Πολιτικές για τον πολίτη κι όχι τον… ψηφοφόρο!

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ άγγιξε τις ευαίσθητες… χορδές των Ελληνικών ψυχών! Μιλώντας για τη μεταρρύθμιση στο δημόσιο τομέα, αρκούσε μία αναφορά στις προσλήψεις που θα έρθουν προκειμένου όλα τ’ άλλα να φαντάζουν… τίποτα μπροστά στη νέα πρόκληση που εμφανίζεται για το μέσο οικογενειάρχη, ο οποίος θα παλέψει με όλη του τη δύναμη για να εξασφαλίσει μία «θέση» στο παιδί του!

Του ΚΩΣΤΑ Β. ΤΣΕΡΕΝΤΖΟΥΛΙΑ

Διότι παρά τις κατά καιρούς αναφορές περί του αντίθετου, η πραγματικότητα δυστυχώς έρχεται και επιβεβαιώνει διαρκώς ότι το κομματικό κράτος, το κράτος των ρουσφετιών, των «δικών μας παιδιών» και των κάθε λογής εξυπηρετήσεων παραμένει ενεργό και στη μνημονιακή Ελλάδα, θέτοντας τις βάσεις για μία νέα… αλλαγή, όπου το δημόσιο για όλους θα έχει…! Κακώς, αλλά συμβαίνει.

ΟΣΟ για τις υπόλοιπες κυβερνητικές προτάσεις στο πλαίσιο μιας βαθιάς τομής (που είναι αναγκαία περισσότερο από ποτέ) στο δημόσιο τομέα και στη διοίκηση, προφανώς η υλοποίηση των αυτονόητων όπως σε άλλα προηγμένα κράτη είναι βέβαιο ότι θα βοηθήσει σημαντικά, διαδραματίζοντας καταλυτικό ρόλο στην κατεύθυνση εξόδου από τον φαύλο κύκλο των μνημονιακών πολιτικών, που και η σημερινή κυβέρνηση έχει πέσει. Ωστόσο η απόσταση του να γίνουν πράξη οι προθέσεις στον τόπο αυτό, απέχει πολύ.

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ του… χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος εκείνο που θα όφειλαν οι πολιτικές δυνάμεις να κάνουν είναι απλώς να συνεννοηθούν, να συνεργαστούν και να εκπονήσουν σύνθετες και σταθερές πολιτικές στη βάση των οποίων θα δεσμευόντουσαν ότι θα κινηθούν για το καλό της χώρας! Πολιτικές για τη διοίκηση, τη παιδεία, την υγεία, την οικονομία. Πολιτικές που θα έδιναν και πάλι ελπίδα στον άμοιρο μέσο φορολογούμενο ότι τουλάχιστον η επόμενη γενιά θα μπορέσει να… ανασάνει. Πολιτικές που θα είχαν αναφορά στον πολίτη και όχι στον ψηφοφόρο, πολιτικές που θα οδηγούσαν την Ελλάδα στην έξοδο από την κρίση κι όχι στο δρόμο προς τις κάλπες με στόχο την κομματική επιβίωση.

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ αναφορές του πρωθυπουργού με φόντο το «Δημόσιο 2020», επί τις ουσίας περιελάμβαναν την πρόθεση για… επανίδρυση του κράτους! Με τη διαφορά ότι για να συμβεί αυτό απαιτείτε ομόνοια και σύμπνοια κι όχι λόγια ή πράξεις που ενισχύουν τον διχασμό. Κι αυτή είναι η πραγματικά μεγάλη πρόκληση…