Η παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Καραμπελιά «Το Δημοτικό Τραγούδι – Αποτύπωση της ιδιοπροσωπίας του νεώτερου ελληνισμού» θα γίνει την Δευτέρα 12 στις 7 μ.μ. στο αμφιθέατρο του Εργατικού Κέντρου Καλαμάτας (Αριστομένους 95, Καλαμάτα). Στην εκδήλωση που διοργανώνουν οι «Εναλλακτικές Εκδόσεις» και το περιοδικό «Νέος Ερμής ο Λόγιος».

Θα μιλήσουν:

– Ο Γιώργος Ανδρειωμένος, αναπληρωτής πρύτανης Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

– Ο Ιωάννης Πλεμμένος, λαογράφος – ερευνητής στο Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών.

– Ο συγγραφέας του βιβλίου Γιώργος Καραμπελιάς, ενώ συντονιστής θα είναι ο Μάριος Αθανασόπουλος, Δρ. Ιστορίας.

• Γιατί κάποιος γράφει και ασχολείται σήμερα με το δημοτικό τραγούδι;

«Το γεγονός πως, σήμερα, σε μια εποχή καθολικής παρακμής, ενισχύεται  το ενδιαφέρον για το δημοτικό τραγούδι, από ένα αυξανόμενο τμήμα των νέων, δεν αποδεικνύει μόνο τη διαχρονική αξία του, αλλά καταδεικνύει πως, όταν ένα έθνος αγγίζει κυριολεκτικά τα όρια της επιβίωσής του, τότε βυθίζεται στα βαθύτερα στρώματα της ταυτότητάς του για να βρει ίσως τη δύναμη μιας ανά(σ)τασης, και πάλι».

• Μπορούμε να χρονολογήσουμε το δημοτικό τραγούδι; Σε κάποιο σημείο το συνδέετε με την τραγωδία…

«Το δημοτικό τραγούδι δεν εμφανίζεται δια παρθενογενέσεως αλλά κατάγεται απευθείας από το άσμα της ύστερης μεσαιωνικής-βυζαντινής περιόδου και ακόμα πιο πίσω, από εκείνο της αρχαίας Ελλάδας. Ο Γάλλος Κλωντ Φωριέλ που πρώτος δημοσίευσε συλλογή δημοτικών τραγουδιών το 1824, σημειώνει: «…τα χορευτικά τραγούδια των σημερινών Ελλήνων συνεχίζουν, αδιάφορο με ποιες αλλαγές, τις μπαλάντες των προγόνων τους».

• Χωρίζετε τα δημοτικά σε διάφορες κατηγορίες, και δίνετε έμφαση στα ακριτικά…

«Τα «ακριτικά»αποτελούν και τα αρχαιότερα διασωθέντα δημοτικά – και τραγουδιούνταν ήδη τον 9^ο και τον 10^ο αιώνα στη Μ. Ασία από όπου και εξαπλώθηκαν σε όλη την Ελλάδα. Με τα ακριτικά εγκαινιάζεται ουσιαστικά η ιστορική διαδρομή του νεώτερου ελληνισμού. Γράφει ο Νικόλαος Πολίτης:

«…. εις τον Διγενή Ακρίτην αποκορυφούνται οι πόθοι και τα ιδεώδη του ελληνικού έθνους, διότι εν αυτώ συμβολίζεται η μακραίων και άληκτος πάλη του ελληνικού προς τον μουσουλμανικόν κόσμον.»

Ο Κωστής Παλαμάς, που θα εμπνευστεί από τον Διγενή και τα ακριτικά τραγούδια, θα υπογραμμίσει πως «το ιδεώδες του παλληκαρισμού συγκεντρούται εις τον Διγενή Ακρίταν, τον μέγαν εθνικόν ήρωα των μεσαιωνικών επών και των δημοτικών κύκλων».

• Ποια η διαφορά μεταξύ των ακριτικών και των κλέφτικων;

«Ο μύθος του Διγενή, έχει ως επόμενο σταθμό τα κλέφτικα τραγούδια. Σύμφωνα με τον Θεσσαλό Β. Σκουβαρά: «Τα ακριτικά τραγούδια, ρίζωσαν τόσο γόνιμα στην καρδιά του ελληνικού λαού. ώστε αργότερα, στα χρόνια της κλεφτουριάς και του αρματολισμού, προσαρμόστηκαν τέλεια στα αγωνιστικά καθέκαστα της εποχής, αλλάζοντας μόνο ανθρωπωνύμια και τοπωνύμια». Ο Φωριέλ υποστήριξε πως μια πλήρης συλλογή κλέφτικων τραγουδιών συνιστά την «πραγματική ιστορία της Ελλάδας από όταν σκλαβώθηκε», θα αποτελούσε δε «μια αληθινή Ιλιάδα της νεότερης Ελλάδας». Ο κλέφτης αρνείται την υποταγή:

«Βασίλη κάτσε φρόνιμα, να γένης νοικοκύρης,[ ]

«Μάνα μου εγώ δεν κάθομαι να γένω νοικοκύρης [ ]

Και νά ’μαι σκλάβος των Τουρκών, κοπέλι στους γερόντους

Και ομνύει μόνο στο σπαθί του, το «τουρκοματωμένο».

Άλλοι παινάνε τον πασά και άλλοι το βεζίρη,
μά ’γω παινάω το σπαθί το τουρκοματωμένο,
τό᾿χει καμάρι η λεβεντιά, κι ο κλέφτης περηφάνεια…».

• Η Άλωση της Πόλης αποτυπώνεται στα δημοτικά τραγούδια. Επίσης σε κάποια γίνονται σαφείς αναφορές στο παιδομάζωμα…

«Τα Ιστορικά τραγούδια έχουν ως θέμα τους κάποιο ιστορικό γεγονός. Τα τραγούδια τα σχετικά με την Άλωση της Πόλης, είναι κυριολεκτικά αναρίθμητα και προέρχονται από όλες τις περιοχές. Έτσι στα ποντιακά τραγούδια, κατ’ εξοχήν, διακρίνουμε μια κυριολεκτική λατρεία για τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο:

…ο Βασιλεάς ο Βασιλεάς, παργοριάν ‘κι παιρνε.

Επαιρεν τ’ ελαφρόν σπαθίν, τ’ Ελλενικόν κοντάριν

Τσοι Τούρκους κρούγνε’ς σο σπαθίν,

Τσοι Τούρκους ‘ς σο κοντάριν,

τριακόσιους Τούρκους έκοψεν και δεκατρείς πασάδες,…

Εντυπωσιακός για την επισήμανση του διμέτωπου αγώνα απέναντι σε Τούρκους και Φράγκους, όσο και για την εσωτερική παρακμή, είναι ο θρήνος από την Καππά της Καρδίτσας:

Πόλη μου, για δε χαίρεσαι; για δε βαράς παιγνίδια;

το πώς μπορώ να χαίρομαι και να βαρώ παιγνίδια.

Μέσα με δέρνει ο θάνατος, ν’ όξω με δέρν’ ο Τούρκος

κι απ’ τη δεξιά μου τη μεριά Φράγκος με πολεμάει.

Σχετικά με το παιδομάζωμα  ένα θεσσαλικό τραγούδι αναφέρει:

– «Φέρ’τι της χή­ρας το πι­δί που ’νι γραμ­μα­τι­σμέ­νου».

[  ] Πα­αί­νει κ’ η μά­να του κουν­τά, κουν­τά πα­ρα­κα­λών­τα:

– Τί ’ν ’το κα­κό που γί­νη­κι στη μέ­να τη γκα­η­μέ­νη,

στην πρώ­τη τη γε­νι­τσα­ριά πή­ραν τουν α­διρ­φό μου,

στη δεύ­τε­ρη τουν άν­τρα μου κι τώ­ρα τουν υ­γι­ό μου!»

(ΑΑ, «Ιστορικά Άσματα», Θ΄-Ᾱ΄, σ. 133)

• Συγκλονιστικά είναι τα τραγούδια του έρωτα και τα μοιρολόγια…

«Η αγάπη θέλει φρόνηση, θέλει ταπεινοσύνη,
Θέλει λαγού περπατησιά, αϊτού γληγοροσύνη.

Τα τραγούδια της αγάπης ενίοτε ανάγονται στην αρχαιότητα. Το αριστούργημα της ερωτικής δημοτικής ποίησης, είναι το μαντήλι που βάφτηκε με το κόκκινο του έρωτα.

Κόκκιν᾿α χείλι φίλησα κι έβαψε το δικό μου
Και στο μαντήλι τό ’συρα κι έβαψε το μαντήλι
Και στο ποτάμι τό ’πλυνα κι έβαψε το ποτάμι
Κι έβαψ᾿η κρητού γιαλού κι η μέση του πελάγου
Κατέβη ο αϊτός να πιεί νερό κι έβαψαν τα φτερά του
Κι έβαψ᾿ο ήλιος ο μισός και το φεγγάρι ακέριο.

Το ερωτικό τραγούδι συνεχίζει να πλάθονται ακόμα και σήμερα όπως στις μαντινάδες:

–Πάν­τα με φτά­νει ο έ­ρων­τας, ό­σο πο­λύ κι αν τρέ­χω,

για­τί ’ναι κεί­νος φτε­ρω­τός, μα γω φτε­ρά δεν έ­χω».

• Λέτε πως τα δημοτικά μας τραγούδια χαρακτηρίζονται από αγανάκτηση για την αδικία.

«Η βαθύτερη έννοια που διατρέχει τη λαϊκή ιδεολογία, είναι η έννοια της αδικίας: ο θάνατος του νιου, ή του κλέφτη, ο έρωτας χωρίς ανταπόκριση, οι συμφορές των Ρωμιών, συνοψίζονται σε μια φράση: «είναι κρίμα κι’ άδικο» που οδηγεί σε επικρίσεις ακόμα και απέναντι στον Θεό και τους αγίους.

Μα το Θεό παρακαλεί, το Χάρο προσκυνάει…

Κακό που κάνεις Χάρε μου, κρίμα που κάνεις Θέ μου^[1].

Ούτ’ άγιοι θέλουν τάματα, ούτ’ εκκλησιές λιβάνι,

ο άγγελος θέλει ψυχή κ’ η μαύρη γης κουφάρι».

• Ένα άλλο σημείο που κάνει εντύπωση είναι η αναφορά σας για το δημοτικό τραγούδι και πώς αυτό μπορεί να επηρέασε το πρώιμο ρεμπέτικο…

«Το  ρεμπέτικο τραγούδι κατάγεται απ’ ευθείας από το δημοτικό. Χαρακτηριστικό είναι το τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη («Το κόκκινο μαντήλι»,1957) το οποίο αποτελεί άμεση συνέχεια των δημοτικών τραγουδιών.

Αυτ’ η καρ­διά που πλή­γω­σες, /στά­ζει α­κό­μα αίμα

καί ’βα­ψα το μαν­τή­λι μου /και τό ’στει­λα σε σέ­να.

Για την καρ­διά που έ­σφα­ξες, /δε θέ­λω ε­γώ να κλά­ψεις,

κρά­τη­σε το μαν­τή­λι μου, /τα χεί­λη σου να βά­ψεις. (ρε­φραὶν)

Για σέ­να πέ­τρι­νη καρ­διά, /αυτό το μαύ­ρο δεί­λι,

έ­βα­ψα με το αί­μα μου το ά­σπρο μου μαν­τή­λι. [ ]

Ό­σο και να ’σαι ά­σπλα­χνη, /μί­α στά­λα θα δα­κρύ­σεις,

το κόκ­κι­νο μαν­τή­λι μου/ ό­ταν θα τ’ αν­τι­κρί­σεις».

[1] Μιχαήλ Λελέκος, Δημοτική Ανθολογία, Αθήνα 1868, σ. 152.

Όπως εξηγεί, «ο διοικητικός ιστός του κράτους του Εγκλιανού, απέκτησε μία διοικητική διαίρεση δύο βαθμίδων, που συνίστατο στην κεντρική πρωτεύουσα και τις περιφερειακές πρωτεύουσες». Πρόκειται, όπως προσθέτει, «για μία πρώιμη μορφή της διπλής διοικητικής διαίρεσης που απαντάται σε ομοσπονδιακά κράτη».

• Έχετε χαρακτηρίσει την Ίκλαινα ως μία από τις πιο σημαντικές μυκηναϊκές θέσεις που ανασκάπτονται. Τι αποκαλύπτουν;

«Οι ανασκαφές της Αρχαιολογικής Εταιρείας στην Ίκλαινα έχουν φέρει στο φως μία από τις πρωτεύουσες του μυκηναϊκού βασιλείου της Πύλου. Ο λόγος για τον οποίο η Ίκλαινα είναι τόσο σημαντική είναι ότι οδηγεί σε αναθεώρηση της γνώσης μας για τα μυκηναϊκά κράτη, με πραγματικά απρόσμενα ευρήματα: Κυκλώπεια κτίρια, αναπτυγμένες αστικές δομές (πλακόστρωτους δρόμους και πλατείες, σύστημα υδροδότησης, κεντρικό αποχετευτικό σύστημα), πινακίδα Γραμμικής Β, τοιχογραφίες εξαιρετικής αισθητικής, κα. Με βάση όσα γνωρίζαμε μέχρι τώρα για τη μυκηναϊκή Ελλάδα τέτοια ευρήματα βρίσκονται μόνο στα μεγάλα παλάτια (πχ Μυκήνες, Τίρυνθα, Θήβα, Πύλο). Τα ευρήματα της Ίκλαινας μας υποχρεώνει να επανεξετάσουμε τα υπάρχοντα στοιχεία από νέα οπτική γωνία».

• Πώς σας βοηθούν τα ευρήματα, ώστε να καταλάβετε τον τρόπο που αναπτύχθηκαν οι πόλεις και τα κράτη στην ελληνική προϊστορία;

«Σύμφωνα με την προκαταρκτική μελέτη των ευρημάτων, φαίνεται ότι τα πρώτα κράτη στην Πελοπόννησο ήταν αποτέλεσμα βίαιων συγκρούσεων ανάμεσα σε τοπικούς ηγεμόνες. Στην περίπτωση της Πύλου, φαίνεται ότι οι ηγεμόνες της Ίκλαινας και του Άνω Εγκλιανού (του λεγομένου «Ανακτόρου του Νέστορα») συγκρούσθηκαν προς τα τέλη της μυκηναϊκής εποχής και ότι ο ηγεμόνας της Ίκλαινας έχασε, με αποτέλεσμα τα εδάφη του να προσαρτηθούν στην επικράτεια του ηγεμόνα του Εγκλιανού. Έτσι, φαίνεται ότι το βασίλειο της Πύλου δημιουργήθηκε από τη βίαιη προσάρτηση των εδαφών διαφόρων ηγεμονιών της Μεσσηνίας».

• Ποια είναι τα ευρήματα που σας έχουν οδηγήσει στο συμπέρασμα, ότι πολλοί από τους θεσμούς που έχουμε σήμερα, δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα πριν από 3.000 χρόνια;

«Θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με το τι εννοούμε με τη λέξη «θεσμοί». Δεν μιλάμε για συγκεκριμένες δομές, αλλά για γενικούς θεσμούς, όπως ο θεσμός του κράτους, δηλαδή μίας περιφέρειας με κεντρική εξουσία, στρατό, και έλεγχο επί πολλών πλευρών της οικονομίας και της κοινωνίας. Υπό την έννοια αυτή τα πρώτα βεβαιωμένα σύνθετα κράτη φαίνεται ότι εμφανίζονται στη μυκηναϊκή εποχή».

• Γιατί η Ίκλαινα θα μπορούσε να ήταν μέλος ενός πρώιμου ομοσπονδιακού κράτους, όπως για παράδειγμα, είναι σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής;

«Σύμφωνα με τα αρχεία της Γραμμικής Β που βρέθηκαν στον Άνω Εγκλιανό (που θεωρείται η κεντρική πρωτεύουσα του μυκηναϊκού βασιλείου της Πύλου), αν και η Ίκλαινα ήταν μία από τις δευτερεύουσες πρωτεύουσες του βασιλείου και βρισκόταν υπό την εξουσία της κεντρικής πρωτεύουσας, είχε κάποια σχετική αυτονομία (π.χ. είχε δικό της κυβερνήτη και δική της οικονομική παραγωγή). Με βάση τα υπάρχοντα στοιχεία, το σύστημα αυτό διακυβέρνησης είναι η αρχαιότερη έκφανση συστήματος διακυβέρνησης με δύο βαθμίδες, δηλαδή κεντρική εξουσία και υποκείμενες ημιανεξάρτητες περιφέρειες».

• Πώς αναπτύχθηκαν τα κράτη;

«Ζούμε σε έναν κόσμο στον οποίο κυριαρχεί ο θεσμός του κράτους, και όλοι ξέρουμε σε ποιο βαθμό κράτη και κυβέρνησης επιδρούν στη ζωή μας. Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι, γιατί υπήρχαν περίοδοι στην ανθρώπινη ιστορία χωρίς να υπάρχουν κράτη, αλλά άλλες, λιγότερο σύνθετες μορφές διακυβέρνησης. Η μετάβαση από έναν κόσμο χωρίς κράτη σε έναν κόσμο όπου το κράτος είναι ο κυρίαρχος πολιτικός θεσμός αποτελεί ένα από τα πιο συναρπαστικά κεφάλαια της ανθρώπινης ιστορίας. Και τα πρώτα βεβαιωμένα κράτη στο δυτικό πολιτισμό γεννιούνται στην Ελλάδα. Πρόκειται για τα μινωικά κράτη της Κρήτης (περ. 2000-1500 πΧ) και τα μυκηναικά κράτη της ηπειρωτικής Ελλάδας (περ. 1600-1100 πΧ).

Με βάση τα δεδομένα που έχουμε από τη Μεσσηνία (που είναι μια από τις περιοχές που και έχουν εξερευνηθεί αρχαιολογικά και μας έχουν δώσει κείμενα υπό τη μορφή πινακίδων Γραμμικής Β) φαίνεται ότι τα μυκηναϊκά κράτη γεννήθηκαν μέσω διεργασιών ενσωμάτωσης/προσάρτησης ανεξάρτητων ηγεμονιών από έναν ισχυρό ηγεμόνα. Μία από τις ανεξάρτητες αυτές ηγεμονίες ήταν της Ίκλαινας, της οποίας ο ηγεμόνας (τουλάχιστον επί τη βάση προκαταρκτικής μελέτης των ευρημάτων) φαίνεται ότι ηττήθηκε από τον ηγεμόνα του Άνω Εγκλιανού και τα εδάφη του προσαρτήθηκαν σε αυτά του Εγκλιανού. Υποθέτουμε ότι παρόμοιες εξελίξεις σημειώθηκαν και με άλλες ηγεμονίες της Μεσσηνίας, που σιγά-σιγά προσαρτήθηκαν στην ηγεμονία του Εγκλιανού.

Όπως γίνονταν οι προσαρτήσεις αυτές, οι ηγεμονίες που προσαρτούνταν διατήρησαν κάποιο βαθμό της προηγούμενης ανεξαρτησίας τους: η κάθε μία διατήρησε την πρωτεύουσά της, είχε δικό της κυβερνήτη και αντικυβερνήτη, δικούς της αξιωματούχους, δικά της ιερά, αλλά τμήμα της οικονομικής της παραγωγής ελεγχόταν από την κεντρική πρωτεύουσα του Εγκλιανού. Έτσι, με τη διατήρηση τμήματος της προηγούμενης ανεξαρτησίας τους, οι ηγεμονίες αυτές εντάχθηκαν στο διοικητικό ιστό του κράτους του Εγκλιανού, το οποίο απέκτησε μία διοικητική διαίρεση δύο βαθμίδων, που συνίστατο στην κεντρική πρωτεύουσα και τις περιφερειακές πρωτεύουσες. Πρόκειται για μία πρώιμη μορφή της διπλής διοικητικής διαίρεσης που απαντάται σε ομοσπονδιακά κράτη».

Έρευνες έχουν δείξει ότι το αγουρέλαιο είναι το καλύτερο προϊόν λαδιού, χάρη στις ευεργετικές για την υγεία μας ιδιότητές του. Για το θέμα αυτό συζήτησε ο Γιώργος Κιούσης από το presspublica.gr  με τον παραγωγό των πολυβραβευμένων προϊόντων ελαιόλαδου «E-LA-WON», Ιωάννη Καμπούρη.

-Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει το αγουρέλαιο από τα υπόλοιπα προϊόντα λαδιού;

Καταρχάς ας ορίσουμε τι είναι το αγουρέλαιο. Αγουρέλαιο ονομάζεται το λάδι που παράγεται όταν ακόμη ο καρπός της ελιάς είναι πράσινος, δεν έχει δηλαδή ωριμάσει. Το λάδι αυτό έχει ξεχωριστή πικρή γεύση, δυνατό φρουτώδες άρωμα και έντονο πράσινο χρώμα, λόγω της αυξημένης χλωροφύλλης του άγουρου καρπού. Να σημειώσουμε, επίσης, ότι δεν πρόκειται για λάδι που παράγεται από συγκεκριμένη ποικιλία ελιάς. Το μόνο κριτήριο για την ονομασία του είναι ο χρόνος συγκομιδής του καρπού. Αγουρέλαιο, δηλαδή, μπορούμε να έχουμε από οποιαδήποτε ποικιλία, αρκεί η συγκομιδή της ελιάς να  ξεκινήσει στις αρχές Οκτωβρίου.

-Γιατί θεωρείται το αγουρέλαιο προϊόν εξαιρετικής ποιότητας;

Γιατί είναι ένα λάδι πλούσιο σε αντιοξειδωτικά στοιχεία, λόγω των αυξημένων πολυφαινολών που περιέχει. Οι πολυφαινόλες, με κυριότερες αυτές τις ελαιοκανθάλης και ελαιασίνης, αποτελούν όπλο προστασίας του οργανισμού μας απέναντι στις τοξίνες, το στρες ακόμα και στις καρκινογόνες ουσίες. Καταναλώνοντας αγουρέλαιο προστατεύουμε το ανοσοποιητικό και το νευρικό μας σύστημα και βοηθάμε πολύ το κυκλοφορικό. Η ουσία ελαιοκανθάλη, συγκεκριμένα, φαίνεται -μέσα από σχετικές έρευνες- να αποτρέπει ακόμα και εγκεφαλικά επεισόδια. Επιπλέον, οι ιδιότητες του αγουρέλαιου προστατεύουν και το ίδιο το λάδι από την οξείδωση, όταν αυτό εκτίθεται στις περιβαλλοντικές συνθήκες, όπως ο αέρας, για παράδειγμα. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, πόσο πολύτιμη τροφή είναι το αγουρέλαιο και πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει στο καθημερινό μας τραπέζι.

-Σύμφωνα με την  εμπειρίας σας, τι είναι αυτό που κάνει ένα αγουρέλαιο να ξεχωρίζει στην κατηγορία του;

Και σε αυτή την ερώτησή σας θα επιμείνω στο ζήτημα των πολυφαινολών. Αυτές συνιστούν το σημαντικότερο κριτήριο, βάσει του οποίου διακρίνονται, κατά κύριο λόγο, τα αγουρέλαια σε διαγωνισμούς, τόσο στην χώρα μας όσο και διεθνώς. Ο αριθμός των πολυφαινολών, επίσης, είναι κριτήριο για να πάρει ένα ελαιόλαδο «Ισχυρισμό Υγείας». Πρόκειται για ισχυρισμό που χορηγεί από το 2012 η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) και αποδίδεται στα ελαιόλαδα που έχουν πάνω από 250mg φαινολών ανά λίτρο, κάνοντας τα ελαιόλαδα αυτά να ξεχωρίζουν για την ποιοτική τους υπεροχή. Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι το αγουρέλαιο Green Fresh της E-LA-WON έχει βραβευτεί επανειλημμένα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, με σημαντικότερη διάκριση τον διαγωνισμό Great Taste (2016 και 2017), έχει συμπεριληφθεί μάλιστα το 2016 στα 20 κορυφαία  διεθνώς προϊόντα. Το Green Fresh της E-LA-WON διαθέτει και Ισχυρισμό Υγείας. Το φετινό ολόφρεσκο Αγουρόλαδο της εταιρείας, σύμφωνα με ανάλυση Νοεμβρίου 2017 από το ΕΚΠΑ διαθέτει – με επίσημο πιστοποιητικό – 1330 πολυφαινόλες!

-Πώς διατηρείται το αγουρέλαιο; Υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος τρόπος, ώστε να μην χάνει τις ιδιότητές του;

Καλό θα ήταν να διατηρούμε το αγουρέλαιο σε σκοτεινό μέρος του σπιτιού, ώστε να μην έρχεται σε επαφή με τον ήλιο και να σφραγίζουμε καλά το μπουκάλι μετά από κάθε σερβίρισμα. Συνιστάται ακόμη να καταναλώνεται σε σύντομο χρονικό διάστημα, καθώς σταδιακά ο αριθμός των πολυφαινολών μειώνεται.

-Μιλήσατε παραπάνω για το αγουρέλαιο σαν προϊόν που δεν πρέπει να λείπει από το τραπέζι μας. Ένα αγουρέλαιο όμως μπορεί να χρησιμοποιηθεί με τους ίδιους τρόπους, στις σαλάτες ή στο μαγείρεμα, για παράδειγμα, που χρησιμοποιείται το ευρύτερα διαδεδομένο ελαιόλαδο;

Πρώτα απ’ όλα, είναι προτιμότερο να μην χρησιμοποιούμε το αγουρέλαιο στο μαγείρεμα, αφενός επειδή προσφέρεται σε μικρότερες ποσότητες από το κλασικό ελαιόλαδο, αφετέρου επειδή με το μαγείρεμα αναπόφευκτα θα χάσει κάποια από τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά του. Το έντονό του άρωμα και η πλούσια φρουτώδης γεύση του θα αλλοιωθούν κατά μεγάλο ποσοστό όταν θα μαγειρευτεί. Προσωπικά θα πρότεινα να σερβίρεται σε ωμή σαλάτα, βραστά χορταρικά ή ψητά λαχανικά, πάνω από ζεστό φρυγανισμένο ψωμί αλλά και ωμό πάνω από φρεσκομαγειρεμένα όσπρια σαν ενισχυτικό γεύσης.

ΟΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ ΚΑΙ Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΚΡΑΤΗΣΑΝ ΟΡΘΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

«Οι αιρετές Περιφέρειες στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και σε συνεργασία με το υπουργείο Τουρισμού, τον ΣΕΤΕ και άλλους φορείς, κράτησαν όρθια τη χώρα την περίοδο της κρίσης. Ανέλαβαν την  ανάπτυξη της ταυτότητάς τους, την προβολή των προορισμών τους, καθώς και των επιμέρους εμπειριών τους. Οι αιρετές Περιφέρειες έχουν την ευθύνη για τον αναπτυξιακό στρατηγικό σχεδιασμό και για το σκοπό αυτό, εργάστηκαν σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο συντονισμού για μια ενιαία εθνική ταυτότητα και ένα ενιαίο τουριστικό προϊόν βασισμένο στις εμπειρίες της κάθε περιοχής. Διαδραμάτισαν ένα συντονιστικό, στρατηγικό ρόλο, ώστε οι επιμέρους στρατηγικές κατευθύνσεις των προορισμών μας να έχουν μια συμπληρωματική αλλά και προς την ίδια κατεύθυνση στόχευση ώστε να αποτελούν αρμονικά μέρη μιας ευρύτερης εικόνας και ενός ενιαίου ελκυστικού και ποιοτικού προφίλ. Ως κεντρικό όργανο, οι περιφερειακοί φορείς τουρισμού διασφάλισαν όλα αυτά τα έτη τη συντονισμένη και ισόρροπη τουριστική στρατηγική των υποδομών, ώστε να μην παρατηρούνται αλληλοεπικαλύψεις, αλλά και κακοδιαχείριση. Αντίστοιχα,  εκμεταλλεύτηκαν κάθε ευκαιρία που  δόθηκε για την αξιοποίηση χρηματοδοτικών εργαλείων και την άντληση πόρων που αφορούν στην τουριστική ανάπτυξη», δήλωσε η αντιπεριφερειάρχης, τονίζοντας πως πέρα από την προβολή και τη δημιουργία ταυτότητας για τους προορισμούς, οι αιρετές Περιφέρειες, υλοποίησαν ένα σημαντικό έργο υποδομών. Η Ντίνα Νικολάκου, έκανε εκτενή αναφορά στις συνέργειες και τις συνεργασίες , ανάμεσα στις Περιφέρειες της χώρας, αλλά και την προσπάθεια διασύνδεσης με Περιφέρειες άλλων χωρών, ενώ έκανε και έναν μίνι απολογισμό, βάζοντας και πάλι στο επίκεντρο την Καλαμάτα.

«ΝΑΥΑΡΧΙΔΑ» Η ΜΕΣΣΗΝΙΑ ΚΑΙ …ΠΙΛΟΤΟΣ ΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ!

«Η Περιφερειακή Αρχή, γνωρίζοντας από την πρώτη στιγμή ότι η Πελοπόννησος αποτελούσε έναν προορισμό που κατά 70% βασιζόταν σε Έλληνες επισκέπτες, ξεκίνησε το 2011, στην καρδιά της οικονομικής κρίσης για την ελληνική οικογένεια, μια στοχευμένη προσπάθεια για προσέλκυση ξένων επισκεπτών.

