Το Σταφιδικό Συνέδριο της Κυπαρισσίας 1934 και το συλλαλητήριο κατά της πείνας από κατοίκους του Δήμου Αυλώνας. (Μέρος 3ο)

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ τα 82 χρόνια από το Σταφιδικό Συνέδριο της Κυπαρισσίας (Σεπτέμβριος 1934) η «ΦΩΝΗ» τον περασμένο Σεπτέμβριο (20, 21, 22) δημοσίευσε τρία άρθρα του Ηλία Ε. Καραμπάτσου, οδοντίατρου και συγγραφέα του βιβλίου «Η Σταφιδική Εξέγερση του 1935 – Ο ατέρμονος αγώνας της αγροτιάς» – Εκδ. «Σύγχρονη Σκέψη». 

Πρόκειται για στοιχεία που πρώτη φορά είδαν το φως της δημοσιότητας, στη σύγχρονη εποχή, μέσα από δημοσιεύματα της εφημερίδας «ΑΓΩΝ» (Εβδομαδιαία Ανεξάρτητος Εφημερίς). 

Παράλληλα εκείνη την εποχή έλαβε χώρα στην Κυπαρισσία διαμαρτυρία από το Δήμο Αυλώνος λόγω της πείνας που επικρατούσε. 

Λόγω του ενδιαφέροντος των συγκεκριμένων άρθρων και επειδή πολλοί Μεσσήνιοι δεν κατάφεραν να τα βρουν, δεχτήκαμε παροτρύνσεις να αναρτηθούν στην ηλεκτρονική καθημερινή εφημερίδα foninews.gr, που εδώ και 75 ημέρες είναι καθημερινά στα… σύρματα του διαδικτύου!  Μοιραζόμαστε, λοιπόν, την ενημέρωση μαζί με όλη τη διαδικτυακή κοινότητα, αναρτώντας  από σήμερα και για τις επόμενες δύο ημέρες τα τρία σημαντικά άρθρα του Ηλία Καραμπάτσου (ένα κάθε μέρα).

• ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑΣ (10 Σεπτεμβρίου 1934)82 χρόνια από το Σταφιδικό Συνέδριο της Κυπαρισσίας

   

  ΜΕΡΟΣ 3^ο

   

  ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΟΜΙΛΗΤΕΣ

  Έπειτα λαμβάνει το λόγο ο Καλογερόπουλος (Τριφυλίας). Κατηγορεί την Κυβέρνηση για τα ληφθέντα μέτρα κατά των σταφιδοπαραγωγών και υποπτεύεται άρνηση της Εθνικής Τραπέζης να δανείσει στον ΑΣΟ, σε περίπτωση που αυτός κανονίσει υψηλές για τους σταφιδοπαραγωγούς τιμές. Μπορεί λέει, να δανείσει η Εθνική Τράπεζα την Γαλλία κατά την εν Μακεδονία παραμονή των Γαλλικών στρατευμάτων με 350 εκατομ. δραχμές υπό την εγγύηση του Κράτους και δεν μπορεί τάχα να εγγυηθεί για τον ΑΣΟ; Για τον λόγο αυτόν η Κυβέρνηση πρέπει να δώσει λόγο.

