωθεί ότι οι παραστάσεις θα δίνονται καθημερινά εκτός Δευτέρας και Τρίτης στις 9.15μ.μ., ενώ το Σάββατο και την Κυριακή στις 8μ.μ.

Στην είσοδο θα υπάρχει εισιτήριο 10€ και μειωμένο 8€ για μαθητές, φοιτητές, ΑΜΕΑ, άνεργους κ.ά.

Τέλος, προπώληση εισιτηρίων θα γίνεται καθημερινά 6μ.μ. με 9μ.μ. στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας, ενώ για κρατήσεις οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνούν όλες τις ημέρες 10π.μ. με 2μ.μ. με το  6908 252187.

Όπως είθισται έτσι και φέτος θα κόψουμε την Πρωτοχρονιάτική μας πίτα παρέα με όλους τους εθελοντές και φίλους του Κέντρου Νέων Καλαμάτας.

Την Τετάρτη 31 Ιανουαρίου στις 9 το βράδυ σας περιμένουμε όλους για να απολαύσουμε μαζί την έναρξη της νέας χρονιάς!

Φέτος η κοπή της πίτας μας θα γίνει την ίδια ημέρα με την παρουσίαση των εργαστηρίων του Α’ τετραμήνου μας, που ολοκληρώνεται την τελευταία εβδομάδα του Ιανουαρίου.

Γι’ αυτό, θα είναι σαν μία μεγάλη γιορτή για όλους μας, με πολλές εκπλήξεις και φυσικά με ένα δωράκι για τον τυχερό που θα ανακαλύψει το φλουρί!

Φυσικά, συνεχίζουμε τις εκδηλώσεις μας κάθε Τετάρτη στις 8 το βράδυ.

Χθες έγινε εκδήλωση με θέμα «Κάνε Εθελοντισμό, Εργάσου, Ταξίδεψε, Ανακάλυψε».

• Στις 17 Ιανουαρίου εκδήλωση για την Οδηγική Συμπεριφορά και Οδική Ασφάλεια.

Όλοι νομίζουμε πως οδηγούμε σωστά, είναι όμως αυτό αλήθεια; Μήπως υπάρχουν πολλές παράμετροι που πρέπει να γνωρίζουμε αλλά δεν έχουμε καν σκεφτεί; Είμαστε ασφαλείς όταν είμαστε στο δρόμο; Φροντίζουμε ώστε να είναι και οι γύρω μας ασφαλείς;

• Στις 24 Ιανουαρίου θα γίνει παρουσίαση και έκθεση Φωτογραφίας από την Φωτογραφική Ομάδα Καλαμάτας.

Η Φωτογραφική Ομάδας Καλαμάτας δημιουργήθηκε τον τελευταίο χρόνο στην πόλη μας και έρχεται να μας συστηθεί αλλά και να μας παρουσιάσει την πιο πρόσφατη έκθεση τους με θέμα «Νερό».

• Στις 31 Ιανουαρίου Παρουσίαση των εργαστηρίων Α’ Τετραμήνου του Κέντρου Νέων Καλαμάτας. Καθώς διανύουμε την τελευταία εβδομάδα του Α’ τετραμήνου, αποφασίσαμε να σας δείξουμε πως περνάμε στα εργαστήρια μας αλλά και πόσα υπέροχα πράγματα δημιουργούνται στο χώρο μας από τους ίδιους τους συμμετέχοντες και εισηγητές των εργαστηριών. Χορός, μουσική, ξένες γλώσσες, παιχνίδια, πολεμικές τέχνες, και πολλά ακόμη έρχονται για να τα γνωρίσετε και να τα απολαύσετε!

Στο τέλος της βραδιάς θα κόψουμε την Πρωτοχρονιάτικη πίτα μας!!!

Σε όλες τις εκδηλώσεις του Κέντρου Νέων η είσοδος είναι ελεύθερη