Το μεγαλύτερο μέρος των δράσεων της Περιφέρειας Πελοποννήσου υλοποιήθηκε με γνώμονα την αντιμετώπιση των δομικών προβλημάτων, της μείωσης του εγχώριου τουρισμού και την ανάπτυξης του εισερχόμενου τουρισμού από το εξωτερικό. Στο πλαίσιο αυτό αξιοποιήθηκαν σημαντικά εργαλεία εφαρμογής όπως η νέα ταυτότητα «Μυθική Πελοπόννησος» και τα εμπειρικά προϊόντα της Πελοποννήσου και η εφαρμογή του σε σύγχρονες μεθόδους προώθησης (portal, mobile app, εκθέσεις, εκδηλώσεις). Προβήκαμε σε μια σειρά από συνδυασμένες δράσεις προβολής με επίκεντρο το διαδίκτυο και την ανάπτυξη επιχειρηματικών συνεργιών με τους μεγαλύτερους «παίχτες» της τουριστικής αγοράς. Η Περιφέρεια Πελοποννήσου άνοιξε το δρόμο προσέλκυσης πτήσεων γραμμής από χώρες του εξωτερικού, κάνοντας στρατηγική συνεργασία με την Τ.Ε.ΜΕΣ. Α.Ε και την Aegean Airlines,  έτσι ώστε σήμερα ο Διεθνής Αερολιμένας Καλαμάτας ‘Καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος’ να παρουσιάζεται τα τελευταία χρόνια σαν πρώτο αεροδρόμιο σε αύξηση αφίξεων. Το 2009 το αεροδρόμιο της Καλαμάτας κατέγραφε 75.800 αναχωρήσεις και αφίξεις επισκεπτών ενώ το 2016 ξεπέρασε τις 228.000 και με το 2017 να παρουσιάζει άνοδο τουλάχιστον 20%.  Αυτή την περίοδο προετοιμαζόμαστε τον ερχόμενο Μάρτιο να διοργανώσουμε ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα στον τουρισμό το World Tourism Forum Lucerne Think Tank. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η επέκταση των συνεργασιών μας με την British Airways και την Easy Jet και την απευθείας σύνδεση με το Λονδίνο ενώ πιο πρόσφατη είναι η συνεργασία μας με την Brussels Airways και απευθείας πτήσεις από τις Βρυξέλες από τον Απρίλιο του νέου έτους, ενώ σύντομα θα ανακοινωθούν και νέες συνέργιες», δήλωσε η θεματική αντιπεριφερειάρχης και υπεύθυνη για τον τουρισμό, η οποία στάθηκε στην αύξηση της επισκεψιμότητας, όπως καταγράφηκε από τις διανυκτερεύσεις  των αλλοδαπών στην Πελοπόννησο, σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, αλλά και την αύξηση των επισκεπτών σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους, όπου το 2010 ήταν 750.000, ενώ το 2016 έφθασαν τις 1.500.000. «Επιδιώξαμε μέσω συνεργιών να ανατρέψουμε τις αρνητικές συνέπειες από την μείωση των Ελλήνων επισκεπτών και να προσελκύσουμε ξένους επισκέπτες για να κρατήσουμε την Πελοποννησιακή οικονομία όρθια», δήλωσε και μεταξύ άλλων, ανέπτυξε τους νέους στόχους.

ΟΙ ΝΕΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΣΤΙΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ

«Στόχος της περιφερειακής αρχής τη νέα περίοδος είναι να αντικατοπτρίζει τις ανησυχίες των Πελοποννησίων πολιτών με απτά αποτελέσματα που θα βελτιώσουν την καθημερινότητα τους σήμερα, όπως η ανάγκη καταπολέμησης της ανεργίας», ανέφερε η κα Νικολάκου, τονίζοντας πως στο πλαίσιο αυτό, θα επιδιωχθεί η ενίσχυση της υγιούς επιχειρηματικότητας που εξειδικεύεται στον τομέα του τουρισμού. «Πρόκειται να ενισχύσουμε την ασκούμενη εξωστρέφειά μας, με σύνδεση του τοπικού αγροδιατροφικού παραγωγικού δυναμικού με όχημα το Brand Mythical Peloponnese αλλά και την κουλτούρα της Πελοποννήσου και του Πελοποννησιακού πολιτισμού.

Άμεσα πρόκειται να δημιουργήσουμε σταθερής “Δομής” παρακολούθησης, εφαρμογής, και υποστήριξης του τουρισμού στην Πελοπόννησο με την δημιουργία και λειτουργία ενός ηλεκτρονικού προγράμματος για την διαχείριση του προορισμού DMS αλλά και την υποστήριξη του Οργανισμού Διαχείρισης Προορισμού DMO με σύγχρονα δεδομένα. Για την υλοποίηση των δομών επιδιώκουμε τη δραστική αλλαγή στις σχέσεις έρευνας-τουρισμού-προορισμού και την άμεση συνεργασία των Πανεπιστημίων και Ερευνητικών Κέντρων με τη οικονομία της φιλοξενίας. Θα δημιουργήσουμε μηχανισμούς πραγματικής προσέγγισης και ώσμωσης μεταξύ των Πελοποννησίων, των επισκεπτών, των επιχειρήσεων και των ερευνητικών μονάδων

Επίσης, θα στηρίξουμε τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα του τουρισμού με την εφαρμογή επενδυτικών σχεδίων μικρής και μεσαίας κλίμακας που θα αφορούν σε ενίσχυση των υποδομών τους, των υπηρεσιών τους και της ικανότητας προβολής τους», ανέφερε η αντιπεριφερειάρχης, η οποία καταληκτικά, τόνισε πως προετοιμάζεται ένα διευρυμένο πακέτο προτεινόμενων δράσεων προς τις επιχειρήσεις το οποίο θα οριστικοποιήσει ενόψει της εξειδίκευσης των δράσεων ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας με  δημόσια δαπάνη που θα φτάνει στα 30 εκατ. ευρώ και θα οδηγήσει σε αντίστοιχη μόχλευση ιδιωτικών κεφαλαίων που θα ξεπερνούν τα 40 εκατομμύρια!

Όπως επισημαίνει η ΚΕΔΕ δε θα δεχθεί «να γίνουν οι δήμοι και οι τοπικές  κοινωνίες ο σάκος του μποξ της αδυναμίας της κυβέρνησης να ανταποκριθεί στις μνημονιακές δεσμεύσεις που ανέλαβε».

Στη συνέχεια ξεκαθαρίζει ότι «η αυτοδιοίκηση δεν αντέχει άλλη περικοπή πόρων» και τονίζει χαρακτηριστικά «ήδη τα τελευταία χρόνια οι πόροι μας έχουν περικοπεί πάνω από 60%. Είμαστε αποκλεισμένοι ουσιαστικά από τους πόρους του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, του ΕΣΠΑ και του Πράσινου Ταμείου. Ενώ μας έχουν αφαιρεθεί θεσμοθετημένοι πόροι που μέχρι πρότινος μας ανήκαν. Θεωρούμε ότι θα ήταν ωφελιμότερο για τις τοπικές κοινωνίες να είχαν τη δυνατότητα οι δήμοι να αξιοποιούν τα ταμειακά τους διαθέσιμα για τη χρηματοδότηση έργων που θα ενίσχυαν την τοπική ανάπτυξη και απασχόληση. Και όχι να τα δεσμεύουν σε αποταμιευτικούς λογαριασμούς στην ΤτΕ, όπου τα χρήματά τους θα χρησιμοποιούνταν για την πληρωμή της μαύρης τρύπας του δημόσιου χρέους»

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ανοίγει την Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου η Έκθεση ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ΕΧΡΟ 2017, που φέτος  διοργανώνεται στην Αργολίδα. Πρόκειται για ένα μεγάλο εγχείρημα, μια σημαντική κίνηση προβολής της επιχειρηματικότητας της Πελοποννήσου, η οποία λειτούργησε για πρώτη φορά το 2016 με μεγάλη επιτυχία στην Τρίπολη, ενώ αυτή τη χρονιά οι προσδοκίες είναι ακόμα υψηλότερες.

Η Έκθεση ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ΕΧΡΟ 2017 θα λάβει χώρα από 27 Σεπτεμβρίου έως 1 Οκτωβρίου στο Κτίριο Φραγκίστα, στο 4^ο χιλιόμετρο Άργους – Ναυπλίου. Θα είναι μια ευκαιρία να γνωρίσουμε από κοντά όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που προσφέρονται στην Πελοπόννησο.

Με την ευκαιρία της διοργάνωσης της Έκθεσης ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου της Αργολίδας  Φ. Δαμούλος παραχώρησε ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην ypaithros.gr, μιλώντας γι’ αυτόν τον εν δυνάμει θεσμό του επιχειρείν στην Πελοπόννησο αλλά και για γενικότερα θέματα επιχειρηματικότητας και παραγωγικότητας.

• Κύριε Δαμούλο, η ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ΕΧΡΟ φιλοδοξεί να γίνει η ΔΕΘ της Πελοποννήσου;

«Γιατί όχι; Δεν τίθεται όμως θέμα σύγκρισης, είναι ανεξάρτητα γεγονότα. Εμείς ως Επιμελητήριο Αργολίδας αλλά και γενικά τα Επιμελητήρια της Πελοποννήσου, έχουμε υψηλούς στόχους και ευρωπαϊκά πρότυπα. Χρειαζόμαστε εξωστρέφεια και μια αισιόδοξη ματιά, ανεξάρτητα από τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζει ο επιχειρηματικός και παραγωγικός κόσμος κατά καιρούς».

• Η επιλογή της Αργολίδας ως τόπος φιλοξενίας της Έκθεσης πώς προέκυψε;

«Έχοντας ως Επιμελητήριο Αργολίδας ιδιαίτερη εμπειρία στη διοργάνωση παραγωγικών εκθέσεων από το 1995, ήταν λογικό να μπορούμε να στηρίξουμε μια τέτοιας εμβέλειας διοργάνωση. Φιλοδοξούμε η «Πελοπόννησος EXPO 2017» που θα φιλοξενηθεί στο νομό μας να γίνει το επίκεντρο της επιχειρηματικής δραστηριότητας ολόκληρης της Πελοποννήσου».

• Ποιος είναι ο σκοπός, ο στόχος μιας τέτοιας έκθεσης; 

«Σκοπός της έκθεσης είναι να στηρίξει τον επιχειρηματία της Πελοποννήσου, προκειμένου να προβάλλει και να προωθήσει τα προϊόντα του και ταυτόχρονα να του δώσει την ευκαιρία να ενημερωθεί για νέες συνεργασίες και νέες αγορές. Γενικά οι Εκθέσεις σε παγκόσμιο επίπεδο συμβάλλουν στην καθιέρωση του brand name ενός τόπου κι εμείς θέλουμε η Πελοπόννησος να γίνει το συνώνυμο της ποιότητας και του επιχειρείν στην συνείδηση του κόσμου, γιατί πραγματικά υπάρχουν πολύ μεγάλες δυνατότητες και εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό. Υπάρχουν φρέσκιες ιδέες, υψηλού επιπέδου παραγωγικές μονάδες, διεθνών προδιαγραφών επιχειρήσεις στην Πελοπόννησο. Η Έκθεση είναι το όχημα για να γίνουν ευρύτερα γνωστά όλα τα πλεονεκτήματα της Πελοποννήσου».

• Δεν είναι δύσκολο να συνδυαστούν όλοι οι τομείς της παραγωγής ενός τόπου σε μια έκθεση;

«Εδώ είναι η πρόκληση. Η επιχειρηματικότητα, ο πολιτισμός, η εκπαίδευση, η τεχνολογία, η γαστρονομία και η ψυχαγωγία είναι ψηφίδες του σύγχρονου γίγνεσθαι της Πελοποννήσου. Και η Έκθεση κατάφερε να συνδυάσει σε ένα πανόραμα όλες αυτές τις πτυχές».

• Ποια εκτιμάτε ότι είναι τα οφέλη αυτής της διοργάνωσης, πέρα από την προφανή προβολή της επιχειρηματικότητας της Πελοποννήσου σε ένα ευρύτερο κοινό;

«Η συνεργασία των φορέων για να επιτευχθεί η διοργάνωση της Έκθεσης και η ενθουσιώδης συμμετοχή εκθετών και χορηγών, παραγωγών, εμπόρων και γενικά επιχειρηματιών και επαγγελματιών νομίζω ότι είναι μία αυταξία. Αποδείξαμε με την συνεργασία και στην πρώτη ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ ΕΧΡΟ πέρυσι και ακόμα πιο οργανωμένα – λόγω εμπειρίας – εφέτος ότι όλοι μαζί μπορούμε να αποτελέσουμε μοχλό εξελίξεων και προόδου στην οικονομική ζωή της χώρας. Αυτή η συνεργασία και η σύμπνοια θα αποδώσει καρπούς σε βάθος χρόνου».

• Η κρίση θεωρείτε ότι έχει κάμψει την επιχειρηματικότητα; Η Πελοπόννησος μπορεί να αποτελεί εξαίρεση μέσα σε ένα γενικό κλίμα ανασφάλειας;

«Η οικονομική κρίση είναι ένα πολυδιάστατο φαινόμενο και δεν είναι μόνον ελληνική, ας μην το ξεχνάμε αυτό. Ζούμε σε εποχές μεγάλων ανακατατάξεων σε ένα παγκόσμιο επίπεδο και κακώς αν θέλετε κλείνουμε τον ορίζοντα και βλέπουμε μόνον την Ελλάδα, γιατί αυτό δημιουργεί την στρεβλή εντύπωση κάποιας «μοιραίας» κατάστασης. Γύρω μας η οικονομία αλλάζει. Η Πελοπόννησος φυσικά και έχει πληγεί από την κρίση. Υποχρέωσή μας είναι να βλέπουμε με ρεαλισμό τα προβλήματα και με αισιοδοξία τις λύσεις. Η ιστορία είναι γεμάτη από κρίσεις και όμως είμαστε ακόμα εδώ. Η παραγωγή και το εμπόριο είναι σύμφυτες ιδιότητες της ανθρώπινης φύσης, είναι κομμάτι της ταυτότητας μας ως είδος. Εμείς ως Επιμελητήριο Αργολίδας, αλλά και όλοι οι συνάδελφοι, κρατάμε τα μάτια μας προσηλωμένα στους στόχους μας και απόδειξη είναι ακριβώς η δημιουργία τέτοιων μακρόπνοων δομών και θεσμών όπως είναι η ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ΕΧΡΟ».

Ο Τάσος, μίλησε στους συνεργάτες του ozonweb για τη ζωή τους στη Βαρκελώνη, γιατί έφυγαν, πώς προέκυψε η ιδέα του Localmoods, για ποιον λόγο επέλεξαν την Καλαμάτα για το νέο τους αυτό project αλλά και πώς μπορεί ο τουρισμός να οφελήσει τόσο τον επισκέπτη, όσο και τον ντόπιο.

Ιδού:

Πώς προέκυψε η ιδέα του localmoods.com; Ποιος είναι ο σκοπός του;

Η ιδέα του Local Moods γεννήθηκε όταν επιστρέψαμε στην Ελλάδα, μετά από μια δεκαετία που ζήσαμε στο εξωτερικό. Αποφασίσαμε να φύγουμε από την Βαρκελώνη το 2015 για διάφορους λόγους, ένας εκ των οποίων ήταν ο ανεξέλεγκτος μαζικός τουρισμός της περιοχής. Τα ενοίκια φτάνουν σε πολύ υψηλές τιμές, παραδοσιακά αναψυκτήρια αντικαθιστώνται από trendy καφέ, μικρά εμπορικά καταστήματα δυσκολεύονται να συναγωνιστούν τις μεγάλες πολυεθνικές που έχουν κατακλύσει την αγορά της πόλης.

Όλο αυτό δημιουργεί μια δυσαρέσκεια στην τοπική κοινωνία η οποία πλέον όπως ίσως θα έχετε διαβάσει, εκφράζεται καθημερινά με πορείες, γκράφιτι, συζητήσεις. Σε γενικές γραμμές έχει δημιουργηθεί ένα δυνατό κίνημα ενάντια στον ανεξέλεγκτο μαζικό τουρισμό της περιοχής.

Παρατηρώντας όλα αυτά ξεκινήσαμε να σκεφτόμαστε τρόπους μέσα από τους οποίους ο τουρισμός θα μπορούσε να βοηθήσει τόσο την τοπική κοινωνία όσο και να διευκολύνει στην περιήγησή του τον επισκέπτη. Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι προκειμένου ο τουρισμός να είναι υγιής πρέπει να παρέχει μια αλληλεπίδραση μεταξύ του επισκέπτη και του μόνιμου κατοίκου, δημιουργώντας έτσι μια κατάσταση όπου και οι δύο αποκομίζουν οφέλη (win – win).

Όταν ήρθαμε να μείνουμε στην Καλαμάτα, συνειδητοποιήσαμε ότι υπάρχουν αρκετές δραστηριότητες που προσφέρουν οι κάτοικοι και οι επιχειρήσεις της Πελοποννήσου αλλά ταυτόχρονα παρατηρήσαμε έλλειψη συνεργασίας, οργάνωσης και ψηφιακής παρουσίας. Για έναν επισκέπτη που έρχεται στην Πελοπόννησο, είναι δύσκολο να ενημερωθεί για αυτές τις δραστηριότητες πριν την άφιξή του. Αυτό μας οδήγησε στην ιδέα της δημιουργίας της ιστοσελίδας μας, όπου ο επισκέπτης μπορεί να ενημερωθεί αλλά και να κλείσει θέση για ποιοτικές, δημιουργικές και οικολογικές δραστηριότητες σε όλη την Πελοπόννησο. Στο κοντινό μέλλον θα επεκταθούμε προσθέτοντας καταλύματα, δίνοντας έμφαση στις μικρές και οικογενειακές επιχειρήσεις και στα οικολογικά αγροκτήματα.

Ο σκοπός μας είναι να δημιουργήσουμε ένα δίκτυο δημιουργικών δραστηριοτήτων της ευρύτερης περιοχής και ταυτόχρονα να προωθήσουμε την Πελοπόννησο ως δημιουργικό προορισμό. Ταυτόχρονα σκοπεύουμε να προωθήσουμε το έργο καλλιτεχνών και δημιουργών που κατοικούν στην περιοχή (είτε είναι Έλληνες είτε από αλλού) μέσω της ιστοσελίδας και μέσω του φυσικού χώρου μας στην Καλαμάτα.

Έχετε ασχοληθεί ξανά με τον τουρισμό; Ποιο είναι το background σας;

Όχι, κανένας από εμάς δεν είχε ασχοληθεί άμεσα με τον τουρισμό, πράγμα το οποίο μάς έκανε να το σκεφτούμε αρκετές φορές πριν το αποφασίσουμε. Τελικά, η θέληση και το όραμά μας για μια καλύτερη τουριστική υπηρεσία επικράτησαν και αποφασίσαμε να το τολμήσουμε.

Είμαι Έλληνας αλλά ζούσα στο εξωτερικό (Σκωτία, Καταλονία) από το 2000 μέχρι το 2015 και η Ίνγκα είναι από την Γερμανία. Είμαστε μαζί τα τελευταία 8 χρόνια και γνωριστήκαμε σε ένα πρότζεκτ εθελοντισμού σε μια οικολογική φάρμα, στο νησί Ρουσίνγκα που βρίσκεται στην Λίμνη Βικτόρια στην Κένυα.

Από τότε ζήσαμε μαζί στην Βαρκελώνη. Εγώ μόλις είχα τελειώσει ένα μεταπτυχιακό στην Εικαστική Ψυχοθεραπεία (Art Therapy) και ξεκίνησα να εργάζομαι σε έναν οργανισμό με άτομα με ψυχικά προβλήματα και η Ινγκα έκανε αίτηση να ξεκινήσει στο τμήμα Καλών Τεχνών στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης όπου και την δέχτηκαν.

Ποια είναι η σχέση σας με την Πελοπόννησο;

Γεννήθηκα στην Θεσσαλονίκη αλλά από τα πέντε μου χρόνια έμεινα στην Σπάρτη μέχρι που μεγάλωσα και τελείωσα το σχολείο. Μετά σπούδασα στην Αθήνα και αργότερα στο εξωτερικό για να αλλάξω παραστάσεις. Όταν αποφασίσαμε να ζήσουμε στην Ελλάδα, η Πελοπόννησος ήταν η προτεραιότητα αλλά δεν είχαμε αποφασίσει το ακριβές μέρος. Τελικά διαλέξαμε την Καλαμάτα γιατί θεωρούμε ότι προσφέρει μια καλή ποιότητα ζωής και έχει σοβαρές προοπτικές ανάπτυξης. Ταυτόχρονα το γεγονός ότι συνδυάζει βουνό και θάλασσα και πως είναι εύκολα προσβάσιμη από στεριά, αέρα και θάλασσα, έπαιξε σημαντικό ρόλο.

Με ποιο κριτήριο έγινε η επιλογή των περιοχών της Πελοποννήσου ως ταξιδιωτικοί προορισμοί;

Η Πελοπόννησος είναι μια περιοχή που έχει πολλά πράγματα που ένας επισκέπτης μπορεί να δει: Πανέμορφη φύση, πολιτισμό, ιστορία, αξιοθέατα, γαστρονομία, ενδημική χλωρίδα και πανίδα. Πιστεύουμε ότι είναι ένας προορισμός που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από άλλους διάσημους ανά τον κόσμο. Επιπλέον, το γεγονός ότι νέοι αυτοκινητόδρομοι και υποδομές μεταφοράς δίνονται στην δημόσια χρήση, κάνουν την περιοχή μας ακόμα πιο άμεσα προσβάσιμη από την Αθήνα.

Ένας από τους στόχους μας είναι να γίνει η Πελοπόννησος ταξιδιωτικός προορισμός αλλά την ίδια στιγμή θέλουμε να «εκπαιδεύσουμε» και να μεταφέρουμε στους φορείς, στους πολίτες αλλά και στους επισκέπτες, ότι πρέπει να είναι ένας βιώσιμος προορισμός. Ένας προορισμός που σέβεται τις τοπικές κοινωνίες, τις αξίες και εν τέλει το φυσικό περιβάλλον και την φύση γενικότερα. Γνωρίζουμε από πρώτο χέρι πόσο καταστρεπτικές συνέπειες μπορεί να έχει η ανεξέλεγκτη αύξηση της επισκεψιμότητας και γι΄αυτό θέλουμε να προσπαθήσουμε έτσι ώστε η Πελοπόννησος να προσελκύσει νέους επισκέπτες χωρίς να χάσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της.

Ποιο είναι το κριτήριο για να εντάξετε στη λίστα εμπειριών μια δραστηριότητα;

Ψάχνουμε ανθρώπους που πραγματικά αγαπάνε αυτό που κάνουν και θέλουν να μοιραστούν το πάθος και την γνώση τους με άλλους. Αυτή είναι η βασική ιδέα του Local Moods.

Κατηγοριοποιούμε τις δραστηριότητες σε Creative Mood, όπου περιλαμβάνονται όλες οι δημιουργικές δραστηριότητες. Σε Active Mood με δραστηριότητες που λαμβάνουν μέρος σε εξωτερικούς χώρους όπως αναρρίχηση, πεζοπορία. Σε Eco Mood με δραστηριότητες που έχουν να κάνουν με την χλωρίδα και πανίδα της περιοχής όπως μελισσοκομία ή παρακολούθηση πουλιών. Αν κάποιος θεωρεί ότι μπορεί να προσφέρει μια δραστηριότητα που είναι φιλική προς το περιβάλλον, θα χαρούμε πολύ να επικοινωνήσει μαζί μας και να εξερευνήσουμε τις δυνατότητες συνεργασίας. Είμαστε η πρώτη εταιρεία που προσφέρει Δημιουργικό Τουρισμό στην Πελοπόννησο και για αυτό ενδιαφερόμαστε να αναπτύξουμε το δίκτυο των συνεργατών μας.

Ποια είναι η πιο αγαπημένη σας δραστηριότητα;

Καθότι ακόμα είμαστε στην αρχή του εγχειρήματός μας, δεν μπορούμε να πούμε ποια δραστηριότητα είναι η αγαπημένη μας. Θεωρούμε ως καλύτερη ένα μείγμα όλων. Μπορείς να ξεκινήσεις την μέρα σου με μια επίσκεψη σε τοπική αγορά και delicatessen καταστήματα όπου θα έχεις την ευκαιρία να κάνεις ένα μάθημα τοπικών συνταγών και γευσιγνωσίας. Το απόγευμα μπορείς να συνεχίσεις την γαστρονομική εμπειρία πηγαίνοντας σε ένα τοπικό οινοποιείο και να περιηγηθείς από τον ίδιο τον οινοποιό στα μυστικά της διαδικασίας παραγωγής και των αρωμάτων. Μια άλλη μέρα μπορείς να επισκεφτείς ένα εργαστήριο ξυλοκοπτικής και να δημιουργήσεις με την καθοδήγηση του τεχνίτη, το δικό σου ξύλινο αντικείμενο. Μπορείς να τελειώσεις την μέρα σου συμμετέχοντας σε μάθημα παραδοσιακών χορών, πριν πας σε μια τοπική γιορτή με ζωντανή μουσική όπου θα έχεις την ευκαιρία να εφαρμόσεις αυτά που έμαθες στο μάθημα.

Στο mission statement του localmoods.com αναφέρετε τη σημασία της στήριξης των τοπικών κοινωνιών και την οικολογική συνείδηση. Με ποιο τρόπο το Local Moods συμβάλλει σε αυτούς τους δυο τομείς;

Καταρχάς, πιστεύουμε ότι με το Local Moods οφελούνται τόσο οι ντόπιοι όσο και οι επισκέπτες. Οι τοπικοί τεχνίτες/καλλιτέχνες μπορούν να έχουν ένα έξτρα ή κύριο εισόδημα κάνοντας αυτό που αγαπάνε και ταυτόχρονα κρατώντας ζωντανές παραδοσιακές τεχνικές όπως η κεραμική, υφαντική. Καθότι η έννοια του Δημιουργικού Τουρισμού είναι καινούργια και ίσως άγνωστη στους περισσότερους Έλληνες, θέλουμε μέσω της δουλειάς μας να προκαλέσουμε το ενδιαφέρον γι΄αυτού του είδους τις δραστηριότητες, όχι μόνο στους τουρίστες αλλά και στους Έλληνες.

Για εμάς οικολογική συνείδηση σημαίνει το να σέβεσαι και να θαυμάζεις την φύση που σε περιβάλλει. Μαθαίνοντας για την φύση και δημιουργώντας μια οικολογική συνείδηση, έχει σαν αποτέλεσμα να περνάς περισσότερο χρόνο σε αυτή, είτε μόνος σου είτε με συνοδεία κάποιου που θα σε βοηθήσει να δεις κάτι παραπάνω από το προφανές. Προωθώντας δραστηριότητες όπως η παρακολούθηση πουλιών, συλλογή μανιταριών ή μελισσοκομία, θέλουμε να εμπνεύσουμε τους γονείς να δοκιμάσουν νέες δραστηριότητες με τα παιδιά τους και έτσι να δημιουργηθεί αυτή η συνείδηση από τα πρώτα τους χρόνια. Γιατί όπως τραγούδησε και ο Παύλος Σιδηρόπουλος «Αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα».

Εσείς πού βρεθήκατε αυτό τον Αύγουστο;

Τον Αύγουστο τον περάσαμε κυρίως στον χώρο μας στην Καλαμάτα, βελτιώνοντας την ιστοσελίδα μας και την παρουσία μας στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Παράλληλα, προσθέτουμε νέες δραστηριότητες στην λίστα μας και θα συνεχίσουμε τα ταξίδια στην Πελοπόννησο έτσι ώστε να γνωρίσουμε νέους πιθανούς συνεργάτες. Όπως θα δείτε μπαίνοντας στο www.localmoods.com βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή ενός μεγάλου ταξιδιού και μέρα με την μέρα θέλουμε να αμβλύνουμε την λίστα των εμπειριών και στη συνέχεια να τη συνδυάσουμε και με υπηρεσίες στέγασης, εστίασης και μεταφοράς. Ταυτόχρονα, αυτές τις μέρες προετοιμάζουμε την ελληνική, την ισπανική και την γερμανική έκδοση της ιστοσελίδας έτσι ώστε το περιεχόμενό μας να είναι κατανοητό σε περισσότερες γλώσσες. Καταφέραμε να βρούμε και δύο μέρες όπου απλά τα αφήσαμε όλα και ξεκουραστήκαμε κάτω από τα δέντρα γιατί ως γνωστόν «Η πολύ δουλειά τρώει τον αφέντη».

Ο βουλευτής Μεσσηνίας του ΣΥΡΙΖΑ στέλνει μήνυμα ότι μέχρι το τέλος της επόμενης χρονιάς τελειώνει το… μαρτύριο των μνημονίων και η Ελλάδα επιστρέφει στην κανονικότητα. Ταυτόχρονα ξεκαθαρίζει ότι οι εθνικές εκλογές θα γίνουν στην ώρα τους, ενώ αμφισβητεί τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων και υποστηρίζει ότι «ο ελληνικός λαός θα κρίνει το έργο μας και όχι αυτοί που από το 2012 και έπειτα πέφτουν συνεχώς έξω».

Αφήνουμε στην άκρη το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό και πάμε στην πολιτική. Οι δημοσκοπήσεις σας δείχνουν διαρκώς δεύτερους και μάλιστα με διαφορά, στην προτίμηση του κόσμου…

Προσωπικά δεν πιστεύω στις δημοσκοπήσεις και πως να πιστέψω όταν από το 2012 και μετά, διαρκώς πέφτουν έξω. Βλέπουμε ότι καθημερινά όλα τα ΜΜΕ εκφοβίζουν τον κόσμο και μας παρουσιάζουν σαν να έχουμε κάνει το μεγαλύτερο κακό σε αυτή τη χώρα. Μα εμείς κυβερνάμε μόνο δύο χρόνια!

Ακόμα και το μνημόνιο, για το οποίο μας κατηγορούν, εμείς το βρήκαμε, δεν το φέραμε στην Ελλάδα. Όταν, όμως, μέσα στο 2018 καταφέρουμε να βγάλουμε τη χώρα από τα μνημόνια, αυτό δεν θα μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς γιατί θα είναι γεγονός. Και τότε ο ίδιος ο ελληνικός λαός θα κρίνει αν είμαστε επιτυχημένοι ή όχι.

Είπες τη λέξη «όχι» και το μυαλό μου πήγε στο προ διετίας δημοψήφισμα. Σας κατηγορούν και ίσως όχι εντελώς άδικα, ότι αυτό το «όχι» που τελικά επικράτησε και είχε και την έννοια της ρήξης, το κάνατε «ναι»…

Εμείς είχαμε πει από την αρχή ότι δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να βγάλουμε τη χώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, προσπαθήσαμε για την καλύτερη δυνατή συμφωνία, την οποία επικύρωσε ο ίδιος ο λαός με την ψήφο του. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε.

Εμείς δεν είπαμε άλλα και κάναμε τα αντίθετα. Κι όταν φέραμε τη συμφωνία ζητήσαμε ξανά από τον κόσμο να ψηφίσει και ο ίδιος με την ψήφο του την ενέκρινε και μας έδωσε ξανά τη διακυβέρνηση της χώρας. Το να είναι κανείς επαναστάτης χωρίς αιτία είναι το πιο εύκολο. Είναι ο λαϊκισμός που λέμε. Εμείς, όμως, ήμασταν από την αρχή επαναστάτες με αιτία και είμαι σίγουρος ότι θα παραμείνουμε έτσι ως το τέλος. Αυτή ακριβώς η επανάσταση με αιτία είναι κάτι που υπάρχει διαχρονικά στο dna του Έλληνα γι’ αυτό και ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

Σύμφωνα με το πρόσφατο βιβλίο του Βαρουφάκη, αρχική πρόθεση της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ήταν να πάει σε κάποιον πιο εναλλακτικό οικονομικό δρόμο. Τελικά γιατί δεν τον ακολούθησε;

Γιατί ο πρωθυπουργός είναι ένας ρεαλιστής πολιτικός και γνωρίζει ότι με το αν δεν γίνεται δουλειά. Στην πορεία φάνηκε ποιος τελικά ήταν ο πιο σωστός δρόμος κι επειδή εμείς μιλάμε με αποδείξεις, καταφέραμε να βγάλουμε ξανά τη χώρα στις αγορές, κάτι που πιθανότατα δεν θα γινόταν ποτέ αν ακολουθούσαμε την τακτική του κυρίου Βαρουφάκη.

