Εν όψει εορτών

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ. Άρα γιορτές. Επομένως δώρα. Οπότε, λίστες. Μία από τα ίδια. Κανένας αιφνιδιασμός. Τζίρος να γίνεται. Μοιραία σχεδόν κάθε σωστό έντυπο ή ηλεκτρονικό Μέσο που σέβεται το έθιμο, ενδεχομένως περισσότερο από την τσέπη των αναγνωστών του, οφείλει να παρουσιάσει και ένα εμπνευσμένο αφιέρωμα -οδηγό χριστουγεννιάτικων δώρων.
ΤΟ ΑΠΑΙΤΕΙ η παράδοση. Το υπενθυμίζει ο πολιτισμός μας. Το επιβάλλει η αγορά. Το αναζητά ανελλιπώς ο γαλαντόμος, και δοτικά μεγαλόψυχος εαυτός μας που επιθυμεί ετησίως να μεταμφιέζεται με την κόκκινη στολή σε Αϊ-Βασίλη. Ή, τέλος πάντων, θέλει να ενσαρκώνει μεταφορικά το φλουρί της βασιλόπιτας.
ΟΙ ΓΙΟΡΤΕΣ, εξάλλου, αποτελούν πάντα αφορμή για να αφυπνιστούν τα αισιόδοξα ανθρωπιστικά ανακλαστικά μας, να αναδυθούν συναισθηματικά οι ελπιδοφόρες αξίες της συμπόνιας, της τρυφερότητας, του εθελοντισμού, της αλληλεγγύης. Κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά χωράει και το υλοποιημένο δώρο.
ΕΠΙ της ουσίας αυτό νοείται ως η αγορά ενός αντικειμένου, ευτελούς ή ανυπολόγιστης αξίας, με σκοπό να χαριστεί. Και το οποίο αποκρυσταλλώνει την αίσθηση προσφοράς, την έκφραση αγάπης, την εκδήλωση φιλοφρόνησης.
ΚΑΙ συμπυκνώνει μια ευγενική χειρονομία χωρίς προσδοκία ανταπόδοσης. Με δυο λόγια, συνιστά μια ευχή αμπαλαρισμένη με αστραφτερό χαρτί συσκευασίας και φανταχτερή κορδέλα για κάθε συγγενική, φιλική και επαγγελματική σχέση.
ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, όμως, χάριν του εθίμου, ακόμη και όσοι δεν είναι εξαρτημένοι από τον ηδονισμό των αγορών συμμετέχουν στο χριστουγεννιάτικο εμπορευματικό ντελίριο και τον εορταστικό παροξυσμό κατανάλωσης.
ΣΥΜΦΩΝΟΙ, το να δίνεις δημιουργώντας ευχαρίστηση στους άλλους είναι ψυχωφέλιμο, αλλά μήπως έχει γίνει ρουτίνα κάθε, μα κάθε, χρόνο η υποτιθέμενη πρωτοβουλία αγοράς και επαναλαμβανόμενης προσφοράς συνηθισμένων και στερεοτυπικών δώρων στις προσφιλέστερες, αγαπημένες, λατρεμένες και σεβαστές συναναστροφές μας;
ΠΟΣΗ πια περισσότερη σπίθα χαράς μπορούν να σκορπίσουν στους αποδέκτες τους κομψά κοσμήματα, καινοτόμα προϊόντα καλλωπισμού, χαριτωμένα ενδυματολογικά αξεσουάρ, μοδάτα παιχνίδια, high-end γκάτζετ και μίνιμαλ είδη διακόσμησης;
ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ, μια νέα κουλτούρα εξελίσσεται βαθμιαία προσανατολισμένη σε βολικές εναλλακτικές λύσεις για τα δώρα των εορτών.
Η ΤΑΣΗ δεν αφορά μόνο τους ανήμπορους να ανταποκριθούν στο έθιμο και μένουν εκτός του πάρτυ επειδή ντρέπονται να προσέλθουν με άδεια χέρια.
ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ κυρίως σε όσους αναζητούν στο δώρο μια παροχή απολαυστικής πνευματικότητας πέραν της υλικότητας του αντικειμένου.
ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ προτείνεται αντί ενός, π.χ., βιβλίου να χαρίσουν ένα χειροποίητο τετράδιο με οικογενειακές συνταγές μαγειρικής ή ένα ιδιόχειρο ποίημα σε μια αυτοσχέδια κάρτα. Να προσφέρουν σπόρους βοτάνων και λουλουδιών για οικιακή μικροκαλλιέργεια.
ΝΑ ΥΙΟΘΕΤΗΣΟΥΝ μια πολική αρκούδα ή ένα γιγαντιαίο πάντα από το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση και να κάνουν μια δωρεά σε ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα στο όνομα όλων των φίλων τους.
ΙΣΩΣ όλα αυτά να μοιάζουν κάπως γραφικά και ενταγμένα σε μια ηθικολογική απεμπλοκή από τον σύγχρονο γιορτινό καταναλωτισμό.
ΕΠΕΙΔΗ, όμως, ο χρόνος αποτελεί συχνά μεγαλύτερη προσφορά απ’ ό,τι τα χρήματα που δαπανώνται για ένα δώρο, συνιστάται στους οπαδούς των εναλλακτικών γιορτινών δώρων να προσφέρουν δωρεάν τη φύλαξη παιδιών ή τη φιλοξενία ενός κατοικίδιου.
Ή ΑΚΟΜΗ τη χαριστική διδασκαλία μιας δεξιότητας ή την εφαρμογή μιας διόλου ευκαταφρόνητης, πρόθυμης ανταλλαγής υπηρεσιών σε στυλ «θα μου αλλάξεις τσιμούχες, θα σου κάνω τη φορολογική δήλωση».
ΣΑΦΩΣ ένα καρό κασκόλ, ένα αρωματικό κερί και ένα λούτρινο αρκουδάκι προσφέρουν μια περισσότερο άμεση και εμπράγματη ευχαρίστηση από μια άυλη και άτυπη δωρεάν συμφωνία.
ΩΣΤΟΣΟ, η τελευταία θεωρείται ότι χαρίζει μια ανανεωτική, εμπνευσμένη και απρόοπτη αίσθηση εγκάρδιας παροχής που θα δυσκολευόταν να τοποθετήσει ένας Αϊ-Βασίλης κάτω από το στολισμένο έλατο.
ΚΥΡΙΩΣ, όμως, προσφέρει μια ξεχωριστή ευκαιρία για τη δημιουργία μιας αναπάντεχης ανάμνησης ικανής να μοιραστεί στο μέλλον. Και αυτές οι από κοινού αναπολήσεις αξίζουν ίσως περισσότερο από την καθιερωμένη προσφορά κάθε γιορτινού μπιχλιμπιδιού».
ΔΩΡΑ γιορτινά και εναλλακτικά, τιτλοφορεί το άρθρο του ο Δημήτρης Παγαδάκης και σχόλιο περί του τίτλου ουδέν.
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ λοιπόν και πορευόμαστε για άλλη μια φορά προς τις γιορτές των Χριστουγέννων που και φέτος προβλέπονται ενδιαφέρουσες όσο κι αν η κρίση έχει ασκήσει ασφυκτική πίεση στη λάμψη τους.
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ δώρα και ο αναπόφευκτος «τζίρος» και ευτυχώς ψήγματα αισιοδοξίας ακόμα και χωρίς κάποιον άλλο ορατό λόγο.
ΑΛΛΑ και μόνο ότι πηγαίνουμε προς τα Χριστούγεννα αρκεί, ως αντίδραση σε κάθε είδους μεμψιμοιρία που γύρω μας εφιαλτικά απλώνει τον ιστό της.
Ο ΣΝΟΟΥΝΤΕΝ ως ταινία του Ολιβερ Στόουν, είναι ένας εφιάλτης σε συσκευασία Χόλιγουντ με τα όσα αναφέρει σ’ αυτήν ο πρωταγωνιστής της.
Ο ΕΦΙΑΛΤΙΚΟΣ κόσμος του Οργουελ είναι βέβαια προ πολλού πραγματικότητα, αλλά η εκδοχή που με αδιάσειστα στοιχεία παρουσιάζει ο Σνόουντεν, κάνει αυτή την πραγματικότητα ακόμα χειρότερη, όπου όλοι παρακολουθούν όλους.