Μια βροχερή μέρα με θέα τη θάλασσα

ΜΕ ΘΕΑ τη θάλασσα ο γράφων γράφει και αφήνει τη σκέψη του να ταξιδέψει για να ανταμώσουν άλλες σκέψεις.

ΠΡΩΙΝΟ μιας μέρας με κακοκαιρία, στην αισιόδοξη πόλη των πάλαι ποτέ ιβίσκων.

ΕΚΕΙΝΟΣ ο κοντοπίθαρος και κοντοπίθηκος πανέξυπνος ανθρωπάκος εκ Παρνασίδος που πολιτογραφήθηκε Χαλκιδιώτης κι άκουγε στο επίθετο Σκαρίμπας και έφυγε από την ματαιότητα αυτού του κόσμου το 1948, τριάντα τρία χρόνια αργότερα εξακολουθεί να κάνει αισθητή την ενοχλητική του παρουσία, με το οξυδερκές έργο του, χάρη και στην ευφυή ιδέα της Χαράς Νικολακοπούλου να ασχοληθεί μαζί του και να αφιερώσει ένα βιβλίο της, στις παραδοξολογίες του.

ΓΙΑΤΙ ήταν παραδοξολόγος ο Σκαρίμπας με τις ακροβασίες της γλώσσας του και πρωτίστως υπερρεαλιστής βεβαίως με τον τρόπο του και διόλου αστός ασφαλώς.

ΚΑΙ ακόμα ιστορικός υπήρξε, γράφοντας το θρυλικό του έργο «Το ’21 και η αλήθεια», που όσοι ενδιαφέρθηκαν να αναζητήσουν την αλήθεια για το 1821, το διάβασαν με αγαλλίαση.

ΥΠΑΡΧΕΙ βέβαια και η Χαλκίδα που πάντα θα θυμίζει τον υμνητή της, όσο και αν οι κάτοικοί της που τον τίμησαν βεβαίως, αλλά ελάχιστα τον κατάλαβαν συγχρόνως.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ του 1978 τον είδα να σεργιανίζει στον κεντρικό δρόμο της πόλης, συνοδευόμενος από την κόρη του Μάχη κι έναν άλλον κύριο. Τον γνώρισα από τις φωτογραφίες του που είχα δει. Ήταν ακόμα ζωηρός όσο το επέτρεπε η προχωρημένη ηλικία του, αλλά δυσπρόσιτος σε όσους δεν ήθελε να μιλήσει.

ΕΛΕΓΕ τους δημοσιογράφους «τσιμπούρια» και την Ακαδημία Αθηνών «κουκουβαγείον».

ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ του είχε δίκιο βέβαια.

ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ που τον ανακάλυψαν όψιμα στην μεταπολίτευση, «κάθε τρείς και λίγο» τον ενοχλούσαν για ο,τιδήποτε, αφού οι δηλώσεις του προκαλούσαν την προσοχή τους, ενώ η Ακαδημία Αθηνών είχε καταφέρει να μαζέψει μέσα της πολλές κουκουβάγιες, σε σημείο όσες έμεναν εκτός να παραπονιούνται.

ΚΑΘΩΣ γράφω, το βλέμμα μου φεύγει προς τη θάλασσα ενώ η βροχή συνεχίζεται.

ΤΟ ΘΕΑΜΑ εξαιρετικό όταν βέβαια το απολαμβάνεις εκ του ασφαλούς, όπως ελόγου μου που πίνω τον καφέ μου στο λόμπι του Elite, όπως και τα παλικαρόπουλα στην αυγή της τρίτης ηλικίας, ο Ανδρέας και ο Σταύρος, που αψήφησαν τον καιρό κι ήρθαν από τη Μικρή Μαντίνεια που μένουν για τον πρωινό καφέ τους αλλά και για λουκουμάδες.

ΜΕΡΑ βροχής η χθεσινή και «στο κύμα» ο Αρχοντοκυματιστής απτόητος περιηγείται στον διαδίκτυο κόσμο, όπως κάνει κάθε φορά που έχει την ανάλογη ευκαιρία.

ΚΙ ΕΝΩ ο Αρχοντοκυματιστής περιδιαβαίνει την διαδικτυακή επικράτεια, καταφθάνουν οι συνοδοιπόροι του συζητητές επί παντός επιστητού και όλοι μαζί συζητούν και τα τερτίπια της θάλασσας απολαμβάνουν εκ του μακρόθεν πίνοντας τον καφέ τους.

ΤΑ ’ΧΟΥΝ αυτά κάτι τέτοιες μέρες, αρκεί να μπορείς να τα απολαμβάνεις όσο στο επιτρέπουν οι συνθήκες.

ΜΙΑ ΒΡΟΧΕΡΗ μέρα είναι κι αυτή, όπως άλλες που προηγήθηκαν κι άλλες που θα ακολουθήσουν.

ΑΛΛΩΣΤΕ καταμεσίς του χειμώνα βρισκόμαστε και ιδιαίτερα φέτος έπληξε για τα καλά τη χώρα στο μεγαλύτερο μέρος της, αν και εδώ στη Μεσσηνία όχι και τόσο σοβαρά και ειδικά στην Καλαμάτα σχεδόν καθόλου, αφού δεν χιόνισε.

ΜΠΟΡΕΙ να είναι βροχερή η μέρα, αλλά ο απτόητος Γαμπρουλίνης δεν «μασάει» από βροχές και χιόνια κι έσπευσε να πραγματοποιήσει εξόρμηση στο καφέ του Λεωνίδα, για να συναντήσει και να κεράσει τα φιλαράκια του.

ΕΤΣΙ είναι ο Γαμπρουλίνης και δεν αλλάζει και θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι και ήρωας σε ιστορίες του Σκαρίμπα αν τυχόν κάπου κάποτε είχαν γνωριστεί.

ΚΙ ΑΦΟΥ ο Σκαρίμπας δεν έφευγε ποτέ από τη Χαλκίδα, το ερώτημα που τίθεται είναι: εάν και πότε βρέθηκε στην πρωτεύουσα της Εύβοιας ο Γαμπρουλίνης.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ και υγιαίνετε φίλτατοι αναγνώστες.

Θανάσης Παντές