Και πραγματικά είναι για γέλια και για κλάματα η στάση της Νέας Δημοκρατίας που προσπαθεί να κάνει αντιπολίτευση επικαλούμενη αυτά που γράφει ο Βαρουφάκης, τα οποία συνέβησαν δύο χρόνια πριν. Συγνώμη αλλά δεν είναι σοβαρά αυτά τα πράγματα.

Η δοκιμαστική έξοδος στις αγορές έγινε σλόγκαν για την κυβέρνηση το φετινό καλοκαίρι. Το ίδιο, όμως, είχε επιχειρήσει και η προηγούμενη…

Ναι αλλά όχι με ευρωπαϊκό δίκαιο όπως εμείς, ούτε με το ίδιο επιτόκιο. Μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια διακυβέρνησης έχουμε πετύχει πολλά, αλλά δυστυχώς ακόμα δεν υπάρχει αντίκρισμα για την ίδια την κοινωνία. Δες πόσο έχει αλλάξει η αντιμετώπιση της χώρας από τον διεθνή Τύπο. Οι ίδιοι που μας αποκαλούσαν τεμπέληδες, τώρα γράφουν και λένε ότι πάμε πολύ καλά. Κι όχι μόνο αυτό αλλά επικρίνουν και τον Σόιμπλε, προειδοποιώντας τον ότι δεν μπορεί να σφίξει άλλο τη θηλιά γύρω από την Ελλάδα.

Ακόμα και οι ισορροπίες έχουν πλέον αλλάξει και η εξεύρεση συμμάχων από τις μεσογειακές χώρες οφείλεται στον Αλέξη Τσίπρα και τη δική μας κυβέρνηση. Μας στήριξαν και οι Γάλλοι και οι Ιταλοί, κάτι που δεν είχε συμβεί ποτέ στο παρελθόν.

Συνεπώς το μεγάλο στοίχημα της κυβέρνησης είναι η έξοδος από τα μνημόνια;

Εδώ θα είμαστε του χρόνου το καλοκαίρι και είμαι σίγουρος ότι η κατάσταση θα έχει αλλάξει. Αυτό προσπαθούμε, γι’ αυτό πασχίζουμε, για να τελειώσουμε μια και καλή με τα μνημόνια και ειλικρινά θέλω να δω τι άλλο θα βρουν να μας πουν μετά.

Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι κανείς δεν μπορεί να του προσάψει παρανομίες, όπως βλέπουμε και ακούμε καθημερινά για στελέχη των άλλων κομμάτων που οδήγησαν τη χώρα στον γκρεμό. Οι μίζες είναι άγνωστη λέξη για μας, αλλά όχι και για κάποιους παλαιότερους υπουργούς που ήδη όπως βλέπετε έχουν οδηγηθεί ενώπιον της δικαιοσύνης. Ούτε είναι τυχαίο, πιστεύω, ότι αυτό έγινε τώρα, επί δικής μας κυβέρνησης.

Υπάρχει βούληση στην κυβέρνηση να αυστηροποιηθούν οι ποινές για τους επίορκους πολιτικούς;

Εννοείται και είμαστε οι πρώτοι που το ζητάμε με τη συνταγματική αναθεώρηση. Ούτε ακούω από πουθενά ένα «μπράβο» για την απλή αναλογική που φέραμε και είναι το δικαιότερο εκλογικό σύστημα.

Φέραμε 15 εξεταστικές μέσα σε δύο μόλις χρόνια, όσες καμία άλλη κυβέρνηση στο παρελθόν και πληροφορήθηκαν όλοι οι Έλληνες τι έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Γι’ αυτό θα πω εδώ ότι πέρα από τις αποφάσεις των δικαστηρίων υπάρχει και η ηθική καταδίκη στα μάτια του κόσμου, που αφορά μόνο τα κόμματα που κυβερνούσαν επί 30 χρόνια και είναι αποκλειστικά υπεύθυνα για την κρίση στην Ελλάδα. Όμως ακόμα μεγαλύτερη κι από την οικονομική κρίση, ήταν η ηθική και η κρίση παιδείας που υπέστη ο Έλληνας.

Ποια είναι η μεγαλύτερη προτεραιότητα του κυβέρνησης μετά το καλοκαίρι που πλησιάζει στο τέλος του;

Να έχει θετικό αντίκτυπο στην ίδια την κοινωνία η σταθεροποίηση της οικονομίας. Οι περισσότεροι σε αυτήν την κυβέρνηση δεν βγήκαμε από αμερικάνικα κολέγια και δεν είμαστε ξεκομμένοι από τον κόσμο. Κυκλοφορούμε έξω και βλέπουμε ότι πράγματι ο Έλληνας περνάει δύσκολα αλλά και αυτό σιγά, σιγά θα αλλάξει προς το καλύτερο.

Έχεις πει αρκετές φορές στο παρελθόν ότι είσαι τοπικιστής. Η Καλαμάτα και η Μεσσηνία αποτελεί τα τελευταία χρόνια έναν από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς παγκοσμίως. Είναι σε θέση να απορροφήσει το μεγάλο αυτό τουριστικό κύμα;

Επειδή κυκλοφορώ αρκετά στην Καλαμάτα εκείνο που μου λένε οι μαγαζάτορες είναι ότι δεν έχουν δουλειά. Που οφείλεται αυτό; Στη λάθος ανάπτυξη των προηγούμενων χρόνων. Έχουμε 20.000 θέσεις εστίασης και μέσα στην Καλαμάτα υπάρχουν μόνο 1.800 κλίνες. Εμείς ακολουθούμε ένα διαφορετικό μοντέλο σε σχέση με το προηγούμενο, που έδινε τη δυνατότητα στους ιδιοκτήτες ξενοδοχείων να κάνουν ανακαινίσεις με υπερτιμολογήσεις.

Με το καινούριο ΕΣΠΑ κάνουμε επεκτάσεις ξενοδοχείων και κλινών, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα να φιλοξενηθεί περισσότερος κόσμος. Είπαμε, δίκαιη ανάπτυξη κι αυτό δεν αλλάζει. Είμαστε η πρώτη χώρα στην Ευρώπη σε απορροφητικότητα κοινοτικών κονδυλίων.

Και θα αναφέρω με την ευκαιρία μερικά πράγματα για το πρότζεκτ ανάπτυξης της Μεσσηνίας. Ολοκληρώθηκε ο περιφερειακός γιατί καταφέραμε να ξεμπλοκάρουμε τα έργα. Κάναμε επανασύσταση της σύμβασης με 60 εκατομμύρια λιγότερα. Σε αυτήν έχει ενταχθεί και ο περιβόητος δρόμος Καλαμάτα – Ριζόμυλος – Πύλος που θα εξυπηρετεί την πλειονότητα των Μεσσήνιων.

Δουλειά έγινε και στον τομέα της υγείας. Πέρα από τα νοσοκομεία της Καλαμάτας και της Κυπαρισσίας, υπάρχει πληρότητα γιατρών σε όλα τα αγροτικά ιατρεία.

Να πούμε για τα αντιπλημμυρικά που όταν πνίγηκε η Καλαμάτα είχαν εξαφανιστεί όλοι; Τα χρηματοδότησε κυβέρνησή μας άμεσα με 3,5 εκατομμύρια.

Επίσης, πληρώθηκαν οι επιδοτήσεις των αγροτών, κάτι που είχε να γίνει από 2012.

Προβλέπεται δηλαδή τεράστια ανάπτυξη για τη Μεσσηνία τα επόμενα χρόνια…

Μόνο το αεροδρόμιο είναι από τα πιο αναπτυσσόμενα στην Ευρώπη και δεν είναι στη λίστα με τα αεροδρόμια που πέρασαν στη fraport και μέσω της ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων θα αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο.

Όντως προβλέπεται ραγδαία ανάπτυξη για όλο το νομό και μπορεί ο πρωθυπουργός να μην είναι Μεσσήνιος, αλλά αγαπάει αυτόν τον τόπο. Και θα αναφέρω χαρακτηριστικά τι ειπώθηκε στην πρώτη συνάντηση που είχαμε, όταν ζήτησε ενημέρωση για τα προβλήματα του τόπου. Του είχα πει τότε ότι ο Θεός, όταν έπλασε τον κόσμο, το κερασάκι το τοποθέτησε στη Μεσσηνία και θυμάμαι ότι με αρκετή δόση χιούμορ μου απάντησε ότι γύρω από το κερασάκι πρέπει να βάλουμε και σιρόπι…

Ολοκληρώνοντας θα ήθελα να σε ρωτήσω τι γίνεται με την περιβόητη υπόθεση που αφορά την έκρηξη στο αρτοποιείο που διατηρείς στην Καλαμάτα;

Έχει πάρει το δρόμο της. Όπως γνωρίζουμε η δικαιοσύνη στην Ελλάδα προχωρά με όχι και τόσο γρήγορους ρυθμούς. Εγώ από την πλευρά μου έκαναν ότι είχα να κάνω, έδωσα στον ανακριτή όλα τα στοιχεία που είχα στη διάθεσή μου και ελπίζω ότι τελικά θα βγουν όλα στο φως. Θα ήθελα να περιμένω την εκδίκαση της υπόθεσης και να την κρίνω μετά.

ΠΗΓΗ: https://sportsroom.gr
στον ΣΩΤΗΡΗ ΠΑΡΤΣΑΛΑ
Φωτογραφίες: Παναγιώτης Γκίκας

«Ζω στη Μεσσηνία και δεν θα το άλλαζα με τίποτα – Έψαξα σε όλον τον κόσμο για να βρω έναν τόπο σαν κι αυτόν!»

Με αφορμή την αποψινή συναυλία της στον Παλιό Νερόμυλο της Κυπαρισσίας, αναδημοσιεύουμε τη συνέντευξη που μας είχε παραχωρήσει η διεθνούς φήμης σοπράνο Klaudia Delmer, πέρυσι, λίγο πριν τη συναυλία της με τον Μίμη Πλέσσα στην Άνω Πόλη της Κυπαρισσίας.

 Εκτός από την υπέροχη φωνή της και τη συναισθηματική δύναμη στην ερμηνεία της, την αγαπάμε διπλά για την συνειδητή επιλογή της να ζήσει, να εργαστεί και να δημιουργήσει οικογένεια στον τόπο μας και για την εσωτερική της ομορφιά, που εξάλλου αντικατοπτρίζεται επάνω της και είναι πασιφανής.

«Ζω στη Μεσσηνία και δεν θα το άλλαζα με τίποτα», ήταν ο τίτλος της συνέντευξης που δημοσιεύθηκε πέρυσι το καλοκαίρι στην «Φ» και τον ίδιο τίτλο βάζουμε και φέτος, γιατί η Ιταλοπολωνή Klaudia Delmer εξακολουθεί να ερωτευμένη με τη Μεσσηνία και την Ελλάδα. Ας την ξανα-γνωρίσουμε λοιπόν!

Η Klaudia Delmer είναι μία πανέμορφη ψηλή κοπέλα που είναι αδύνατον να περάσει απαρατήρητη είτε βρίσκεται πάνω, είτε κάτω από την σκηνή. Πρώτα θα σε κερδίσει η φυσική της ομορφιά την οποία σπάνια καλύπτει με μακιγιάζ και μετά η φυσική της ευγένεια όταν θα σου μιλήσει. Η φωνή της, όμως, με το ζεστό ηχόχρωμά της θα σε ταξιδέψει, σίγουρα, μακριά.

Πολυταξιδεμένος άνθρωπος και η ίδια, έχοντας ζήσει σε ένα σωρό γωνιές του πλανήτη, επέλεξε τα τελευταία χρόνια να ζήσει μόνιμα στη Μεσσηνία και πιο συγκεκριμένα σε έναν ελαιώνα κάπου κοντά στους Γαργαλιάνους. Το φως της Ελλάδας τη μάγεψε από την πρώτη στιγμή και προφανώς ταίριαξε και με το «φως» που εκπέμπει και η ίδια μέσα από τα καταγάλανα μάτια της.

Η μητέρα της κατάγεται από την Πολωνία, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Ο πατέρας της κατάγεται από την Ιταλία, όπου πέρασε πολλά καλοκαίρια της ζωής της. Τα εφηβικά της χρόνια τα έζησε στην Ισπανία, πριν φύγει για σπουδές στην Αμερική όπου διακρίθηκε για την φωνή της, στην κλασσική και τη τζαζ μουσική.

Γοητεύτηκε από την ελληνική μουσική και επισκέφθηκε την Ελλάδα όπου και τελικά έμεινε αποκτώντας προσωπικούς και επαγγελματικούς δεσμούς. Έζησε και εργάστηκε αρχικά στην Αθήνα, ενώ ο θεός Έρωτας την έφερε στη Μεσσηνία! Τελικά ερωτεύτηκε και τον τόπο καταγωγής του συζύγου της και ούτε που σκέφτεται ποτέ να αφήσει τον αγαπημένο της ελαιώνα στους Γαργαλιάνους!

«Φ»: Πώς είναι να μεγαλώνει ένα παιδί -εσείς στην προκειμένη περίπτωση- σε τόσο διαφορετικές χώρες όπως αυτές που έχετε ζήσει μέχρι να έρθετε στην Ελλάδα; Τί ερεθίσματα παίρνει κανείς ζώντας σε διάφορες χώρες και ποιά πλεονεκτήματα αποκτά κανείς ταξιδεύοντας;

K.D: «Τον κάθε άνθρωπο τον προσδιορίζει πρώτα απ´ όλα ο χαρακτήρας του. Με αυτόν τον χαρακτήρα γεννιέται και φιλτράρει τις όποιες εμπειρίες του. Το να ζήσεις μέσα σε πολλαπλές κουλτούρες σε βοηθάει κυρίως στο να γνωρίσεις πιο γρήγορα τον εαυτό σου, τον χαρακτήρα σου, συγκεντρώνοντας αυτά που σου ταιριάζουν από κάθε χώρα.

Η εξοικείωση με τις γλώσσες είναι επίσης μεγάλο “ατού” αλλά το πιο σημαντικό από όλα είναι πως ταξιδεύοντας τα πάντα αρχίζουν να παίρνουν την σωστή τους διάσταση, από τον χώρο εώς τις ιδέες, και αυτό υποθέτω λέγεται αντίληψη».

«Φ»: Έχετε πει σε συνέντευξή σας ότι πιστεύετε ότι οι άνθρωποι σαν κι εσάς «θα είναι περισσότεροι στο εξής». Τώρα που όλο και περισσότεροι νέοι από την Ελλάδα μεταναστεύουν στο εξωτερικό και πιθανώς γίνονται περισσότεροι μεικτοί γάμοι απ’ ότι στο παρελθόν, τα παιδιά που θα γεννηθούν τί «ταυτότητα» πιστεύετε ότι θα αποκτήσουν; Κρατώνται στοιχεία από την καταγωγή των γονιών ή υπάρχει αφομοίωση στην καινούρια πατρίδα; Φαντάζομαι βέβαια ότι παίζει σημαντικό ρόλο και η νοοτροπία των γονέων αλλά και η χώρα όπου ζει η οικογένεια.

K.D: «Το να “αφομοιωθείς” στην καινούργια πατρίδα είναι κάτι φυσικό και ως εκ τούτου όμορφο. Έχει να κάνει με την αρμονία με το περιβάλλον. Μιλώ ως άνθρωπος μεγαλωμένος στην Ισπανία, Ιταλοπολωνή που “γνώρισε” την Ελλάδα στη Νέα Υόρκη μέσω Ελλήνων της διασποράς.

Αυτοί οι άνθρωποι ήταν περισσότερο “Έλληνες” παρά οτιδήποτε άλλο. Το τί κουβαλάει όμως κάποιος από την καταγωγή του είναι τελικά θέμα επιλογής.

Σίγουρα όμως ένα παιδί που θα γεννηθεί από Έλληνα μετανάστη κάπου στη βόρεια Ευρώπη θα κουβαλάει πάντα πολλή Ελλάδα μέσα του. Την κουβαλάω εγώ κι ας μην είμαι Ελληνίδα».

«Φ»: Από την Αρχιτεκτονική που θέλατε να σπουδάσετε αρχικά, σας κέρδισε το τραγούδι. Τί είναι αυτό που σας γοητεύει στη δουλειά σας;

K.D: «Πρώτα απ´ όλα οι συναντήσεις με υπέροχους ανθρώπους και ύστερα οι καρποί αυτών των συναντήσεων: οι στίχοι, οι μελωδίες, τα τραγούδια και η συγκίνηση του κόσμου όταν τα ακούν.

Νιώθω τυχερή και ευλογημένη που βρέθηκα στο μονοπάτι του Μίμη Πλέσσα και, για όσο διαρκεί ένας δίσκος και 14 υπέροχα τραγούδια, το διαβήκαμε μαζί.

Νιώθω έτσι όχι μόνο για τα τραγούδια ή τον δίσκο αλλά επειδή ο Μίμης Πλέσσας είναι ένας από τους πιο φωτεινούς ανθρώπους που συνάντησα στην ζωή μου. Και όταν οι συναντήσεις μας γίνονται μπροστά σε κοινό, με αυτόν στο πιάνο όπως τώρα, οι στιγμές είναι πανέμορφες».

«Φ»: Ωστόσο σπουδάσατε και πολιτισμική διαχείριση… Είχατε ήδη αποφασίσει να ασχοληθείτε με το τραγούδι και θέλατε άλλο ένα πτυχίο όπως λέμε εδώ στην Ελλάδα για να έχετε ένα «χαρτί» στα χέρια σας;

K.D: Οι σπουδές μου στη διαχείριση πολιτισμικών μονάδων ήρθαν ως μία ανάγκη εσωτερική. Στα πολυάριθμα ταξίδια μου, όπου κι αν βρισκόμουν, έβλεπα αμέσως τις δυνατότητες και τις προοπτικές.

Τί θα μπορούσε να γίνει καλύτερα, πώς θα μπορούσαν οι τοπικές κοινωνίες να εκμεταλλευτούν τον πολιτισμικό τους πλούτο κ.ο.κ.

Ένα καλοκαίρι κλήθηκα να δώσω μια συναυλία στην Ικαρία και αυτό αποτέλεσε την αφορμή για να ξεκινήσω εκεί, ως καλλιτεχνική διευθύντρια, το Φεστιβάλ Πολιτισμικών Διαλόγων “Ίκαρος”, το οποίο συνεχίζει μέχρι και σήμερα.

Το πτυχίο λοιπόν ήρθε να επισημοποιήσει μία ήδη αποκτηθείσα ιδιότητά μου».

«Φ»: Ποιά ήταν η πρώτη σας επαφή με την Ελλάδα; Ήρθατε εδώ για διακοπές ή για άλλο λόγο;

K.D: «Ήρθα για διακοπές για πρώτη φορά στην ηλικία των 16 ετών. Μ´ άρεσε πολύ η ελληνική γλώσσα. Μάλιστα  η πρώτη λέξη που έμαθα ήταν “άστρα”. Όταν την άκουσα μου φάνηκε ότι άνοιξε ένας ουρανός μπροστά μου. Απο τότε ήθελα να μάθω ελληνικά.

Λίγα χρόνια μετά, στην Νέα Υόρκη, γνώρισα κάποιους Έλληνες και την σύγχρονη ελληνική μουσική».

«Φ»: Πώς προέκυψε η «μετακόμιση» στην Ελλάδα; Και μάλιστα από μια χώρα (την Αμερική) και μια πόλη (τη Νέα Υόρκη) όπου οι ευκαιρίες για καριέρα είναι πολλαπλάσιες σε σχέση με τα ελληνικά δεδομένα;

K.D: «Πρώτα απ´ όλα πάντα αισθανόμουν “ευρωπαία”. Πήρα υποτροφία για τις σπουδές μου στην Νέα Υόρκη αλλά πάντα ήθελα να ζήσω κάπου στην Ευρώπη. Σκεφτόμουν με το συναίσθημα, με αυτά που μου ταίριαζαν.

Τελειώνοντας τις σπουδές στη κλασσική μουσική και μπαίνοντας στο επάγγελμα ανακάλυψα ότι θα έπρεπε να ζήσω μια ζωή που δεν μου ταίριαζε, ότι θα πρέπει να απαρνηθώ ενα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου.

Για αυτό ακριβώς, τότε, ξαναγύρισα στις ρίζες μου, στα πιο παραδοσιακά, πιο λαϊκά ακούσματα τις Μεσογείου και τότε ακριβώς προέκυψε η γνωριμία μου με την ελληνική μουσική».

«Φ»: Τί άνθρωπος είναι ο Μίμης Πλέσσας;

K.D: «Ο Μίμης Πλέσσας είναι ένας πανέμορφος άνθρωπος. Σοφός και ώριμος με απέραντες εμπειρίες όμως ταυτόχρονα τόσο γεμάτος ενέργεια που ζει την κάθε στιγμή, με την περιέργεια και τον ενθουσιασμό ενός εφήβου.

Μέσα του συνδυάζει αρμονικά το συναίσθημα με την σκέψη και την γνώση. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι τα τόσο άρτια, πρωτότυπα και τολμηρά συνθετικά, τραγούδια του με τις υπέροχες μελωδίες που ρέουν αβίαστα, τον καθρεφτίζουν, τον “προδίδουν” απόλυτα».

«Φ»: Αυτή την περίοδο ζείτε στην Μεσσηνία ή στην Αθήνα;

K.D: «Ζω στη Μεσσηνία, σε αυτόν τον απέραντο ελαιώνα, και δεν θα το άλλαζα με τίποτα».

«Φ»: Συνδυάζεται η καριέρα με την οικογένεια; Έχετε παιδιά;

 K.D: «Σίγουρα είναι δύο πράγματα αλληλοσυγκρουόμενα μιας και το ένα δεν λειτουργεί πάντα σε όφελος του άλλου. Η επιλογή όμως είναι πάντα εύκολη. Στην ευτυχία κανείς δεν μπορεί να πει όχι. Πόσο μάλλον στην ευτυχία εις τετραπλούν! (έχω ΤΕΣΣΕΡΑ μικρά παιδιά).

«Φ»: Θα θέλατε να μείνετε για πάντα εδώ στη Μεσσηνία ή υπάρχει η σκέψη κάποια στιγμή να φύγετε; (λόγω οικονομικών συνθηκών για παράδειγμα)

K.D: «Γεννήθηκα στην Βαρσοβία, μεγάλωσα στη Μαδρίτη, σπούδασα στη Νέα Υόρκη και λάτρεψα τη Μεσσηνία. Νομίζω πως αυτό περιγράφει καλύτερα απ´ όλα το γιατί δεν θα φύγω ποτέ από αυτόν τον τόπο. Έψαξα σε όλη την γη για να τον βρω…».

«Φ»: Ποιές είναι οι δισκογραφικές σας δουλειές εδώ στην Ελλάδα και με ποιούς Έλληνες συνθέτες έχετε συνεργαστεί;

K.D: «Ο πρώτος προσωπικός μου δίσκος μου έχει τίτλο Ainola και την μουσική υπογράφουν ο Βαγγέλης Φάμπας και ο Νίκος Ξυδάκης σε ιταλικούς στίχους δικούς μου και ελληνικούς του Μιχάλη Μπουρμπούλη. Έχω συμμετάσχει σε πολλούς άλλους δίσκους που περιλαμβάνουν από κρητική μουσική μέχρι ροκ.

«Φ»: Ποιό είναι το αγαπημένο σας είδος μουσικής; (ή η μουσική δεν έχει… είδη;)

K.D: «Μπορώ να ακούσω τα πάντα ανάλογα με τη στιγμή και τη διάθεσή μου. Ξεχωρίζω την ελληνική μουσική, τις παραδοσιακές μουσικές της Μεσογείου, την κλασσική μουσική και την fusion, ή crossover όλων των ειδών, jazz, rock, electronic, ambient κλπ».

«Φ»: Σας αρέσει η ελληνική δημοτική μουσική;

K.D: «Πάρα πολύ! Τα δημοτικά τραγούδια έχουν μια ευαισθησία σπάνια που δεν την βρίσκεις σε άλλες μορφές Τέχνης. Έρχεται ίσως από την απλότητά τους, και δεν εννοώ απλοϊκότητα, αλλά αυτήν την μεστωμένη σοφία που μιλάει για τα πιο σπουδαία πράγματα με τον πιο όμορφο και απλό τρόπο. Πώς αλλιώς να γραφτεί π.χ το “κόκκινα αχείλη” ή το “μέρα μέρωσε”;».

«Φ»: Τί θέματα βρίσκει κανείς μέσα στο μπλογκ σας που ονομάζεται MyMessinia;

K.D: «Στο μπλογκ μου MyMessinia – Life in an olive tree valley που υπάρχει στη διεύθυνση olivetreevalley.com γράφω για πράγματα που βλέπω γύρω μου, για την καθημερινότητα στη Μεσσηνία, για ξεχωριστά σπίτια που τα φωτογραφίζω και τα παρουσιάζω, για τοπία, για τις παραδόσεις και πολλά άλλα.

Κι όλα αυτά τα γράφω στα αγγλικά γιατί ο σκοπός μου είναι, μέσω του μπλογκ μου, άνθρωποι σαν εμένα, που ζουν σε άλλα μέρη του κόσμου, να γνωρίσουν τη Μεσσηνία όπως την ξέρω εγώ, την δική μου Μεσσηνία.

Παράλληλα διατηρώ και έναν ιστότοπο στη διεύθυνση mymessinia.com όπου, με βάση την εμπειρία μου από το Φεστιβάλ “Ίκαρος” και την συνεργασία μου με την Costa Navarino, ετοιμάζω την οργάνωση και την προώθηση μιας σειράς από πολιτιστικές δράσεις και δραστηριότητες για τους επισκέπτες της Μεσσηνίας».

«Φ»: Τί είναι αυτό που σας γοητεύει τόσο πολύ στη Μεσσηνία και έχετε απαρνηθεί όλο τον υπόλοιπο κόσμο για να ζήσετε εδώ;

K.D: «Για να δούμε… οι πανάρχαιες ελιές της, η ιστορία που κουβαλά αυτός ο τόπος, οι άνθρωποι που κουβαλούν τις ιστορίες τους, τα βουνά, τα φαράγγια κι οι καταρράκτες τους, η θάλασσα που λαμπυρίζει στο φως του ήλιου, ο ήλιος όταν βυθίζεται στη θάλασσα… η λίστα είναι ατελείωτη.

Αν κάποιος δεν γοητεύεται από την Μεσσηνία είναι είτε γιατί δεν έχει βρεθεί ποτέ εδώ, είτε γιατί δεν έφυγε ποτέ από εδώ ώστε να καταλάβει σε τι παράδεισο ζούσε».

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

*Μπορείτε να ακούσετε την υπέροχη φωνή της Klaudia Delmer στον παρακάτω. Η ηχογράφηση έχει γίνει μέσα στην σπηλιά του Νέστορα, κάπου στην αγαπημένη της Μεσσηνία…

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις για τον Σπήλιο Ζαχαρόπουλο. Γεννήθηκε στο Σιδηρόκαστρο Μεσσηνίας και ξεκίνησε την ενασχόληση του με τον αθλητισμό το 1966-1967, ως αθλητής του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου. Ακολούθησε μια λαμπρή πορεία στο χώρο του Αθλητισμού (Στίβου) με καταρρίψεις Πανελλήνιων επιδόσεων, με ουκ ολίγες κατακτήσεις χρυσών μεταλλίων σε Πανελλήνια Πρωταθλήματα και πολλές διεθνείς νίκες στην κατηγορία Εφήβων και στην κατηγορία Ανδρών.

Σπούδασε καθηγητής Φυσικής Αγωγής και πέρα από την αθλητική του πορεία εξελίχθηκε σε προπονητή του Παναθηναϊκού Α.Ο, Εθνικών ομάδων, αλλά και στέλεχος του Ελληνικού Αθλητισμού με προεδρική θητεία στο ΣΕΓΑΣ και σε αθλητικούς οργανισμούς.

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΠΗΛΙΟΥ

Ως Έφηβος: Πέτυχε 8 πρώτες νίκες στα 800μ και 1500μ σε 4 διεθνείς συναντήσεις που είχε η χωρά μας το έτος 1969 με Ισπανία, Ρουμάνια, Βουλγαρία, Ισραήλ τρέχοντας και στα 2 αγωνίσματα σε κάθε συνάντηση.

Ως Άνδρας: Αργυρός Πρωταθλητής Ευρώπης στα 1.500 μ. στη Γκρενόμπλ(1972), Γαλλία

Χρυσός Πρωταθλητής Ευρώπης στο FISU (Παγκόσμια Ομοσπονδία Πανεπιστημιακού Αθλητισμού) Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα / Σόφια, Βουλγαρία

Βαλκανικές επιδόσεις στα 1.500 μ. και 3.000 μ.

Κατέρριψε 24 φόρες τις Πανελλήνιες επιδόσεις στα 800μ, 1.500 μ, 3.000 και 5.000 μ.

Αναδείχθηκε 14 φορές Πρωταθλητής Ελλάδος με τα χρώματα του Παναθηναϊκού Α.Ο στους δρόμους ημιαντοχής από 1969 έως 1979.

10 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΓΥΜΝΑΣΗΣ ΣΤΟΝ ΑΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ

Ο βραβευμένος βετεράνος πρωταθλητής, τον οποίο συναντήσαμε επί το έργον, μας είπε ότι “εδώ και 10 χρόνια υλοποιούμε ένα πρόγραμμα εκγύμνασης στην παραλία του Αη Γιαννάκη ώστε να έχει την ευκαιρία να γυμνάζεται όλος ο κόσμος” για να προσθέσει ότι “υπάρχουν αθλητές και συναθλούμενοι από την ευρύτερη περιοχή του Κυπαρισσιακού κόλπου, με σκοπό όσοι αθλούνται να είναι σε άρτια φυσική κατάσταση και οι αθλητές που κάνουν πρωταθλητισμό να είναι σε ένα ιδανικό μέρος που προσφέρει άψογη προπόνηση”.

Απαντώντας σε ερωτήσεις μας υποστήριξε ότι: “το πρόγραμμα λειτουργεί κάθε Τετάρτη και Σάββατο όπου μπορεί να προσέλθει όποιος το επιθυμεί δωρεάν φυσικά καθώς δεν επιδοτείται από πουθενά ούτε ζητήσαμε από κανέναν να το χρηματοδοτήσει καθώς αποτελεί μια δική μας πρωτοβουλία 10 χρόνια τώρα με τους γυμναστές”.