  • Ο Μπουλαλάς (Ολυμπίας), κατηγορεί τον ΑΣΟ ότι ακολούθησε πολιτική εσφαλμένη και ασύμφορη για τους σταφιδοπαραγωγούς, ξένη προς τα συμφέροντά τους. Το σταφιδικό ζήτημα, κυρίως λέει, παρουσιάζεται επί τρείς μορφές: Την Παραγωγική, την Εμπορική και την Βιομηχανική. Ο ΑΣΟ εξέτασε μόνο από Βιομηχανικής και Εμπορικής απόψεως. Μόνον από Παραγωγικής δεν το εξέτασε, και αυτό διότι ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε υπέρ των παραγωγών. Στη συνέχεια αναφέρει από θέση Μαράκα, Συμβούλου του ΑΣΟ. Κατηγορεί την Κυβέρνηση για την ακολουθούμενη έξω σταφιδική πολιτική της και επομένως τη θεωρεί υπεύθυνη να αποζημιώσει τους σταφιδοπαραγωγούς. Τον διακόπτει ο Αργυράκης φωνάζοντας “διοικούμεθα υπό μαφίας” στην οποία πληρώνουμε με το αίμα μας. Ο Μπουλαλάς επανέρχεται στο θέμα του περί ΑΣΟ και αναφέρει ότι άκουσε από άλλους συμβούλους ότι μεταξύ δύο άλλων συμβούλων εγένετο συζήτησις πως ο ένας εξ αυτών κατόρθωσε μέσα σε 9 μήνες να εισπράξει από τον ΑΣΟ 191.000 δραχμές, ενώ ο άλλος μέσα σε 12 μήνες εισέπραξε “μόνον” 146. Το ακροατήριο επέμενε να αναφερθούν τα ονόματα αυτών και έτσι ο Μπουλαλάς ανάφερε ότι στην πρώτη περίπτωση επρόκειτο για τον κ. Κόκκιζα αντιπρόεδρο του ΑΣΟ, ενώ στη δεύτερη για τον κ. Αποστολάκο, πρόεδρο του ΑΣΟ. Από το ακροατήριο ακούστηκαν τότε από κάποιους οι λέξεις “συκοφαντία, ψέμματα”, οπότε λαμβάνει το λόγο ο κ. Βενιζέλος (Μεσσηνίας), τέως σύμβουλος του ΑΣΟ. Δηλώνει επίσημα ότι έχουν τα λεχθέντα αληθείας. Το ίδιο και ο Λαλούντας (Ηλείας). Επίσης αναφέρονται ότι μεταξύ του προσωπικού του ΑΣΟ συγκαταλέγονται ένας φαρμακοποιός με μηνιαίο μισθό 7 χιλ. δραχμές και ένας γυμναστής με 6 χιλ. δραχμές.
  • Στη συνέχεια λαμβάνει το λόγο ο κ. Λούλης Τσικλητήρας, πολιτευόμενος του Αγροτικού Κόμματος. Ο Τσικλητήρας στην αρχή αναπτύσσει τα περί Ελεύθερης και Διευθυνόμενης Οικονομίας. Τα μειονεκτήματα της Ελεύθερης σε σχέση με τη Διευθυνόμενη, και εισερχόμενος στο σταφιδικό ζήτημα λέγει ότι τούτο έχει χωρισθεί σε δύο σκέλη, εννοώντας την “κατώτερη” και την “ανώτερη” ποιότητα, και ότι για να δοθεί η πραγματική λύση του ζητήματος, πρέπει να φροντίσουν οι αρμόδιοι για την προσέγγιση των δύο τούτων σκελών. Προσέτι πρέπει να αξιώσει το συνέδριο την κατάργηση της έγγειου φορολογίας και την αύξηση της φορολογίας του οινοπνεύματος. Περισσότερο επέμεινε στην συνεννόηση μετά των Βορείων αδελφών σταφιδοπαραγωγών.
  • Ο Λεμπέτσος προτείνει σύγκλιση Παμπελοποννησιακού σταφιδικού συνεδρίου για τη γενικότερη ρύθμιση του ζητήματος.

