ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ
του Θανάση Παντέ
ΟΤΑΝ η τελευταία φορά θεωρήθηκε πρώτη, τότε εκείνος που πρώτος είχε ανοίξει την πόρτα, θα ήταν και ο τελευταίος που θα την έκλεινε αφήνοντας πίσω της ένα πέπλο μυστηρίου από το οποίο αναδυόταν μυρωδιά από λιβάνι.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ασφαλώς ό,τι καλύτερο, αλλά καταλάβαινε πως δε γινόταν διαφορετικά και άλλα περιθώρια δεν υπήρχαν.
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΣ πρόσωπο που έμοιαζε βγαλμένο λες από μια ιστορία που ήταν συνισταμένη ιστοριών του Ντάσιελ Χάμετ και του Γιάννη Μαρή, αναζητούσε επίμονα άλλοθι για την μοιραία βραδιά του φόνου.
ΗΞΕΡΕ καλά πως μόνο ένα πρόσωπο μπορούσε να τον βοηθήσει, η Τερέζας Δανέζη, αλλά αυτή είχε βρεθεί νεκρή λίγο πριν την αναζητήσει.
ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ αμφιβολία πως ήταν ένας αριστοτεχνικά στημένος φόνος και εκείνος που τον είχε επιτελέσει, είχε ταπεραμέντο καλλιτέχνη.
ΑΛΛΩΣΤΕ η απλή τέχνη του φόνου, ανεξάρτητα από το ομώνυμο δοκίμιο του Ρέιμοντ Τσάντλερ δεν φημίζεται και τόσο για την απλότητά της. Δεν παύει όμως να θεωρείται ως μια εκ των καλών τεχνών και ασφαλώς είχε δίκιο ο Τόμας Κουίνσι όταν το ισχυριζόταν.
ΟΜΩΣ όλ’ αυτά που ήταν καλά στα λόγια για έναν απλό αστυνομικό όπως ο Μπέκος, έμοιαζαν ακατανόητα.
ΤΟ ΜΟΝΟ σίγουρο ήταν το δεδομένο του φόνου και ο Μπέκος, που δεν ήταν ο Μπέκας, είχε αρχίσει να προβληματίζεται πολύ σοβαρά μαζί του.
ΕΝΑΣ φόνος είναι πάντοτε ένας φόνος κι αυτή η δεδομένη κατάσταση δεν αλλάζει όσο καλές «φιλολογικές» προθέσεις κι αν προκύψουν.
ΑΥΤΗ είναι η άποψη του αστυνόμου Μπέκου καθώς θυμάται τον όχι και τόσο μακρινό του πρόδρομο τον κοντόχοντρο και μονίμως βλοσυρό ως «θυμωμένο γάτο» αστυνόμο Μπέκα.
ΚΡΑΤΑΕΙ στα χέρια του και ξεφυλλίζει την ατζέντα, το καρνέ αν θέλετε, με τα τηλέφωνα της Τερέζας Δανέζη και αναρωτιέται τι ενδιαφέρον μπορεί να έχουν όλοι αυτοί οι αριθμοί και τα ονόματα δίπλα τους.
ΒΡΑΔΥ στο γραφείο του με θέα την πόλη που έχει παραδοθεί στα φώτα της. Κάπνιζε κι έπινε καφέ ενώ από τη σκέψη του δεν έφευγε το γυμνό κορμί της Τερέζας Δανέζη.
ΑΥΤΗ η σκέψη του γυμνού κορμιού δεν ήταν βέβαια τυχαία, αφού είχε γνωρίσει καλά τα πιο απόκρυφα σημεία του.
ΝΑΙ, καλά το καταλάβατε ο αστυνόμος Μπέκος γνώριζε την Τερέζα Δανέζη και τώρα με αφορμή τη δολοφονία της, είχε έναν ακόμα λόγο να θέλει να ανακαλύψει το δολοφόνο της.
ΔΕΝ αμφιβάλει πάντως ότι τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του είναι εντελώς αντιφατικά και ασφαλώς περιπλέκουν την κατάσταση.
***
ΔΕΝ ήταν ο υπεράνθρωπος ασφαλώς, όσο κι αν ενδεχομένως να το προτιμούσε. Εμοιαζε πάντως με ήρωα του Μπέρναρ Σω και καρικατούρα από ιστορίες του Τσέστερτον, αλλά ούτε αυτό μπορούσε να ειπωθεί με κάποια σιγουριά.
ΙΣΩΣ να ήταν ο πάτερ Μπράουν και να έφερνε προς το στυλ του αστυνόμου Μπέκα, όπως το είχε φανταστεί ο Γιάννης Μαρής.
ΟΛΑ αυτά βέβαια έμοιαζαν φανταστικά και η πραγματικότητα που περιείχαν ήταν και αυτή εξίσου φανταστική.
ΣΤΗΝ παρέλαση των προσώπων που είχαν προκύψει ο Τσάντλερ, ο Χαμμετ, ο Γκαρντερ, ο Κουήν, η Κρίστι, ο Λεμπλάν, ο Ντόιλ, ο Σιμενόν και άλλοι, ερχόταν πλέον να προστεθεί και ο Παναγιώτης Γιαννουλέας, φέρνοντας μαζί του έναν «Προφανή ένοχο» σε ένα «Κόκκινο κάστρο στην ομίχλη» αναζητώντας μια «Γαλάζια κόμπρα» στις «Ζωές στην καταιγίδα».
ΕΜΟΙΑΖΕ η άφιξή του να αλλάζει για τα καλά τα δεδομένα αλλά δεν ήταν καθόλου έτσι όσο κι αν ο ίδιος ήθελε να το πιστέψει.
Ο ΜΠΕΚΟΣ όμως ήταν σίγουρος πως, όπως ο αστυνόμος Μπέκας του Γιάννη Μαρή, έτσι και ο αστυνόμος Αστρινός του Παναγιώτη Γιαννουλέα, θα τον βοηθούσε στην επίλυση του μυστηρίου που είχε προκύψει γύρω από το φόνο της Τερέζας Δανέζη.
ΠΑΡΑΔΟΜΕΝΟΣ στις σκέψεις του ήταν όταν χτύπησε το τηλέφωνό του.
Η ΦΩΝΗ που του μίλησε τον έβγαλε από τις σκέψεις του.
ΕΔΩ αστυνόμος Αστρινός, έμαθα πως με ζήτησες, είπε η φωνή περιμένοντας απάντηση.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ και υγιαίνετε φίλτατοι αναγνώστες και καλή εβδομάδα.
57 Συνολικές προβολές, 1 Σήμερα
Leave a Reply