Στην Ελλάδα που διδάσκει πολιτισμό στην σύγχρονη Ελλάδα ο Σπήλιος Ζαχαρόπουλος που έχει βιώσει μεγάλες νίκες και συμμετοχές σε 4 Ολυμπιάδες μας λέει ότι “αυτό που θα έλεγαν στους νέους είναι ότι η κρίση δεν είναι κρίση πολιτισμού που μας την δημιούργησαν οι πολιτικοί ταγοί του τόπου με μερίδιο ευθύνης να αναλογεί φυσικά και σε εμάς τους πολίτες, αλλά η προσωπική κρίση μπορεί να δημιουργήσει προσπάθεια και κάθε προσπάθεια φέρνει αποτέλεσμα τελικά”.

«ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ»

Εξηγεί με το πάθος και την πίστη του πρωταθλητή που τον διακρίνουν ότι χρειάζεται επιμονή και υπομονή από τον καθένα μας τονίζοντας: “με το πιο σημαντικό από όλα είναι στο καθένα να βελτιώσει πρώτα τον εαυτό του και το περιβάλλον του και είμαι βέβαιος ότι αυτή η χώρα μπορεί να βελτιωθεί μόνο από τους πολίτες αφού οι πολιτικοί μας δεν μπορούν να χαράξουν ενιαία εθνική στρατηγική για το μέλλον που ανήκει στις επόμενες γενιές”.

Ο Σπήλιος Ζαχαρόπουλος μας αποχαιρέτισε με την ελπίδα να αλλάξει ο τόπος μας από τους νέους, πιστεύοντας ότι η Ελλάδα που γέννησε Πολιτισμό, Αθλητισμό και Δημοκρατία δεν μπορεί να απεμπολήσει τα δομικά αυτά στοιχεία για το κοινό μας μέλλον. Κοντά του ήταν ο διακεκριμένος πρωταθλητής Κώστας Χατζηθομάογλου αλλά και γυμναστής που πρόσφατα έτρεξε 120 χιλιόμετρα στις Γαλλικές Άλπεις με τα χρώματα της Ελλάδας.

Εντονες συζητήσεις προκάλεσε και προκαλεί η «εφ’ όλης της ύλης» συνέντευξη του δημάρχου Καλαμάτας Παν. Νίκα, την οποία ανέδειξε η «ΦΩΝΗ –Σαββατοκύριακο» με ξεχωριστό ρεπορτάζ στο οποίο επιχειρήθηκαν πολιτικές επισημάνσεις που συζητήθηκαν.

Σήμερα δημοσιεύουμε απαντήσεις του Παν. Νίκα στις πολιτικού περιεχομένου ερωτήσεις του Πέτρου Τσώνη.  Δεν είναι και σύνηθες στον τοπικό Τύπου ο δήμαρχος του μεγαλύτερου Δήμου στην Περιφέρεια να απαντά για τις αυθαιρεσίες και το αφροδισιακόν της εξουσίας, για τις σχέσεις με τον Τύπο, τον πρώην Μεσσήνιο πρωθυπουργό και πολιτικές οικογένειες που έχουν ανεξίτηλα σημαδέψει τη νεότερη πολιτική ιστορία της χώρας.  Παρά τα παράπονά του από τον Αντώνη Σαμαρά υποστηρίζει ευθέως ότι η τρικομματική κυβέρνησή  του είχε θετικό αποτύπωμα για τη χώρα.  Ιδού ένα απάνθισμα:

ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΑΦΡΟΔΙΣΙΑΚΟ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

 –Κύριε δήμαρχε, διάβασα κάπου ότι η εξουσία χωρίς αυθαιρεσία δεν έχει γοητεία. Συμφωνείτε με αυτό;

«Ναι. Συμφωνώ όχι με τη γοητεία, συμφωνώ γιατί στην Ελλάδα, με το θεσμικό πλαίσιο το οποίο υπάρχει, το οποίο παρεμποδίζει σχεδόν κάθε δημιουργική προσπάθεια, πρέπει να κινείσαι πάντοτε στα όρια του νόμου. Ο μεγάλος αντίπαλός μας είναι το κράτος, δεν είναι η οικονομική δυσπραγία, είναι το κράτος με τους μηχανισμούς του, που είναι σχεδόν πάντοτε απέναντί μας, με την έννοια ότι όλο αυτό το πλαίσιο το θεσμικό δημιουργεί πάρα πολλά προβλήματα. Προκειμένου να μπορέσουμε να παράξουμε έργο, συμβαίνει πολλές φορές να αυθαιρετούμε υπέρ του γενικού καλού. Δεν είναι, όμως, τέρψη η συγκεκριμένη ενέργεια».

-Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η εξουσία είναι αφροδισιακή, ποια είναι η δική σας γνώμη;

«Νομίζω ότι κάθε άνθρωπος που ασχολείται με τα κοινά πρέπει να ξέρει πότε να κάνει το πρώτο βήμα του και να αποδείξει με το τελευταίο βήμα του ότι έχει επίγνωση της πραγματικότητας. Αν αισθάνεσαι ως αφροδισιακή την εξουσία, σημαίνει ότι δεν μπορείς να ξεκολλήσεις απ’ αυτή».

ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΥΠΟ-ΜΜΕ

– Μια και αναφερθήκατε στους δημοσιογράφους, είμαι σίγουρος ότι στενοχωρηθήκατε από ένα δυσμενές σχόλιο στον τοπικό Τύπο και πολλές φορές αντιδράσατε, είτε με επιστολή σας είτε τηλεφωνώντας στο συντάκτη του σχολίου ή τον εκδότη. Θα ήθελα να ρωτήσω αν πήρατε ποτέ ένα συντάκτη ή έναν εκδότη να τον ευχαριστήσετε για ένα θετικό σχόλιο ή θεωρείτε ότι πρέπει να γράφουν πάντα καλά;

«Πριν από λίγο με πήρε μια εφημερίδα απ’ την Αθήνα για ένα θέμα του Δήμου, στο οποίο είχε δίκιο ο συντάκτης και ζήτησα συγγνώμη. Έχω το θάρρος, εκεί όπου υπάρχει πρόβλημα, να το αναγνωρίζω και να το διορθώνω.

Κοιτάξτε, εγώ δεν έχω προνομιακές σχέσεις με τον Τύπο και γενικά τα Μέσα Ενημέρωσης. Δεν έχω ιδιαίτερες φιλίες, προσπαθώ να τηρώ αποστάσεις, να είμαι αντικειμενικός, η πληροφόρηση που δίνω να είναι αντικειμενική, να ανταποκρίνεται στα πράγματα, να μη λέω ψέματα και νομίζω ότι, με τον τρόπο μου, συμβάλλω ώστε να υπάρχει αντικειμενική ενημέρωση. Όχι, εγώ δε θέλω να βάζουν για μένα καλά σχόλια, με ενδιαφέρει να γράψουν αντικειμενικά σχόλια. Δηλαδή, το να παρουσιάζεται η Καλαμάτα στην εφημερίδα σαν μια πόλη σε άθλια κατάσταση – κι αυτό γίνεται συχνά – , δεν είναι αντικειμενικό».

ΣΑΜΑΡΑΣ ΚΑΙ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ

-Οι σχέσεις σας, παλαιόθεν, με την οικογένεια Μητσοτάκη να υποθέσω ότι είναι η ρίζα της έντασης στις σχέσεις σας με τον Αντώνη Σαμαρά; Κάτι που εκδηλώνεται ακόμη και σε δημόσιες εκδηλώσεις, κοιτώντας ο ένας στην ανατολή και ο άλλος στη δύση.

«Καταρχήν, έχω ιδεολογική σχέση με την οικογένεια Μητσοτάκη και όχι προσωπική. Αυτό δε σημαίνει ότι εγώ είμαι υπηρέτης κανενός. Υπάρχει, όμως, μια σχέση πολύ ουσιαστική. Είδα και το μακαρίτη τον πρόεδρο πριν «φύγει», είμαι πολύ ευγνώμων ότι με δέχθηκε παρά τα προβλήματά του και κουβεντιάσαμε. Πάντα θα τον θυμάμαι με αγάπη, όπως θυμάμαι με αγάπη όλους αυτούς που προσπάθησαν γι’ αυτόν τον τόπο και τους κακομεταχειρίστηκαν: Μητσοτάκης, Γιαννίτσης, Παπαδόπουλος κ.λπ.

Τώρα, όσον αφορά στον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, νομίζω ότι με έχει αδικήσει κατάφωρα. Εγώ δεν ανακατεύθηκα σε οτιδήποτε θα μπορούσε να τον έχει βλάψει. Θεωρώ, όμως, ότι υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι, το γνωστό περιβάλλον, που για δικούς τους προσωπικούς λόγους δημιούργησαν όλα αυτά τα προβλήματα και τελικά αυτό είχε επιπτώσεις. Στην πολιτική υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, που – ανεξάρτητα απ’ ό,τι θέλουμε εμείς – για δικούς τους προσωπικούς λόγους δημιουργούν πάρα πολλά προβλήματα.

Κοιτώντας το παρελθόν, με πολλή αντικειμενικότητα, θεωρώ ότι η κυβέρνηση Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, με πρωθυπουργό τον κ. Σαμαρά, προσέφερε στον τόπο και είχε θετικό αποτύπωμα. Νομίζω ότι η Ιστορία θα αποτιμήσει θετικά την προσφορά της κυβέρνησης Σαμαρά. Δεν έχω κανέναν λόγο να μην αναγνωρίζω τα θετικά βήματα που έγιναν».

ΚΑΛΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

-Ποια είναι η σχέση σας με την κυβέρνηση Τσίπρα;

«Είναι μια σχέση, από την πλευρά μου, σεβασμού προς τους θεσμούς. Σέβομαι τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας και προσπαθώ να συνεργάζομαι μαζί της με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για την προώθηση των συμφερόντων της πόλης. Δεν εκλαμβάνω την αποστολή μου ως κομματική αποστολή, δηλαδή του υποστηρικτή ή υπονομευτή του κυβερνητικού έργου.

Γενικά, καλή είναι η σχέση μου με την κυβέρνηση και δεν έχω μεγάλα παράπονα, εκτός από την επιλογή για την Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης».

Η Ελλάδα χωρίς πολιτισμό θα χάσει την αξία της επιβεβαιώνοντας ότι όλα στην χώρα μας αποτελούν θέμα Παιδείας, όπως τονίζει σε αποκλειστική του συνέντευξη ένας κορυφαίος Μεσσήνιος δημιουργός και καλλιτέχνης που πρόσφατα απέσπασε το 1ο Βραβείο Ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ

Ο Τάκης Χρυσικάκος γεννήθηκε στη Νίκαια της Αττικής. Οι γονείς του κατάγονταν κι οι δύο απ’ τη Μάνη. Μόλις τελείωσε το Γυμνάσιο, φοίτησε στη Σχολη του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν και συγχρόνως άρχισε να παίζει στο Θέατρο Τέχνης επί μια δεκαετία. Αναφέρουμε μερικά έργα στα οποία πήρε μέρος: Λυσιστράτη του Αριστοφάνη, Όρνιθες του ίδιου συγγραφέα, Βάτραχοι του ίδιου συγγραφέα, Πέρσες του Αισχύλου και Οιδίπους Τύραννος του Σοφοκλή. Φέτος πήρε το 1ο βραβείο Καλύτερης ανδρικής ερμηνείας της χρονιάς 2017 για ο έργο του «Αναφορά στον Γκρέκο», το οποίο έχει πανελλήνια αναγνώριση σε σκηνοθεσία του ίδιου και με πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ έχει λάβει μέρος σε δεκάδες θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές σειρές.

Η ΜΕΣΣΗΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΙΚΟΣ ΤΟΠΟΣ

Ο Μανιάτης σκηνοθέτης, ηθοποιός, δημιουργός δηλώνει ότι αγαπά πολύ τη Μεσσηνία ενώ κάθε χρόνο κάνει διακοπές στην περιοχή του Αη Γιαννάκη και την Ελαία. Απλός, γεμάτος λόγια ελληνικά, σε δύσκολους καιρούς μας μίλησε από καρδιάς. Ο ηθοποιός είπε ότι “μας συνδέει μια μεγάλη φιλία 38 ετών με τον Σπήλιο Ζαχαρόπουλο καθώς έχω βαφτίσει την κόρη του, οπότε κάθε χρόνο κάνω διακοπές σε αυτό τον μαγικό τόπο που πραγματικά μας προσφέρει μια πανδαισία συναισθημάτων”.

Μιλώντας για την καλλιτεχνική του διαδρομή μας εξομολογήθηκε: “το μόνο αντίδοτο στην μιζέρια και την βαρβαρότητα που μας κατακλύζει είναι τελικά ο Πολιτισμός, η μόνη αντίσταση στο μέτρο του δυνατού κάθε ανθρώπου καθώς πολιτισμό δεν είναι μόνο το θέατρο, ο κινηματογράφος, αλλά είναι η απλότητα, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός και η ισοτιμία στους αδύναμους”.

ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ

Σε ό,τι αφορά την 3ετή πορεία του και την ενασχόλησή του με την «Αναφορά στο Γκρέκο», τιμώντας τον Καζαντζάκη, δηλώνει: “το έκανα διότι είδα να μας δείχνουν με το δάχτυλο από την Ευρώπη ιδίως τους βόρειους λαούς, φταίμε για την κατάσταση με την κρίση που βιώνουμε και πήρα την απόφαση να ακουστεί μια φωνή που θα μας δίνει αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια”. Πρόσθεσε ότι “ο πιο κατάλληλος από όλους είναι όπως διαπίστωσα είναι ο Καζαντζάκης συνεργαζόμενος με το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης παίζοντας πρώτη φορά στον τάφο του Καζαντζάκη, παρουσία μάλιστα του Αρχιεπισκόπου Κρήτης, είμαστε προσκεκλημένοι στο Ευρωκοινούλιο, ενώ η παράσταση έφτασε μέχρι την Γαύδο”. Στην 7η χρονιά των θεατρικών βραβείων της Θεσσαλονίκης βραβεύτηκε με το 1ο βραβείο δηλώνοντας μεγάλη υπερηφάνεια, παρουσία κορυφαίων ηθοποιών της Βόρειας Ελλάδας.

ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΟΡΙΑ ΜΑΣ…

Ο Τάκης Χρυσικάκος δηλώνει αντισυμβατικός υπογραμμίζοντας ότι “είναι δύσκολο να αντέξουμε στην λαίλαπα της εποχής και αυτό που χρειαζόμαστε είναι ο πολιτισμός” ενώ σε μήνυμά του προς τους συμπατριώτες μας ερμήνευσε την φράση του Καζαντζάκη “Φτάσε όπου δεν μπορείς”, εξηγώντας ότι “πρέπει να ξεπεράσουμε τα όριά μας, πέρα από το βόλεμα και το παραμύθι που μας σέρβιραν, το εύκολο χρήμα, τις αξίες που καταπατήθηκαν στην εποχή που χρειαζόμαστε όσο οτιδήποτε άλλο τον πολιτισμό, αυτόν που δημιούργησε η Ελλάδα μας”.

Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΠΟΖΙΚΑ

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ο Παναγιώτης Μπουραντώνης μιλά σήμερα στη «Φ» για τα πρώτα του βήματα, τα όνειρα και τις ελπίδες για το μέλλον στο τραγούδι…
● Πότε και πώς κατάλαβες πως το τραγούδι είναι ο “προορισμός” σου;
«Η μουσική και το τραγούδι είναι κάτι που αγαπώ πολύ! Από την παιδική μου ηλικία άρχισα να δείχνω μεγάλο ενδιαφέρον. Κι όσο περνούσαν τα χρόνια άρχισα να καταλαβαίνω το πάθος μου γι’ αυτό και πως η μουσική είναι κάτι που με «γεμίζει»! Με μια λέξη ένας τρόπος ζωής!»
● Ξεκίνησες με κλασικά ή πιο σύγχρονα και light ακούσματα;
«Μου αρέσει να ακούω τα πάντα, αλλά έχω μεγάλη αδυναμία στο λαϊκό τραγούδι και με αυτά τα ακούσματα μεγάλωσα από παιδί!»
● Πότε παρουσιάστηκε η επαγγελματική ευκαιρία;
«Ασχολούμαι επαγγελματικά με το τραγούδι τα τελευταία 6 χρόνια. Θεωρώ κάθε πρόκληση που παρουσιάζεται πως είναι και μια ευκαιρία να αποδείξεις πράγματα, να δουλέψεις και να βελτιωθείς και σίγουρα να στοχεύεις στην εξέλιξη! Έτσι το βλέπω!»

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΕ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ

● Πόσο κοντά στα μουσικά σου βήματα ήταν και είναι η οικογένειά σου;
«Η οικογένεια είναι κάτι πολύ σημαντικό για κάθε άνθρωπο και είμαι πολύ χαρούμενος που η οικογένεια μου είναι δίπλα μου και με στηρίζει σε κάθε μου βήμα!».
● Ποιές ήταν οι πρώτες αντιδράσεις των ανθρώπων του περίγυρού σου, όταν ανακοίνωσες πως θα ασχοληθείς σοβαρά /επαγγελματικά με το τραγούδι;
«Οι φίλοι μου και οι συγγενείς πάντα με παρότρυναν να ασχοληθώ επαγγελματικά με την μουσική. Οι γονείς μου ήταν λίγο διστακτικοί σε αυτό, κυρίως διότι πρόκειται για μια δουλειά που η βάση της είναι η νύχτα και θεωρητικά έχει δυσκολίες! Και λογικό ο κάθε γονιός να σκεφτεί κατ’ αυτό τον τρόπο, αφού λοιπόν συζήτησα μαζί τους και κατανόησαν τι θέλω να κάνω και ότι ξέρω τι θέλω, μου έδειξαν εμπιστοσύνη και με στήριξαν!
Επ’ αυτού θέλω να πω πως επειδή υπάρχουν κάποια στερεότυπα σε πολλούς ανθρώπους του τύπου: είναι νύχτα κλπ, κατά την άποψή μου είναι μια δουλειά όπως όλες! Είναι θέμα χαρακτήρα για κάθε άνθρωπο το τι θέλει να κάνει και που στοχεύει. Κινδύνους και δυσκολίες έχει κάθε δουλειά, είτε πρωινή, είτε βραδινή. Αν σέβεσαι τους γύρω σου είσαι σωστός και αφοσιώνεσαι στην δουλειά σου και μόνο, κανείς δεν σε ενοχλεί!»
● Το μεγάλο όνειρό σου; Με ποιο μουσικό χώρο ταυτίζεσαι περισσότερο;
«Αγαπώ το λαϊκό τραγούδι και αυτός είναι χώρος που ταυτίζομαι και εύχομαι μελλοντικά να μπορέσω να κάνω ανοδικά βήματα στο χώρο!».
● Είναι τελικά εύκολο για ένα νέο παιδί από την επαρχία να βρεθεί στις μεγάλες πίστες και σένα αυτή τη στιγμή στο πλευρό του πολύ γνωστού Λευτέρη Πανταζή;
«Προσωπικά είναι μεγάλη μου χαρά και τιμή να εμφανίζομαι στο “Ποσειδώνιο” σε ένα πολύ δυνατό σχήμα δίπλα σε αξιόλογους καλλιτέχνες και ιδιαίτερα σε έναν καλλιτέχνη όπως ο Λευτέρης Πανταζής, που έχει διαγράψει μια σπουδαία πορεία στο χώρο!
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα μου επιτρέψετε να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους που μου έδωσαν αυτή την ευκαιρία να βρίσκομαι εδώ, στον κύριο Βασίλη Κοντόπουλο και τους συνεργάτες του, όπως και στον μαέστρο μας τον κύριο Νίκο Γεωργόπουλο!».

Η ΚΡΙΣΗ ΕΧΕΙ  «ΧΤΥΠΗΣΕΙ» ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ

● Πόσο έχει επηρεάσει η κρίση την διασκέδαση του Έλληνα;
«Σίγουρα η κρίση έχει επηρεάσει και τα νυχτερινά κέντρα, όπως και όλο τον επαγγελματικό κόσμο, όμως, ο κόσμος συνεχίζει να δείχνει την στήριξη και την αγάπη του, έχοντας την διάθεση να διασκεδάσει και να ξεχνά κατά κάποιο τρόπο τα προβλήματα του!».
● Ποιο ρεπερτόριο πιστεύεις πως «χτυπά στην καρδιά» του Έλληνα; Με ποιά τραγούδια ταυτίζεται περισσότερο, ποιά σιγοτραγουδά;
«Ο Έλληνας έχει ευαίσθητη καρδιά, προφανώς και τα λαϊκά ακούσματα τον αγγίζουν περισσότερο!».
● Έχεις επίσης μια ποδοσφαιρική «ιστορία» στην Μεσσηνία. Είναι μια φάση που έχεις ξεπεράσει ή σκέπτεσαι να τα συνδυάσεις;
«Το ποδόσφαιρο είναι κι αυτό ένα σημαντικό κεφάλαιο για μένα. Μέχρι πρότινος αγωνιζόμουν κανονικά, όμως, οι επαγγελματικές υποχρεώσεις δεν μου επέτρεπαν να συνδυάσω εύκολα τραγούδι και ποδόσφαιρο, έτσι πλέον έχω δώσει προτεραιότητα στην δουλειά μου και έχω βάλει το ποδόσφαιρο σε δεύτερη μοίρα, απλά ως χόμπι στον ελεύθερο χρόνο μου!».
● Το τραγούδι προσφέρει στην Ελλάδα της κρίσης ευκαιρίες επαγγελματικής αποκατάστασης ή δεν μπορεί παρά να είναι κάτι επιπλέον;
«Καλό είναι να πατάμε στα πόδια μας! Υπάρχει επαγγελματική αποκατάσταση και είναι πραγματικά ευτύχημα για κάποιον να μπορεί να κάνει επάγγελμα κάτι που αγαπάει. Πάντα όμως πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι οι εποχές είναι δύσκολες και να το λαμβάνουμε υπόψη μας!».

ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΣΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΩ

● Ποιά συνεργασία ονειρεύεσαι; Με ποιόν καλλιτέχνη ή ποιά καλλιτέχνιδα θα ήθελες να ανεβείς επί σκηνής;
«Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που σέβομαι και εκτιμώ και θα ήθελα να συνεργαστώ. Μακάρι στο μέλλον να έχω την τύχη, όπως και τώρα που είμαι με τον κύριο Πανταζή, να βρεθώ αντίστοιχα και με άλλους εξίσου καλούς καλλιτέχνες».
● Πώς αισθάνεσαι βρισκόμενος επί σκηνής δίπλα σε μεγάλα ονόματα;
«Προσπαθώ μέσα από κάθε συνεργασία να παίρνω κάτι, να παραδειγματίζομαι και να μαθαίνω πράγματα ώστε να βελτιώνομαι».
● Τι ετοιμάζεις για το μέλλον;
«Προς το παρόν είμαι σε ένα δημιουργικό και παραγωγικό στάδιο».
● Ποιες είναι οι εντυπώσεις που σου μένουν από τις εμφανίσεις σου στην Καλαμάτα; Τι αναπολείς περισσότερο;
«Κάθε συνεργασία έχει όμορφες αναμνήσεις, μπορώ να πω ότι έχω πολύ καλές σχέσεις με τους ανθρώπους και τις επιχειρήσεις που έχω δουλέψει έως τώρα στην Καλαμάτα, τους εκτιμώ και τους σέβομαι όλους! Ξεχωρίζω όμως την επιτυχημένη συνεργασία μου με τα «Μαύρα Μεσάνυχτα» που διήρκεσε 2 ολόκληρα χρόνια και τη συνεργασία μου με το «Gazi_live» όπου πέρασα υπέροχα και συνεργάστηκα και γνώρισα δύο ξεχωριστούς ανθρώπους, τον κύριο Γυφτέα και το κύριο Νίκο Γεωργουλάκη που τους εκτιμώ βαθύτατα!»

Το πανέμορφο αυτό Μουσείο που αποτελεί πόλο έλξης πολλών επισκεπτών, καθώς από τον Οκτώβριο οπότε και ξεκίνησε η λειτουργία του, έχει υποδεχθεί περισσότερα από 5.500 άτομα, ανοίγει την αγκαλιά του, διοργανώνοντας ιδιαίτερες μουσικές εκδηλώσεις στο αίθριο, οι οποίες άνοιξαν αυλαία χθες και θα ολοκληρωθούν το Σεπτέμβριο.
Στην πρεμιέρα των εκδηλώσεων καλεσμένος ήταν ο Ιρλανδός μουσικός Ρος Ντέιλι, με εξειδίκευση στην κρητική λύρα και το αφγανικό ραμπάμπ. Η ενασχόλησή του με τη μουσική ξεκίνησε από την παιδική του ηλικία με την παρότρυνση της μητέρας του η οποία ήταν αρκετά φιλόμουση και από τότε, ξεκίνησε ένα ιδιαίτερο ταξίδι, που τον έφερε… να ζει τις τελευταίες δεκαετίες στην Κρήτη. «Είναι μεγάλη χαρά για ‘μας που παίξαμε σε αυτόν το χώρο, όπου έχει γίνει μια πάρα πολύ καλή δουλειά σε όλα τα επίπεδα», δήλωσε μιλώντας στη «Φ» ο μεγάλος καλλιτέχνης, ο οποίος μοιράστηκε μαζί μας εν συντομία, τις μουσικές του και όχι μόνο, εμπειρίες! «Πρόκειται για «τροπική μουσική», που περιλαμβάνει όλες τις μουσικές παραδόσεις που επεκτείνονται από βορειοδυτική Αφρική μέχρι τη δυτική Κίνα. Περιλαμβάνει την αραβική, την τουρκική, την ελληνική, την περσική, την ινδική, τη μουσική της κεντρικής Ασίας και του Καυκάσου! Όλα αυτά τα ακούσματα περιλαμβάνονται σε αυτό το είδος και έχουν κάποια κοινά γνωρίσματα, καμία δεν αποτελεί προϊόν παρθενογένεσης», ανέφερε ο Ρος Ντέιλι, ο οποίος επεσήμανε πως όλες οι τέχνες, έχουν να κάνουν με τη διαχρονική παρουσία των ανθρώπινων αξιών και στάθηκε στην επιλογή της Ελλάδας και ειδικά της Κρήτης. «Τη θέτω κι εγώ στον εαυτό μου συχνά, αυτήν την ερώτηση! Εγώ από μικρός δεν είχα ποτέ  την ψευδαίσθηση ότι η σειρά των γεγονότων που έχουν εξελιχθεί στη ζωή μου, αποτελούσαν δική μου απόφαση! Είναι μια συνάντηση της ίδιας της φύσης σου, με τον κόσμο ολόκληρο και αυτό φέρνει μια σειρά από γεγονότα που πολλές φορές έχουμε την εντύπωση ότι επιλέγουμε, όμως στην ουσία δεν είναι έτσι! Το να βρίσκομαι 42 χρόνια τώρα στην Κρήτη, το αποδίδω μάλλον στο ότι, κάτι στην ίδια μου η φύση το… αναζήτησε και δεν το έχω ψάξει, γιατί θεωρώ ότι ορισμένα πράγματα με το «σκληρό» φως της ανάλυσης, χάνουν τη μαγεία τους», δήλωσε με τον ιδιαίτερο δικό του τρόπο, τον ξεχωριστό λόγο του και το μειλίχιο ύφος του ο καλλιτέχνης, ο οποίος ανάλογα, απάντησε στο ερώτημά μας, αναφορικά με την υπογραφή που έβαλε το 2014 στην «’Ώρα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς», στηρίζοντας τον Αλέξη Τσίπρα.

ΔΕΝ ΚΡΙΝΩ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΘΑ ΠΩ ΟΜΩΣ ΠΩΣ Η «ΑΓΝΟΙΑ» ΚΑΤΑΡΓΕΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

«Είναι πολύ δύσκολο για ‘μενα και τον καθέναν μας, να κρίνουμε αντικειμενικά, κάποιες αποφάσεις και πράξεις που έχουν ληφθεί! Δεν είμαι από τους ανθρώπους που ακόμη και αν πρόκειται για κάποιον που δεν υποστηρίζω και βρίσκεται σε μια θέση εξουσίας, να τον αποκαλέσω προδότη, απατεώνα κ.λπ. Αυτές οι διχαστικές συμπεριφορές, είναι αρνητικές! Δεν αμφισβητώ ότι ο καθένας που έχει βρεθεί σε θέση εξουσίας, έχει προσπαθήσει να διαχειρισθεί με τον καλύτερο τρόπο τα πράγματα! Αν οι αποφάσεις του, ήταν λανθασμένες ή σωστές είναι άλλο θέμα και δεν είναι εύκολο να το κρίνουμε αυτό! Για ‘μενα, το μεγάλο πρόβλημα έχει προκύψει από την πολυπλοκότητα των ζητημάτων, η οποία από μόνη της, καταργεί τη δημοκρατία! Όταν τα ζητήματα είναι τόσο σύνθετα που ξεπερνά το επίπεδο νοημοσύνης του μέσου ανθρώπου, αυτό καταργεί τη δημοκρατία», επεσήμανε πολύ εύστοχα ο «κρητικός» μουσικός, ο οποίος έδωσε και παράδειγμα! «Δηλαδή αν ρωτήσουμε τον μπακάλη της γειτονιάς ή τον μουσικό σαν κι εμένα, πώς να αμυνθούμε απέναντι σε επιθέσεις από ένα hedge fund ποιος ξέρει τι είναι αυτό; Ένας στους 100.000 ξέρει τι είναι και τι σημαίνει και υπάρχουν αμέτρητα άλλα τέτοια ζητήματα, για τα οποία καλείται ο κόσμος να κρίνει που ξεπερνούν το επίπεδο κατανόησής του και αυτό θα πάρει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις όσο περνούν τα χρόνια», ανέφερε ο Ρος Ντέιλι,  ο οποίος απάντησε και για τον υποσχετικό προεκλογικό λόγο του Αλέξη Τσίπρα.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕ ΒΛΕΠΩ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ

«Πριν βρεθούν στη θέση διαχείρισης μην έχοντας προηγούμενη εμπειρία διακυβέρνησης, νόμιζαν ότι είναι αλλιώς τα πράγματα και όταν βρέθηκαν στη θέση αυτή, διαπίστωσαν ότι τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά, τουλάχιστον ως προς την πρώτη περίοδο, κάτι που είχε παραδεχθεί και ο πρώην υπουργός Οικονομίας ο κ. Βαρουφάκης. Δε βλέπω καμία βελτίωση της κατάστασης το άμεσο μέλλον! Θα τραβήξει πάρα πολύ χρόνο και δεν οφείλεται νομίζω σε καμία παράταξη των διαχειριστών των τελευταίων ετών, είναι μια πιο σύνθετή εικόνα και πιστεύω πως θα υπήρχαν έτσι κι αλλιώς, καθώς τα προβλήματα αυτά, οφείλονται τελικά σε άλλους παράγοντες», ανέφερε με νόημα ο γνωστός μουσικός, αφήνοντας πολύ τροφή… για σκέψη!

