Ο ΠΑΛΙΟΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ…

Μια γιορτινή συνάντηση με πολλές θύμισες!

 ΤΗΝ  ΚΥΡΙΑΚΗ  το βράδυ, 13/11/16, είχαμε την τιμή να γιορτάσουμε μαζί με τον καθηγητή μας Μιχάλη Καραγιάννη την ονομαστική του εορτή. Η γιορτή-συνάντηση  έγινε με πρωτοβουλία του εορτάζοντος καθηγητή σε γνωστή ταβέρνα – μπαρ της περιοχής Πατησίων της Αθήνας και έλαβαν μέρος κατόπιν προσκλήσεως  δέκα μαθητές της περιόδου 1966-1972.

Η συνάντηση αυτή εντάσσεται στις περιοδικές συναντήσεις καθηγητή και μαθητών,  που καθιερώθηκαν πριν την τιμητική εκδήλωση για τον καθηγητή που έγινε στις 24/7/2016  στην Κυπαρισσία υπό την αιγίδα του  Δημάρχου Τριφυλίας και στην οποία παραβρέθηκαν περίπου 100 μαθητές του Γυμνασίου –  Λυκείου Κυπαρισσίας,εκ των οποίων 40 τιμήθηκαν για τις διακρίσεις τους σε διάφορα αθλήματα εκείνη της εποχή.

Ο Μ. Καραγιάννης για όσους δεν γνωρίζουν ή δεν θυμούνται πρώτο-διορίστηκε καθηγητής Φυσικής Αγωγής στο Γυμνάσιο Κυπαρισσίας το 1966, πρωταθλητής Ελλάδος ων  στο άλμα εις μήκος, όπου υπηρέτησε μέχρι το 1972.

Η παρουσία  ενός πρωταθλητή στίβου στην πόλη της Κυπαρισσίας και η συμμετοχή στο δυναμικό των καθηγητών του Γυμνασίου ανέβασε το μέσο όρο της κοινωνικής ζωής και της προσφερόμενης παιδείας από πολλές απόψεις.

Ο Μ. Καραγιάννης ως νέος και αθλητής προσέγγισε την νεολαία με ένα ιδιαίτερο φιλικό τρόπο μικραίνοντας ή εκμηδενίζοντας τις «αποστάσεις» μεταξύ καθηγητή και μαθητή, σε αντίθεση με την επικρατούσα νοοτροπία των παλαιών καθηγητών εκ των οποίων  ελάχιστοι είχαν κάποια τάση να συμπεριφερθούν ανάλογα  αλλά τους έκοβε  την φόρα η παλαιά αντίληψη.

Η μαθητική νεολαία της επαρχίας  εκείνης της εποχής, ελάχιστα γνώριζε για τον κλασικό αθλητισμό. Θυμάμαι πως είχαμε πάει στον κινηματογράφο κι είδαμε τις Ολυμπιάδες της Ρώμης και αργότερα του Τόκυο. Εκεί είδαμε κλασικό αθλητισμό και πως  υπάρχουν αθλητές με τεράστιες επιδώσεις, και μετά τίποτα. Επομένως ήταν φυσιολογικό οι νέοι αλλά και οι πιο ηλικιωμένοι να ενδιαφέρονται για τον αθλητισμό τώρα που μάλιστα είχαν έναν πρωταθλητή αναμεσά τους. Εκατοντάδες μαθητών και πολιτών παρακολουθούσαν τις προπονήσεις του αθλητή Μ. Καραγιάννη κάθε απόγευμα στο γήπεδο Κυπαρισσίας και περίμεναν με αγωνία την κατάρριψη του πανελλήνιου ρεκόρ στο άλμα εις μήκος.

Οι ώρες γυμναστικής πλέον δεν ήταν ώρες αγγαρείας για τους μαθητές αλλά ώρες πραγματικής άθλησης και ανάτασης, ιδιαίτερα όταν καθιερώθηκε υποχρεωτικά  η αθλητική φόρμα  κατά την ώρα της άθλησης.