  Από την «Σημαία Καλαμών» 12-09-1934,

• πληροφορούμαστε για την “προχωρημένη” θέση Χρ. Κουβελιώτη, η οποία δεν αναφέρεται στην εφημερίδα της Κυπαρισσίας: “Κατά την νυχτερινή συνεδρίαση κατ’ αρχάς ομίλησεν ο κ. Κουβελιώτης (εκ Πύλου) χαρακτηρίσας την τακτικήν της σταφιδικής πολιτικής της Κυβερνήσεως ως παρά φύσιν ασέλγειαν. Ετόνισε δε ότι οι Λαοί πρέπει να εξεγείρονται κατά τοιαύτης τακτικής των Κυβερνήσεών των, εις περιπτώσεις μάλιστα καθ’ ης  αυτή αποβαίνει επιβλαβής δια το μεγαλύτερο μέρος του λαού”.
  • Ο Π. Βενιζέλος (Μεσσηνίας) αναφέρει τον εμπαιγμό των σταφιδοπαραγωγών από τον ΑΣΟ διαδώσαντος ότι θα καθορίσει μεγάλες τιμές και μπαίνει στο ζήτημα της οικονομικής δυναμικότητας του ΑΣΟ. Λέγει ότι ο ΑΣΟ βρίσκεται σήμερα σε αυτή την κατάσταση εξαιτίας των ατασθαλιών του Διοικητικού του Συμβουλίου. Στη συνέχεια αναφέρει σκανδαλώδεις τρόπους απόκρυψης επιπλέον δαπανών της διοίκησης, το σκάνδαλο της ενοικίασης του Μεγάρου του κ. Πεσματζόγλου, το υπεράριθμο και πλουσίως αμοιβόμενο προσωπικό, καθώς και για κάποιον φοιτητή της Νομικής, ονόματι Παπαδόπουλο, ο οποίος κατά τον αντιπρόσωπο Λαλούντα αυτεπεκαλείτο… “Επόπτης των κοριτσιών του ΑΣΟ”! Επίσης αναφέρει ότι συστάθηκε επιτροπή για τον έλεγχο των ατασθαλιών, πλην όμως αυτή δεν προέβη σε καμιά ενέργεια πλην του να εισπράττει την επιπλέον αποζημίωσή της. Επίσης αναφέρει το σκάνδαλο του Διευθυντή των Γενικών Αποθηκών Κουμανούδη από το οποίο ζημιώθηκε ο ΑΣΟ ένα εκατομ. δραχμές. Επιμένει στην άρση της φορολογίας της σταφίδας, η οποία φορολογείται αγρίως! Επακολουθεί 20λεπτο διάλειμμα, μετά το οποίο συνέχισε ο Βενιζέλος για το ίδιο θέμα.
  • Τον διαδέχτηκε ο Αργυράκης (Ηλείας). Προτείνει να αξιώσει το συνέδριο τη χορήγηση 500 δραχμών κατά 100λιτρο σε κάθε παραγωγό. Δεν μπορεί το Κράτος να αρνηθεί, διότι είναι πρόσφατος ο χαρισμός από αυτούς των 700 εκατομ. της δραχμοποιήσεως στους Τραπεζίτες, άλλων 700 εκατομ. στους Εμπόρους από τελωνειακές διαφορές, καθώς και 130 εκατομ. δραχμές για την αποζημίωση των Μικροκαπνοβιομηχάνων. Αναφέρει στη συνέχεια τα του Κονσόρτσιουμ απ’ το οποίο ζημιώθησαν οι σταφιδοπαραγωγοί περί τα 120 εκατομ., τα οποία και χαρίστηκαν στους Εμπόρους. Εκφράζει επίσης τη γνώμη να μη ζητηθεί απότομα η άρση του θεσμού του Παρακρατήματος, καθόσον αυτή θα αποβεί καταστρεπτική για τη σταφίδα.
  • Ο Λαλούντας (Ηλείας) αναφέρεται και αυτός στα περί του Παρακρατήματος, τις διαφορές μεταξύ των παραγωγών και τις αιτιάσεις των Βορείων παραπλανηθέντων παρά διαφόρων εκμεταλλευτών των. Προτείνει τη μονοπώληση του προϊόντος, την ανάγκη της πειθαρχίας του παραγωγού, τους αναγκαστικούς συνεταιρισμούς. Καταλήγει λέγοντας ότι από το Συνέδριο αυτό θα πρέπει να βγουν γερές αποφάσεις και ζητωκραυγάζει υπέρ της “Αναγκαστικής Ελευθερίας” και της κατάργησης της “Ελεύθερης Σκλαβιάς”! Στη συνέχεια ο πρόεδρος διαβάζει τηλεγράφημα του Υφυπουργού Στεφανόπουλου που αποδοκιμάζεται.
  • Ο Κούτσικας (Μεσσήνης) χαιρετά το συνέδριο εξ ονόματος των σταφιδοπαραγωγών Μεσσηνίας και λέγει ότι υπεύθυνο είναι το Κράτος για την κακή πολιτική του επί του σταφιδικού ζητήματος, καθώς και ο ΑΣΟ. Αναφέρει ότι η ισχυριζόμενη οικονομική αδυναμία του ΑΣΟ είναι ψευδής, όπως επίσης ήταν ψευδές και το ενδιαφέρον του πολιτικού κόσμου για την σταφίδα και τους παραγωγούς. Συνιστά ενίσχυση της Αγροτικής Τράπεζας για να καταστεί αυτή σε θέση να παρίσταται αρωγός στους σταφιδοπαραγωγούς για καλή ποιότητα, για να μην τρέμουν προ της απειλής της κατάργησης του Παρακρατήματος.
  • Ο Γιώργος Δάλλας (Καλαμών) αναφέρει διάφορες λύσεις για την εξεύρεση του απαιτούμενου 500δραχμου για κάθε 1000λιτρο σταφίδος χορηγηθησόμενου ως δώρο στους παραγωγούς. Προτείνει και τη σύσταση επιτροπής για τη σύγκλιση συνεδρίου στην Αθήνα τον προσεχή Οκτώβριο.
  • Ο Μαντιλάρης (Καλαμών) προτείνει να υφίσταται το Παρακράτημα χωρίς διαχείριση, αλλά να ενεργείται αυτό από τους ίδιους τους παραγωγούς, καθώς και οι διάφορες επ’ αυτού λεπτομέρειες.
  • Ο Τζάννες (Φιλιατρών) συνιστά να ιδρυθούν επιτροπές συνεννοήσεως, αγώνος και άλλες κοινοτικές. Επίσης η εξαγωγή της σταφίδος να μη γίνεται μόνο δια Πατρών, αλλά και δια των λιμένων των άλλων σταφιδικών περιφερειών. Στη συνέχεια αναφέρεται στο ζήτημα των αγροτικών χρεών. Γι’ αυτά προτείνει τη δια νόμου διαγραφή των προπολεμικών χρεών και να ενισχυθεί η Αγροτοτράπεζα. Αναφέρει συνέντευξή του μετά του κ. Στεφανόπουλου, ο οποίος για να δικαιολογηθεί θεωρεί τον εαυτόν του προδομένο παρά των Μεσσηνίων Βουλευτών.
  • Ο Καψαλιάρης (Μεσσήνης) συμφωνεί με τις απόψεις του Μαντιλάρη και προτείνει το Συνέδριο να συγχαρεί δια τηλεγραφήματος τους Προέδρους των Κοινοτήτων Μεσσήνης για την ανδρική στάση που επέδειξαν.
  • Ο Μπουλαλάς (Ολυμπίας) δευτερολογεί επί του ζητήματος των αγροτικών χρεών, προτείνει κάποια από αυτά (τα τοκογλυφικά) να καταργηθούν, κάποια άλλα να πληρωθούν στο μισό.
  • Ο Γκουντούνας (Κυπαρισσίας), παρατηρεί ότι κανείς δεν μίλησε επί του ζητήματος των νεοφυτειών και επ’ αυτού πρέπει να ληφθεί απόφαση, είτε για εκρίζωση είτε για τον καθορισμό ευθυνών.
  • Ο Χρ. Κουβελιώτης (Πυλίας) δευτερολογώντας προτείνει, όπως και στις άλλες περιφέρειες πρέπει να υποδειχθεί στους Προέδρους των Κοινοτήτων να παραιτηθούν εάν δεν γίνουν δεκτά τα αιτήματα των σταφιδοπαραγωγών. Στη συνέχεια ο Πρόεδρος κηρύσσει περαιωμένη τη συζήτηση και διαβάζεται το ψήφισμα:

  ΤΟ ΨΗΦΙΣΜΑ

  ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

  «Το Σταφιδικόν Συνέδριο Κυπαρισσίας, επαρχιών Μεσσήνης, Καλαμών, Πυλίας, Ολυμπίας, Τριφυλίας και Ηλείας, συνελθόν 10^ην Σεπτεμβρίου 1934 και εξετάσας την δημιουργηθείσαν σταφιδικήν κατάστασιν μετά διαφωτιστικήν συζήτησιν, ψηφίζει:

  1^ον) Διαπιστώνει πλήρη υπαιτιότητα Κυβερνήσεως δια διαίρεσιν σταφιδικού κόσμου εις δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα, ενώ ουδεμιά διαφορά κατά βάσιν και ουσίαν συμφερόντων υπάρχει και είναι δυνατή η πλήρης εναρμόνισις συμφερόντων Νοτίων και Βορείων περιφερειών. Εκφράζει βαθυτάτην συμπάθειαν θύματα συλλαλητηρίου Αιγίου και ζητεί τιμωρίαν τολμησάντων να βάψουν με σταφιδοπαραγωγικό αίμα τον τόπον και παροχήν συντάξεων εις απορφανισθείσης οικογενείας θυμάτων.

  2^ον) Προτείνει σύγκλισην μεγάλου Παμπελοποννησιακού Συνεδρίου προς μελέτην ριζικής λύσεως σταφιδικού ζητήματος.

  3^ον) Διαπιστώνει  και καταγγέλει προς το λαόν ότι το σημερινόν κατάντημα της σταφιδικής υποθέσεως είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της μέχρι τούδε ασκηθείσης αντιπαραγωγικής και κεφαλαιοκρατικής πολιτικής παρ’ όλων των εναλλασσομένων εκάστοτε εν τη διακυβερνήσει της Χώρας κομμάτων οίτινα δεν ηθέλησαν ποτέ να αντιμετωπίσουν το ζήτημα ριζικώς και από καθαρώς παραγωγικής απόψεως. Τούτο ένεκα το μόνον υπεύθυνον δια την σημερινήν εξαθλίωσιν των παραγωγών, Κράτος, υποχρεούται και αξιούμεν να ενισχύσει άπαντας παραγωγούς δια 500δραχμον εφ’ εκάστης χιλιάδος σταφίδος, αποζημιώσεως.