 Συνέντευξη στην Γεωργία Αναγνωστοπούλου

Με την καθιέρωση της θέσης συντονιστών έργου και αποτελεσματικότητας στις Περιφερειακές Ενότητες της Πελοποννήσου, η Αντωνία Μπούζα ανέλαβε αυτό το ρόλο για τη Μεσσηνία, ως συνδετικός κρίκος του περιφερειάρχη με την αντιπεριφερειάρχη Μεσσηνίας, αλλά και τους θεματικούς αντιπεριφερειάρχες στο πλαίσιο των δικών τους αρμοδιοτήτων.

Σήμερα η Αντωνία Μπούζα μιλάει στη «ΦΩΝΗ» για τις προοπτικές της Μεσσηνίας στον τουρισμό, για το αεροδρόμιο της Τρίπολης και της Τριόδου, καθώς και για το σχεδιασμό της Περιφέρειας στα ζητήματα της ανάπτυξης του τουρισμού.

Η ΜΕΣΣΗΝΙΑ ΚΥΡΙΩΣ «ΘΕΡΙΖΕΙ» ΚΑΡΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΣΠΕΙΡΕ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ…

Ο τουρισμός και η «επένδυση» ακόμη και στο πιο μικρό έργο που θα εξυπηρετήσει κάποιο στόχο στην ανάπτυξή του, θα έπρεπε να είναι υπόθεση όλων! Φορέων, αρμόδιων και μη, Συλλόγων, επαγγελματιών και πολιτών καθώς τα οφέλη του, στον καιρό ειδικά της κρίσης, είναι πολλά και ιδιαίτερα σημαντικά. Τα πρώτα βήματα, έγιναν πριν από 10 περίπου χρόνια και όσο δύσκολο είναι να κατακτηθεί ο στόχος, τόσο εύκολο είναι να χαθούν όλα, με την ανάγκη για διαρκή αγώνα, επιτακτική! «Η Μεσσηνία, τα τελευταία χρόνια, έχει αρχίσει και στέκεται στα πόδια της σαν τουριστικός προορισμός», δήλωσε μιλώντας για τον τουρισμό που γνωρίζει καλά, η Αντωνία Μπούζα, υπενθυμίζοντας, όσα έχουν αποδίδοντας στις μέρες μας, καρπούς. «Από την πλήρη αφάνεια, πριν από το 2006, ξεκίνησε σιγά –σιγά, μετά το 2007, να… στήνεται η Μεσσηνία, σαν τουριστικός προορισμός, να βελτιώνονται τα ξενοδοχεία γιατί εδώ έχουμε μικρές ξενοδοχειακές επιχειρήσεις οι οποίες δεν μπορεί να ανταποκριθούν στις ανάγκες των επισκεπτών υψηλών εισοδημάτων και να γίνεται πόλος έλξης. Ήμασταν προσανατολισμένοι στον εποχιακό τουρισμό, δηλαδή μόνο τους μήνες του καλοκαιριού και ειδικά τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, όμως μέσω στόχευσης και δουλειάς, αρχικά σε μικρότερο βαθμό, από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκησης και στη συνέχεια ακόμη περισσότερο από την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, η οποία υλοποιεί προγράμματα προβολής, η Πελοπόννησος, έγινε ένας ξεχωριστός τουριστικός προορισμός, που αρχίζει να καταλαμβάνει τη θέση που του πρέπει, μέσα σε ένα πολύ ανταγωνιστικό παγκόσμιο περιβάλλον», τόνισε η εντεταλμένη σε θέματα τουρισμού περιφερειακή σύμβουλος και συντονίστρια έργου και αποτελεσματικότητας Μεσσηνίας, Αντωνία Μπούζα, η οποία μίλησε με ονόματα και παραδείγματα, για τους στόχους που έχουν ήδη κατακτηθεί.

ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ, ΔΡΟΜΟΣ COSTA NAVARINO  ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ

«Όταν πηγαίνουμε σε μεγάλες εκθέσεις του εξωτερικού, διαπιστώνουμε πως είμαστε μια κουκκίδα μέσα στον κόσμο και αν καταφέρει κανείς να κοιτάξει εμάς, αυτό δεν είναι απλή υπόθεση», ανέφερε με νόημα η κα Μπούζα, η οποία στάθηκε και στα οφέλη της τουριστικής ανάπτυξης που στον καιρό της εδραιωμένης ύφεσης, είναι ιδιαίτερα σημαντικά, «Έχουμε καταφέρει και ανοίγουμε καινούριες αγορές, νέες χώρες ενδιαφέρονται και μας βλέπουν σαν έναν καινούριο προορισμό και αυτό μας ικανοποιεί, καθώς η ανοδική αυτή τάση, σηματοδοτεί νέες θέσεις εργασίας, μείωση της εποχικότητας και φέρνει έσοδα στην τοπική οικονομία», δήλωσε η Αντωνία Μπούζα που μίλησε και για τις υποδομές, που διαδραμάτισαν το δικό τους σημαντικό ρόλο. «Η Μεσσηνία, κατάφερε μέσω και του αεροδρομίου της Καλαμάτας, αλλά και των μεγάλων επενδύσεων, γιατί εγώ θέλω να είμαι σωστή και να αναφέρω και τη συμβολή της Costa Navarino στην τουριστική προώθηση, η οποία κατάφερε να είναι ένας προορισμός που ανεβαίνει με σταθερά βήματα, διατηρώντας το ανθρωπογενές περιβάλλον, που και αυτό είναι πολύ σημαντικό καθώς δεν μπορούμε να ζητάμε άκριτα, την τουριστική ανάπτυξη σε βάρος άλλων δραστηριοτήτων της περιοχής μας».

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΕΠΙΣΚΕΨΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΙΩΜΕΝΑ ΕΣΟΔΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Και αν στη Μεσσηνία έχει γίνει πολύς λόγος για ανάπτυξη και αυξημένη επισκεψιμότητα, το ίδιο μεγάλος είναι ο λόγος που έχει γίνει για μειωμένα έσοδα, με την κα Μπούζα, να δίνει τη δική της εξήγηση και να καλεί όλους, να μη συγκρίνουν ανόμοια πράγματα. «Είναι λάθος να μας συγκρίνουν με τη Ρόδο, τη Χαλκιδική, την Κρήτη και το Νότιο Αιγαίο, είναι πραγματικά λάθος, αυτός ο συλλογισμός! Δεν μπορούμε να μετράμε με ποσοτικά και στατιστικά μεγέθη», δήλωσε η εντεταλμένη σύμβουλος τουρισμού, επισημαίνοντας πως και το κράτος πρέπει να μεριμνήσει και να συμβάλλει στη δημιουργία επενδύσεων. «Οι επενδύσεις είναι πολύ δύσκολες λόγω της κρίσης! Υπάρχει ενδιαφέρον επενδυτών για αύξηση των κλινών καθώς έχουμε λίγες κλίνες και περιορισμένα ξενοδοχεία και το κράτος δεν έχει κατανοήσει ότι πρέπει να βοηθήσει σε αυτήν την κατεύθυνση μέσω κινήτρων, καθώς τα οφέλη θα είναι πολλαπλά! Δεν πρέπει λοιπόν να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα! Να μετράμε τι ήταν η Πελοπόννησος πριν λίγο καιρό όσον αφορά στην επισκεψιμότητα και τι είναι σήμερα! Με πόσες χώρες συνδεόμαστε, πόσες πτήσεις έχουμε από το εξωτερικό, πως μας κοίταξαν μεγάλες αεροπορικές εταιρείες, αν δημιουργούμε ανταγωνιστικές τάσεις, με αποτέλεσμα να έρχονται κι άλλες! Αυτά πρέπει κανείς να υπολογίσει και να σκεφτεί ότι έχουν γίνει σημαντικά βήματα και ο ρόλος του β΄ βαθμού της Αυτοδιοίκησης, είναι κομβικός, καθώς ο ρόλος των Δήμων είναι άλλος! Να διατηρούν όμορφες τις πόλεις, καθαρές, με βελτιωμένες υποδομές, να δημιουργούν events και να είναι ελκυστικοί, κάτι που κάνουν με επιτυχία πολλές από τις δημοτικές αρχές», σχολίασε η κα Μπούζα που μίλησε για το νέο σχεδιασμό, αλλά και εκείνα που έχουν ήδη γίνει.

ΝΕΟΙ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ

«Από το χειμώνα, κάνουμε συζητήσεις για το πως θα κινηθούμε τη νέα σεζόν, ποιες είναι οι τάσεις της τουριστικής αγοράς και σε ποιες αγορές – στόχους, θα δώσουμε την έμφαση για να ενισχύσουμε την περιοχή μας.

Την προηγούμενη χρονιά, δώσαμε έμφαση στην Πολωνία και πετύχαμε πιέσεις από εκεί, έχουμε δώσει έμφαση στη Ρωσία και σκεφτόμαστε από τον Οκτώβριο που ξεκινά το τουριστικό έτος Ελλάδας – Ρωσίας, να κάνουμε μια μεγάλη δράση εκεί, για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε το τουριστικό προϊόν της Πελοποννήσου, γιατί και οι Ρώσοι ταξιδεύουν και μπορεί να μας βοηθήσουν. Επίσης, δίνουμε έμφαση στη Βαλκανική, γιατί οι Βαλκάνιοι ταξιδεύουν και αυτή τη στιγμή, η Χαλκιδική και η Κεντρική Μακεδονία, έχουν σωθεί από αυτή την περιοχή! Συμμετέχουμε σε τουριστικές εκθέσεις και δημιουργούμε εκδηλώσεις σε εκείνες τις χώρες, προβάλλοντας και τα τοπικά μας προϊόντα, γιατί είναι ένας συνδυασμός, η γαστρονομία με τον τουρισμό, συνδέονται άρρηκτα και φυσικά, εκμεταλλευόμαστε τις προξενικές αρχές και όλες τις δυνάμεις του ελληνισμού που υπάρχουν σε αυτές τις χώρες. Δράσαμε σε Κύπρο, Βελιγράδι, Σερβία, κάναμε εκδήλωση και στο Βουκουρέστι και στοχεύουμε και στην Αμερική, γιατί είδαμε πως υπάρχει ενδιαφέρον και από ‘κει. Το βασικό για εμάς είναι ότι αναπτύσσεται το αεροδρόμιο, αλλά για να έρθει κανείς από το εξωτερικό, δε θέλει να ταξιδέψει δυόμιση ώρες για να φτάσει σε έναν προορισμό! Αναπτύσσουμε, το αεροδρόμιο συνδεόμαστε με όλες τις σκανδιναβικές χώρες, η Δανία ήρθε ύστερα από δικές μας προσπάθειες από πέρυσι! Κινούμαστε πολύπλευρα, η Αγγλία είναι η αγορά που στηρίζει δυνατά τη Μεσσηνία και η Γερμανία φυσικά, όμως συνεχίζουμε προς πάσα κατεύθυνση», δήλωσε η Αντωνία Μπούζα, η οποία μίλησε για ένα ακόμη πλεονέκτημα που έχει η χώρα μας και το οποίο, σκοπεύει να αναδείξει ιδιαίτερα και δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι είναι ασφαλής, ως προορισμός.

ΣΤΗΝ ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΣΦΑΛΗΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ

«Πρέπει να συνυπολογίσουμε πως υπάρχει μια αναστάτωση αυτή την περίοδο στην Ευρώπη, όσον αφορά στην ασφάλεια και έχουμε βάλει στην ατζέντα μας να αναδείξουμε, ότι είμαστε ένας ασφαλής προορισμός, γιατί για ‘μας αυτό, ειναι ένα πάρα πολύ μεγάλο ατού και είμαστε σε συνεννοήσεις και με το υπουργείο, καθώς πρέπει να συνεννοούνται περισσότερο με το δεύτερο βαθμό Αυτοδιοίκησης, ενώ κάνουμε διαπεριφερειακές συνεργασίες και γενικότερα, προσπαθούμε να εκμεταλλευτούμε τα πάντα», ανέφερε η κα Μπούζα που απάντησε και στο ερώτημά μας για την προβολή επί Νομαρχίας και όσα είχαν ακουστεί για τα πανηγύρια και την προβολή της… γουρνοπούλας!

 Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ… ΓΟΥΡΝΟΠΟΥΛΑΣ!

«Ας μην κατηγορούμε κανέναν! Εγώ, ενεργά με τον τουρισμό, ασχολήθηκα μετά το 2007, όμως δεν πρέπει να μηδενίζουμε κανενός της προσπάθεια! Τότε, το περιβάλλον, ήταν διαφορετικό! Το αεροδρόμιο, δεν υπήρχε, ήταν σχεδόν ανενεργό, δεν ήταν η κατεύθυνση της ευρωπαϊκής κοινωνίας, να ταξιδεύει με πτήσεις τσάρτερ, δεν υπήρχε κρίση και η Μεσσηνία, δούλευε κυρίως με τους Έλληνες.

Μη βλέπετε τώρα λόγω της κρίσης, που έχουμε στραφεί στο εξωτερικό, οι συνθήκες έχουν αλλάξει! Δεν ήταν η ίδια δυναμική στους πόρους, κάναμε όμως και τότε φιλοξενίες δημοσιογράφων, εκδηλώσεις στο εξωτερικό συμμετοχή σε εκθέσεις, ήμασταν ο πρόδρομος της τουριστικής προβολής που γίνεται σήμερα! Εγώ, είχα την ευθύνη ως το 2010 και όταν δημιουργήθηκαν οι Περιφερειακές Αυτοδιοικήσεις, η Περιφερειακή Ενότητα Μεσσηνίας, ήταν σε πολύ υψηλό επίπεδο, είχαμε βάλει τις βάσεις…», απάντησε η κα Μπούζα, που επανήλθε στο «σήμερα» και όσα γίνονται, σε συνέχεια των προηγουμένων. «Στάθηκε στα πόδια της δυνατά, η «Μυθική Πελοπόννησος» και κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι, πως μεγάλα έντυπα του εξωτερικού, γράφουν διθυράμβους για την Πελοπόννησο! Πίσω από όλα αυτά, είναι η Περιφέρεια! Ότι μας προσέγγισε η British Airways δεν πρέπει να το παραβλέπουμε, είναι κολοσσός και ότι σκέφτηκαν να δρομολογήσουν γραμμή, είναι ακόμη πιο σημαντικό και έπαιξαν πολύ μεγάλο ρόλο οι προσπάθειες που κάναμε με το συνέδριο των ABTA, ενώ έχουμε προβολή στα Μέσα, και διοργανώσαμε πολλά fun trips που πληρώσαμε εμείς».

 ΣΑΡΩΝΕΙ Ο ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΜΕ ΒΑΡΥΤΗΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟ ΘΕΜΑΤΙΚΟ

Η Μεσσηνία κυρίως και άλλες περιοχές της Πελοποννήσου, δεν αρκείται πλέον στον τουρισμό του καλοκαιριού, επενδύοντας τις προσπάθειές της στο θεματικό τουρισμό, προσελκύοντας επισκέπτες 12 μήνες το χρόνο, με πολύ σημαντικό ρόλο να διαδραματίζουν τα συνέδρια. «Στις αγορές -στόχους, αναδεικνύουμε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα, για παράδειγμα στη Ρωσία, το θρησκευτικό τουρισμό, ενώ προσπαθούμε να αναδείξουμε το φυσιολατρικό κομμάτι, το περιπατητικό, γι’ αυτό και προχωρούμε στη σήμανση μονοπατιών σε όλη την Πελοπόννησο! Θέλουμε να ενημερώσουμε όλους, πως έχουν τη δυνατότητα να κάνουν δραστηριότητες στη φύση, όλες τις εποχές του χρόνου. Επίσης , αναδεικνύουμε τον πολιτισμό μας και φυσικά τα συνέδρια, που σημειώνουν ήδη μεγάλη άνοδο», δήλωσε η Αντωνία Μπούζα, η οποία αναγνώρισε τον κομβικό ρόλο του συνεδριακού κέντρου της Costa Navarino, αλλά και της Καλαμάτας, η οποία έχει μπει δυναμικά καθώς υπάρχουν σημαντικοί χώροι σε ξενοδοχειακές μονάδες, ενώ βοηθούν σε αυτό και οι Δημοτικές Αρχές. «Εμείς σχεδιάζουμε πάντα μεγάλα γεγονότα που κατευθύνονται από τις επιστήμες και τον πολιτισμό, που πρέπει να αναδείξουμε ακόμη περισσότερο, ενώ θέλουμε να προχωρήσουμε και με την Αρχαία Μεσσήνη», ανέφερε η εντεταλμένη περιφερειακή σύμβουλος τουρισμού στη Μεσσηνία, η οποία απάντησε ξεκάθαρα και στα όσα έχουν ακουστεί για το αεροδρόμιο της Τρίπολης και αν θα είναι ανταγωνιστικό στην Καλαμάτα.

 ΤΕΡΑΣΤΙΟ «ΝΑΙ» ΣΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΤΗΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ

«Κι εγώ στο παρελθόν ήμουν αρνητική! Τότε, το 2009 και το 2010 που γίνονταν συζητήσεις για το αεροδρόμιο της Τρίπολης, αυτό της Καλαμάτας, δεν είχε βρει ακόμη το βηματισμό που έχει σήμερα και έχει πλέον παγιωθεί σαν ένα αεροδρόμιο που ανεβαίνει κάθε χρόνο και περισσότερο με πτήσεις εσωτερικού και εξωτερικού, τακτικές γραμμές, πτήσεις τσάρτερ, ενώ σχεδιάζονται και νέες πτήσεις! Τότε, ήταν ένα υπό ανάπτυξη αεροδρόμιο, άρα το να αναπτυχθεί και το αεροδρόμιο της Τρίπολης, ίσως ανησυχούσε πολλούς πως θα λειτουργούσε σε βάρος του αεροδρομίου της Καλαμάτας! Σήμερα όμως, που έχουν αλλάξει τα δεδομένα βλέπω ότι ειναι πάρα πολύ σωστή μια τέτοια εξέλιξη αν υλοποιηθεί, διότι αυτομάτως θα δώσει ώθηση γενικότερα, στον τομέα του τουρισμού και τη μεταφορά και των εμπορευμάτων και θα κάνει πιο δελεαστική την Πελοπόννησο στους επενδυτές! Εμείς, αυτό θέλουμε, να έρθουν επενδυτές, να φτιάξουν ξενοδοχεία, να αυξηθούν οι κλίνες, να υπάρξουν δουλειές! Άρα για μας, είναι πολύ θετικό το να γίνει το αεροδρόμιο στην Τρίπολη και γιατί όχι και στη Σπάρτη, δεν είναι ανταγωνιστικά! Αυτή τη στιγμή η Μεσσηνία έχει βρει το βηματισμό της και δε θεωρούμε ότι μπορεί να χάσει κάτι από την ανάπτυξη και άλλων αεροδρομίων, το διεθνές αεροδρόμιο της Καλαμάτας. Αυτή τη στιγμή μάλιστα,  έρχονται πτήσεις για Άστρος και Ναύπλιο, αυτοί, θα διευκολυνθούν και θα έρθει περισσότερος κόσμος και πρέπει να αλλάξουμε και την νοοτροπία μιας κλειστής κοινωνίας, γιατί μόνο έτσι αναπτυσσόμεθα κι εμείς! Η ανάπτυξη θα βοηθήσει τους πάντες! Στην Αγγλία για παράδειγμα, δεν υπάρχει μόνο το Χίθροου», δήλωσε με νόημα η Αντωνία Μπούζα, η οποία καταληκτικά επανήλθε, μιλώντας στη «Φ» και δίνοντας λεπτομέρειες γι’ αυτό, στο αεροδρόμιο της Τριόδου, ο οποίο έχει προτείνει να λειτουργήσει ως γενικής αεροπορίας.

ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΤΡΙΟΔΟ ΓΙΑ ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΗ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ

«Έχω κάνει πρόταση για αεροδρόμιο γενικής αεροπορίας, για μικρά δηλαδή, ιδιωτικά αεροσκάφη και δε βλέπω κανέναν να ασχολείται με αυτό! Έχω θέσει το θέμα και στο δήμαρχο Μεσσήνης, ο οποίος το έχει αφήσει πίσω! Ήδη, κάναμε με πρωτοβουλία της Περιφέρειας, μια εκδήλωση για τον αεροπορικό τουρισμό στην Καλαμάτα, που είχαν έρθει αεροπλάνα από όλο τον κόσμο και φέτος, άλλα 40 από τη Γαλλία! Δεν πρέπει να αφήνουμε καμία ευκαιρία που μπορεί να μας δώσει ώθηση στον τουριστικό τομέα! Τα οφέλη θα είναι πολλά, αν στο αεροδρόμιο της Τριόδου, μπορούν να έρχονται μικρά ιδιωτικά αεροσκάφη, τα οποία θα έχουν χώρο στάθμευσης και οι ιδιοκτήτες τους θα μπορούν να μεταβαίνουν παντού στο νομό και όχι μόνο, καθώς στην Ελλάδα, δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο. Στενοχωριέμαι που κανένας δεν ασχολείται σοβαρά με αυτό, ας το δούνε μέσω ΣΔΙΤ πρέπει κάπως να το αναπτύξουμε και είναι εύκολο, διότι υπάρχει αεροδιάδρομος, ο πύργος ελέγχου καλύπτει το αεροδρόμιο και της Τριόδου και είναι στους διεθνείς αεροπορικούς χάρτες! Δεν υπάρχει παρόμοιο στην Ελλάδα και όλα κατευθύνονται στην Ιταλία στο Μπολτσάνο, ένα μικρό αεροδρόμιο που σφύζει από ζωή και επισκέπτες οι οποίοι μπορούν να ξοδέψουν πολλά, άρα δεν καταλαβαίνω γιατί χάνουμε μια ευκαιρία! Θα πληρώνουν τέλη στάθμευσης, θα νοικιάζουν αυτοκίνητο, θα μείνουν στα τουριστικά καταλύματα της Μεσσηνίας και της Πελοποννήσου και θα έχουν εδώ το αεροσκάφος προφυλαγμένο.  Στην Τρίοδο, υπάρχει μεγάλος χώρος και διάδρομος και το μόνο που χρειάζεται, είναι κάποια υπόστεγα, φωτισμός και περίφραξη. Το έχω θέσει προσωπικά και ακόμη από κανέναν δε βλέπω τίποτε! Ίσως, κάποιοι θεωρούν ότι ο τουρισμός μπορεί να αναπτυχθεί μόνος του, σε έναν τόπο», δήλωσε με νόημα η Αντωνία Μπούζα, τονίζοντας πως χρειάζεται από όλους δουλειά!

Αξίζει να σημειωθεί, ότι στην Αντωνία Μπούζα ανήκουν μια σειρά από πρωτοβουλίες, όπως οι μεσσηνιακές παραλίες στον Τάμεση, η προβολή σε μεγάλα διεθνή Μέσα, η διαφήμιση του νησιού με το σχήμα καρδιάς στην Πυλία, που ήταν το πρώτο που έβλεπαν μπροστά τους, αναρτημένο σε αφίσα στις αποθήκες του λιμανιού του Πειραιά οι επιβάτες των κρουαζιερόπλοιων και όχι μόνο…

• Τον Μάιο του 2015 – στη διάρκεια της διαπραγμάτευσης της νέας τότε κυβέρνησης Τσίπρα – προβλέψατε ότι η χώρα οδηγείται σ’ ένα νέο μνημόνιο, με σκληρά προαπαιτούμενα, «τρόϊκα» και αυστηρή επιτήρηση. Οι εξελίξεις δικαίωσαν τις εκτιμήσεις σας. Σήμερα κάνετε πάλι λόγο για ένα ενδεχόμενο τέταρτο μνημόνιο, τη στιγμή που ο πρωθυπουργός εξαγγέλλει ανάπτυξη της οικονομίας και καλύτερες ημέρες για τους πολίτες. Που στηρίζετε τις ανησυχίες σας;

«Δεν είχα ποτέ «ψευδαισθήσεις» ή «αυταπάτες». Καταλαβαίναμε τότε πως όσα υπόσχονταν ο κ. Τσίπρας, θα έφερναν χειρότερα και για τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας και για καθένα από τους πολίτες προσωπικά.
Οφείλαμε, τουλάχιστον, να προειδοποιήσουμε τον κόσμο γι’ αυτά. Και αυτό ακριβώς κάναμε. Και μας είπαν τότε ότι «κινδυνολογούσαμε». Κι όλα εκείνα για τα οποία προειδοποιούσαμε βγήκαν αληθινά! Δυστυχώς. Σήμερα, δεν είναι εγώ που μιλάω για «ενδεχόμενο τέταρτο μνημόνιο». Ακούω άλλους, όμως, να μιλούν γι’ αυτό, όλο και περισσότερο. Κι αυτό με ανησυχεί.
Τώρα ο κ. Τσίπρας «εξαγγέλλει ανάπτυξη», πράγματι, μόνο που η ανάπτυξη δεν …«εξαγγέλλεται»! Η ανάπτυξη απαιτεί – και προϋποθέτει – μεταρρυθμίσεις, αποκρατικοποιήσεις, κλίμα εμπιστοσύνης και απαραιτήτως φορολογικές μειώσεις…
Όμως οι μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται, οι αποκρατικοποιήσεις δεν προχωρούν, η εμπιστοσύνη κλονίζεται όλο και περισσότερο, ενώ οι φόροι αντί να μειωθούν, αυξάνονται συνέχεια όπως και οι ασφαλιστικές εισφορές. Αφήστε που οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου διογκώνονται συνεχώς, ενώ παράλληλα και οι οφειλές των πολιτών προς το κράτος εκτοξεύονται και εκείνες. Άρα…»

• Η κυβέρνηση δείχνει να στοχοποιεί τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας για τις δυσχέρειες που αντιμετωπίζει η χώρα σε ένα έντιμο και υποφερτό κλείσιμο της αξιολόγησης και την καλύτερη διευθέτηση του χρέους. Είναι μάλιστα διάχυτη η εντύπωση, σε ένα τμήμα της κοινωνίας, ότι ο κ. Σόιμπλε αποτελεί πηγή δεινών για τον τόπο, ότι επιδιώκει να δεσμεύσει τη χώρα σε σκληρά μέτρα και πέραν του υφιστάμενου Προγράμματος. Πόσο θεωρείτε ότι οι εμμονές του ισχυρού αυτού παράγοντα είναι αυτές που τελματώνουν τη χώρα σε αδιέξοδα;

«Πολύ απλά. Όποιος τα έχει κάνει μαντάρα, δαιμονολογεί!
Ανεξαρτήτως των απόψεων του κ. Σόϊμπλε, δεν φταίει αυτός, ούτε το ΔΝΤ ούτε κανένας «ξένος», για το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας ανέτρεψε όλες τις μεταρρυθμίσεις που είχαν γίνει, φρέναρε όλες τις αποκρατικοποιήσεις που είχαμε δρομολογήσει, κι όσα δεν τα ματαίωσε, σήμερα τα έχει βαλτώσει! Δεν φταίει κανένας «ξένος» που ο κ. Τσίπρας αύξησε το χρέος μας κατά δεκάδες δισεκατομμύρια!
Κι εμείς την ίδια Τρόϊκα είχαμε απέναντι. Αλλά προσέξτε. Πιάναμε τους στόχους, χωρίς να αυξάνουμε συνεχώς το ΦΠΑ (αντίθετα σε κάποιες περιπτώσεις, όπως η Εστίαση, το μειώναμε).  Πιάναμε τους στόχους, χωρίς να μειώσουμε το αφορολόγητο, αντίθετα το είχαμε αυξήσει.  Πιάναμε τους στόχους, χωρίς να τριπλασιάζουμε τους ασφαλιστικές εισφορές ή να διπλασιάζουμε την προκαταβολή φόρου. Και βεβαίως, χωρίς capital controls στις τράπεζες. Ενώ το χρέος μας ήταν βιώσιμο τότε! Πράγμα που παραδέχθηκε εκ των υστέρων και το ΔΝΤ.
Μπορεί να έχει κανείς ό,τι διαφωνία θέλει με τους δανειστές συνολικά ή με τον καθένα εξ αυτών προσωπικά…
Αλλά για όσα συνέβησαν από τις αρχές του 2015 μέχρι και τώρα, μέσα στη χώρα είναι το μεγαλύτερο φταίξιμο: Τα λάθη και τις ιδεοληψίες της κυβέρνησης Τσίπρα πληρώνει σήμερα ο Ελληνικός λαός. Και τα πληρώνει πολύ ακριβά. Κι όσο συνεχίζονται αυτά τα λάθη, ο «λογαριασμός» θα μεγαλώνει.
Όλα τα άλλα είναι παραμύθια για «δράκους»…»

• Αν πιστέψουμε τον κ. Γιάνη Βαρουφάκη, δεν θα πρέπει και σεις να είχατε τις καλύτερες των εντυπώσεων από τον κ. Σόιμπλε. Ισχυρίζεται δημόσια ο κ. Βαρουφάκης ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών του αποκάλυψε πως είχε αποφασίσει, από τον Ιούνιο του 2014, να σας ρίξει…

«Δεν λέει την αλήθεια! Είχαμε κι εμείς τις κόντρες μας κατά καιρούς και με την Τρόικα και με τον κ. Σόιμπλε. Αλλά επί δικής μας κυβερνήσεως, το Νοέμβριο του 2014, δηλαδή πολύ αργότερα απ’ ό,τι ισχυρίζεται τώρα ο κ. Βαρουφάκης, το Εurogroup και ο κ. Σόιμπλε, ψήφισαν ομόφωνα ότι η Ελλάδα μπορούσε να βγει οριστικά από τα Μνημόνια! Και μάλιστα ένα χρόνο και πλέον νωρίτερα απ’ ό,τι προέβλεπε τότε το Πρόγραμμα…
Και μας ενέκριναν τότε «πιστοληπτική γραμμή στήριξης» για ένα χρόνο, ώστε να μπορέσουμε να βγούμε ομαλά στις αγορές, χωρίς κινδύνους από «εξωγενείς διακυμάνσεις». Συνεπώς, τι μας λέει ο κ. Βαρουφάκης;
Απλά θέλει να δώσει «άλλοθι» στον εαυτό του και στο ΣΥΡΙΖΑ! Ό,τι τάχα «δεν φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ» που μας ανέτρεψε τότε με την Προεδρική εκλογή, αλλά «κάποιος άλλος» που είχε πάρει «προ πολλού την απόφαση» να μας ανατρέψει απ’ έξω…
Ε λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ μας ανέτρεψε! Και όσοι τότε μέσα στη Βουλή, αρνήθηκαν να εκλέξουμε Πρόεδρο Δημοκρατίας. Και ιδιαίτερα εκείνοι που θα μπορούσαν να έχουν αποτρέψει την καταστροφή…
Τα ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ ανέκοψαν την έξοδο της Ελλάδας από το Μνημόνιο. Η «διαπραγμάτευση» ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Βαρουφάκης προσωπικά, ευθύνονται που οδηγηθήκαμε στο τρίτο, χειρότερο Μνημόνιο και στα capital controls. Κανείς άλλος…
Μπορεί να πει κανείς ότι την κρίσιμη στιγμή που βγαίναμε, κάποιοι απ’ έξω δεν μας βοήθησαν. Ότι η διαφορά για να κλείσει η πέμπτη και τελευταία αξιολόγηση είχε περιοριστεί κάτω από 600 εκατομμύρια. Αλλά όλα αυτά δεν αλλάζουν το πιο βασικό: Την Ελλάδα την οδήγησε σε εκτροχιασμό ο ΣΥΡΙΖΑ, ο λαϊκισμός του, τα ψέματά του, η ανευθυνότητά του και όσοι τότε ταυτίστηκαν μαζί του…»

• Ωστόσο, προς το τέλος του 2014 βρέθηκε και η δική σας κυβέρνηση σε εξαιρετικά δύσκολες στιγμές σε ό,τι αφορά την τότε αξιολόγηση, σε βαθμό που να κάνετε δημόσια λόγο για «απαράδεκτες απαιτήσεις» των δανειστών…

«Μη συγκρίνετε ανόμοια πράγματα. Εμείς κλείσαμε τέσσερις αξιολογήσεις σε 2,5 χρόνια! Η κυβέρνηση Τσίπρα έκλεισε μία αξιολόγηση σε δύο χρόνια. Και τώρα παλεύει να κλείσει τη δεύτερη.
Κάθε αξιολόγηση έχει δυσκολίες. Υπάρχουν πάντα διαφωνίες στα νούμερα, υπάρχουν εμμονές, υπάρχουν ακαμψίες. Αυτά όλα είναι συνηθισμένα πράγματα. Αλλά στην περίπτωση της κυβέρνησης Τσίπρα, δεν μιλάμε για τέτοια «συνηθισμένα πράγματα».
Εδώ μας παρουσιάζουν «πρωτογενή πλεονάσματα» ενώ αυξάνονται οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου! Στη διάρκεια της δικής μας διακυβέρνησης πληρώναμε και μειώναμε συνεχώς τα «φέσια» του δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα. Σήμερα η κυβέρνηση μας εμφανίζει ότι οι φόροι «υπέρ-αποδίδουν», την ώρα που αυξάνονται  συνεχώς οι οφειλές των πολιτών στις εφορίες και τα ασφαλιστικά ταμεία!  Εμείς μειώναμε τις ασφαλιστικές εισφορές! Η τωρινή κυβέρνηση τις έχει εκτοξεύσει. Εμείς βελτιώναμε την θέση της Ελλάδας στη διεθνή κατάταξη ανταγωνιστικότητας, η σημερινή κυβέρνηση την επιδεινώνει συνεχώς!
Εδώ μιλάμε για εντελώς αντεστραμμένη «δυναμική».
Τα όποια προβλήματα στις αξιολογήσεις που αντιμετωπίζαμε εμείς, δεν έχουν καμία σχέση με τα προβλήματα που υπάρχουν σήμερα.  Καμία απολύτως!»

