Να μην χαθεί το… αφήγημα του πολιτισμού στην Καλαμάτα!

Του ΚΩΣΤΑ Β. ΤΣΕΡΕΝΤΖΟΥΛΙΑ

Δεν είμαι γέννημα – θρέμμα της Καλαμάτας, αλλά ένας άνθρωπος που από επιλογή έγινα Καλαματιανός κι αυτό ίσως μου δίνει την δυνατότητα σε ορισμένα ζητήματα να έχω μια διαφορετική προσέγγιση – άλλες φορές ψύχραιμη, άλλες όχι -, σίγουρα πιο αντικειμενική ωστόσο από όλους τους φίλους μου, που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην πόλη αυτή, αναφορικά με τις εξελίξεις ζητημάτων ή θεμάτων γενικού και ειδικού ενδιαφέροντος.

Ξεκαθαρίζω ότι δεν έχω σκοπό να μπω στην ουσία της υπόθεσης “πολιτιστική πρωτεύουσα” και για το λόγο αυτό είναι ελάχιστες οι αναφορές μου στο θέμα – κυρίως στο πλαίσιο της εργασία μου – όλο το προηγούμενο διάστημα, κάτι που θα προσπαθήσω να διατηρήσω και στο μέλλον. Είναι μία επιλογή. Έχοντας ως άποψη ότι καλό είναι οι όποιες αναλύσεις για σοβαρά θέματα να γίνονται, όχι εν βρασμώ αλλά σε χρόνο ικανό να έχει αποφορτιστεί η σκέψη από τα συναισθήματα, θα αρκεστώ σε μερικές σκέψεις, που με… γαργαλούν κι έρχονται ως συνέχεια του αποτελέσματος που δυστυχώς δεν έφερε τον… τίτλο στην πόλη της Καλαμάτας.

Με αφορμή την “καταιγίδα” που έχει ξεσπάσει στα κοινωνικά δίκτυα φρονώ ότι καλό θα ήταν πρώτα απ’ όλα – κυρίως – οι έχοντες θέσεις ευθύνης στην πόλη να είναι περισσότερο ακριβείς στις τοποθετήσεις τους. Προφανώς όλοι θα ήθελαν την επιλογή της πόλης, όμως αδυνατώ να κατανοήσω τα υπονοούμενα περί παρέμβασης στο αποτέλεσμα. Εφόσον υπάρχουν στοιχεία ή ενδείξεις ας μιλήσουν ευθέως. Διότι όταν γίνεται λόγος για “τίμιο αγώνα” είναι σαν η πόλη που επιλέχθηκε να… έπαιξε “άτιμα”. Όταν γίνεται λόγος για παρασκήνιο, θα πρέπει να αποδεικνύεται, διαφορετικά αποτελεί ένα είδος εύκολης δικαιολογίας και ταυτόχρονα αποδόμησης της όλης προσπάθειας που έγινε.

Η Καλαμάτα, ανεξάρτητα αν συμφωνεί κανείς με το όλο εγχείρημα, είναι κερδισμένη πολλάκις. Κι αυτό καθώς για τον σκοπό αυτό κινητοποιήθηκε ένα μέρος της πόλης, στην πλειοψηφία του εθελοντικά (για τους επ’ αμοιβή είναι μία άλλη μεγάλη συζήτηση) ανταποκρινόμενο σ’ ένα όραμα κι εργάστηκε από κοινού για… κάτι!

Η πόλη και η περιοχή, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα κέρδισε διότι σε ένα μικρό ή μεγάλο βαθμό, κι αυτό θα κριθεί στο μέλλον, κατάφερε να κοιταχθεί στον… καθρέφτη και να δει (όσοι άντεχαν) ελαττώματα και αδυναμίες. Σε κάθε περίπτωση η υπόθεση “πολιτιστική πρωτεύουσα” σε γενικές γραμμές άνοιξε μία συζήτηση, μία κουβέντα για την πόλη στην κατεύθυνση ανάδειξης των συγκριτικών της πλεονεκτημάτων. Κι όταν γενικά γίνεται συζήτηση, πάντα κάτι προκύπτει, κάτι εξάγεται ως αποτέλεσμα και… τροφή για όλους εκείνους που επιθυμούν την πρόοδο της πόλης.

Ναι, τον τίτλο έλαβε η Ελευσίνα και λοιπόν; Γιατί αυτό θα πρέπει ντε και καλά να μας κάνει λυπημένους; Αν εξαιρέσει κανείς τα… λεφτά (για τα οποία επίσης πολλά μπορούν να γραφτούν), τι αλλάζει για όλους τους εθελοντές; Τι αλλάζει για την αυτονόητη νοοτροπία που έπρεπε να επικρατεί; Δηλαδή χωρίς τίτλο (και τα λεφτά) δεν μπορούμε να είμαστε ευγενικοί, πολιτισμένοι, φιλόξενοι; Να η ευκαιρία για όσους πραγματικά αγαπούν την πόλη, δίχως να περιμένουν “καραβιές χρηματοδοτήσεων”, να αποδείξουν ότι η υπόθεση πολιτισμός έχει να κάνει με τους ανθρώπους. Έχει να κάνει με την καθημερινή προσέγγιση των πραγμάτων μέσα σ’ ένα κοινωνικό σύνολο γεμάτο αμφισβητήσεις.

Ας βάλω μία τελεία. Τα κεκτημένα για την Καλαμάτα είναι πολλά, αρκεί να αξιοποιηθούν. Το μεγάλο στοίχημα ακόμα και για το Δήμο είναι τώρα. Τώρα που οι προβολείς δείχνουν… αλλού, τώρα που ορισμένοι θα επιχειρήσουν ως αρουραίοι να εξαφανιστούν, μιας και τα… λεφτά δεν θα πέσουν με… ένταση στην πόλη!  Στην τελική, εφόσον πραγματικά το θέλουμε να γίνουμε “πολιτιστική πρωτεύουσα” δεν μένει παρά να το κάνουμε. Διότι μπορούμε και το γνωρίζουν, το θέμα πλέον είναι αν ορισμένοι θέλουν κι αντέχουν…

Υ.Γ.1: Από… εγωισμό στην Καλαμάτα τα πάμε καλά. Ευκαιρία να φανεί αν ξέρουμε να τον χρησιμοποιούμε δημιουργικά!

Υ.Γ.2: Ελπίζω να μην κούρασα. Είπα να κάνω ένα σχόλιο, αλλά ξαφνικά έφτασα τις 600 και κάτι λέξεις, οπότε ζητώ την κατανόησή σας. 

58 Συνολικές προβολές, 1 Σήμερα