  4^ον) Διαπιστώνει την ανάγκη και αξιοί την έναρξην εξαγοράς των πλεονασμάτων, την άμεσον κατάθεση των δελτίων παρελθούσης χρήσεως μέχρι 15^ης Οκτωβρίου, τροποποιημένων σχετικώς των αποφάσεων του ΑΣΟ.

  5^ον) Διαπιστώνει την αναπότρεπτον ανάγκην αναπροσαρμογής των αγροτικών χρεών προς τα σημερινάς οικονομικάς συνθήκας, αξιοί την άμεσον ρύθμισην των αγροτικών χρεών δια κηρύξεως παραγεγραμμένων απάντων των προπολεμικών, προ του 1923 τοιούτων, την διαγραφήν των τοκογλυφικών και ενοποίησιν των υπολοίπων μέχρι σήμερον πληρωτέων κατά 50% μόνον του καθαρού κεφαλαίου και εις δόσεις εντόκους προς 5% αναλόγως του ποσού ουχί ολιγωτέρας των 5 ετησίως, την ενίσχυσιν των Κεφαλαίων της Αγροτικής Τράπεζας δια της υποχρεωτικής καταθέσεως κεφαλαίων των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου 15% των κεφαλαίων των  Τραπεζών, των εγγυήσεων των ασφαλιστικών εταιριών και των κληροδοτημάτων και ολοκλήρου του ποσού της δραχμοποιήσεως ίνα δυνηθεί ούτως αυτή ν’ αντιμετωπίσει την αγροτικήν πίστην.

  6^ον) Κατάργησιν της εγγείου φορολογίας της σταφίδος και παραχώρησιν της διαφοράς του συναλλαγματικού παρακρατήματος του ΑΣΟ.

  7^ον) Διάλυση νομοθετικώς του ατμοπλοϊκού τράστ και μείωση των κομίστρων γενικώς.

  8^ον) Νομοθετικόν καθορισμόν ειδικής μάρκας σταφίδας δι’ εκάστην περιφέρειαν και υποχρεωτικήν εξαγωγήν παρά λιμένων παραγωγής.

  9^ον) Αξιοί το Συνέδριο, έλεγχου των σχέσεων του ΑΣΟ μετά των Οινοβιομηχανιών πάρ’ επιτροπής σταφιδοπαραγωγών.

  10^ον) Χορήγησιν αποξηραντικών μέσων εντός του τρέχοντος σταφιδικού έτους.

  11^ον) Στιγματίζει την στάσιν των Συμβούλων του ΑΣΟ κατ’ αμφοτέρας τας γενικάς συνελεύσεις αρνηθέντων την συζήτησιν επί προτάσεων μελών αυτής περί ελέγχου της διαχειρίσεως.

  12^ον) Αποδοκιμάζει την στάσιν των κοινοβουλευτικών αντιπροσώπων αμφοτέρων των νομοθετικών σωμάτων αδιαφορησάντων τελείως δια τους σταφιδικούς πληθυσμούς.

  13^ον) Επανεκτίμησιν των ζημιών της χαλάζης.

  14^ον) Αξιοί την μείωση της τιμής του άρτου.

  15^ον) Αξιοί δια νόμου την απαγόρευσιν της εμφυτεύσεως νέων φυτειών σταφίδας.

  16^ον) Συνιστά εις τους Προέδρους των Κοινοτήτων και των δύο Νομών, την παραίτησιν μετά των Κοινοτικών Συμβουλίων, εκ του αξιώματος των, και απεκδύεται πάσης ευθύνης δια τα συμβησόμενα.