• Από τις εξελίξεις που ακολούθησαν την πτώση της κυβέρνησής σας, νοιώθετε «πικρία», «δικαίωση», αναγνωρίζετε ενδεχομένως κάποια σφάλματα χειρισμών;

«Πριν μιλήσουμε για «πικρία» η «δικαίωση» ή «πιθανά σφάλματα», κοιτάξτε τη «μεγάλη εικόνα». Μερικούς αριθμούς θα σας δώσω μόνο:Πήραμε τη χώρα με την ύφεση να τρέχει 7,2% και σε δυόμιση χρόνια φέραμε ανάπτυξη! Ένα χρόνο νωρίτερα απ’ ό,τι προέβλεπε το Πρόγραμμα. Πήραμε τη χώρα με το έλλειμμα να τρέχει 9,5% και σε δυόμιση χρόνια το μειώσαμε στο 2,6%!  Πήραμε τη χώρα με ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τους ιδιώτες 9 δισεκατομμύρια και σε δυόμισι χρόνια τα μειώσαμε γύρω στα 3! Πήραμε τις καταθέσεις 150 δισεκατομμύρια, και σε δυόμιση χρόνια τις αυξήσαμε στα 165 δισεκατομμύρια. Κι ύστερα, επί Τσίπρα και Βαρουφάκη, σε ένα μόνο εξάμηνο, μειώθηκαν οι καταθέσεις στα 120 δισεκατομμύρια και επιβλήθηκαν capital controls! Πήραμε το χρέος στα 345 δισεκατομμύρια και μέσα σε δυόμιση χρόνια το περιορίσαμε στα 309! Αυτή είναι η «μεγάλη εικόνα»! Συν οι μεταρρυθμίσεις που κάναμε και οι αποκρατικοποιήσεις που ξεκινήσαμε.
Φυσικά όποιος κυβερνά κάνει και σφάλματα. Φυσικά κάποια πράγματα θα μπορούσαν να είχαν γίνει διαφορετικά. Φυσικά υπήρχαν και παραλείψεις κι ό,τι άλλο θέλετε. Αλλά παραδώσαμε τη χώρα από κάθε άποψη πολύ καλύτερα απ’ ό,τι την παραλάβαμε. Και μετά από ένα ολόκληρο «Μαραθώνιο», βρεθήκαμε λίγα μέτρα πριν τον «τερματισμό», πριν την οριστική έξοδο από την κρίση και τα Μνημόνια.
Κι ύστερα ανατράπηκαν τα πάντα!
Αυτό πράγματι προκαλεί «πικρία». Όχι προσωπική πικρία για μένα. Θα μπορούσα να σας πω, ότι το έργο που κάναμε τότε αναγνωρίζεται σήμερα περισσότερο από ποτέ…
Πικρία, όμως, για τη χώρα, ναι! Γιατί με τόσες θυσίες, φτάσαμε τόσο κοντά στην οριστική έξοδο από τη δοκιμασία. Για να πέσουμε τελικά στο σημερινό εφιάλτη…»

• Αν μπορούσατε να γυρίσετε το χρόνο πίσω, στο δεύτερο μισό του 2014, τι θα αλλάζατε στην πολιτική σας;

«Σας απαντώ ευθέως. Αυτό που λέγεται, ότι τάχα το τελευταίο εξάμηνο του 2014… «τραβήξαμε χειρόφρενο στις μεταρρυθμίσεις», είναι πέρα για πέρα ανακριβές, για να το πω ευγενικά.
Σας θυμίζω ότι το τελευταίο εξάμηνο του 2014 ξεμπλοκάραμε το «Ελληνικό» (μια τεράστια επένδυση που στοίχειωνε για 15 χρόνια),  Το τελευταίο εξάμηνο του 2014 προχωρήσαμε στην σύμβαση παραχώρησης των 14 περιφερειακών αεροδρομίων (συνολικού οφέλους, μόνο για το δημόσιο ταμείο, πάνω από 1,3 δισεκατομμύρια). Το τελευταίο εξάμηνο προχωρήσαμε στην πιο δύσκολη μεταρρύθμιση: τη μικρή ΔΕΗ! Με λυσσαλέες αντιστάσεις τότε, αν θυμάστε. Σας θυμίζω ότι εκείνη ακριβώς την εποχή, το τελευταίο εξάμηνο του 2014, έρχονταν στην Ελλάδα συνεχώς ξένοι επενδυτές και υπέβαλλαν σοβαρά σχέδια. Και τους υποδεχόμουν, συχνά, εγώ ο ίδιος.
Για να μην αναφερθώ στην ηλεκτρονική ενοποίηση των Ασφαλιστικών ταμείων που ολοκληρώθηκε κι εκείνη τότε. Προσθέτω ότι τη χρονιά εκείνη (2014), κατά τις εκτιμήσεις της Τρόϊκας – και τις πιο αυστηρές εκτιμήσεις, ειδικά του ΔΝΤ – η Ελλάδα ήταν πάνω από τους στόχους και σε ανάπτυξη και σε πρωτογενή πλεονάσματα.
Και για να μη σας πω ακόμα, ότι το Νοέμβριο του 2014 έγινε και η πολύ επιτυχημένη συνάντηση κορυφής Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου στο Κάϊρο, με μεγάλες και ευνοϊκές για τα ελληνικά συμφέροντα συμφωνίες για την οριοθέτηση της Ελληνικής ΑΟΖ.
Τότε έγιναν όλα αυτά. Το τελευταίο εξάμηνο της διακυβέρνησής μας! Και θα ακολουθούσαν πολύ περισσότερα και πολύ σημαντικότερα, αν μας είχαν αφήσει να ολοκληρώσουμε το έργο μας. Ναι, θα μπορούσαν να είχαν γίνει, ενδεχομένως κι άλλα. Ή κάποια θα μπορούσαν να είχαν γίνει διαφορετικά. Αλλά εκείνη την περίοδο – το δεύτερο εξάμηνο του 2014 – το έργο μας της προηγούμενης περιόδου είχε αρχίσει να φαίνεται και να αποδίδει και να επιταχύνεται Και τότε μας έριξαν! Και με έριξαν με αφορμή την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας. Αυτή είναι η αλήθεια.»

• Ο νέος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκος Μητσοτάκης, ζητάει επίμονα εκλογές για να βγει- όπως λέει – η χώρα από το σημερινό αδιέξοδο. Το ζητάει παρά το γεγονός ότι το εκλογικό σώμα δεν φαίνεται να επιθυμεί, στην πλειοψηφία του, πρόωρες εκλογές ή εν πάση περιπτώσει είναι διχασμένο. Στηρίζετε αυτή την επιλογή του;

«Οι δημοσκοπήσεις που έχω υπ’ όψιν μου, λένε διαφορετικά πράγματα: Ότι το μισό εκλογικό σώμα περίπου (λίγο παραπάνω ή λίγο παρακάτω, δεν έχει σημασία) ζητάει εκλογές για να απαλλαγεί από την κυβέρνηση Τσίπρα!
Και πρέπει να σας πω, ότι αυτό είναι πρωτοφανές. Ποτέ στο παρελθόν στα δύο χρόνια διακυβέρνησης δεν ζήτησε τόσο υψηλό ποσοστό ψηφοφόρων πρόωρες εκλογές. Κι αυτό κάτι σημαίνει…
Όπως ποτέ στο παρελθόν δεν συνέβη ο εν ενεργεία Πρωθυπουργός να υστερεί σε μέτρηση «καταλληλότητας» από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ποτέ! Και σήμερα για πρώτη φορά ο Κυριάκος Μητσοτάκης προηγείται μέχρι και δέκα μονάδες του κ. Τσίπρα σε «καταλληλότητα» για πρωθυπουργός. Κι αυτό επίσης κάτι σημαίνει…
Τι σημαίνει; Ότι απλούστατα ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας – τώρα πλέον πλειοψηφικό -καταλαβαίνει πως όσο μένει ο κ. Τσίπρας, η κατάσταση συνεχώς επιδεινώνεται, η ζημιά που γίνεται μεγαλώνει και ο «λογαριασμός» ανεβαίνει. Ασφαλώς και στηρίζω την επιλογή Μητσοτάκη να ζητάει εκλογές! Ποιός θα μπορούσε στις σημερινές συνθήκες να κάνει κάτι διαφορετικό;»

• Θεωρείτε αρκετά ισχυρή τη Ν.Δ. σήμερα ώστε να διεκδικήσει την κυβέρνηση σε ενδεχόμενες εκλογές; Ακούμε κάποιες φήμες για την επιδίωξη πολιτικής διεύρυνσης της παράταξής σας προς τις δυνάμεις του «Κέντρου». Είναι κάτι που το θεωρείτε πολιτικά ή εκλογικά αναγκαίο;

«Τι θα πει «αρκετά ισχυρή»; Όταν ένα κόμμα της αντιπολίτευσης, ενάμιση χρόνο μετά τις εκλογές, προηγείται κατά 8-12 μονάδες από το κυβερνητικό κόμμα και η διαφορά συνεχώς μεγαλώνει, τι άλλο θέλετε;
Και βέβαια θέλω «διεύρυνση επιρροής» της Νέας Δημοκρατίας. Τώρα μάλιστα που κατέρρευσαν τόσο δραματικά τα ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ η διεύρυνση αυτή είναι φυσική και αναπόφευκτη.
Άλλωστε, κι εγώ έκανα διεύρυνση. Αμφίπλευρη διεύρυνση μάλιστα: Από τον Άδωνι και το Μάκη Βορίδη (παλαιότερα βουλευτές του ΛΑΟΣ), μέχρι το Βασίλη Οικονόμου που είχε εκλεγεί προηγουμένως με τη ΔΗΜΑΡ. Σήμερα, που η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος θέλει να φύγει ο Τσίπρας, μεγάλες μάζες ψηφοφόρων ξέρουν ότι ο πιο άμεσος και πιο ασφαλής τρόπος να γίνει αυτό, είναι ψηφίζοντας Νέα Δημοκρατία. Ενώ όσοι ψήφισαν ΝΔ στις εκλογές του 2015 είναι, ίσως οι μόνοι που δεν νιώθουν… τύψεις για την επιλογή τους τότε! Οπότε η διεύρυνση όχι μόνο είναι αναγκαία. Είναι και αναπόφευκτη.»

• Ποιά είναι η εμπειρία της δικής σας «ιστορικής συγκατοίκησης» με τον άσπονδο αντίπαλό σας, το ΠΑΣΟΚ, και τον πρόεδρό του Ευάγγελο Βενιζέλο; Ποιά ήταν η καλύτερη και ποιά η πιο δύσκολή στιγμή αυτής της συνεργασίας;

«Ήμασταν αντίπαλοι. Και σε πολλά πράγματα εξακολουθούμε να έχουμε διαφορετικές προσεγγίσεις.  Αλλά για σκεφτείτε. Για πρώτη φορά μετά το 1950, δημιουργήθηκε στην Ελλάδα κυβέρνηση συνεργασίας με έργο χειροπιαστό και για να σώσουμε τον τόπο! Συνεργαστήκαμε πολύ καλά επί δυόμιση χρόνια. Υπηρετώντας, στις πιο αντίξοες συνθήκες, το εθνικό συμφέρον. Μαζί και με άλλους υπουργούς που δεν προήρχοντο από τη ΝΔ.  Με ρωτάτε για τις «καλύτερες» και για τις «πιο δύσκολες στιγμές» αυτής της συνεργασίας. Θα σας πω μόνο τούτο. Ότι οι καλύτερες στιγμές ήταν, παραδόξως, και οι πιο δύσκολες: Όταν βάζαμε τα πράγματα κάτω, τα συζητάγαμε και παίρναμε τις πιο τολμηρές αποφάσεις, θέτοντας πάνω απ’ όλα τα συμφέροντα της χώρας. Αυτό, όποιος δεν το έχει ζήσει δυσκολεύεται να το πιστέψει. Εγώ είχα την τύχη να το ζήσω. Κι έχω τις καλύτερες αναμνήσεις από τη συνεργασία μου με το Βαγγέλη. Παρά τις δυσκολίες που υπήρχαν σε κάθε μας βήμα. Κι αυτό δεν θέλω να το «πιστωθώ» μόνον εγώ. Αισθάνομαι την υποχρέωση να το «πιστώσω» και στον κ. Βενιζέλο.»

• Επιτρέψτε μου και μια «προσωπική» ερώτηση: Επειδή είστε σε μια πολιτικά ενεργή ηλικία, αισθάνεστε ότι είστε «χρυσή εφεδρεία» για την παράταξη και τον τόπο ή ένας «πολίτιμος πρώην»;

«Ειλικρινώς, δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει «χρυσή εφεδρεία», δεν ξέρω τι σημαίνει «πολύτιμος πρώην», ούτε καταλαβαίνω ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στα δύο. Εκείνο που με νοιάζει είναι να υπηρετήσω το συμφέρον της Πατρίδας μου. Αυτός ήταν πάντα ο μπούσουλάς μου. Τον ίδιο μπούσουλα έχω και τώρα. Τίποτε παραπάνω, τίποτε λιγότερο!»

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

• Μιλήστε μας για την ανάγκη από την οποία δημιουργήθηκε το βιβλίο σας.

«Καθώς το εκκρεμές μετακινείται από τη Δύση στην Ανατολή, μετέωροι στη ρωγμή των δύο κόσμων, φτάσαμε σε μια κρίση καθολική: δημογραφική, γεωπολιτική, πολιτική, πνευματική. Η Δύση μας αποδέχεται ως παρίες, ενώ η ισλαμική Ανατολή μας απειλεί με εξαφάνιση.

Για την καταστροφή ευθύνονται αποφασιστικά  και οι τρεις πυλώνες της μεταπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ, η Δεξιά, η Αριστερά. Με τον Σύριζα, η Αριστερά παράλληλα με την κατεδάφιση της εθνικής ταυτότητας ολοκληρώνει την εκχώρηση της δημόσιας οικονομίας, την αποσύνθεση των εργασιακών δικαιωμάτων, τη μεταβολή της χώρας σε αποικία.

Έτσι, ενενήντα πέντε χρόνια μετά το 1922, οδηγούμαστε στο σημείο μηδέν, κινδυνεύουμε με ιστορική εξαφάνιση. Γι’ αυτό και η γενικευμένη εθνική κατάθλιψη. Στα επόμενα χρόνια, είτε θα πάψουμε να υπάρχουμε ως ανεξάρτητο έθνοςείτε θα ξεπεράσουμε τον «καημό  της ρωμιοσύνης», επιτέλους ελεύθεροι και αυτεξούσιοι».

• Τονίζετε στην επιτακτική ανάγκη «να υπερβούμε τον καημό της ρωμιοσύνης». Προτείνετε «έναν εκσυγχρονισμό βασισμένο στη δική μας παράδοση». Πως μπορεί να πραγματοποιηθεί αυτό το όραμα;

«Μετά το Συνέδριο της Βιέννης το 1816,έναςΑυστριακός ταγματάρχης, σε έκθεση του στον Μέττερνιχ, αναφέρεται στον Καποδίστρια:

Η Ελλάς πρέπει κατά τον Καποδίστριαν να κηρυχθή ομοφώνως χώρα αφιερωμένη αποκλειστικώς και μόνον εις τα επιστήμας και την διαφώτισιν του ανθρωπίνου γένους… Κειμένη μεταξύ Ασίας και Ευρώπης ευκόλως θα κατανοή η Ελλάς το νόημα της μυστικοπαθούς ζωής της Ανατολής, ενώ από την άλλην πλευράν θα δέχεται το εκλεπτυσμένον πνεύμα των Ευρωπαίων, δημιουργούσα κατ’ αυτόν τον τρόπον μίαν δι’ ολόκληρον την ανθρωπότητα σωτήριον ισορροπίαν .

Σήμερα τίθεται και πάλι επιτακτικά, και ίσως για τελευταία φορά, το ζήτημα της μεταβολής μας σε έναν πολιτισμικό κινητήραανάλογο με το όραμα του Καποδίστρια,με τον «εκσυγχρονισμό της παράδοσης».

Επί παραδείγματι, μια Διεθνής Φιλοσοφική Σχολή στην πατρίδα του Αριστοτέλη, στα Στάγειρα. Ένα κέντρο ολιστικής ιατρικής στην Ιπποκρατική Κω· ένα Ορθόδοξο Διεθνές Πανεπιστήμιο, συνδεδεμένο με το Άγιο Όρος στη Θεσσαλονίκη· στα Αμπελάκιαγια τη συνεταιριστική ιδέα·στην Ύδρα ή τον Πειραιά για τη ναυτοσύνη, για τη ναυπηγική στην Ερμούπολη, για την οικολογική αρχιτεκτονική στα Ζαγοροχώρια κ.ο.κ.

Αυτά προϋποθέτουν την ανάδειξη της παιδείας σε κύρια μέριμνα του κράτους,ενώ στην παραγωγή, το κέντρο βάρους πέφτει σε προϊόντα και υπηρεσίες υψηλής ειδίκευσης και όχι σεφτηνάπροϊόντα με εισαγόμενο ανειδίκευτο εργατικό προσωπικό.

Προτάσειςρεαλιστικές, χωρίς τεράστιες δαπάνες, πρινκαν το τέλος των μνημονίων. Απαιτείται μόνο μια Πολιτιστική Επανάσταση, ενάντια στο εμφυλιοπολεμικό κλίμα, που καθίσταται κυρίαρχο μετά το 1922 και ακυρώνει κάθε μεγάλη συλλογική προσπάθεια».

• Ο λαός «καθημαγμένος από τη Δεξιά και προδομένος από την Αριστερά είναι υποχρεωμένος να απορρίψει τα ναρκωτικά και τις αυταπάτες του», γράφετε. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει καθαρό μυαλό για ενδοσκόπηση και πλήρη συνειδητοποίηση της κατάστασης, ωστόσο. Είμαστε σε θέση, λέτε;

«Ελπίζω πως η ελληνική κοινωνία μετά την εθνομηδενιστική αριστερά, που ο ιστορικός της κύκλος τελειώνει, δεν θα πέσει στο αντίθετο άκρο της φασιστικής εθνοκαπηλίας. Η ελληνική κοινωνία, στην ιστορική της μνήμη, έχει ήδη αποθηκεύσει το προηγούμενο της δικτατορίας, έτσι ώστε να βγει, από την εποχή του πολιτικού μηδενισμού και του εθνομηδενισμού, προς έναν τρίτο, συνθετικό δρόμο πατριωτισμού, οικονομικής και κοινωνικής δικαιοσύνης, οικολογίας και ελευθερίας. Κυριολεκτικώς, πέρα από την Αριστερά και τη Δεξιά».

• Λέτε σε κάποιο σημείο: «…είτε θα κερδίσουμε το δικαίωμα στην επιβίωση, είτε θα μεταβληθούμε σε ιστορική ανάμνηση…». Μήπως υπάρχει κάποιο στοιχείο υπερβολής ή αυτή είναι καθαρά η ρεαλιστική προσέγγιση του θέματος;  

«Δυστυχώς δεν πρόκειται για φραστική υπερβολή αλλά για ρεαλιστική απεικόνιση των κινδύνων που απειλούν άμεσα τον ελληνισμό. Η δημογραφική κατάρρευση, – οι θάνατοι είναι περισσότεροι κατά 40.000 από τις γεννήσεις και ο μέσος όρος ηλικίας είναι ήδη 44 χρόνια˙ οι γεωπολιτικές προκλήσεις και η αυξανόμενη τουρκική επιθετικότητα˙ η μετανάστευση των νέων πτυχιούχων˙ η αυξανόμενη είσοδος μη ενσωματώσιμων πληθυσμών, δεδομένου ότι η Ελλάδα αποτελεί το σύνορο Ανατολής-Δύσης˙ η οικονομική απίσχναση˙ η πολιτιστική παρακμή – μας προδιαθέτουν για τα χειρότερα. Η Ελλάδα σε λίγα χρόνια, 200 χρόνια μετά την επανάσταση του 21,  δεν θα μπορεί να επιβιώνει ως ανεξάρτητο κράτος και οι Έλληνες θα σκορπίσουν στην Ευρώπη και την Αμερική. Επομένως δεν υπάρχει καμία δυνατότητα εφησυχασμού».

• Σε ότι αφορά τη νέα γενιά, υπάρχει τελικά κάτι για να πιστέψει σε αυτό;

«Το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να ανορθώσει το ηθικό των Ελλήνων και κατ’ εξοχήν των νέων, είναι η ανάδειξη ενός νέου οράματος για τον ελληνισμό, που να στηρίζεται στην ασύλληπτη ιστορική μας παράδοση από τον Όμηρο έως την Ορθοδοξία την οποία θα συνδέει με τον σύγχρονο κόσμο. Αυτό είναι που αποκαλούμε «εκσυγχρονισμό της παράδοσης. Δηλαδή  οι Έλληνες θα πρέπει να πάψουν να θεωρούν την παράδοση ως κάτι το νεκρό ή φολκλορικό και τον εκσυγχρονισμό ως αποκλειστικά εισαγόμενο είδος και να επιχειρήσουν να την κάνουν σύγχρονη πρόταση. Αναδεικνύοντας τον «ελληνικό δρόμο», που βρίσκεται μεταξύ Ανατολής και Δύσης, και συνδυάζει το μυαλό  και τη σκέψη με την καρδιά και το συναίσθημα, σε πρόταση με οικουμενικές διαστάσεις. Έτσι το νέο όραμα της ελληνικής νεολαίας θα πρέπει να εμπνέεται από τον Λεωνίδα και τον Ρήγα, τον Αλέξανδρο και τον Κολοκοτρώνη και ταυτόχρονα να τους βλέπει με μια σύγχρονη ματιά».

«Δημήτρης Κουρέτας: Ένας αναρχικός ερευνητής!»: Μια ενδιαφέρουσα  συνέντευξη του κορυφαίου Μεσσηνιακής καταγωγής επιστήμονα στο ηλεκτρονικό περιοδικό Press Workers, τον περασμένο Ιούνιο. Ο Δημ. Κουρέτας μιλώντας στη Γεωργία Λινάρδου αναφέρει πολλά «αιρετικά» και «υπερβατικά». ωστόσο ενδιαφέροντα και σημαντικά, έτσι που η δημοσιογράφος, η οποία δηλώνει φίλη του να τον χαρακτηρίσει με τα εξής:

«Είναι ευφυής και οξύνους. Είναι δίκαιος. Διόλου μεμψίμοιρος. Δεν μέμφεται με ευκολία και δεν κρίνει με επιπολαιότητα.» 

Με τη συμμετοχή του στο Ανώτατο Συμβούλιο της Κομισιόν για θέματα υγείας των καταναλωτών. Ο ίδιος ο Δημ. Κουρέτας ανάφερε για την συγκεκριμένη εξέλιξη: «Είναι τιμητική για μένα αυτή η επιλογή, αλλά είναι περισσότερο σημαντική για τη χώρα μας, καθώς θα έχει έναν Έλληνα μέσα στο κέντρο των αποφάσεων, στην πρώτη γραμμή, να εκφράζει την άποψη της Ελλάδας, για σημαντικά ζητήματα».

Διαβάζοντας τη συνέντευξη καταλαβαίνεις τη διαφορά, του επιστήμονα ερευνητή, που πιστεύει σε αξίες και προσπαθεί ερευνώντας και ανακαλύπτοντας πράγματα που κάνουν τη ζωή καλύτερη, πιο ανθρώπινη  και δημιουργική. Αντίθετα με τους επαγγελματίες πολιτικούς. Γι’ αυτό και ο ίδιος παρ’ ότι «ενεπλάκη» σ’ αυτή αλλά αποχώρησε με πικρή γεύση.

Διαβάστε, λοιπόν, μια διαφορετική συνέντευξη χωρίς μοντάζ και φτιασιδώματα, από ένα ξεχωριστό συμπατριώτη μας επιστήμονα – ερευνητή που θα εκπροσωπήσει τη χώρα μας στο Ανώτατο Συμβούλιο Ειδικών Επιστημόνων Διαχείρισης Χημικών και Διατροφικών Κρίσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μετά από αξιοκρατική επιλογή μέχρι το 2021. Δημήτρης Κουρέτας, λοιπόν, από τον Πήδασο Πυλίας!

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Η συνέντευξη στη Γεωργία Λινάρδου  ακολουθεί:

Η φιλία μας κρατά μερικά χρόνια. Τον γνώριζα από παλιά στο ρεπορτάζ, αλλά μέχρι εκεί. Μέχρι που κάποια στιγμή συναντηθήκαμε τυχαία σε ένα κοινό μετερίζι το οποίο αν και αποδείχθηκε προσωρινό, εμένα τουλάχιστον μου άφησε θετική γεύση από την άποψη ότι γνώρισα κάποιους ανθρώπους που θεωρώ σημαντικούς, ώστε να τους εκτιμώ. Μιλούν χωρίς να φωνασκούν για να πουλάνε τις γνώσεις τους ή για να προσπαθούν να σε πείσουν για το αντίθετο της ημιμάθειας τους. 

Ένας από αυτούς είναι ο καθηγητής του Τμήματος Βιοχημείας και Βιοτεχνολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Δημήτρης Κουρέτας. 

Δεν είναι μόνον ένας σπουδαίος επιστήμονας, αλλά και ένας σπουδαίος άνθρωπος. 

Μόλις του γνωστοποίησα τις ερωτήσεις, αντέδρασε. Το περίμενα! 

Μου έγραψε: «Επειδή έχεις προσωπικές ερωτήσεις, θέλω χρόνο. Συνήθως μου κάνουν ερωτήσεις για καθαρά επιστημονικά θέματα Εδώ με ρωτάς άλλα, λες και είμαι celebrity. Δεν είμαι. Ένας απλός ερευνητής είμαι. Όπως πρέπει να είναι ο ερευνητής. Αναρχικός. Δηλαδή, να μην πιστεύει σε αρχές. Μόνον σε αξίες. Αυτό προσπάθησα σε όλη μου τη ζωή. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα. Θα στην φτιάξω, όμως, τη συνέντευξη γιατί ξέρεις ότι σε πάω. Καλό βράδυ». 

• Κύριε Καθηγητά τι τρώτε περισσότερο, ώστε να είστε σίγουρος ότι κάνετε το καλύτερο για την υγεία σας; 

«Όλοι οι υδατάνθρακες που τρώω είναι από σαλάτες και φρούτα (αρκετές θερμίδες από την Κορινθιακή σταφίδα, αυτό το ελληνικό θαύμα με πολύ χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη). Πρωτεΐνες κυρίως από μυζήθρα και τυρί (όλο το χρόνο). Λίπη, βασικά από το ελαιόλαδο. Επειδή, βέβαια, τρώω αρκετά μιας και γυμνάζομαι πολύ, κάνω αρκετά και μικρά γεύματα. Πέντε με έξι γεύματα την ημέρα». 

