Εμείς, οι μετανάστες και η διεθνής κατάσταση

Του  Θανάση  Παντέ

«ΚΑΘΕ λεπτό που περνά ο ανθρώπινος πληθυσμός της γης αυξάνεται με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα. Δεν καταφέρνουν, φαίνεται, οι γυναίκες των πλούσιων χωρών, που όλο και πιο αργά κάνουν παιδιά, κι όλο και λιγότερα, να ισορροπήσουν την τεκνοποιία των γυναικών των φτωχών χωρών, που συνεχίζουν να παντρεύονται νέες και να κάνουν πολλά παιδιά.

ΙΣΩΣ βέβαια κι αυτές να έχουν λίγο φρενάρει, ποιος ξέρει; Αν πιστέψουμε τις γενικές στατιστικές που λένε ότι η φτώχεια μειώνεται στον κόσμο, πρέπει κανονικά να έχουν φρενάρει. Πάνε μαζί αυτά, οι γυναίκες κάνουν λιγότερα παιδιά αμέσως μόλις μπορέσουν να ελέγξουν λίγο τη ζωή τους, δηλαδή μόλις ανέβει κάπως το επίπεδό της.

ΚΙ ΑΦΟΥ έτσι είναι τα πράγματα, γιατί αγωνιούν τόσο οι πλούσιες χώρες για τη δική τους υπογεννητικότητα και κάνουν εκκλήσεις στις γυναίκες να κάνουν περισσότερα παιδιά και δημιουργούν κίνητρα και παρακαλάνε γενικά ανθρώπους που δεν έχουν τέτοιους στόχους;

ΑΦΟΥ περιμένουν τα παιδιά των φτωχών στην ουρά για να μπορέσουν να έρθουν στα πλούσια μέρη, να δουλέψουν, να πάρουν μια μικρούλα θέση στις χειρότερες γειτονιές, στις δυσκολότερες δουλειές, γιατί δεν τα θέλουν οι πλούσιοι, και παρακαλάνε τις δικές τους γυναίκες να κάνουν γνήσιους απογόνους, για να σταματήσει η γήρανση του πληθυσμού;

ΝΑΙ, ΞΕΡΩ, δεν είναι τόσο απλό. Καθόλου απλό δεν είναι, κι εντελώς μπλοκαρισμένο μάλιστα. Οι μετανάστες είναι ανεπιθύμητοι επισήμως παντού, δεν υπάρχει χώρα που να ομολογεί ότι τους χρειάζεται.

ΑΚΟΜΑ κι αν αυτό συμβαίνει, ο φόβος, η σιγουριά πως η παραμικρή χαραμάδα στα σύνορα θα γεννήσει αμέσως κύματα ανεξέλεγκτα μεταναστών, εμποδίζει κάθε επίσημη διαδικασία υποδοχής.

ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ μόνο, να είναι απελπισμένοι, κι αυτοί ακόμα είναι ανεπιθύμητοι στα περισσότερα πλούσια μέρη.

ΚΑΠΟΤΕ στη Γερμανία πήγαινες μετανάστης επίσημα, περνούσες εξετάσεις, στις ΗΠΑ το ίδιο. Τώρα πια τέρμα αυτά, κι ας δουλεύουν κρυφά στην Ιταλία χιλιάδες Κινέζοι, κι ας έχτισαν την Ελλάδα οι Βαλκάνιοι γείτονες τα χρόνια του χρήματος, κι ας συναντάς σε όλη την Ευρώπη μετανάστες στις πιο βαριές δουλειές.

ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ πολιτικό που θα μπορούσε να έχει το θάρρος οπουδήποτε να πει ότι, ξέρετε χρειαζόμαστε μερικούς ανθρώπους εδώ, ας βάλουμε κριτήρια, εξετάσεις, δοκιμασίες, ρε αδερφέ. Οχι, τα παιδιά των άλλων δεν μας κάνουν, θέλουμε δικά μας.

ΚΑΘΩΣ πλησιάζουν Χριστούγεννα, γιορτή μιας γέννησης όχι ακριβώς μεταναστών, αλλά ταξιδιωτών πάντως, σε δύσκολες συνθήκες, λέτε να το ξανασκεφτεί κανείς;».

***

ΑΡΘΡΟ της Αννας Δαμιανίδη, επίκαιρο στις μέρες που βρισκόμαστε, όχι μόνο λόγω Χριστουγέννων, αλλά κυρίως γιατί το μεταναστευτικό ρεύμα γύρω μας γίνεται ολοένα και πιο έντονο με όλες τις παρενέργειες που μπορεί να συνεπάγονται την εξάπλωσή του. 

ΑΥΤΕΣ τις παρενέργειες που όσο γίνονται εντονότερες, τόσο περισσότερες δυσκολίες επιφέρουν στην ήδη πολύπαθη ελληνική κοινωνία και χωρίς οι πολιτικοί ταγοί του τόπου να είναι σε θέση να δώσουν πειστικές απαντήσεις μαζί και τις αναγκαίες λύσεις. 

ΣΗΜΕΙΟ θλιβερό των καιρών ασφαλώς και η πολιτική κατάσταση και ότι επικρατούν οι μετριότητες που επιπλέουν ως φελλοί.

***

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του Ρώσου πρέσβη στην Άγκυρα ίσως και να επιβεβαιώνει τελικά τις πρόσφατα πολύ καλές σχέσεις Ρωσίας –Τουρκίας, αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις Πούτιν-Ερντογάν, που έκαναν λόγο για προβοκάτσια. 

ΟΛΑ τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά βεβαίως και η ανησυχία που διαχέεται καθόλου αβάσιμη. 

ΟΠΩΣ άλλωστε ανησυχία σε διεθνή κλίμακα αποτελεί και το τρομοκρατικό χτύπημα στο Βερολίνο. 

ΚΑΤΑ τ’ άλλα πλησιάζουμε όλο και πιο κοντά στα Χριστούγεννα κι όσοι τουλάχιστον μπορούν ακόμα να γιορτάσουν, καλό θα είναι να θυμηθούν και όσους δεν μπορούν. 

31 Συνολικές προβολές, 1 Σήμερα