  Το Συνέδριο τάσσει προθεσμίαν 5ήμερων προς εκπλήρωσιν των αξιώσεων αυτού. Εκλέγει επιτροπήν προς παρακολούθησιν του αγώνος. Η Επιτροπή Παρακολουθήσεως Αγώνος, αποτελείται εκ των κ.κ. Δάλλα, Μαντιλάρη και Π. Βενιζέλο για την Επαρχία Καλαμών, Καψαλιάρη, Παντελόπουλο, Κούτσικα για την Επαρχία Μεσσήνης, Γιώργη Κατσούλη (Χανδρινού) και Ζαχ. Κουρέτα (Πήδασος) για της Επαρχία Πυλίας, Δ. Τζάνε, Σωτ. Αναγνωστόπουλο και Σ. Μακρόπουλο για την Επαρχία Τριφυλίας, Γ. Μυλωνόπουλο, Λ. Λεμπέτσο, Π. Κωτσάκη για την Ολυμπία, Γ. Αργυρόπουλο, Γ. Λαλούντα για την Ηλεία.

  Π. Κ. (Πέτρος Κωνσταντινίδης, εκδότης εφ. “ΑΓΩΝ”)

  ΣΥMΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

  Η εποχή διεξαγωγής του Σταφιδικού Συνεδρίου Κυπαρισσίας (Σεπτέμβρης 1934), είναι μια εποχή που πλήττεται βάναυσα η παραγωγική βάση της Χώρας. Μια εποχή  οικονομικών σκανδάλων σε οργανισμούς όπως ο ΑΣΟ και οι Τράπεζες. Μια εποχή “αχαλίνωτης ρουσφετολογίας και αλόγιστης σπατάλης”, αγροτικής υπερφορολόγησης και υπερσυσσώρευσης αγροτικών χρεών, μια εποχή εξαθλίωσης που μοιάζει σε πολλά με τη σημερινή εποχή που ζούμε!

  Το Συνέδριο αυτό της Κυπαρισσίας, παρότι συγκροτήθηκε στην πλειοψηφία του από “Αγροτιστές” (κάποιοι εξ αυτών “αριστερίζοντες” ή σωστότερα “ψευτοαριστερίζοντες”), είχε ιδιαίτερη σημασία για την πορεία κλιμάκωσης του Αγροτικού Κινήματος του Μεσοπολέμου. Το Συνέδριο αυτό σηματοδοτεί το τέλος μια μακράς εποχής κατά την οποία εφαρμόζεται στην πράξη μια κοινή τοπικιστική υπεράσπιση αγροτικών συμφερόντων με άμεσο παραλήπτη το Κοινοβούλιο. Από τη σύσταση του Νεοελληνικού Κράτους μέχρι και τότε, οι διαφορές που αναφύονταν απέρρεαν πρωτίστως από τα επί μέρους συμφέροντα των διαφόρων σταφιδοπαραγωγικών επαρχιών (π.χ. αυτά της Βόρειας και αυτά της Νοτιοδυτικής Πελοποννήσου). Με το Συνέδριο της Κυπαρισσίας το 1934, επίσημα πλέον το Κράτος εκλαμβάνεται ως η έκφραση μιας κυρίαρχής τάξης, ενώ νομοτελειακά αποκαλύπτεται ο εν γένει ταξικός χαρακτήρας του Κινήματος και διατυπώνεται η άμεση ανάγκη για έναν πιο συντονισμένο αγώνα των αγροτών εναντίον του μεγάλου Κεφαλαίου (Βιομηχάνων και Μεγαλεμπόρων). Η ανάγκη για ενότητα στο Συνέδριο της Κυπαρισσίας εκφράστηκε με την πρόταση σύγκλισης ενός μεγάλου Παμπελοποννησιακού Συνεδρίου που θα συγκροτηθεί πράγματι στα τέλη Ιούλη του 1935 στους Γαργαλιάνους. Εκεί που για πρώτη φορά η φτωχομεσαία αγροτιά θα “σηκώσει κεφάλι” απομονώνοντας έντεχνα τους προκλητικούς “Αγροτιστές”, ψηφίζοντας υπέρ της κατάργησης του ΑΣΟ και του Παρακρατήματος καθώς και κάθε άδικου φόρου στην σταφίδα και έτσι με αυτόν τον τρόπο θα ηγηθεί της μεγάλης ιστορικής Εξέγερσης του Αυγούστου του 1935 που ακολούθησε. Η ενότητα όμως όλων των σταφιδοπαραγωγικών περιοχών θα εκφρασθεί στην πράξη στα τέλη Ιούνη του 1936 στο μεγάλο Συνέδριο του Πύργου, αλλά οι προγραμματισμένες κινητοποιήσεις δεν θα πραγματοποιηθούν εξαιτίας της έναρξης της δικτατορίας της 4^ης Αυγούστου.

                                         

100 Συνολικές προβολές, 3 Σήμερα