• Από μία πρόσφατη πικρή και κυρίως βίαιη ξενάγηση μου σε δημόσια νοσοκομεία παρακολουθούσα ότι το μενού αποτελείται κυρίως από κοκκινιστό κρέας σε συνδυασμό με πουρέ, ρύζι, μακαρόνια κτλ. Τα λαχανικά -κολοκυθάκια βραστά – αποτελούσαν το 10% της διατροφής. Λίγο προβληματίστηκα. Πρέπει; Ή τους «στέλνεις» μια ώρα γρηγορότερα; 

«Θα σου απαντήσω κάπως αλλιώτικα και θα καταλάβεις. Εκεί που έχουν τους ασθενείς στο κρεβάτι, έχουν κάποια κάρτα. Κάτι σαν ταυτότητα. Εκεί θα έπρεπε να έχουν μία μικρή ταυτότητα που θα έπρεπε να είναι και η πραγματική ταυτότητα του κάθε ατόμου, αντί για την αστυνομική. Αυτή, λοιπόν, η ταυτότητα θα γράφει το τι τρώει κάθε μέρα. Θα περνάει, λοιπόν, ένας διαιτολόγος θα βλέπει την αλλιώτικη ταυτότητα και θα λέει στον ασθενή: “Αυτά που έτρωγες σε οδηγούν σε ασθένεια. Αν θες να γίνεις καλά, θα αλλάξεις ταυτότητα”. Αν συμφωνεί, θα υπογράφει και θα μπαίνει σε νέο διαιτολόγιο. Αν δεν φτάσουμε εκεί, όλα τα άλλα γίνονται για να γίνονται. Από ανενημέρωτους επιστήμονες σε ανενημέρωτους πολίτες. Κατάλαβες νομίζω…» 

• Τι ετοιμάζετε με τον Ηλία Μαμαλάκη; 

«Ένα βράδυ που τρώγαμε με τον Ηλία του είπε ότι το φαγητό στην Ελλάδα ήταν πάντα κοινωνικό γεγονός σε αντίθεση με τον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο που είναι βιολογικό γεγονός. Έχουμε χρέος να γράψουμε κάτι. Μετά από λίγο καιρό μου πρότεινε να φτιάξουμε ένα βιβλίο που να μιλάω εγώ για τα βασικά Ελληνικά τρόφιμα (σταφίδα, κρεμμύδι, ντομάτα, ελιά, τυρί κτλ) και πώς αυτά επιδρούν στην υγεία μας και εκείνος να μαγειρεύει με αυτά. Αυτό φτιάχνουμε τώρα». 

• Πρόσφατα είδα κάτι που γράψατε για τα βλήτα. Μάλιστα, έκανα και μία μικρή ανάρτηση στο KillBadFood. Μπορεί να αποβούν τόσο βλαβερά εν τέλει; 

«Λοιπόν, τα βλήτα είναι πολύ χρήσιμα ως σαλάτα . Αρκεί να μην τα ξαναζεσταίνεται αφού τα έχετε βάλει στο ψυγείο. Τα τρώμε κρύα γιατί με τη θέρμανση δημιουργούνται νιτρώδη που είναι βλαβερά. Όμως, για ποιο λόγο το βλήτο έχει ταυτιστεί με την αποχαύνωση και τη βλακεία; Οφείλεται στο γεγονός ότι αν το αφέψημα που προέρχεται από το σπόρο του πιεις και δεύτερη κούπα, τότε έχει παρενέργειες στην αντίληψη. Σύμφωνα με ανεπίσημες πηγές, τα χόρτα αυτά – και ιδιαίτερα το ζουμί τους – περιέχουν απροσδιόριστες προς το παρόν ουσίες που προκαλούν παροδική μείωση της αντίληψης, εξ ου και ο χαρακτηρισμός “βλήτο” για κάποιους ανθρώπους. Ο χαρακτηρισμός “δεν τρώω κουτόχορτο”, στο βλήτο αναφέρεται. Επίσης είναι τοξικό για πολλά ζώα όπως πρόβατα, γουρούνια κ.α. Καλό είναι να αποφεύγουμε να καταναλώνουμε μεγάλες ποσότητες και ειδικά το ζουμί». 

• Γράψατε και για την γλιστρίδα. Η αλήθεια είναι ότι εντυπωσιάστηκα. Τι μας προσφέρει; 

«Η γλιστρίδα ή αντράκλα, είναι ένα παρεξηγημένο ζιζάνιο που φυτρώνει σχεδόν παντού και έχει ένα μοναδικό χαρακτηριστικό. Έχει περισσότερα ω-3 λιπαρά ακόμη και απο τον σολομό! Τώρα είναι η εποχή του. Επίσης, η χρήση της γλιστρίδας ως θεραπευτικού φυτού στην Ευρώπη, στο Ιράν και στην Ινδία έχει ιστορία τουλάχιστον 2.000 ετών και πιθανότατα καταναλωνόταν ως λαχανικό πολλά χρόνια πριν. Στην αρχαία Ρώμη η γλιστρίδα χρησιμοποιείτο για θεραπεία των πονοκεφάλων, της δυσεντερίας και των δαγκωμάτων από σαύρες. Βέβαια, τότε δεν γνώριζαν ότι είναι πλούσια σε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα και σε αντιοξειδωτικά απαραίτητα για την υγεία. Μάλιστα, η γλιστρίδα εθεωρείτο από παλαιά πολύτιμο φυτό για τη θεραπεία των προβλημάτων του ουροποιητικού και του πεπτικού συστήματος. Άρα είναι μία πολύ ωραία επιλογή και πολύ φτηνή. Ένα πράγμα, όμως, που δεν είναι πολύ γνωστό, είναι ότι ο Διοσκουρίδης την αποκαλούσε φάρμακο κατά της μοιχείας, γιατί έχει μεγάλη καταπραϋντική δράση, και έτσι ηρεμούσε την σεξουαλική διάθεση» 

Χθες γυρνώντας από την προπόνηση του ποδηλάτου βρήκα ένα νεαρό και γυρίσαμε παρέα μιλώντας κάπου κάπου. Όταν φτάσαμε Λάρισα ανταλλάξαμε μειλς και με χαιρέτησε: μπράβο παππού μου είπε. Αργότερα στείλαμε μειλ ο ένας στον άλλο, και του έστειλα μια φώτο του 1983 από τον γύρο της Πάτρας 5 χιλ. Και του έγραψα: κοίτα πως ήταν ο παππούς κάποτε όταν έκανε 16.28 στα 5 χιλ. Το 1983.

• Πόσο γυμνάζεστε κάθε μέρα; Απ’ όσο γνωρίζω είστε δεινός ποδηλάτης. 

«Το πνεύμα για να είναι σε εγρήγορση πρέπει να υπάρχει μέσα σε ένα σώμα που έχει υγεία. Αυτό, ορισμένοι άνθρωποι (οι περισσότεροι θα έλεγα) πιστεύουν ότι το πετυχαίνουμε με μισή ώρα περπάτημα την ημέρα, όπως λένε οι γιατροί. Εγώ κάνω περίπου 200 χιλιόμετρα την εβδομάδα ποδήλατο, τέσσερις φορές από 50 χιλιόμετρα τη φορά! Πολύ, θα μπορούσε να πει κάποιος. Όμως, αυτό έχω βρει ότι φτιάχνει τις συνθήκες για να έχω μία σιγουριά (πείτε το καταναγκασμό) ότι το σώμα μου λειτουργεί περίφημα. Μόλις το κάνω, έχω μία εκπληκτική διαύγεια για αρκετές ώρες και τότε που που παράγω στη δουλειά μου. Εννοώ που σκέφτομαι. Γιατί την καθαρή πειραματική δουλειά την κάνουν οι φοιτητές μου. Εγώ δίνω κατευθύνσεις και μετά τα συζητάμε όλοι παρέα. Αν δεν είχα, λοιπόν, αυτό το φυσικό διεγερτικό δεν θα είχα κάνει απολύτως τίποτα εδώ και πολλά χρόνια. Υπ’ όψιν ότι γυμνάζομαι συστηματικά από τα 16 μου και είναι 54». 

• Η γεύση που σας άφησε η πολιτική; 

«Πικρή πολύ. Σκέφτηκα χίλιες φορές αυτό που είχε γράψει ο Εθνάρχης Καραμανλής. Ότι στην πολιτική όλα τα δέντρα τα κουρεύουν σε μέγεθος θάμνου. Ότι πιο ψηλό πρέπει να κουρευτεί στο μέγεθος θάμνου. Ότι είναι πιο ψηλά, αναγκαστικά θα αναγκάζει όλα τα άλλα δίπλα να συγκριθούν με αυτό και θα άλλαζε το μέσο όρο. Η εμπειρία μου αυτή αφορά στην προσωπική επαφή με τον Σταύρο Θεοδωράκη που είχα όταν φτιάξαμε το Ποτάμι. Μαζευτήκαμε αρκετά ενδιαφέροντα άτομα τότε γιατί πιστέψαμε ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι άλλο. Όμως μας χρησιμοποίησε για να βγει αυτό το εγχείρημα και μετά -με τον τρόπο του – όποιον έβλεπε ότι είχε μία δυναμική ως άτομο, τον περιθωριοποιούσε μέχρι να φύγει. Κρίμα όμως. Δε νομίζω ότι εγώ κάνω για την πολιτική όπως αυτή λειτουργεί στην Ελλάδα. Παρακολουθώ τα πάντα, αλλά από μακριά». 

• Έχετε κατακτήσει σπουδαία πράγματα με έδρα την Θεσσαλία. Πώς και δεν σκεφτήκατε να φύγετε εκτός Ελλάδος; 

«Έφυγα όταν ήμουν μικρός για να πάρω εμπειρίες και να δουλέψω ως ερευνητές στην Αμερική. Μετά γύρισα γιατί δεν μπορούσα να μείνω μακριά από την πατρίδα μου. Μου έλλειπαν πολλά πράγματα. Θα μου πείτε, τι κατάφερα; Νομίζω αρκετά πράγματα. Αφιέρωσα, ας πούμε, την ζωή μου στη μελέτη των ιδιοτήτων των τοπικών προϊόντων. Ξέρετε ότι σήμερα ο δυτικός τρόπος ζωής, μας έχει αποστερήσει αυτό που κάποτε υπήρχε. Να πούμε ότι αξίζει να πεθάνω γι’ αυτό το πράγμα. Όταν δεν μπορείς να πεις ότι: αξίζει να πεθάνω γι’ αυτό, τότε δεν αξίζει και να ζεις για κάτι. Αυτό δεν μπόρεσα να το κάνω στην Αμερική. Εδώ το κατάφερα. Δήλαδή, μπόρεσα να πω: “Αξίζει να δώσω όλη μου την καριέρα για την μελέτη των τοπικών μας τροφίμων και κατ’ επέκτασιν ενός λιτού τρόπου διατροφής που σε φέρνει κοντά στις ανάγκες σου και σε κάνει λιγότερο καταναλωτικό. Ελιές, τυρί, ντομάτα, κρεμμύδι. Γιατί όλα αυτά αρκούν; Όμως η απόδειξη να είναι με ότι πιο επιστημονικά high γίνεται. Να μην σε αμφισβητεί κανείς!» 

• Τι αγαπάτε περισσότερο στη ζωή και τι φοβάστε πολύ; 

Έψαχνα εδώ και μέρες να βρω πως θα φτιάξω τη νέα μου κάρτα γιατί τελείωσαν οι παλιές. Σκέφτηκα λοιπόν κάτι πρωτότυπο. Θα βάλω αυτή τη φώτο φόντο. Γιατί όχι εγώ είμαι. Καθηγητής του ΠΘ, ντε. Απλά θα είναι πριν 50 χρόνια. Τι πειράζει; Με πολλά νοήματα…….

«Αγαπώ και εκτιμώ απεριόριστα την εντιμότητα στους ανθρώπους. Αλλιώς δεν μπορώ να τους προσεγγίσω. Είχα την τύχη να γνωρίσω δύο προκλητικά έντιμους ανθρώπους. Τον άνθρωπο που με μύησε στην έρευνα τον Ορφέα Αντώνογλου και τη πεθερά μου, μια πόντια γεωπόνο που πέθανε φέτος. Δεν βάζω στον κατάλογο αυτό τους γονείς μου, γιατί είμαστε προκατειλημμένου με τους γονείς μας λόγω του συναισθήματος. Τι φοβάμαι τώρα. Επειδή δημιουργώ συνεχώς διάφορα πράγματα στη δουλειά μου, δεν έχω συνηθίσει να φοβάμαι. Δεν προλαβαίνω. Όταν μεγαλώσω, ίσως αρχίσω να φοβάμαι. Όταν δεν μπορώ να δημιουργώ. Τότε φοβόμαστε». 

• Το μέλλον των Ελληνικών Πανεπιστημίων; 

«Αν επιτρεπόταν η έρευνα στα κρατικά εργαστήρια να γίνεται μόνο με κρατικά ή με κρατικά και ευρωπαϊκά χρήματα, τότε θα είχαμε δύο ειδών προβλήματα: πρώτον, θέματα επάρκειας της φθίνουσας χρηματοδότησης για τη συντήρηση του ερευνητικού δυναμικού και δεύτερον, θέματα επιπτώσεων της χρηματοδότησης στην εθνική οικονομία. Οι κρατικές δαπάνες για την έρευνα βαίνουν μειούμενες σε πραγματικές τιμές και πρέπει να μοιράζονται σε μια ολοένα διευρυνόμενη βάση ερευνητών. Βαθμιαία, αν δεν προκύψει κάποιου είδους στόχευση, η κρατική ερευνητική δαπάνη θα καταλήξει να είναι ένα “ερευνητικό χαρτζιλίκι” ανά ερευνητή. Ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να αποτελέσει σημαντική πηγή χρηματοδότησης σ’ αυτήν την περίπτωση. Το σπουδαιότερο, όμως, θέμα είναι η επίπτωση της ερευνητικής δαπάνης στην οικονομική ανάπτυξη. Αν η δημόσια ερευνητική υποδομή παράγει ερευνητικά αποτελέσματα που δεν είναι, εν μέρει, σχετικά με τις ανάγκες του ελληνικού οικονομικού ιστού, τότε θα διαπιστώσουμε ότι λειτουργεί προς όφελος οικονομιών εκτός Ελλάδας. Δηλαδή, οι κρατικές δαπάνες για την έρευνα στην Ελλάδα (όπως και το ρεύμα των καλά εκπαιδευμένων αποφοίτων των Πανεπιστημίων μας) δημιουργούν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε άλλες οικονομίες! Είμαστε σίγουροι ότι το θέλουμε αυτό; Η λογική λέει όχι, και ο τρόπος για να το λύσουμε είναι να ενισχύσουμε τους δεσμούς της έρευνας με την παραγωγή. Θα μπορούσε, όμως επίσης το κράτος ( το πανεπιστήμιο δηλαδή), να ιδρύει σε κάθε πανεπιστήμιο εταιρείες αξιοποίησης των ερευνητικών αποτελεσμάτων και να λειτουργεί ως ένας σκληρός ιδιώτης που προστατεύει τα δημόσια χρήματα. Δεν το κάνει όμως. Με το να μην το κάνει , “υπακούοντας” στην “σοφή υπόδειξη: έξω οι εταιρείες από τα πανεπιστήμια”, ουσιαστικά παίζει τον broker των εταιρειών, αφού σύμφωνα με τον νόμο όταν τα ερευνητικά αποτελέσματα, δημοσιευτούν πριν γίνει κατοχύρωση από πλευράς πανεπιστημίου, θεωρείται πλέον δημόσιο αγαθό ( publicdomain) και μπορεί κάθε εταιρεία να τα εκμεταλλευθεί , χωρίς να πληρώσει τίποτα. Άρα μη φτιάχνοντας μια εταιρεία αξιοποίησης των αποτελεσμάτων , το πανεπιστήμιο βοηθά αυτούς που υποτίθεται θέλει να αποκλείσει. Άρα το σύνθημα “έξω οι εταιρείες από τα πανεπιστήμια” μάλλον είναι ψευδεπίγραφο και δεν προστατεύει το δημόσιο συμφέρον. Μάλλον το καταστρατηγεί. Θεωρώ ότι μπορούν να συμβούν και τα δύο. Δηλαδή, και οι εταιρείες να συμβάλλονται με καλές ερευνητικές ομάδες (γιατί δεν είναι χαζός ο ιδιώτης να δώσει τα λεφτά του σε μια άχρηστη ερευνητική ομάδα), ώστε να παράγονται αποτελέσματα, με όφελος την εύρεση εργασίας σε νέους επιστήμονες που διαφορετικά θα έφευγαν έξω. Και το πανεπιστήμιο (αν έχει τα κότσια) να φτιάξει εταιρεία και να σέβεται τα κρατικά λεφτά, προασπίζοντας το δημόσιο συμφέρον».

• Eatwalk. Τι σηματοδοτεί; 

«Σηματοδοτεί ότι ο μετασχηματισμός του ακαδημαϊκού πόρου σε οικονομικό για μία κοινωνία, είναι εφικτός. Έχετε ακούσει εκείνο το σύνθημα από τα κινήματα: ” Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός”; Ποιος κόσμος; Αυτός που έχω δημιουργήσει με την Eatwalk. Λειτουργικά τρόφιμα από την Ελλάδα, από ένα Ελληνικό πανεπιστήμιο που δίνει στο Ελληνικό κράτος δέκα φορές όσα μου δίνει εμένα για μισθό, προσφέροντας ένα σωρό θέσεις εργασίας σε νέους πτυχιούχους που αλλιώς θα έφευγαν έξω». 

• Το καλύτερο βιβλίο που έχετε διαβάσει ever; 

«Ερνέστο Σάμπατο: Ο συγγραφέας και η καταστροφή. Το διάβασα σε ένα ταξίδι μου πάνω στο αεροπλάνο για Αμερική το 1991. Αυτός κινείται στα δοκίμια αυτά σε δυο αντιθετικούς παραδειγματικούς άξονες, του ορθολογισμού και του ανορθολογισμού. Στον παραδειγματικό άξονα του ορθολογισμού υπάγονται η Αναγέννηση, ο Διαφωτισμός, ο θετικισμός, ο μαρξισμός, ο ρεαλισμός, ο άνδρας κ.α, ενώ στον παραδειγματικό άξονα του ανορθολογισμού εντάσσονται ο μύθος, η μαγεία, ο ρομαντισμός, ο σουρεαλισμός, η γυναίκα κ.λ.π. Έχουν μεγάλο ενδιαφέρον οι σκέψεις και οι συλλογισμοί του, που δεν έχει νόημα να μεταφέρουμε εδώ. Απλώς να πούμε ότι προκρίνει τον παραδειγματικό άξονα του ανορθολογισμού, στον οποίο εντάσσεται η τέχνη γενικότερα, σε αντίθεση με τον παραδειγματικό άξονα του ορθολογισμού, στον οποίο εντάσσεται η επιστήμη και η τεχνολογία. Η ρήση του Χέντερλιν, με την οποία τελειώνει την εισαγωγή του, είναι χαρακτηριστική: “Οποιοσδήποτε άνθρωπος είναι ένας θεός όταν ονειρεύεται, και τίποτα περισσότερο από ένας ζητιάνος όταν σκέφτεται”. Το όνειρο βρίσκεται στον παραδειγματικό άξονα του ανορθολογισμού ενώ η σκέψη στον παραδειγματικό άξονα του ορθολογισμού».

«Ο ΟΜΠΑΜΑ μίλησε τη γλώσσα της ευθύνης και της αλήθειας, σε μια εποχή λαϊκισμού και ανευθυνότητας», δήλωσε ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και τη δημοσιογράφο Νίνα Μελισόβα, εκφράζοντας παράλληλα αμφιβολίες, αν η κυβέρνηση λάβει αυτό το μήνυμα.

Για το θέμα του χρέους που απασχολεί την Ελλάδα, λέει ότι «ο Ομπάμα λίγα πράγματα μπορεί να κάνει», όπως εξάλλου φάνηκε και από προηγούμενες παρεμβάσεις των ΗΠΑ στη Γερμανία από το 2012.

Για την Ευρώπη, μετά την εκλογή Τραμπ, το Brexit και την άνοδο της ακροδεξιάς, τονίζει ότι «χρειάζεται περισσότερο από ποτέ η συνεννόηση μεταξύ των φίλων της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης», με τους οποίους «η Ελλάδα πρέπει να κάνει τις κατάλληλες συμμαχίες», καθώς το ευρωπαϊκό περιβάλλον που θα διαμορφωθεί δεν θα είναι ευνοϊκό για την αλληλεγγύη που η χώρα μας χρειάζεται.

Για τις σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας, ο κ. Ανδρουλάκης σημειώνει ότι «ήδη οι ενταξιακές συνομιλίες βρίσκονται στην κατάψυξη» και καθώς το κράτος δικαίου ακυρώνεται από το καθεστώς Ερντογάν, πρέπει να αρχίσει να συζητείται το ενδεχόμενο «ενός καθεστώτος ειδικής σχέσης».

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ακολουθεί η συνέντευξη:

• Πώς αξιολογείτε την επίσκεψη Ομπάμα στην Αθήνα και τη Γερμανία;

«Η επίσκεψη Ομπάμα φυσικά και έχει την σημασία της και τον συμβολισμό της με δεδομένα μάλιστα τα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου Προέδρου και την προσωπικότητα του. Η ομιλία που εκφώνησε κατά την διάρκεια της επίσκεψης του αποτελεί ύμνο προς την Δημοκρατία και τις αξίες της.

Σε μια εποχή όπου επικρατεί ο λαϊκισμός, η ανευθυνότητα και το ψέμα ο κ. Ομπάμα μίλησε για την αξία του αντικειμενικού πολιτικού λόγου, της υπευθυνότητας, της ευθύνης και της αλήθειας. Δυστυχώς, υποπτεύομαι ότι, το μήνυμα δεν πρόκειται να αποτελέσει στοιχείο προβληματισμού για την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με βάση τα όσα παράλογα και αντιφατικά επικοινώνησε προς τον ελληνικό λαό μόνο και μόνο για να επικρατήσει προεκλογικά.

Όσον αφορά τα ζητήματα που απασχολούν την Ελλάδα σήμερα, και ειδικά στο ζήτημα του χρέους, λίγα μπορεί να προσφέρει ο κ. Ομπάμα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ήδη από το 2012 πιέσει την Γερμανία, χωρίς να υπάρχει σημαντικό αποτέλεσμα. Φυσικά, περαιτέρω διευκολύνσεις στο χρέος είναι επιθυμητές και χρήσιμες χωρίς βέβαια να αποκρύπτει η κυβέρνηση από τον Ελληνικό λαό ότι αυτό πιθανότατα θα συνοδεύεται από νέες δεσμεύσεις».

Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΡΑΜΠ

• Τι επιπτώσεις διαβλέπετε στις σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρώπη στις υπό το φως της εκλογής Τραμπ, του Brexit και της ανόδου των ακροδεξιών δυνάμεων;

«Προφανώς όλα αυτά αποτελούν αρνητικές εξελίξεις και παράγοντες ανησυχίας για μια παραδοσιακά φιλοευρωπαϊκή χώρα όπως η Ελλάδα. Μια συσσώρευση αρνητικών εκλογικών εκπλήξεων είναι σημείο προβληματισμού αφού σηματοδοτεί μια τάση μεταστροφής της κοινής γνώμης προς δυνάμεις αντιδραστικές προς κάθε μορφή αλληλεγγύης.

Από την στιγμή που οι εχθροί της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης πολλαπλασιάζονται και οι ΗΠΑ εισέρχονται σε μια περίοδο αβεβαιότητας, γίνεται περισσότερο αναγκαία από ποτέ η συνεννόηση μεταξύ των φίλων της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Η Ελλάδα, ως παραδοσιακά φιλοευρωπαϊκή χώρα, οφείλει να εκμεταλλευθεί την συγκυρία για να προωθήσει τις προτεραιότητές της κτίζοντας τις κατάλληλες συμμαχίες με όσα Κ-Μ έχουν παραπλήσιες θέσεις».

ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΨΥΞΗ…

• Ποια στάση πρέπει να κρατήσει η Ευρώπη έναντι της Τουρκίας. Είστε υπέρ ή κατά της διακοπής των ενταξιακών διαπραγματεύσεων;

«Η Ελλάδα από την δεκαετία του ’90 και έπειτα έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η ενσωμάτωση της Τουρκίας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς εξυπηρετεί εθνικούς στόχους μια και το συγκεκριμένο πλαίσιο αποτελεί προνομιακό πεδίο για την χώρα μας. Όπως εξάλλου αποδείχτηκε στις διαδικασίες ένταξης της Κύπρου.

Σήμερα, είναι προφανές ότι αυτό δεν ισχύει στο ίδιο βαθμό μια και, η ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας φαίνεται να μην οδηγεί πουθενά. Άρα, πρέπει ως Ελλάδα, να εξετάσουμε το κατά πόσον, η προηγουμένη θεώρηση των πραγμάτων εξακολουθεί να είναι επίκαιρη και εξυπηρετεί τις εθνικές προτεραιότητες. Αυτό δεν είναι ένα ερώτημα που μπορεί να απαντηθεί εύκολα, προϋποθέτει μια συνολική αντίληψη και εξέταση των δεδομένων καθώς και μια σοβαρή συζήτηση, με τη συμμετοχή του πολιτικού κόσμου της χώρας μας.

Από την πλευρά του S&D υπάρχει πράγματι προβληματισμός Μια άποψη είναι ότι οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις πρέπει να διακοπούν. Η Τουρκία όχι μόνο δεν εκπληρώνει τα κριτήρια ένταξης, αλλά υπάρχουν σημαντικά βήματα οπισθοχώρησης τα τελευταία χρόνια, ειδικά σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δημοκρατίας.

Σε κάθε περίπτωση, ο στόχος του κ. Ερντογάν φαίνεται να είναι η σχέση να μετατραπεί από πολιτική σε καθαρά οικονομική. Η Τουρκία είναι ήδη δέκτης σημαντικής οικονομικής βοήθειας για το προσφυγικό και απαιτεί συνεχώς και επιπρόσθετα ποσά. Ταυτόχρονα, πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θέλουν να δείχνουν ότι επηρεάζουν την Τουρκία στο θέμα του προσφυγικού.

Η θέση μου είναι ότι η Ευρώπη είναι οι αξίες της, και όχι ένας κουμπαράς για λύτρα όπως ορισμένοι θέλουν. Ας είμαστε ειλικρινείς, όσοι σήμερα υπερθεματίζουν προς την κατεύθυνση του παγώματος των ενταξιακών συνομιλιών ξεχνούν ότι αυτές βρίσκονται ήδη στην κατάψυξη. Όσο ο κ. Ερντογάν προχωρά στην ακύρωση κάθε μορφής κράτους δικαίου είναι μονόδρομος να αποτελέσει παρελθόν κάθε προοπτική για την Ευρωπαϊκή ένταξη της Τουρκίας και να ανοίξει παράλληλα η συζήτηση για ένα καθεστώς ειδικής σχέσης».

 Των ΓΙΑΝ. ΜΠΟΖΙΚΑ – Κ. ΜΑΛΑΤΟΥ

 «Στα παιδιά λέω ότι το Πολυτεχνείο είναι ένας σταθμός ανεφοδιασμού για να πατήσετε πάνω»

ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ και εκφωνητή του Πολυτεχνείου είχα την τιμή να τον γνωρίσω στην σχολή Δημοσιογραφίας την δεκαετία του 90, που ήταν στο κέντρο της Αθήνας και συνήθως μαζευόταν η παρέα κοντά στην περιοχή Εξαρχείων. 

42  χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ο συγγραφέας Δημήτρης Παραχρήστος, που έχει καταγραφεί στη συλλογική μνήμη ως ο εκφωνητής του Πολυτεχνείου, μας μιλούσε για το τώρα και το αύριο, έχοντας ως αφετηρία «τη ζώσα μνήμη της εξέγερσης», η οποία, όπως υποστηρίζει, αποτελεί ένας διαρκές σταθερό βήμα στο οποίο μπορεί να εξελιχθεί η κοινωνία. Σε μια σπάνια συνέντευξή του πριν λίγα χρόνια μας είχε δηλώσει πολλά ενδιαφέροντα. Ο πρώτος Συλλογικός ραδιοσταθμός Α100FM που τότε αναμετέδιδε το Πολυτεχνείο, υπάρχει και σήμερα στο διαδίκτυο, την δεκαετία του 90 ήμασταν στην πρωινή ζώνη του σταθμού που πέρασαν μεγάλες μορφές της τέχνης, του πολτιτισμού Δείτε την συνέντευξη που μας είχε δώσει…

• Επισκέπτεστε συχνά σχολεία. Νομίζετε ότι το ιστορικό-πολιτικό νόημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου έχει αποκτήσει άλλη δυναμική για τους μαθητές και τους νέους ανθρώπους, που ζουν σε πρωτόγνωρες συνθήκες κρίσης;

«Το Πολυτεχνείο είναι και αφορμή και αιτία, καθώς λειτουργεί και σαν ιστορικό αλλά και σαν συμβολικό γεγονός. Από τη στιγμή λοιπόν που είμαστε στο σήμερα, 40 χρόνια μετά, τα πράγματα έχουν αλλάξει, αλλά δυστυχώς παραμένουν ίδια. Αυτό σημαίνει ότι οι κουβέντες που γίνονται με τα παιδιά σχετίζονται βεβαίως με τη συμβολικότητα αλλά και το πώς τα ίδια βιώνουν το Πολυτεχνείο.  Το φέρνουν στη δική τους προβληματική και πολλές φορές μού λένε ότι κι εμείς θα ήμασταν εκεί ή και τώρα θα είμαστε εκεί. Γεγονός που σημαίνει ότι μπορούν και θέλουν να ζήσουν με το εξεγερσιακό πνεύμα του Πολυτεχνείου και της ελευθερίας. Και όταν συζητάμε για την Παιδεία, έχουν επίγνωση ότι τόσα χρόνια, τόσες μεταρρυθμίσεις, δεν έχουν αλλάξει τίποτα.

Βλέπουν μία Παιδεία που εμπορευματοποιείται, ιδιωτικοποιείται. Μια Παιδεία στείρας γνώσης που παράγει ειδικευμένους ηλίθιους, όπως τους αποκαλώ εγώ, καθώς εκλείπει η ανθρωπιστική της διάσταση. Κατανοούν μέσα από τη συζήτηση ότι η Παιδεία δεν είναι μόνο για να μαθαίνουν γράμματα, αλλά και για να γίνουν πολίτες της κοινωνίας Από την άλλη πλευρά, συζητάμε για το δικαίωμα στη δουλειά, το φόβο και την αγωνία, πως ό,τι κι αν σπουδάσουν, όπως λένε, δεν θα βρουν δουλειά».

