Οι πλημμύρες και οι ευθύνες!

Πολύς λόγος έγινε τελευταία, με αφορμή την πρώτη μαύρη επέτειο από τη φονική πλημμύρα της Καλαμάτας, για τις ευθύνες.

Ως συνήθως στην Ελλάδα της πολιτικής ασυνέχειας και ασυνέπειας αντιμετωπίζουμε τις συνέπειες των φυσικών καταστροφών ως κάτι το ασυνήθιστο, ενώ αυτές συμβαίνουν σ’ όλο τον κόσμο. Κάτι σαν φυσική νομοτέλεια.

Κι ενώ γνωρίζουμε όλοι ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τις φυσικές καταστροφές (σεισμοί, πλημμύρες, φωτιές κλπ.), τελικά όταν συμβαίνουν πιανόμαστε ανέτοιμοι και… αδιάβαστοι!

Συζητάμε πετώντας το… μπαλάκι των ευθυνών ο ένας στον άλλον και αφού εκτονωθούμε και περάσει η «μπόρα» ξεχνάμε εύκολα! Οι επέτειοι αποτελούν μια κάποια αφορμή για αναθέρμανση διαμαρτυριών της κοινωνίας και υποσχέσεων από τους πολιτικούς και μετά πάλι… σκάσε και σκάβε!

Όλα αυτά συνέβησαν και στη φονική πλημμύρα της 7^ης Σεπτεμβρίου 2016 στην Καλαμάτα και την ευρύτερη Μεσσηνία!

Μετά την καταστροφή, το επικοινωνιακό τσουνάμι ισοπέδωσε ό,τι απέμεινε! Αποδόμησε κατά τα καλά και συμφέροντα θεσμούς και πρόσωπα, καθαγίασε άλλους θεσμούς και πρόσωπα και όλα καλά! Κάθε θαύμα τρείς ημέρες και το μεγάλο τέσσερις…

Ήρθε και η πρώτη επέτειος! Λίγα που μεγαλοποιήθηκαν έγιναν και εκείνα με καθυστέρηση, ενώ τα περισσότερα παραπέμπονται στο απροσδιόριστο μέλλον! Διαμαρτυρίες υπήρξαν, εξαγγελίες έγιναν, υποσχέσεις ανανεώθηκαν, αλλά τα όποια έργα ή αργούν ή χάνονται στο ζοφερό οικονομικό περιβάλλον!

Καλά, για ευθύνες ούτε λόγος, όπως στην αλήστου μνήμης Τσακώνα που έφυγε ο… δρόμος και μετά από 14 χρόνια… δεν ευθύνεται κανείς! Τελικά και για τις φονικές πλημμύρες της Καλαμάτας, μάλλον, θα φταίει ο… Χατζηπετρής!!!