Γρήγορα το έμπειρο μάτι του αθλητή – καθηγητή Μ. Καραγιάννη εντόπισε τα παιδιά με καλύτερη αθλητική σωματική δομή και όρεξη και με αυτά οργάνωσε τις ομάδες του σχολείου στα αγωνίσματα στίβου, αλλά και στο μπάσκετ, στο βόλεϊ, στα μονόζυγα κτλ. Έτσι από τα πρώτα χρόνια της θητείας του,το Λύκειο Κυπαρισσίας πήρε κεφάλι σε όλα τα αθλήματα. Ήταν ο φόβος και ο τρόμος  των αντίστοιχων ομάδων των υπολοίπων Λυκείων ακόμα και της Καλαμάτας. Ποιος δεν θυμάται τα καρφιά του Σταύρου Κατσίρου στο βόλεϊ ή τα καλάθια του Στάθη Αργυρόπουλου στο μπάσκετ,  ή τις μεγάλες επιδόσεις άλλων συμμαθητών που τα ονόματά τους  δεν μου έρχονται τώρα στη μνήμη.  

Η αναγνώριση του έργου του όμως έγινε ευρύτερα αποδεκτή με τους μαθητικούς  αγώνες «ανωμάλου δρόμου». Στην διοργάνωση του αγωνίσματος στο Λύκειο Κυπαρισσίας μεταξύ των πρώτων ήταν ο Σωτήρης Σαρδέλης, Σπήλιος Ζαχαρόπουλος και Σωτήρης Τσακανίκας κ.α. Στους παν Μεσσηνιακούς μαθητικούς αγώνες που ακολούθησαν οι μαθητές του Λυκείου Κυπαρισσίας έλαβαν καλές θέσεις με πρώτο νικητή τον Σπήλιο Ζαχαρόπουλο, ενώ στους πανελλήνιους αγώνες που έγιναν αργότερα στην Πάτρα ο Ζαχαρόπουλος τερμάτισε μεταξύ των πρώτων. Μετά ακολούθησαν πολλοί πανελλήνιοι και βαλκανικοί εφηβικοί αγώνες δρόμου στους οποίους ο Ζαχαρόπουλος με προπονητή τον καθηγητή του Μ. Καραγιάννη κατέκτησε οκτώ πρώτες νίκες.

Από το σημείο αυτό και ύστερα άρχισε η ανοδική πορεία του Σπήλιου Ζαχαρόπουλου στους δρόμους ημιαντοχής με επιστέγασμα το αργυρό μετάλλιο στα 1500 μέτρα στους πανευρωπαϊκούς της Γκρενόμπλ το 1972 και πλήθος άλλων διακρίσεων σε βαλκανικούς και πανελλήνιους αγώνες.

Το σπουδαιότερο όμως είναι ότι, ο Μ. Καραγιάννης με την άκρως αθλητική ζωή του, τα επιτεύγματά του, την εν γένει συμπεριφορά του, την φρεσκάδα  και την απλότητά του, ταρακούνησε τα λιμνάζοντα νερά της άκρως συντηρητικής κοινωνίας  της πρωτεύουσας της επαρχίας μας, αύξησε εκθετικά το ενδιαφέρον των νέων για τον αθλητισμό και  κατέστη πολύ σύντομα  υπόδειγμα για τους νέους για το «ευ αγωνίζεσθαι» στην ζωή.

Όλα αυτά κράτησαν άσβεστη την φλόγα επί 50 χρόνια τώρα, ανάμεσα στον δάσκαλο και τους μαθητές. Και αυτό φάνηκε με την αθρόα συμμετοχή, που θα ήταν πολύ μεγαλύτερη αν  είχε προετοιμαστεί καλύτερα, των μαθητών εκείνης της εποχής στην τιμητική εκδήλωση του Δήμου Τριφυλίας το περασμένο καλοκαίρι, και τα κολακευτικά λόγια όλων όσων είχαν την τύχη να συνυπάρξουν μαζί του.

Οι μαθητές που παραβρέθηκαν στην γιορτή  ήταν οι : Στάθης Αργυρόπουλος,  Αλέκος      Βλάμης, Σπήλιος Ζαχαρόπουλος, Αμβρόσιος Καρατζάς, Σταύρος Κατσίρος, Βασίλης, Κορμάς, Δημήτρης Κουσελάς, Παναγιώτης Λούτος, Κώστας Νασιόπουλος, Μάρκος Τάγαρης.

Αυτές τις παλιές εικόνες ανασύραμε από τον σκληρό δίσκο του μυαλού μας την Κυριακή το βράδυ, με τον πρωταθλητή, δάσκαλο, φίλο και πάνω από όλα κοινωνικά ευαίσθητο άνθρωπο Μ. Καραγιάννη, και αφού τσουγγρίσαμε τα ποτήρια μας του ευχηθήκαμε   υγεία και μακροημέρευση «κατ΄ άμφω ψυχή τε και σώματι». 

Αμβρόσιος Καρατζάς

116 Συνολικές προβολές, 1 Σήμερα