• Αρα μπαίνουμε και στο ψωμί…

«Το σύνθημα «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία», γι’ αυτά είναι σήμερα το ίδιο επίκαιρο και είναι το ζητούμενο. Οταν στις διαδηλώσεις τους φωνάζουν «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, το Πολυτεχνείο δεν τελείωσε το ’73», είναι κάτι που το αισθάνονται, το πιστεύουν. Κι όταν μπαίνουμε στο θέμα της ελευθερίας, τότε γίνεται μια άλλη συζήτηση: πως αυτή η ελευθερία είναι ψευδεπίγραφη.

 «Υπάρχουν λαμπρά κύτταρα δημοκρατίας σε όλη την Ελλάδα, κύτταρα ενεργών πολιτών που δημιουργήθηκαν μέσα στην κρίση»

Και πάνω σ’ αυτόν τον προβληματισμό που γεννιέται, μπαίνουμε στην οικονομική και πολιτική κρίση: πως μία κοινωνία πλέον έφτασε στο σημείο να απαξιώσει την πολιτική και τα κόμματα. Πως υπάρχει διάχυτη απογοήτευση, πως έχει υπερισχύσει ανασφάλεια και φόβος για την επιβίωση. Κι εγώ τους λέω ότι η μεγαλύτερη τυραννία και δικτατορία είναι ο αγώνας για την επιβίωση. Αυτή η ανάγκη όμως, πέρα από προσωπική, θα πρέπει να γίνει και κοινωνική αναγκαιότητα και να βγούμε στο δρόμο. Διότι δεν θα χαριστούν πράγματα αν δεν υπάρχει αγώνας. Αρα δεν μετράει η απογοήτευση. Οποιος αγωνίζεται, δεν έχει καιρό να απογοητευτεί. Στα παιδιά λέω ότι το Πολυτεχνείο είναι ένας σταθμός ανεφοδιασμού για να πατήσετε πάνω. Να πάρετε εφόδια να συνεχίσετε. Η μνήμη είναι γνώση και δύναμη. Είναι ένα όπλο να αντισταθούμε στη φθορά του χρόνου, σε κάθε μορφή εξουσίας».

• Τι  συνέβη ιστορικά τελικά;

«Αν το δούμε ιστορικά, εμείς νικήσαμε. Γι’ αυτούς ήταν η πιο μελανή ιστορία. Για εμάς είναι η πιο όμορφη, η πιο ένδοξη, η πιο περήφανη.

Από την άλλη πλευρά, αυτό για το οποίο σκοτωνόμασταν μετά τη μεταπολίτευση, για το αν δικαιώθηκε ή όχι το Πολυτεχνείο, εμείς αυτό που θέλαμε ήταν όχι μόνο να πέσει η χούντα, αλλά και το σύστημα που φτιάχνει χούντες. Και γι’ αυτό πήγαμε κόντρα απέναντι σε πολλά μέτωπα: πρώτα στους ίδιους μας τους εαυτούς, τους οποίους υπερβήκαμε. Στην Αριστερά που ανήκαμε. Σε ό,τι δηλαδή εθεωρείτο για μας γραμματική της πολιτικής τότε. Σπάσαμε και τη γραμματική. Επειτα, στο παιχνίδι που πήγε να κάνει η χούντα.

Με τον τρόπο που έπεσε, δόθηκε η δυνατότητα στους πολιτικούς που την είχαν εκθρέψει να κάνουν την εθνική κυβέρνηση. Με την υποτιθέμενη όμως εξομάλυνση του συστήματος με τη χούντα από πίσω και τους πολιτικούς μπροστά ως μαριονέτες, διαμορφώθηκε μία ισοπεδωτική μεταπολίτευση, η οποία απείχε πολύ από αυτό που ονειρεύτηκαν οι εξεγερμένοι, όλοι εμείς, που στο μεταξύ σκοτωνόμασταν για την αποχουντοποίηση. Εγκλωβισμένοι σε τέτοια διλήμματα, δεν διεκδικήσαμε όπως θα έπρεπε την πολιτική συνέχεια της εξέγερσης».

• Εξέγερση την οποία ποιες πολιτικές συνθήκες τη δημιούργησαν;

«Δεν θέλαμε αίμα. Θέλαμε ελευθερία. Κλειδώσαμε το χημείο, από όπου θα μπορούσαν να φύγουν βόμβες. Γι’ αυτό λέγαμε από το ραδιόφωνο ότι ήμασταν άοπλοι. Το μόνο όπλο που είχαμε ήταν η πίστη μας στην ελευθερία μας, σ’ αυτό που κάνουμε. Η δύναμή μας έβγαινε από την πίστη και από το όνειρο για τον κόσμο που θέλαμε να φτιάξουμε. Ημασταν όλοι μαζί και νικήσαμε το φόβο μας. Το φόβο που στρώνει το δρόμο για το φασισμό και τον εκφασισμό της κοινωνίας. Αν δείτε τα συνθήματα, ήταν και ευφάνταστα και καίρια».

• Ωστόσο η ενωτική αυτή δύναμη δεν σήμαινε και πάνδημη εξέγερση;

«Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Ημασταν μία οικτρή μειοψηφία, που ξέπλυνε την ντροπή των γονιών μας και της χώρας. Ηταν πέντε χιλιάδες φοιτητές, όταν η Αθήνα είχε 70 χιλιάδες. Αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν εναντίον μας. Μας είχαν και στην αγκαλιά τους. Με την έννοια ότι πολλοί παραμέρισαν την ανασφάλεια και το φόβο και ήρθαν στη σχολή. Και ο κόσμος. Στην αρχή ήταν πέντε χιλιάδες, δέκα, και όλο αυξάνονταν. Αυτός ο κόσμος ήταν η ασπίδα μας. Αυτοί άνοιξαν τις πόρτες τους και μας έκρυψαν. Γιατί οι περισσότεροι νεκροί ήταν έξω από το Πολυτεχνείο. Αρα το σύνθημα «συμπαράσταση λαέ» το βρήκαμε. Εμείς ήμασταν η σπίθα για να ανάψει η φωτιά».

• Σήμερα διατυπώνονται «απόψεις» που δεν έχουν ξανακουστεί από την πτώση της χούντας όπως: οι εκλογές βλάπτουν, η αντιπολίτευση είναι παράνομη, ο συνδικαλισμός εμποδίζει την ανάπτυξη, οι κοινωνικοί αγώνες είναι τρομοκρατία. Πώς θα δημιουργηθούν οι συνθήκες για να ανάψει μια νέα σπίθα που θα υπερασπιστεί τα δημοκρατικά κεκτημένα;

«Υπάρχουν λαμπρά κύτταρα δημοκρατίας σε όλη την Ελλάδα, κύτταρα ενεργών πολιτών που δημιουργήθηκαν μέσα στην κρίση. Στις δικές τους φριχτές επιλογές, πρέπει να προετοιμάσουμε και να υπερασπιστούμε αυτά τα κύτταρα δημοκρατίας και ελευθερίας. Χρειάζεται ένα κίνημα εθνικό, ταξικό, πατριωτικό, απελευθερωτικό. Και λέω και απελευθερωτικό, γιατί πρέπει να απελευθερωθούμε από την κατοχή που έχουμε, από τη νέα χούντα, η οποία δεν είναι μόνο στο οικονομικό επίπεδο. Η κρίση αντιμετωπίζεται από αυτούς και με περιστολές κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων.  Γι’ αυτούς θεός είναι το χρήμα και το κέρδος. Για εμάς, ο θεός είναι η ψυχή και ο άνθρωπος. Οι αρχαίοι έλεγαν ότι ο άνθρωπος είναι θνητός θεός και ο θεός αθάνατος άνθρωπος. Για να γίνουμε έτσι, πρέπει να αποκτήσουμε συνείδηση, να υπάρξει μια αφύπνιση.

Χρειάζεται λοιπόν νέος Διαφωτισμός, να μη μείνουμε στο 1770. Γιατί πέραν όλων των άλλων, ο καπιταλισμός παίζει και με τον πολιτισμό, καθώς παράγει έναν πολιτισμό βαρβαρότητας. Αλώνει έθνη, λαούς, κράτη. Ο κόσμος ντύνεται, τρώει, συμπεριφέρεται βάσει των μοντέλων και των προϊόντων που -ακόμη κι αν δεν τα έχεις ανάγκη- τον πείθουν να τα καταναλώσει. Αυτό το μοντέλο πρέπει να αλλάξει. Να μπει ο πολιτισμός στην πολιτική, στην κοινωνία. Ομόρριζα είναι, δεν ξεχωρίζουν.

Διανοούμενοι δεν είναι μόνο οι καλλιτέχνες και οι συγγραφείς. Είναι ο καθένας που υπάρχει από κάτω και σκέπτεται. Αρα πρέπει όλοι να ξανασκεφθούμε πάνω σε ένα κίνημα εξανθρωπισμού των κοινωνιών. Να φύγουμε από τη βαρβαρότητα…».

• Μιλάτε για μια μαζική κοινωνική αφύπνιση. Σήμερα πόσο γόνιμες είναι οι συνθήκες για κάτι τέτοιο;

«Δεν έχω ψευδαισθήσεις. Τα βήματα γίνονται σιγά σιγά στον ιστορικό χρόνο. Ωστόσο μπορούμε να προετοιμάσουμε το έδαφος. Η σύγκρουση δεν μπορεί να αποφευχθεί. Αλλά και δεν θα χαριστούνε πράγματα. Πρέπει να γίνει αγώνας.

Σήμερα υπάρχουν δύο πόλοι. Αυτοί, οι έχοντες και οι κατέχοντες, και εμείς, οι οποίοι θα πρέπει να υπερασπιστούμε πλέον το παιδί μας, τον εαυτό μας, την πατρίδα μας. Να ένα λάθος που κάνει η Αριστερά, όταν ακούει τη λέξη πατρίδα. Στο όνομα ενός ψευτοδιεθνισμού, μαζεύεται λίγο. Ξέρετε ότι στην αρχή μου έλεγαν ότι ο Παπαχρήστος εθνικίζει, επειδή είπα τον εθνικό ύμνο; Εγώ, που η μόνη πατρίδα που έχω είναι η κοιλιά της μάνας μου. Από την άλλη πλευρά όμως, χωρίς να πατήσεις στον τόπο σου και την πατρίδα σου δεν μπορεί να είσαι οικουμενικός και παγκόσμιος πολίτης.

Κάπου έχουμε μπερδευτεί. Και σ’ αυτό ευθύνονται, πρώτον, όλοι εκείνοι που βάζουν το χεράκι τους να στρογγυλέψουν την Ιστορία. Και, δεύτερον, οι διανοούμενοι που στην πλειονότητά τους νομίζουν ότι έκαναν το χρέος τους απέναντι στην κοινωνία γράφοντας κι ένα βιβλίο επαναστατικό. Οταν είσαι διανοούμενος και σκέπτεσαι για το σύνολο της κοινωνίας, είσαι ψυχή τε και σώματι και πνεύματι ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας. Ειδάλλως θα γίνεις δεκανίκι, θα ψάξεις να δεις αν πούλησε το βιβλιαράκι σου, αν βγήκες στην τηλεόραση, κι αν σε έγραψαν στις εφημερίδες. Δεν έχουν μάθει σε έναν ακτιβισμό, σε μία συμμετοχή. Ομως δεν είναι έτσι τα πράγματα.

Τώρα χτυπάει η καμπάνα. Δεν είναι καμπανάκι. Και θα χτυπήσει για όλους. Και δεν πρέπει να είναι πένθιμη. Καλύτερα θα είναι να είναι επαναστατική, εξεγερτική».

• Ποια είναι η αναλογία, η αναγωγή του πολιτικού νοήματος του Πολυτεχνείου με το σήμερα;

«Το Πολυτεχνείο όμως είναι ζώσα μνήμη. Εμείς τότε, ως εξεγερμένοι, αποδείξαμε ότι η δημοκρατία μπορεί να είναι υπόθεση δική μας και όλων και πως δεν μπορεί να είναι κουτσουρεμένη και στα μέτρα τους. Και εδώ ακριβώς μπαίνει η ιστορική αναλογία με το σήμερα, που έχουμε μία καλυμμένη δικτατορία, δημοκρατικού τύπου. Κάποτε φοβούνταν τον κομμουνισμό γιατί θα τους έπαιρνε το σπίτια. Τώρα τι έχουμε, κρατικό κομμουνισμό, καπιταλιστικό κομμουνισμό, που θα μας τα πάρουν;

Αρα το Πολυτεχνείο σήμερα δεν είναι μόνο ένα σύμβολο, μία πραγματικότητα ιστορική. Είναι και μία δυνατότητα, ένα βήμα για να πατήσουμε πάνω και να κάνουμε το επόμενο. Αλλά δεν χωράει στην Πατησίων αυτό που λέω, θα πρέπει να γίνει όλη η Ελλάδα. Και δεν έχω ψευδαισθήσεις. Αυτά κατακτώνται σιγά σιγά στον ιστορικό χρόνο. Δυστυχώς έχουν περάσει 40 χρόνια, κι εγώ μεγάλωσα λίγο. Θα περιμένουμε όμως άλλα 40 χρόνια για να δούμε φως;».

ΠΩΣ ΕΜΠΛΕΚΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΜΗΝΥΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΠΕΤΡΟΥ ΤΑΤΟΥΛΗ,  ΜΑΡΓΕΛΗΣ ΚΑΙ ΜΑΛΑΠΑΝΗΣ

ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΜΑΧΕΣ

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ θρίλερ λαμβάνει η υπόθεση της αντιδικίας της Περιφερειακής Αρχής Πελοποννήσου με την εφημερίδα  «Ελευθερία» της Μεσσηνίας. Τις προηγούμενες ημέρες, το πλημμελειοδικείο Καλαμάτας, επέβαλε στον περιφερειάρχη Πέτρο Τατούλη και την αντιπεριφερειάρχη Ντίνα Νικολάκου, ποινή φυλάκισης ενός έτους και στέρηση για το ίδιο διάστημα, των πολιτικών τους δικαιωμάτων, για παράβαση καθήκοντος αναφορικά με την κατανομή δημοσιευμάτων, την περίοδο 2011 – 2012.

Η κα Νικολάκου χθες το πρωί, παραχώρησε συνέντευξη Τύπου στην οποία μεταξύ άλλων, χαρακτήρισε εσφαλμένη την απόφαση του Δικαστηρίου επειδή όπως είπε δεν τους δόθηκε το περιθώριο να απολογηθούν. «Δεν αποδεχόμαστε την κατηγορία. Σεβόμαστε την απόφαση του Δικαστηρίου, αλλά θεωρούμε ότι είναι εσφαλμένη, διότι δεν δόθηκε η δυνατότητα στο Δικαστήριο, να γνωρίσει και να εκτιμήσει όλα τα πραγματικά γεγονότα. Το λέω αυτό, γιατί θεωρούμε κομβικής σημασίας το ότι δεν μας δόθηκε η δυνατότητα να απολογηθούμε» ανέφερε η κα Νικολάκου η οποία εξήγησε πως η πρώτη αναβολή είχε δοθεί λόγω απουσίας στο εξωτερικό του Πέτρου Τατούλη, η δεύτερη, λόγω της αποχής των δικηγόρων και η τρίτη κατά σειρά για πραγματικά πολύ σοβαρό λόγο. «Δεν θα απαξιώναμε ποτέ το Δικαστήριο. Απεναντίας, ως θεσμικοί κι εμείς, τιμούμε και σεβόμαστε όλους του θεσμικούς φορείς και φυσικά, δεν πήγαμε γιατί υπήρχε πολύ σοβαρός λόγος και όχι επειδή δεν είχαμε τι να πούμε», ανέφερε η αντιπεριφερειάρχης η οποία συνδύασε την υπόθεση αυτή, με την μήνυση που κατέθεσε στον Εισαγγελέα προχθές, ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας Κώστας Μαργέλης, ο οποίος είναι και πολιτική αγωγή στην ανωτέρω υπόθεση, δικηγόρος δηλαδή του ιδιοκτήτη της «Ελευθερίας». Ο κ.Μαργέλης κατέθεσε μήνυση  κατά του Πέτρου Τατούλη επειδή όπως αναφέρει σε αυτήν, βασιζόμενος σε δελτίου Τύπου της περιφέρειας, που αναφερόταν σε σχέση δικηγόρων με δικαστές, που είχαν ως αποτέλεσμα εξωπραγματικές αποζημιώσεις ιδιοκτητών στον δρόμο Γαργαλιάνοι – Ρωμανός. 

«Ο ΜΑ
Η κα Νικολάκου άφησε ξεκάθαρες αιχμές κατά του κ. Μαργέλη, παραθέτοντας στοιχεία και χρησιμοποιώντας αντίστοιχες ενέργειες στις οποίες είχε προβεί ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου στο παρελθόν. Θύμισε μεταξύ άλλων τη μήνυση που είχε καταθέσει για τα μνημόνια, αλλά και πρόσφατα κατά του δήμου Καλαμάτας και της περιφέρειας Πελοποννήσου για τις ευθύνες που πρέπει να αποδοθούν σε όποιον αναλογούν, αναφορικά με τη φονική κακοκαιρία της 7^ης Σεπτεμβρίου. 

 «Ο κ. Μαργέλης έντεχνα, πήγε να συνδέσει τις δύο μηνυτήριες αναφορές», δήλωσε η αντιπεριφερειάρχης Πελοποννήσου, η οποία εκτίμησε ότι η μήνυση αυτή υπεβλήθη τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο προκειμένου να δημιουργηθεί κλίμα εναντίον του κ. Τατούλη, ενόψει της άσκησης της έφεσης που κατέθεσε, κατά της απόφασης για την κατανομή δημοσιευμάτων, ο περιφερειάρχης. «Θεωρώ ότι ο κ. Μαργέλης επιχειρεί να δημιουργήσει κλίμα ενόψει του Εφετείου, βάζοντας στο στόχαστρο τον κ. Τατούλη. Προσπαθεί δηλαδή, έτσι, να πιστέψουν όλοι οι δικαστές και οι δικηγόροι της Καλαμάτας ότι ο περιφερειάρχης , είναι απέναντί τους», ανέφερε η κα  Νικολάκου και τόνισε με νόημα πως τόσο για την ίδια, όσο και για τον περιφερειάρχη φυσικά, αλλά και για την περιφερειακή αρχή γενικότερα, αυτό είναι «ωμή παρέμβαση στη διεξαγωγή της δίκης στο Εφετείο. Είναι μια προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων, αλλά και κάτι ακόμη περισσότερο», δήλωσε η κα Νικολάκου η οποία ξεκαθάρισε σε όλους τους τόνους πως ο Πέτρος Τατούλης ουδέποτε μίλησε για παραδικαστικά κυκλώματα. «Αν αρχίσουμε να κάνουμε επίδειξη δύναμης ισχύος επειδή είμαστε δικηγόροι ή πρόεδροι του Δικηγορικού Συλλόγου ή επειδή θέλουμε να γίνουμε κάποτε πολιτικοί και να δείχνουμε στους πολίτες ότι μπορούμε να κάνουμε μήνυση ακόμη και στον περιφερειάρχη, αν τολμήσει να θίξει κάτι, αντιληφθείτε πιο μήνυμα περνάει στην κοινωνία. Εμείς θεωρούμε ότι είναι «τρομοκρατία». Ο κ. Μαργέλης, έχει εκτραπεί θεσμικά και θα πρέπει γρήγορα να τον εγκαλέσει το ίδιο το Σώμα των δικηγόρων που λέει ότι εκπροσωπεί. Όλα αυτά που είπε για δικαστικά κυκλώματα και παραδικαστικά, δεν τα είπε ποτέ ο περιφερειάρχης, ούτε τα υπονόησε. Ο περιφερειάρχης άφησε αιχμή, ναι, για να γίνει έλεγχος, ναι, σε συγκεκριμένα περιστατικά. «Μήπως θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να φιμώνει τον περιφερειάρχη ή οποιονδήποτε  άλλον αιρετό ή οποιονδήποτε πολίτη, όταν λέει ελεύθερα τη άποψή του και κάνει μια κρίση και όταν βγάζει κραυγή αγωνίας;  Αντί να πάει να κάνει μήνυση στον Περιφερειάρχη, έπρεπε πάει στον εισαγγελέα και να ζητήσει να κάνει ο εισαγγελέας έρευνα για το τι έγινε σε εκείνες τις δίκες. Πως είναι δυνατόν να έχουν πάρει τέτοια τροπή τα πράγματα και να κατηγορείται κάποιος ο οποίος τολμά να καταγγείλει ένα τόσο σοβαρό περιστατικό;», διερωτήθηκε η αντιπεριφερειάρχης Πελοποννήσου, η οποία παραλλήλισε για μια ακόμη φορά την υπόθεση της «Ελευθερίας» ενάντια στην απόφαση για την οποία ασκήθηκε έφεση και αυτήν της μήνυσης του Κώστα Μαργέλη για το Γαργαλιάνοι – Ρωμανός, αφού όπως είπε ο κ. Τατούλης αναφέρεται σε αυτό, από το 2014. «Ο συνήγορος του κ. Πλεμμένου, ο κατήγορος δηλαδή το κ. Τατούλη, ο εκπρόσωπος του κ. Πλεμμένου στο δικαστήριο, η Πολιτική Αγωγή, γίνεται και μηνυτής του κατηγορουμένου. Έχει δύο ρόλους τώρα ο κ. Μαργέλης, εκπροσωπεί τον κ. Πλεμμένο ως Πολιτική Αγωγή εναντίον του κ. Τατούλη αλλά μηνύει και ο ίδιος τον περιφερειάρχη», ανέφερε η Ντίνα Νικολάκου, χωρίς να προβαίνει σε περαιτέρω σχόλιο. Η αντιπεριφερειάρχης απηύθυνε και ορισμένα ερωτήματα, όπως αν είχε συγκληθεί το Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου και αν γνώριζαν οι υπόλοιποι λειτουργοί και μέλη του Συλλόγου, ενώ στάθηκε και στις προσωπικές φιλοδοξίες του Κώστα Μαργέλη μιλώντας με σκληρή γλώσσα. «Ο καθένας έχει το δικό του όνειρο, κάνει τη δική του προσπάθεια και έχει το δικό του δικαίωμα, δεν έχει σε καμία περίπτωση όμως δικαίωμα, να χρησιμοποιεί το θεσμό της Δικαιοσύνης για να εκπληρώσει τις επιθυμίες του και ακόμη χειρότερα, να πιστεύει ότι θα γίνει «παίχτης» στο «πολιτικό παιχνίδι» της Μεσσηνίας ή της Καλαμάτας, κάνοντας μηνυτήριες αναφορές. Αν θέλει να γίνει παίκτης, ας αποδείξει στην κοινωνία ότι έχει την τόλμη να βάλει υποψηφιότητα, επιτέλους κάποια στιγμή, γιατί σε λίγο πρέπει να υπογράφει ως «πιθανόν υποψήφιος» αφού όλο μας λέει ότι θα… πάει και μετά κάνει πίσω»!
Προχωρώντας ένα βήμα πιο πέρα η Ντίνα Νικολάκου, δήλωσε πως «οι μεγάλοι τίτλοι είναι ωραίοι και πιασάρικοι, ενώ πάρα πολλές φορές ακόμη και η αρνητική διαφήμιση κάνει καλό, όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση, επειδή η παράβαση καθήκοντος είναι κάτι που δεν δίνει τη δυνατότητα στον πολίτη να καταλάβει σε τι αφορά, μπορεί να είναι για κατάχρηση, για υπεξαίρεση, για θέματα διαφθοράς, μπορεί να είναι για οτιδήποτε, θέλω λίγο έξω από τα Νομικά που δεν κατέχω καλά και είναι άλλωστε θέμα των δικηγόρων, να ενημερώσω τους πολίτες περί τίνος πρόκειται. Το 2012 λοιπόν, νομίζω τον Μάιο, κατατέθηκε μια μηνυτήρια αναφορά, η οποία είχε να κάνει με το ότι ο κ. Πλεμμένος, ως εκδότης της εφημερίδας, θεώρησε ότι δεν δίνονται από την περιφερειακή αρχή τα νόμιμα χρήματα που δικαιούται αυτός και ότι σε σχέση με τα χρήματα που δόθηκαν στο «Θάρρος» και τη «Φωνή», αδικήθηκε. Αυτή είναι η… δίκη μας και μάλιστα είναι ενδιαφέρον, να δείτε πως η όλη μήνυση, αναφέρεται σε πόντους  επί ευρώ, πόσα cm δόθηκαν στον κ. Πλεμμένο, ποσά στη “Φ”  και πόσα στο «Θάρρος», αυτή είναι η κατηγορία.  Μια κατηγορία που έχει αναφορά στο 2011 και τους πρώτους μήνες του 2012, γιατί μετά όπως ο ίδιος αναφέρει “συμμορφώθηκε” η περιφερειακή αρχή», δήλωσε η κα Νικολάκου η οποία εξήγησε, απαντώντας σε ερώτημα της «Φ» πως δεν τίθεται θέμα αργίας και πως αυτή η υπόθεση δεν μπορεί να σχετιστεί με εκείνη του Ψωμιάδη, όπως δημοσίευσε η εφημερίδα «Αυγή». «Ελέχθησαν και γράφτηκαν πολλά, ανθρωποφαγία θα μου πείτε, είναι λογικό στην εποχή μας, πιασάρικο θέμα θα μου πείτε, επίσης είναι λογικό στην εποχή μας, αυτό όμως που δεν είναι λογικό, είναι η προσπάθεια που έγινε από κάποιους από το πρώτο λεπτό κιόλας να θέσουν ζητήματα παύσης και αργίας του περιφερειάρχη αλλά και εμένα. Αυτό που αναφέρετε, το διαβάσαμε κι εμείς, μάλιστα η εφημερίδα «Αυγή» έτρεξε, βέβαια το κάνει συχνά τελευταία και στη συνέχεια προσπαθεί να το… μαζέψει, να κάνει λόγο για πιθανή παύση και αργία του περιφερειάρχη.  Η ποινή λοιπόν, επιβλήθηκε γιατί η εφημερίδα «Ελευθερία» θεώρησε ότι δεν πήρε από τις νόμιμες δημοσιεύσεις, τα ίδια χρήματα που πήρε το «Θάρρος» και η «Φωνή». Οι περιπτώσεις εκείνες που έχουν να κάνουν με αργίες, έχουν να κάνουν με νομική ζημία, του φορέα που εκπροσωπεί. Ο κ. Ψωμιάδης, δεν άφησε να προχωρήσει ένα πρόστιμο, έχασε δηλαδή το ελληνικό δημόσιο και η περιφέρειά του χρήματα. Αυτά πρέπει να τα ξέρουν οι πολίτες. Αν νομίζουν ότι θα τεθεί σε αργία ο περιφερειάρχης κι εγώ επειδή η εφημερίδα «Ελευθερία» το 2012  και το 2011 θεωρεί η ίδια, ότι δεν πήρε κάποια χρήματα που νομίμως θεωρεί ότι έπρεπε να τα πάρει, ας το κρίνουν οι πολίτες».

ΕΚΠΛ

Η αντιπεριφερειάρχης Πελοποννήσου, ξεκαθάρισε πως στην ακροαματική διαδικασία του εφετείου, θα είναι και οι δύο παρόντες, «πιστεύω να μας έχει καλά ο Θεός γιατί μόνο αυτό θα μπορούσε να μας κάνει να μην είμαστε εκεί», δήλωσε η κα Νικολάκου που στάθηκε και στο μείζον ζήτημα του μάρτυρα κατηγορίας Χρήστου Μαλαπάνη, ο οποίος εκείνη την περίοδο ήταν αντιπεριφερειάρχης Μεσσηνίας.  «Μπλέκεται μέσα μου, γιατί προσωπικά θα απαντήσω τώρα, το θυμικό μου, το συναίσθημα μου και η λογική μου. Δεν πίστευα ποτέ, έστω και όταν μου το έλεγε επίμονα ο κ. Τατούλης όταν το πληροφορήθηκε, ότι ο κ. Μαλαπάνης θα είναι μάρτυρας κατηγορίας εναντίον μας, στο δικαστήριο και μάλιστα, επειδή ο κ. Πλεμμένος  θεώρησε ότι δεν πήρε τα χρήματα που πήραν οι άλλες δύο εφημερίδες. Δεν το πίστευα ποτέ και να σας πω και κάτι; Ούτε τώρα μπορώ να το πιστέψω ότι  έγινε αυτό. Προσπαθώ να βάλω τη λογική μου μπροστά και να περιορίσω τα υπόλοιπα δύο και να καταλάβω γιατί το έκανε. Λυπήθηκα πολύ όταν είδα κάπου γραμμένο ότι ισχυρίστηκε, πως ένας από τους λόγους που παραιτήθηκε από αντιπεριφερειάρχης στη Μεσσηνία, ήταν και αυτός. Φανταστείτε ότι είπε -δεν ξέρω αν το είπε- το είδα γραμμένο, ότι από την ευθιξία του ότι η «Ελευθερία» δεν πήρε τα ίδια χρήματα (και πρέπει να μιλήσουμε και με ποσά κάποια στιγμή για να δούμε πόσο ακριβό ή φθηνό είναι κάτι, να δούμε ποια είναι η διαφορά) τον έκανε να παραιτηθεί. Η λογική μου δεν μπορεί να δώσει καμιά απάντηση. Το συναίσθημά μου είναι πληγωμένο, γιατί ο κ. Μαλαπάνης δεν ήταν μόνο, ο αντιπεριφερειάρχης που επέλεξε ο κ. Τατούλης στην πρώτη του θητεία στη Μεσσηνία, είναι και ο άνθρωπος που εγώ δύο φορές ήμουν υποψήφια μαζί του, κι αυτός επικεφαλής, αυτό αφορά όμως μόνο εμένα και ίσως και εκείνον. Έναν λόγο, λέει η λογική μου, δεν ξέρω αν είναι σωστό, αλλά είναι αυθόρμητος. Ξέρετε, καμιά φορά όλοι μας φοβόμαστε και δειλιάζουμε. Μήπως, θέλησε ή πίστεψε πως με το να είναι  ο κύριος μάρτυρας εναντίον μας, εξαργυρώνει την δική του ευθύνη, αν υπάρχει. Δεν μπορεί η λογική μου να φανταστεί κάτι άλλο, γιατί το επίμαχο διάστημα αντιπεριφερειάρχης ήταν ο κ. Μαλαπάνης και αυτός ο αντιπεριφερειάρχης,  ο οποίος είχε ευθύνες εκ του Νόμου, είναι σήμερα ο μάρτυρας κατηγορίας μας. Εννοείται ότι θα δώσουμε στοιχεία και αριθμούς σε σχέση με τα χρήματα. Όλα θα αποδειχθούν και τα ποσά και τα cm σε… ευρώ και τα mail που πηγαινοερχόντουσαν!

Ολα θα λεχθούν όλα θα τα μάθουν οι πολίτες», κατέληξε στις δηλώσεις της η Ντίνα Νικολάκου.